Μετά τους νέους, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος "ανοίγει την αγκαλιά της Εκκλησίας" στις γυναίκες και μιλάει για "χριστιανικό φεμινισμό", στοχεύοντας σε μια γυναικεία κινητοποίηση - κίνημα μέσα από τις ενορίες, τα γυναικεία χριστιανικά σωματεία και τον εθελοντισμό. Το νέο αυτό άνοιγμα στις γυναίκες έγινε στη διάρκεια εκδήλωσης, αφιερωμένης στην Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας που διοργάνωσε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών στον "Παρνασσό", σε συνεργασία με τέσσερα γυναικεία σωματεία (Ενωση Επιστημόνων Γυναικών, Πανελλήνια Ενωση Γυναικών, Επιστήμονες Μητέρες Πολύτεκνες και Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπη").

Στη διάρκεια της εκδήλωσης, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας προανήγγειλε τη δημιουργία σχολών γονέων στις ενορίες, μίλησε για τη σεξουαλική διαφώτιση των νέων, δήλωσε ότι ήδη έχει βρεθεί το κτίριο που θα φιλοξενεί τις άγαμες μητέρες. "Μονάδα υποδοχής αγάμων μητέρων", το χαρακτήρισε, "για να πάψει, όπως είπε, να είναι η μόνη διέξοδος στις περιπτώσεις αυτές η έκτρωση των βρεφών, η έκτρωση των νεογνών (σ.σ. προσέξτε, όχι των εμβρύων). Μεγάλα θέματα, με τα οποία ασχολείται από της συστάσεώς του το γυναικείο κίνημα"...

Ο αρχιεπίσκοπος άρχισε την ομιλία του, αναπέμποντας έναν ύμνο στη γυναίκα και μάλιστα την Ελληνίδα, για την οποία μίλησε με πολύ ρομαντικό τρόπο. Αναφέρθηκε στις γυναίκες του Τρίτου Κόσμου που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, χωρίς στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και δεν ξέχασε ότι γίνονται αντικείμενο "εκμετάλλευσης αισχρής και χυδαίας", δεν προχώρησε, όμως, σε ανάλυση των αιτιών που τις οδηγούν σ' αυτή την κατάσταση. Μιλώντας για την ισοτιμία, την αποδέχτηκε σαν αρχή, μέμφθηκε όμως το φεμινιστικό κίνημα, που τάχθηκε κατά της Εκκλησίας και ανέπτυξε τη σημασία του "σωστού", κατά την άποψή του, "χριστιανικού φεμινισμού", που "δεν οδηγεί στην ισοπέδωση". Δίνοντας μια απάντηση σε ομιλήτριες που είχαν προηγηθεί και ζητούσαν την αξιοποίηση της γυναίκας μέσα στην ενορία χωρίς διαχωρισμούς λόγω φύλου και κατεστημένων ρόλων, αλλά με βάση τα χαρίσματα και τις ικανότητες του κάθε ανθρώπου, ο αρχιεπίσκοπος έκανε σαφές ότι υπάρχουν φυσικοί ρόλοι (σ.σ. ποιος και πώς τους καθορίζει άραγε;) και στην οικογένεια και στην κοινωνία διακριτοί για το καθένα από τα δύο φύλα και ότι ο κύριος προορισμός της γυναίκας είναι να γίνει μητέρα, να ασχοληθεί με την οικογένεια και να μην επιβαρύνεται με βάρη που δεν ταιριάζουν στο λεπτό της οργανισμό. Αυτά, χωρίς να μιλήσει ενάντια στην επαγγελματική εργασία της γυναίκας και κωδικοποιώντας τις τρέχουσες αντιλήψεις, που θέλουν τις γυναίκες "μέσα σε όλα", "χωρίς να χάνουν τη θηλυκότητά τους", αντιλήψεις νεφελώδεις, που θέλουν τη γυναίκα να διολισθαίνει, άμα λάχει εξαιτίας της ανεργίας πίσω στο σπίτι, όπου θα αυτοεπιβεβαιώνεται στο ρόλο της οικοδέσποινας. Ενας συντηρητισμός, δηλαδή, με σύγχρονο μανδύα που καλλιεργείται και χαρακτηρίζει τη νοοτροπία μιας μεγάλης μερίδας Νεοελλήνων και Νεοελληνίδων και στην ουσία προετοιμάζει την επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι και στον εθελοντισμό (ας μην ξεχνάμε και την πρόσφατη απόφαση της Εκκλησίας να επιδοτεί με σαράντα χιλιάδες δραχμές το τρίτο παιδί κάθε οικογένειας, κάτι που μπορεί να βοηθήσει μεν ορισμένες οικογένειες, απαλλάσσει δε την πολιτεία από τις υποχρεώσεις της, μέσω της φιλανθρωπίας).

