Η συννεφιά έδινε περισσότερο χρώμα στο πένθος που επικρατούσε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, κατά το χτεσινό αποχαιρετισμό του σπουδαίου ηθοποιού Βασίλη Διαμαντόπουλου.Πολλοί συνάδελφοι και μαθητές του με ένα λουλούδι στο χέρι του είπαν το στερνό αντίο. Οι μαθητές του ντυμένοι στα μαύρα δήλωναν σιωπηλά ή κλαίγοντας την αγάπη τους στο δάσκαλο. Οι μαθητές του επωμίστηκαν να μεταφέρουν τη σορό του στην τελευταία του κατοικία.

Στον επικήδειο από μέρους του ΣΕΗ, η πρόεδρός του, Αννα Φόνσου,αποχαιρέτησε τον Β. Διαμαντόπουλο λέγοντας: "θα συνεχίσεις να υπάρχεις ζώντας στις καρδιές όλων μας. Η μεγάλη σου οικογένεια σε αποχαιρετά". Με δάκρυα στα μάτια και λυγμό τον αποχαιρέτησαν δύο μαθήτριές του. "Δάσκαλε, ο μεγάλος πόνος είναι ο βουβός μας είχες πει. Σ' ευχαριστώ που βρέθηκες στο δρόμο μου. Πάντα θα σε ψάχνω πάντα θα ανατρέχω σε σένα".

"Αγαπημένε μας δάσκαλε", είπε η Πέμυ Ζούνη "έλεγες ότι το πένθος δε λέγεται. Με σιωπή τιμάς τα μεγάλα μεγέθη. Θα θυμόμαστε πάντα το πάθος σου για την αλήθεια, την πεισματικά εφηβική σου σκέψη, μα πάνω απ' όλα το ήθος σου".

Από μέρους του ΚΚΕ ο βουλευτής Αποστόλης Τασούλας,τόνισε: "Σύντροφε Βασίλη, έτυχε να σε ξεπροβοδίσω εγώ εκ μέρους του Κόμματος, στο οποίο παρέμεινες ως το τέλος της ζωής σου. Τίμησες το Κόμμα μας. Εκεί που πας, θα βρεις και άλλους που στάθηκαν στο σανίδι τίμια, με το αλέτρι, το σφυρί, με τη ζωή τους ολάκερη. Πες τους ότι είχατε δίκιο. Οι τελευταίες σαράντα μέρες το απέδειξαν. Ομως διαβεβαίωσέ τους, ότι το άδικο δεν ευλογείται από τους ανθρώπους. Η ζωή θα ζήσει, η βαρβαρότητα θα αποχωρήσει, τα ιδανικά σας θα γίνουν ζωή και μ' αυτά θα ζήσουν οι επόμενες γενιές ακόμη καλύτερα".

Τέλος, αποκαλώντας τον "συναγωνιστή και φίλο στη ζωή και την τέχνη" αποχαιρέτησε τον ηθοποιό ο Λυκούργος Καλλέργης.

Από τη θεατρική οικογένειά του, στάθηκαν, στο πλευρό της γυναίκας του Μαρίνας Γεωργίου και του παιδιού του, οι: Ζυλ Ντασσέν, Ι. Καμπανέλλης, Γ. Μιχαλακόπουλος, Τ. Βανδής, Γ. Λαζάνης, Θ. Καρακατσάνης, Κ. Καζάκος, Ρ. Πιττακή, Θ. Παπαγεωργίου, Λ. Πρωτοψάλτη, Ε. Χατζηαργύρη, Α. Αλεξανδράκης, Γ. Φέρτης, Γ. Καλατζόπουλος, Κ. Κουτσομύτης, Ν. Κούνδουρος, Μπ. Αρβανίτη, Ντ. Μπαλτσαβιά κ.ά.

"Τη βαθιά θλίψη του για το θάνατο του αγωνιστή ηθοποιού Βασίλη Διαμαντόπουλου και θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του, εκφράζει με ανακοίνωσή του το Γραφείου Τύπου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ:

"Εφυγε χτες από κοντά μας ένας μεγάλος δάσκαλος του θεάτρου, ένας άνθρωπος της τέχνης που μιλούσε κατευθείαν στις καρδιές, που διαπαιδαγωγούσε και πάλευε για να ξυπνούν οι συνειδήσεις. Αυτό το είδος της τέχνης υπηρετούσε πάντα ακούραστα ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, με το ταλέντο, τη δημιουργικότητά του, αλλά και την πίστη του στα υψηλά ιδανικά του ΚΚΕ, μπόρεσε να συγκινήσει και να εμπνεύσει όλους μας και ιδιαίτερα τους νέους. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος αφήνει πίσω του πλούσια κληρονομιά. Θα τον θυμόμαστε πάντα, θα εμπνεόμαστε από το έργο του και τη στάση ζωής που με συνέπεια κράτησε".

Η πρωτοφανούς γκανγκστερικής κυνικότητας αμερικανοΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας εμπόδισε την παρουσίαση στη χώρα μας τον Απρίλη, όπως είχε προγραμματιστεί, μιας έκθεσης πολύτιμων πατρογονικών κειμηλίων από την "ιερή γη" του σερβικού λαού,δηλαδή από το Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια,όπως είναι η παλιά, ιστορική ονομασία της περιοχής, που κάποιοι σήμερα, για "πολιτικούς λόγους", αποκαλούν Κόσσοβο.Χάρη στην αυτοθυσία των Σέρβων αρμοδίων, τα κειμήλια, μετά την επικίνδυνη οδική περιπέτειά τους, έφθασαν στην Αθήνα και θα εκτεθούν στο Ζάππειο (26/5 - 4/7).

