"Τρίτο: Η κρίση και οι δυνατότητες του λαϊκού κινήματος.

Η γενική κρίση του καπιταλισμού συνεχίζεται. Αυξάνεται η σχετική και η απόλυτη εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης, η καταστροφή των μεσαίων, της αγροτιάς και άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το 20% του πληθυσμού της Γης έχει εισόδημα 1 δολάριο την ημέρα, δύο δισ. οι εξαθλιωμένοι, 100 εκατομμύρια θάνατοι από ασιτία το χρόνο, 150 εκατ. ανήλικα παιδιά δουλεύουν. Τα 500 μεγαλύτερα μονοπώλια καθορίζουν την παραγωγή, τις τιμές, τις προμήθειες και πρώτες ύλες.

Μεγαλώνει η αντίθεση εργασίας - κεφαλαίου. Νέες ζώνες φτώχειας εμφανίζονται. Εντείνεται η μεταναστευτική έκρηξη. Η ανεργία, η εξαθλίωση, η μαύρη εργασία, η εγκληματικότητα, οι κοινωνικές αρρώστιες, η διάδοση των ναρκωτικών, η πορνεία, η περιθωριοποίηση ευρύτατων κοινωνικών ομάδων, έχουν πάρει πλέον μαζικές διαστάσεις στις ίδιες τις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Η κρίση των αξιών, η χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η εμπορευματοποίηση της γνώσης του πολιτισμού, η ξέφρενη καταστροφή του περιβάλλοντος όλο και πιο έντονα στιγματίζουν τη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Ο ρατσισμός, ο φόβος και το μίσος προς τους αλλοδαπούς καλλιεργούνται συστηματικά μαζί την αναβίωση των κάθε λογής μυστικισμών και του θρησκευτικού φανατισμού.

Ο παρασιτισμός και η σήψη έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις. Ενισχύεται η αντιπαραγωγική δράση του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Το σύστημα δεν είναι πλέον παντοδύναμο. Οξύνονται, διευρύνονται όλες οι αντιθέσεις του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Δυναμώνει η αμφισβήτησή του από τους λαούς.

Η στροφή προς την πολιτική αντίδραση, με κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα την κρατική καταστολή, τον περιορισμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων δεν αποσκοπεί μόνο στην ένταση της εκμετάλλευσης.

Η πολιτική που ακολουθεί η "νέα τάξη πραγμάτων" και η ΕΕ και η κυβέρνηση οδηγεί μεγάλα τμήματα εργαζομένων, αγροτών, μεσαίων στρωμάτων, νεολαία να προβάλλουν αντίσταση στη χώρα μας και άλλες χώρες. Οικοδομείται γι' αυτό ένα πλέγμα μηχανισμών και σχεδίων σε πανευρωπαϊκή και διεθνή κλίμακα, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία.

Το ΝΑΤΟ με τη Νέα Δομή και το νέο δόγμα του προσαρμόζεται και εξελίσσεται σε χωροφύλακα και δύναμη καταστολής των λαών και των λαϊκών κινημάτων. Δεν αναγνωρίζει σύνορα. Καθορίζει τα όρια δράσης του με βάση τους μεσημβρινούς της Γης ανάμεσα στις Αζόρες, την Κασπία και τη Μέση Ανατολή και επεμβαίνει με πολυεθνικές, όπως τις ονομάζει, όπου υπάρχει κίνδυνος αμφισβήτησης του οικονομικού και κοινωνικού καθεστώτος ή κίνδυνοι λόγω μετανάστευσης πληθυσμών κ.ά. Οπου υπάρχει, δηλαδή, κίνδυνος ή αντίσταση στα συμφέροντα της νέας τάξης των πολυεθνικών, το ΝΑΤΟ παίζει το ρόλο δύναμης καταστολής του εχθρού - λαού. Αυτό το φαινόμενο ζούμε με την επέμβαση στο Κόσσοβο και με τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.

Με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, η ΕΕ πέρα από την αποδοχή του ΝΑΤΟ σαν βραχίονα της "αμυντικής πολιτικής" νεκρανασταίνει τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση, της οποίας, σε συνεργασία φυσικά με το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τη διακήρυξη του Πέτερσμπεργκ, στρατιωτικές μονάδες της μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε αποστολές χειρισμού κρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής της ειρήνης. Δηλαδή διά των όπλων επιβολή της "ειρήνης" των ιμπεριαλιστών μετά το μοίρασμα των αγορών μεταξύ τους.