Μιλώντας ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τόνισε ότι η Εκκλησία δε βρίσκεται στο περιθώριο, αλλά, αντίθετα, στο επίκεντρο της επικαιρότητας με δυναμική παρουσία και επίσης στο πλευρό των γυναικών, για τις οποίες δίνει διεξόδους μπροστά στην κατάρρευση των αξιών που επικρατεί στην εποχή μας. Δε δέχτηκε την ιεροσύνη των γυναικών για δογματικούς λόγους, όπως είπε, και υπεραμύνθηκε του "άβατου" του Αγίου Ορους. Κατά τα άλλα, τάχθηκε γενικόλογα υπέρ της συμμετοχής των γυναικών σε διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής, συμμετοχή που θα είναι ευεργετική "για ολόκληρη την κοινωνία". (Εδώ να σημειώσουμε ότι είχε προηγηθεί συνάντησή του με μέλη της Γραμματείας του Τομέα Γυναικών του ΠΑΣΟΚ, που ζητούσαν να ανοίξει διάλογο για κρίσιμα θέματα που αφορούν την ισότητα των δύο φύλων).

Χαρακτηριστικό της "νεωτερίζουσας" νοοτροπίας που προέβαλε ο αρχιεπίσκοπος είναι η στάση του απέναντι στο μεγάλο θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, που εδώ και χρόνια καρκινοβατεί.

Τονίζοντας ότι θα υπάρξει παρέμβαση της Εκκλησίας στο ζήτημα της σεξουαλικής διαφώτισης, "αν και και από το Θεό αυτά είναι δεδομένα", εφ' όσον χρειαστεί να γίνει μια τέτοια διαφώτιση, "αυτό θα πρέπει να γίνει από ανθρώπους υπεύθυνους και μάλιστα η χριστιανική πίστη μπορεί να δώσει κατευθύνσεις στον καθένα - και όχι από ανθρώπους εκδότους στα πάθη της σάρκας". Σε συνέχεια, ανέφερε σαν κακό παράδειγμα τις σκανδιναβικές χώρες, που, όπως είπε, υιοθέτησαν το μάθημα της σεξουαλικής διαφώτισης "για να αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να το πάρουν πίσω, όταν είδαν τις τρομερές, τις εφιαλτικές συνέπειες, στις οποίες οδήγησε η ανευθυνότητα της δήθεν σεξουαλικής απελευθέρωσης".

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι: Το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης δεν καταργήθηκε, αλλά διευρύνθηκε σαν μάθημα αγωγής υγείας. Στη Σουηδία, όπως μας πληροφορεί η Βάσω Μαργαριτίδου, στέλεχος της Εταιρίας Οικογενειακού Προγραμματισμού, επειδή οι δείκτες που αφορούν τις εκτρώσεις και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα (και το Εϊτζ) δε μειώθηκαν, αποφασίστηκε εκτός από το μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης να διδάσκεται η αντισύλληψη και άλλα θέματα από τους αρμόδιους της υπηρεσίας υγείας (σχολιατρικής) των σχολείων και να περιοριστεί η πληροφόρηση, σχετικά με την παιδεραστία και τις διαστροφές. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να γίνεται, όπως υποστηρίζει η Β. Μαργαριτίδου, είτε από ειδικούς είτε από δασκάλους, που θα έχουν παρακολουθήσει στο βασικό πρόγραμμα θέματα υγείας. Γενικότερα, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να ξεκινάει από την παιδική ηλικία με άτυπα μηνύματα, σαν αγωγή...

