Καταλαβαίνουμε - αλλά και είναι φανερά - τα αδιέξοδα της πολιτικής του ΣΥΝ. Οντας ένα κόμμα της διαχείρισης, δεν μπορούσε παρά να επιλέγει ανάμεσα στα δύο σκέλη ενός και του ίδιου διλήμματος. Ενός διλήμματος, που από τη μεριά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ εκφράζεται με το σχήμα "ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά;". Και από την πλευρά του ΣΥΝ με το σχήμα (δηλαδή το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια): "προοδευτικές δυνάμεις ή ΝΔ;". Οπου στις προοδευτικές δυνάμεις κατατάσσει το ΠΑΣΟΚ, προσθέτοντας δίπλα και άλλα κόμματα...

Δε θα σταθούμε στο γεγονός, ότι το δίλημμα, που παραθέτει ο Ν. Κωνσταντόπουλος, δεν έχει πραγματική υπόσταση, άρα είναι ψεύτικο, από τη στιγμή που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν την ίδια πολιτική. Αυτό το έχουν καταλάβει οι πάντες...

Δε θα σταθούμε στο γεγονός ότι η πρόταση του ΣΥΝ δεν απευθύνεται και στη ΝΔ, την οποία, προφανώς, δεν κατατάσσει στις προοδευτικές δυνάμεις, παρά το ότι γνωρίζει (ο ΣΥΝ) ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια πολιτική... (Βεβαίως, εμείς δε θεωρούμε προοδευτική πολιτική ούτε του ΠΑΣΟΚ ούτε της ΝΔ. Και τα δύο μεγάλα κόμματα πρέπει να γίνουν μικρά).

Δε θα σταθούμε επίσης στο γεγονός, ότι αυτό το δίλημμα δεν είναι και πολύ... σύγχρονο. Αυτό το έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι...

Θα υπογραμμίσουμε, ωστόσο, ότι η πρόταση του ΣΥΝ το μόνο που κάνει είναι να κουβαλάει νερό στο μύλο του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης. Να καλλιεργεί αυταπάτες σε εργαζόμενους που ταλαντεύονται ή σκέπτονται να εγκαταλείψουν το κυβερνητικό κόμμα, αφού βάζει μπροστά τους τον μπαμπούλα της ΝΔ...

Θα υπογραμμίσουμε, επίσης, αυτό που δε συμβαίνει πρώτη φορά: Οποτε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στριμωγμένη με την πλάτη στον τοίχο, ιδιαίτερα τότε η ηγεσία του ΣΥΝ βγαίνει δημόσια, για να προτείνει στα άλλα κόμματα να συμπαραταχτούν σε ένα μέτωπο κατά της συντηρητικής παράταξης!!! Αυτό κάνει και τώρα, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση μόλις και μετά βίας στέκεται στα πόδια της... Σε μια στιγμή μάλιστα, που η ίδια η κυβέρνηση προπαγανδίζει το παραμύθι, ότι υπάρχει σχέδιο ανατροπής της, προκειμένου να υποτάξει το λαό και να εξασφαλίσει συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική της...

Η πρόταση του ΣΥΝ εκφράζει το ψευτοδίλημμα "Κεντροαριστερά ή Κεντροδεξιά;". Προσπαθεί, λοιπόν, να συγκαλύψει τις πραγματικές κοινωνικές αντιθέσεις. Προσπαθεί να αποκρύψει το πραγματικό περιεχόμενο της αντιλαϊκής πολιτικής και στη θέση του να βάλει άλλο, το μη ουσιαστικό. Και επομένως, να αποπροσανατολίσει το λαό, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι αρκεί ένα ανακάτεμα της τράπουλας στο υπάρχον και κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό, ώστε, με κινήσεις από τα πάνω, να χαραχτεί φιλολαϊκή πολιτική!