Με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, ενσωματώθηκε στην ΕΕ η γνωστή Συνθήκη Σένγκεν. Πρόκειται για το μεγαλύτερο φακέλωμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και κατάργηση δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ενα από τα χαρακτηριστικά της Συνθήκης Σένγκεν είναι η ανατροπή μιας βασικής αρχής του νομικού συστήματος, ότι, δηλαδή, κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Η συνθήκη ορίζει ότι προϋπόθεση για την παρακολούθηση είναι, μεταξύ άλλων, οι ενδείξεις τέλεσης προπαρασκευαστικών ενεργειών για διάπραξη εγκλήματος. Με λίγα λόγια, αν οι "αρχές" κρίνουν ότι κάποιος σκέπτεται κάτι που θεωρείται αξιόποινο, τότε αυτομάτως τίθεται υπό παρακολούθηση.

Οι αντιδραστικοί νόμοι, ο γνωστός νόμος επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων, η Ευρωαστυνομία, οι ειδικές δυνάμεις καταστολής, οι ειδικές υπηρεσίες, τα ειδικά τμήματα, η παρακολούθηση της συνδικαλιστικής δράσης, αποτελούν τη βάση μιας σύγχρονης καταπιεστικής μηχανής, που, ήδη, έχει μπει σε κίνηση. Αυτό το αντιδραστικό πλέγμα νόμων και κατασταλτικών μηχανισμών, που στην κορυφή του έχει την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οικοδομεί ένα ασφυκτικό, αντιδραστικό, δικτατορικό καθεστώς των πολυεθνικών σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Ο σύγχρονος θεωρητικός σύμβουλος της Σοσιαλδημοκρατίας Γκίντενς προτείνει ακόμα χειρότερα αυτή η αντιδραστική πυραμίδα ΕΕ - ΝΑΤΟ - κατασταλτικών μηχανισμών να ενταχθεί σε ένα πλανητικό επίπεδο και να υπάρξει πλανητική διακυβέρνηση. Ονειρεύεται, ο ΠΟΕ, το ΔΤΝ και η παγκόσμια τράπεζα να γίνουν ενιαίο όργανο, όπως η Κομισιόν, για την παγκόσμια κυριαρχία και καταστολή. Αν προχωρήσει και η νέα συμφωνία των πολυεθνικών, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα".

"Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι.

Στις μέρες μας αποκαλύφθηκε πλέον το μεγάλο ψέμα ότι ΕΕ σημαίνει δημοκρατία και λαϊκή συμμετοχή.

Τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ, που μεταφράζονται σε συσσώρευση τραγικών προβλημάτων και αδιεξόδων για την πλειοψηφία του λαού και πλούτου για τους λίγους, αποκαλύπτουν και το είδος της δημοκρατίας που πρεσβεύουν η κυβέρνηση και η ΕΕ.

Η δημοκρατία τους είναι δημοκρατία μόνο για τους λίγους.

Εχει, επόμενα, νόμιμο δικαίωμα ο λαός, όχι μόνο να αμύνεται, αλλά να αμφισβητεί αυτή τη "νομιμότητα" και αυτή τη "δημοκρατία" των λίγων, δηλαδή, το καταπιεστικό καθεστώς του πολυεθνικού κεφαλαίου σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού.

Κατά τη γνώμη μας, αυτή η αμφισβήτηση θα είχε γιγαντώσει, πιθανά να μην είχαμε φτάσει και σ' αυτήν την τραγική κατάσταση, αν υπήρχαν και άλλες δυνάμεις, που θα αντιστέκονταν, θα στήριζαν την πάλη του λαού. Ομως, σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης και αφαίρεσης δικαιωμάτων, οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΓΕΣΑΣΕ έχουν μετατραπεί σε μακρύ χέρι της κυβέρνησης. Αντί να οργανώνουν την πάλη του λαού, διοργανώνουν κοινωνικούς διαλόγους και χειροκροτούν την ΕΕ και την ΟΝΕ.