Επιμέλεια: Αλίκη Ξένου - ΒΕΝΑΡΔΟΥ

... Κι όσους στη χώρα μου θέλουν όλα τούτα να γεννιούνται γερά και ελεύθερα / τους κάνουν βουβούς και τους σκοτώνουν / τους κάνουν κουφούς και τους σκοτώνουν / τους κάνουν τυφλούς και τους σκοτώνουν / Τέτοια συμβαίνουν στην πατρίδα μου... /

Το ποίημα αυτό του Κούρδου ποιητή Σέκο Βένα διαβάστηκε στη συγκέντρωση που οργάνωσε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, για να γιορτάσει την ημέρα της Γυναίκας. Και οι Κούρδισσες ήταν εκεί, με τις σημαίες και τα λάβαρά τους με τη φωτογραφία του ηγέτη τους αποτυπωμένη σ' αυτά, κοπέλες όλο ενθουσιασμό και ζωή. Νέες πολύ νέες ήταν και συμμετείχαν βαδίζοντας στην κορυφή της πορείας, που ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος για να καταλήξει στη Βουλή. Πριν ξεκινήσουν, μια απ' αυτές διάβασε ένα συγκινητικό χαιρετισμό προς τις γυναίκες της Ελλάδας:

Οι Κούρδισες γυναίκες, είπε, έχουν να αντιμετωπίσουν όχι το οκτάωρο, όχι την άδεια, όχι τα νηπιαγωγεία, έχουν να αντιμετωπίσουν τον Τούρκο, έχουν ν' αντιμετωπίσουν τη ζωή, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους - έστω κρυφά μέσα στο σπίτι, να μπορούν να τους μάθουνε τη γλώσσα τους, τη γλώσσα που απαγορεύεται, το χορό, που απαγορεύεται - όλα τα έθιμα που απαγορεύονται. Στέλνουνε οι Κούρδισσες γυναίκες μια πολύ μεγάλη κραυγή πόνου για τα γεγονότα με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, το μεγάλο ηγέτη τους, ο οποίος τους έφερε μια αχτίδα ελευθερίας. Ο Αμπνουλάχ Οτσαλάν είναι αυτός ο οποίος είπε ότι "Ελευθερία της γυναίκας σημαίνει να εκλέγει μόνη της, να αποφασίζει μόνη της για ό,τι την αφορά". Και αν σκεφτούμε ότι στην Ανατολή αυτό είναι αδιανόητο, καταλαβαίνετε τι μεγάλη σημασία έχει αυτό για τη γυναίκα της Ανατολής, για τη γυναίκα την Κούρδισσα. Εχουμε και μια κραυγή για τις αντάρτισσες που περνάνε φοβερά βασανιστήρια όταν συλλαμβάνονται: Περνάνε στα στήθη και στα γεννητικά τους όργανα καλώδια απ' όπου διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα. Κι όταν πιάνουνε τα νεκρά σώματά τους - μετά από μάχες - τα γδύνουν και τα φωτογραφίζουν... Είναι μια κραυγή που δεν είναι εύκολο να ακουστεί, πρέπει όμως όλος ο κόσμος να την ακούσει. Αυτή την κραυγή την ξέρουν οι Ελληνίδες. Από τις γυναίκες τις Σουλιώτισσες, απ' όσες έχουν παλέψει μαζί με τους άντρες υπερασπίζοντας τα ελληνικά σύνορα...

"Στην Ευρώπη, κατέληξε η εκπρόσωπος των Κούρδων, όλοι πασχίζουν να περνάει η γυναίκα το τεστ Παπ για να μην υπάρχει ο καρκίνος. Στην Τουρκία οι Τούρκοι προσπαθούν να περάσουν τις Κούρδισσες από το τεστ - για φανταστείτε - από το τεστ της παρθενίας στο οποίο, όταν τις εξετάζουν πάντα χάνουν την παρθενία τους - είτε είναι μικρά κοριτσάκια, είτε μεγαλύτερες...".

Η Κούρδισσα αγωνίστρια εγκατέλειψε το βήμα στέλνοντας ένα θερμό χαιρετισμό "στον ελληνικό λαό που στάθηκε δίπλα στον κουρδικό λαό".