Να το πούμε αλλιώς: Ο ΣΥΝ, παρά την όξυνση φραστικά της κριτικής του προς την κυβέρνηση, λειτουργεί ως ανάχωμα κατά της ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών δυνάμεων και υπέρ του εγκλωβισμού τους στο καθεστώς της δικτατορίας των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει στα κρίσιμα, στα θεμελιακά ζητήματα. Οποιο κόμμα προσπαθεί να τον επινοήσει, στην πραγματικότητα συμπαρατάσσεται με το μονόδρομο των πολυεθνικών. Αυτό ακριβώς κάνει και η ηγεσία του ΣΥΝ. Ανακαλύπτει κάποιον δήθεν τρίτο δρόμο, που όμως δεν υπάρχει. Κι ας μη μας πουν, ότι το ΚΚΕ θεωρεί ότι τα πράγματα είναι μαύρο - άσπρο. Ναι, υπάρχουν βασικά πράγματα που είναι ή μαύρα ή άσπρα. Οποιος θεωρεί ότι υπάρχει κι άλλο χρώμα, αυτός τάσσεται υπέρ του μαύρου.

Για παράδειγμα: 'Η τάσσεσαι κατά της "νέας δομής" και του "νέου δόγματος" του ΝΑΤΟ, ή τάσσεσαι υπέρ. 'Η θεωρείς ότι η ελληνοτουρκική ένταση ξετυλίγεται στο πλαίσιο της "νέας τάξης" να "λύσει" σε όφελός της και σε βάρος των λαών τις "εκκρεμότητες" στο Αιγαίο, στην Κύπρο κλπ., ή δε θεωρείς ότι συμβαίνει αυτό και το ανάγεις σε θέμα χειρισμών. 'Η πιστεύεις ότι χρειάζεται να υπάρξει σύγκρουση με αυτή την πολιτική ή δεν το πιστεύεις. Καθετί, που διαφημίζεται ως ενδιάμεσο, είναι εξαπάτηση. Οπως, για παράδειγμα, η θέση του ΣΥΝ ότι μπορεί να υπάρχει "ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο"...

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι πρέπει να κριθεί με βάση το ότι πετυχαίνει τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ, και όχι με βάση το ότι δεν ανταποκρίνεται, όπως θα ήθελε (!) στα άλλα προβλήματα (παιδεία - υγεία - κοινωνική πολιτική)!

Πρόκειται για ταχυδακτυλουργία, προκειμένου να συγκαλυφτεί το εξής: Ακριβώς επειδή ακολουθείται η γραμμή για την ΟΝΕ, ακριβώς γι' αυτό γίνεται πιο ταξική η παιδεία, καταβαραθρώνεται η δημόσια υγεία, κατεδαφίζεται κάθε ίχνος κοινωνικής πολιτικής, αυξάνεται η ανεργία κλπ.

Η ΟΝΕ, εξάλλου, είναι η μία όψη της "νέας τάξης". Η άλλη είναι το ΝΑΤΟ και η δολοφονική δράση του σε στρατιωτικοπολιτικό επίπεδο.

Η πλουτοκρατία, όπως αποδείχτηκε παντού, δεν έχει κανένα πρόβλημα να βρίσκονται στην κυβερνητική εξουσία οι σοσιαλδημοκρατικές και οι άλλες "αριστερές" δυνάμεις. Και όχι μόνο δεν έχει κανένα πρόβλημα, αλλά και ευνοεί την άνοδό τους σε κυβερνήσεις. Τις στηρίζει, ακόμη και "ρίχνοντας" τα παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα. Στις 13 από τις 15 χώρες της ΕΕ κυβερνούν αυτά ακριβώς τα κόμματα, που ο Ν. Κωνσταντόπουλος θεωρεί ότι εφαρμόζουν φιλολαϊκή πολιτική (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κλπ.). Στην υπόθεση Οτσαλάν, για να δούμε ένα μόνο παράδειγμα, αυτά τα κυβερνητικά κόμματα κράτησαν μια αντιδραστική στάση.