Η ΝΔ επιδιώκει να φύγει το ΠΑΣΟΚ και να εφαρμόσει την ίδια πολιτική.

Χτες ακούσαμε ξανά την πρόταση του ΣΥΝ για τη συμμετοχική δημοκρατία του 2000, δηλαδή, θεσμούς συνδιαχείρισης για μια κοινωνία συνοχής με ΟΝΕ και ΕΕ και συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Χωρίς, δηλαδή, ταξική πάλη.

Ο κ. Τσοβόλας προτρέπει να προχωρήσει πρώτα η πολιτική ένωση της ΕΕ και μετά η ΟΝΕ.

Κατά τη γνώμη μας, στις σημερινές συνθήκες χρειάζεται ένας άλλος δρόμος".

"Σήμερα, μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού σκέφτεται ότι κάτι πρέπει να γίνει. Οτι δεν πάει άλλο μ' αυτήν την κατάσταση. Προβληματίζεται ποιος είναι ο δρόμος σήμερα που οδηγεί στην ουσιαστική δημοκρατία. Πώς, δηλαδή, θα αντιστραφούν οι όροι και η πλειοψηφία να πάρει την υπόθεση στα χέρια της; Πώς θα απελευθερωθεί πλέον από την ασφυκτική καταπίεση, την κατάργηση στοιχειωδών δικαιωμάτων; Εμείς δεν το κρύβουμε. Τα πραγματικά δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα θα ανθίσουν σε συνθήκες σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Οταν, δηλαδή, δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οταν οι εργαζόμενοι δε θα πωλούν εργατική δύναμη. Οταν τα συνδικάτα θα ελέγχουν την ίδια την εξουσία, των εργαζομένων, όταν οι εργαζόμενοι θα διοικούν, θα ανακαλούν σε κάθε στιγμή τους εκπροσώπους τους. Στους χώρους δουλιάς δε θα βασιλεύει το διευθυντικό στέλεχος, αλλά ο απόλυτος εργατικός έλεγχος. Το δικαίωμα στην εργασία δε θα είναι διακήρυξη στα Συντάγματα, αλλά θα συνοδεύεται με την κατάργηση της ανεργίας και όλων των μορφών της. Θα ανθεί η πρωτοβουλία, ο πολιτισμός. Η χώρα μας και άλλες χώρες θα έχουν αποδεσμευτεί, απελευθερωθεί από τους καταθλιπτικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Θα ζουν σε μια Ελλάδα και μια Ευρώπη, απαλλαγμένες από την εκμετάλλευση και την καταπίεση με τους λαούς στην εξουσία.Ολα αυτά δεν είναι ουτοπία. Εκεί θα οδηγήσει η κοινωνική εξέλιξη, η πάλη των τάξεων, η πάλη της μεγάλης πλειοψηφίας των καταπιεσμένων. Την κρίση, τη βαρβαρότητα, την καταπίεση, μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να αντικαταστήσει.

Φυσικά, σήμερα το κύριο είναι η άμεση κοινή δράση του λαού και της νεολαίας και αυτό δεν απαιτεί συμφωνία για το σοσιαλισμό.

Σήμερα είναι επιτακτικό καθήκον, υπερασπίζοντας τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, που καταργούν οι δυνάμεις της πλουτοκρατίας, να προχωρήσουμε προς τα εμπρός. Είναι επιτακτικό καθήκον, η συσπείρωση, η ενωτική πάλη του λαού για τα δικαιώματα στη δουλιά, στη μόρφωση, στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό! Για το δικαίωμα της έκφρασης και πάλης. Ενάντια στους μηχανισμούς - θεσμούς ενσωμάτωσης και υποταγής, τις ΟΚΕ, τις λογικές και πρακτικές ταξικής συνεργασίας. Για την ισοτιμία των γυναικών, για ίσα δικαιώματα των μεταναστών. Η πάλη για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής ζωής είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον αγώνα κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού".