Στην ίδια εκδήλωση διαβάστηκε χαιρετισμός των γυναικών του Σουδάν που κατήγγειλαν πως όταν οι γυναίκες του Χαρτούμ έκαναν πορεία στα γραφεία του ΟΗΕ, τις συνέλαβαν, τις βασάνισαν και τις καταδίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες σε σαράντα με εξήντα μαστιγώσεις την καθεμία. Πολλές απ' αυτές κατέληξαν στο νοσοκομείο! Αυτά, σε ένα ακόμα καθεστώς όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί και ελευθερίες έχουν καταλυθεί και οι νόμοι στοχεύουν στον εξευτελισμό των γυναικών...

"Πήρα σύνταξη στα 78 μου χρόνια. Επάγγελμα: Καπελού. Κάθισα μια μέρα στο σπίτι μου και δεν άντεξα. Την επόμενη πήρα το καπέλο μου και βγήκα - δεν μπορούσα να καθίσω ούτε μια ώρα στο σπίτι". Αυτά είπε η σχεδόν εκατοντάχρονη Φιλιώ Χαϊδεμένου στην κοινωνιολόγο και ερευνήτρια του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών Αφροδίτη Τεπέρογλου. Και η κοινωνιολόγος τα επανέλαβε μπροστά στο ακροατήριο, μιλώντας στις 8 του Μάρτη, στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, για να τιμήσει δύο διακεκριμένες Μικρασιάτισσες: Την Δόμνα Σαμίου και την Φιλιώ Χαϊδεμένου. Μια εκδήλωση, στην οποία τους απονεμήθηκε "το βραβείο γυναικείας κοινωνικής προσφοράς" και διέφερε ως προς το περιεχόμενο απο άλλες επετειακές εκδηλώσεις για τη Μέρα της Γυναίκας. Η ζεστή ατμόσφαιρα τα αυθόρμητα δάκρυα χύθηκαν, αλλά και τα τραγούδια που ακούστηκαν και στους χορούς που χορεύτηκαν - μέσα στο παλιό αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής, έδιναν τον διαφορετικό τόνο. Ανάμεσα σ' αυτούς που χόρεψαν και η σεβάσμια Φιλιώ, που δεν παρέλειψε να κάνει παραινέσεις στις νεότερες: Παραδέχτηκε ότι η ισοτιμία έχει φορτώσει και άλλα βάρη στις γυναίκες, που ήταν ήδη αρκετά φορτωμένες, αλλά τις προέτρεψε να εργάζονται - παρ' όλες τις δυσκολίες της ζωής, που πρέπει να την αντιμετωπίζουν με αισιοδοξία και να τη χαίρονται.

Για την προσφορά της Μικρασιάτισσας στον πολιτισμό, στην οικογένεια, αλλά και στην οικονομία της χώρας μας, για τις θυσίες της, μίλησε και οβουλευτής Γιάννης Καψής,

Ομως, αν η Φιλιώ Χαϊδεμένου προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στη διατήρηση του μικρασιατικού πολιτισμού με το μουσείο που δημιούργησε, σε συνεργασία με το Δήμο Νέας Φιλαδελφείας, η προσφορά της τραγουδίστριας και μεγάλης δασκάλας Δόμνας Σαμίου ήταν και παραμένει ανεκτίμητη. Γιατί, όχι μόνο ζωντάνεψε το μικρασιατικό τραγούδι, αλλά συγκεντρώνει χρόνια τώρα τους θησαυρούς των δημοτικών μας τραγουδιών, αθόρυβα, σε μια εποχή που βασιλεύουν τα προϊόντα της υποκουλτούρας. Και όχι μόνο συγκεντρώνει, αλλά μεταλαμπαδεύει στη νεολαία ό,τι πιο ζωντανό από την πολιτιστική μας παράδοση. Για το έργο της και τη ζωή της, μίλησε η λαογράφος - εθνολόγος Μιράντα Τερζοπούλου και η εκδήλωση έκλεισε με τέσσερα τραγούδια, που ερμήνευσε η ίδια η Δόμνα Σαμίου, χωρίς μικρόφωνο.

Να, δύο γυναικείες προσωπικότητες, βγαλμένες από τα σπλάχνα του λαού μας, που άξιζε να τιμηθούν για την αθόρυβη, αλλά τόσο ουσιαστική προσφορά τους.