Πρόκειται για την έκθεση "Τοιχογραφίες των Μοναστηριών του Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων",η οποία μετά την περσινή παρουσίασή της στην γκαλερί "Progres" του Βελιγραδίου, για πρώτη φορά παρουσιάζεται στο εξωτερικό, χάρη σε σχετική συμφωνία της μη κερδοσκοπικής ελληνικής εταιρείας "Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού" με το Εθνικό Μουσείο Βελιγραδίου και το σερβικό Κέντρο Διεθνούς Επιστημονικής, Μορφωτικής, Πολιτιστικής, Τεχνολογικής Συνεργασίας.Στην πραγματοποίηση της έκθεσης συνέβαλαν η ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι και η γιουγκοσλαβική στην Αθήνα, ο Σπ. Ρέπουλης (ΥΠΠΟ) και η χορηγία της "Λίντερ Ιντερνάσιοναλ".

Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, με ομιλητές την Ζωζώ Λιδωρίκη ("Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού"), τον ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, τον μορφωτικό ακόλουθο της γιουγκοσλαβικής πρεσβείας Γκόραν Αλέξιτς, ανακοινώθηκε η παρουσίαση της σπουδαίας αυτής έκθεσης (μέρος των εσόδων της θα διατεθεί για τη διάσωση των σερβικών κειμηλίων που επλήγησαν από το ΝΑΤΟ), μετά την Αθήνα, στο Ηράκλειο Κρήτης,στη Ρόδο,στη Θεσσαλονίκη,στην Πάτρα και ενδεχομένως εκτός Ελλάδας.

Η έκθεση περιλαμβάνει 41 τοιχογραφίες - πιστές αποτυπώσεις (σε φυσικό μέγεθος), πρωτότυπων τοιχογραφιών που σώζονται σε τέσσερα περίφημα μοναστήρια του 13ου και 14ου αιώνα στην περιοχή Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων. Συγκεκριμένα:

• Από την Παναγιά Λιέβισκα,έδρα του επισκόπου του Πρίζρεν, Σάββα, έπειτα αρχιεπισκόπου Σερβίας (σήμερα είναι μουσείο). Πάνω στη βυζαντινή βασιλική του 9ου - 10ου αιώνα, έγιναν μετατροπές στις αρχές του 13ου αι. και διακοσμήθηκε από τον πρωτομάστορα Αστράπα και άλλους ζωγράφους. Μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους ο ναός έγινε τζαμί.
• Από την Γκρατσάνιτσα,τις περίφημες τοιχογραφίες της οποίας (κλασική τέχνη της εποχής των Παλαιολόγων, με δωρεά του βασιλιά Μιλιούτιν) πλήγωσαν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί. Η αριστουργηματικής αρχιτεκτονικής μονή χτίστηκε το 1321, πάνω στα θεμέλια παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 6ου αι., με δωρεά του βασιλιά Μιλιούτιν. Η εκκλησία λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τους Τούρκους (1379), ξαναφτιάχτηκε το 1883 και το 18ο και 19ο αι. οι Τούρκοι την απογύμνωσαν από όλα τα κινητά κειμήλιά της.
• Από το Πατριαρχείο της Πετς,έδρα της Σερβικής ανεξάρτητης Εκκλησίας, το οποίο αποτελείται από αρκετούς ναούς. Ο παλαιότερος χτίστηκε τον 11ο αι. και οι άλλοι το 13ο. Οι τοιχογραφίες των ναών παρουσιάζουν μεγάλη πρωτοτυπία και κυρίως αντιπροσωπεύουν την τεχνοτροπία της αναγέννησης των Παλαιολόγων. Το Πατριαρχείο - ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της ιστορίας και του πολιτισμού του σερβικού λαού - που διέθετε μεγάλο εργαστήρι εικονογραφίας, αντιγραφής χειρογράφων, ξυλογλυπτικής και μεγάλο θησαυροφυλάκιο, λεηλατήθηκε επανειλημμένα από τους Τούρκους το 17ο, 18ο και 19ο αι.
• Από την εκκλησία των Ντέτσανοι,μαυσωλείο του βασιλιά Στέφαν Ούρος Γ Ντέτσανσκι και δωρεά του αυτοκράτορα Στέφαν Ντούσαν, που χτίστηκε το 1327 - 1335. Οι τοιχογραφίες της έγιναν από ομάδες ζωγράφων με διαφορετικές τεχνοτροπίες. Το μοναστήρι, ένα από τα λιγότερο κατεστραμμένα, μετά από σχετικές διαδικασίες επρόκειτο να ενταχθεί στον κατάλογο της Ουνέσκο για τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Την ένταξή του, όμως, ματαίωσε το ευρωΝΑΤΟικό εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Πολύπαθος ανά τους αιώνες ο σερβικός πολιτισμός, αμέσως μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε αντικείμενο προστασίας από τη σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία. Από το 1950 και εντεύθεν διακεκριμένοι ειδικοί και καλλιτέχνες για να διασώσουν τη μακραίωνη παράδοση των τοιχογραφιών ανέλαβαν να αποτυπώσουν τα αντιπροσωπευτικότερα σε φρέσκο. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν και η δημιουργία το 1950 μιας μεγάλης πτέρυγας στο Εθνικό Μουσείο Βελιγραδίου, η οποία στεγάζει 1.200 αντίγραφα βυζαντινών τοιχογραφιών, μεταξύ των οποίων και τα 41 που θα παρουσιαστούν στην Ελλάδα.