"Κατά τη γνώμη μας υπάρχουν βαθύτερες αιτίες που καθοδηγούν την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό στο δρόμο της αδιαλλαξίας απέναντι στο λαϊκό κίνημα, στο δρόμο του αυταρχισμού και της απολυταρχίας και του περιορισμού των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Ποιες είναι αυτές οι αιτίες;

Πρώτο: Είναι οι διεθνείς οικονομικές εξελίξεις πριν απ' όλα που οδηγούν με ακόμα πιο ραγδαίους ρυθμούς στη γιγάντωση των μονοπωλίων των πολυεθνικών και στην επέκταση της κυριαρχίας τους σε όλους τους τομείς διεθνώς και στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Η ντόπια ολιγαρχία φιλοδοξεί να παίξει ένα ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Συμμετέχει γι' αυτό πρόθυμα στους σχεδιασμούς της "νέας τάξης", ακολουθεί επιθετική πολιτική απέναντι στους λαούς και το λαό μας για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της. Μεγαλώνει η σύμφυση του κράτους με τα μονοπώλια.

Η τάση συγκέντρωσης πλούτου και δύναμης μέσα από έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό συνοδεύεται αναπόφευκτα με περιορισμό των οικονομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας".

"Δεύτερο: Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και οι γενικότερες προσαρμογές και αναδιαρθρώσεις, με επίκεντρο τις εργασιακές σχέσεις, που εκπονούνται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και προωθεί η ΕΕ και η κυβέρνηση, είναι πολιτική βαθιά αντιλαϊκή, πλήρως υποταγμένη και εξαρτημένη από τα μεγάλα συμφέροντα.Για ποια δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε σήμερα και για δικαιώματα, με τους 100άδες χιλιάδες άνεργους, ημιαπασχολούμενους, τους ξεκληρισμένους αγρότες;

Η λογική της ανταγωνιστικής Ευρώπης και Ελλάδας και η προώθηση της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και προσώπων, που προωθεί η ΕΕ και η κυβέρνηση, οδηγεί όχι μόνο σε μείωση των αποδοχών, αλλά και σε μια συνεχή πολιορκία και κατάργηση κάθε δικαιώματος στους χώρους δουλιάς. Στους τόπους δουλιάς οικοδομείται ένα καταθλιπτικό καθεστώς εκμετάλλευσης χωρίς όρια, που θέλει να μετατρέψει τους εργαζόμενους σε "φαντάσματα", χωρίς δικαιώματα, άβουλους και πειθήνιους στους εργοδότες και τα διευθυντικά στελέχη.

Ελευθερία κίνησης τελικά των κεφαλαίων σημαίνει δικτατορία στους χώρους δουλιάς, τρόμος και αυθαιρεσία των εργοδοτών.Η κατάργηση του 8ωρου, η μείωση των μισθών, η γενικότερη επίθεση στο εισόδημα των εργαζομένων συνοδεύεται με ανεργία, απολύσεις, με αντεργατικά αντιδημοκρατικά μέτρα και νόμους που χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις, τα συνδικάτα, κάθε κοινωνικό δικαίωμα. Στο όνομα αυτής της πολιτικής αναπτύσσονται αντιδραστικές θεωρίες εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, που οδηγούν σε αφαίρεση δικαιωμάτων και ενσωμάτωση των εργαζομένων. Σεμινάρια, ινστιτούτα, ΜΜΕ, το εκπαιδευτικό σύστημα έχουν ως στόχο να πείσουν τους εργαζόμενους να αισθάνονται φιλικά προς τους εργοδότες. Γράφει ο γνωστός Φουκουγιάμα ορισμένους τρόπους καθυπόταξης των εργαζομένων και καυχάται ότι:

"Η γερμανική εργατική τάξη έχει αναπτυγμένες σε υψηλό βαθμό τόσο το αίσθημα της περηφάνιας για την εργασία όσο και την έννοια του επαγγελματισμού, που επιτρέπει στους Γερμανούς εργάτες να μην ταυτίζονται με την κοινωνική τάξη τους, αλλά με τη βιομηχανία και τους διευθυντές της. Αυτό το αίσθημα επαγγελματισμού και υποχρέωσης στους διευθυντές μετρίασε την κλίση στον ταξικό πόλεμο στη Γερμανία και οδήγησε σε ένα πλατύ, πολύ διαφορετικό σύνολο σχέσεων στο χώρο εργασίας από εκείνο που θα ίσχυε αν δεν υπήρχε αυτό το αίσθημα". Το πρότυπο που προτείνει είναι να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των εργαζομένων απέναντι στους εργοδότες. Αντί για ειδικότητες, η ομάδα εργασίας να έχει έναν κοινοτικό προσανατολισμό και μια ειδίκευση και ευελιξία, ώστε ο κάθε εργάτης να μπορεί να εκτελεί διαφορετικά καθήκοντα, να μεταφέρεται από μια θέση εργασίας σε κάποια άλλη, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες της ημέρας. Η ομάδα εργασίας και το κοινοτικό όπως το λέει εργοστάσιο να καλλιεργεί τη συνοχή της με διάφορες δραστηριότητες εκτός εργασίας (πολιτιστικές κ. ά.). Αυτός ο τρόπος οργάνωσης κατά τη γνώμη του κάνει περιττές τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, γιατί τα προβλήματα λύνονται περισσότερο με διαπροσωπικές σχέσεις και άτυπα κανάλια επικοινωνίας για λύση των προβλημάτων. Επιστρατεύει τη θρησκεία για την πειθαρχία και τη θέση η επαγγελματική κατάρτιση να περάσει στους εργοδότες".

"Φυσικά, αυτές οι θεωρίες έχουν πάρει πρακτική εφαρμογή και στην Ελλάδα και την Αχαϊα με τη "Λευκή Βίβλο" και όχι μόνο. Στο εμπόριο, στον επισιτισμό, στα διάφορα "μεγάλα έργα", η ευελιξία έχει γίνει καθεστώς. Το Τοπικά Σύμφωνα προβλέπουν ανάμεσα στα άλλα να κρατούν συντροφιά σε τουρίστες οι άνεργες της Πάτρας.

Εργοδότες αφαιρούν δικαιώματα και διοργανώνουν εκδρομές των εργατών. Η Νομαρχία διοργανώνει συσκέψεις για να σταματήσουν οι αγώνες των μαθητών. Η εκκλησία καλεί τους μαθητές να σταματήσουν τις καταλήψεις, ο δε κ. Χριστόδουλος λυπάται γιατί στη Θράκη οι ορθόδοξες μανάδες κάνουν λιγότερα παιδιά από τις μουσουλμάνες και επιδοτεί τις πρώτες. Αν προσθέσει κανείς και τις συμβουλές του ραντιέρη Σόρος,οι επιχειρηματίες να κάνουν αγαθοεργίες, τότε η κοινωνική αλληλεγγύη του κ. Σημίτη για τους πιο αδύναμους έχει πραγματοποιηθεί.

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα χτυπήματος δικαιωμάτων.

Η Υγεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα, ο ασθενής σε πελάτη. Οποιος έχει χρήματα, έχει θεραπεία. Η γυναίκα να ξαναγυρίσει στο σπίτι να φροντίζει την οικογένεια. Η στήριξη των ανέργων με επιδόματα θεωρείται ότι μετατρέπει τους εργάτες σε νωθρούς.

Στην Παιδεία το βασικό επιχείρημα του υπουργείου ήταν ότι λόγω της παγκοσμιοποίησης της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας το 2000, κάθε νέος θα αναγκαστεί να αλλάξει 2-3 φορές δουλιά στη ζωή του. Το άτομο πρέπει να γίνει, λοιπόν, "ανταγωνιστικό". Να αποκτήσει λίγες γνώσεις, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιείται "ευέλικτα" από τους μελλοντικούς εργοδότες, να μην έχει κριτικό πνεύμα που αμφισβητεί το σύστημα και φυσικά ο νόμος εντείνει τους ταξικούς φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Πλήρη εφαρμογή των εντολών της "Λευκής Βίβλου" για ευελιξία της εργατικής δύναμης.

Προωθούν το λεγόμενο εθελοντισμό, δηλαδή οι άνεργοι, η νεολαία και οι γυναίκες, κύρια, να εργάζονται σε τομείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών μέσα από συμμετοχή σε διάφορους φορείς φαινομενικά μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που θα αμείβονται ελάχιστα με ένα βοήθημα, γιατί υποτίθεται προσφέρουν κοινωνικό έργο, θα έχουν ηθικές αμοιβές και όχι υλικές, χωρίς εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Αντί για ελάχιστη αμοιβή μπορεί να έχουν ασφαλιστική κάλυψη για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή νοσοκομειακή κάλυψη".