Επομένως, οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να συναινέσουν σε μακιγιαρίσματα του πολιτικού σκηνικού. Εχουν συμφέρον μόνο από την ανατροπή του. Και μάλιστα το συντομότερο δυνατό, ώστε να είναι και οι δυσκολίες μικρότερες... Και βέβαια, σ' αυτή τη βάση, πρέπει να προφυλαχτούν από πολιτικά επικίνδυνες προτάσεις του τύπου "εθνικό συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής".

- Τους βοηθάει να συσπειρωθούν σε μέτωπα πάλης (ιδιωτικοποιήσεις, εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό, κοινωνική πολιτική, επεμβάσεις ΝΑΤΟ).

- Τους δείχνει ότι το θέμα δεν είναι να φύγει το ΠΑΣΟΚ και να έρθει η ΝΔ, δηλαδή "ν' αλλάξει ρούχα ο Μανωλιός", αλλά ν' ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, όποιο κόμμα κι αν την εκφράζει ή την υπηρετεί.

- Δεν καλλιεργεί αυταπάτες, ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ θα γίνει φιλολαϊκή αν καθιερωθεί η απλή αναλογική και διαμορφωθούν συνθήκες για κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων.

- Είναι πρόταση που συμβάλλει στο διεθνή συντονισμό και στην κοινή δράση λαών που υποφέρουν από την πολιτική της "νέας τάξης" και των κυβερνήσεών της, σε κάθε χώρα.

Το ΚΚΕ έθεσε αυτό το αίτημα ως ένα κρίκο μιας συνεχούς προσπάθειας και πάλης του λαού να παρεμποδίζει, να βάζει τρικλοποδιές, να καθυστερεί την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, μέχρι να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανατροπής της.

Το μέγα δίλημμα του καιρού μας είναι: Αντίσταση και αντεπίθεση ή υποταγή. Στο δίλημμα αυτό ο ΣΥΝ, όπως αποδείχτηκε και με τις αποφάσεις του διαρκούς Συνεδρίου του, καλεί στη δεύτερη.

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Να επαναχορηγηθεί και στους ομογενείς νεοπρόσφυγες από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, που παίρνουν βίζα παλιννόστησης στη χώρα, το εφάπαξ επίδομα των 40.000 δραχμών από την Κοινωνική Πρόνοια, που το δικαιούνται και το έχουν μεγάλη ανάγκη, ζητούν με Ερώτησή τους στη Βουλή για τους υπουργούς Εξωτερικών, Εσωτερικών - Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Υγείας - Πρόνοιας, οι βουλευτές του ΚΚΕ Σταύρος Παναγιώτου και Μαρία Μπόσκου.

Συγκεκριμένα στην Ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ τονίζεται:

"Μια από τις πολλές αδικίες σε βάρος των ομογενών νεοπροσφύγων από τις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ αποτελεί η στέρηση του εφάπαξ επιδόματος των 40.000 δραχμών που έπαιρναν έως τις 31.5.97 από την Κοινωνική Πρόνοια.

Σήμερα το επίδομα αυτό δίνεται μόνο σε όσους παίρνουν βίζα παλιννόστησης από τις ελληνικές πρεσβείες των χωρών προέλευσής τους. Ομως είναι γνωστό και από δημοσιεύματα στον Τύπο ότι στις πρεσβείες μας σ' αυτές τις χώρες δρουν διάφορα κυκλώματα, που εκμεταλλεύονται ασύστολα τους ομογενείς προκειμένου να τους χορηγήσουν βίζα παλιννόστησης.

Η διάκριση αυτή σε βάρος των ομογενών νεοπροσφύγων που παίρνουν βίζα παλιννόστησης από τα ειδικά επιτελεία του υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι ακατανόητη.

Ερωτώνται οι υπουργοί τι μέτρα προτίθενται να πάρουν ώστε να αρθεί η άνιση μεταχείριση σε βάρος των ομογενών μας που παίρνουν βίζα παλιννόστησης στην Ελλάδα και να τους χορηγείται το εφάπαξ επίδομα των 40.000 δραχμών από την Κοινωνική Πρόνοια που το έχουν μεγάλη ανάγκη".