Οι προσλήψεις ανέργων κάθε ηλικίας και φύλλου (νέων, μεσήλικων, ηλικιωμένων, ανδρών ή γυναικών), σε ελεγχόμενες από το κράτους ή και από ιδιώτες επιχειρήσεις και υπηρεσίες, ήταν και παραμένει ένας από τους κλασικούς μηχανισμούς συλλογής ψήφων. Οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία - και άρα έχουν το μαχαίρι και κόβουν όπως θέλουν το πεπόνι - αξιοποίησαν και αξιοποιούν στο έπακρο τις ρουσφετολογικές προσλήψεις, για άγρα ψήφων σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αξιοποιώντας το κράτος σαν δικό τους "τσιφλίκι" ή "μαγαζί", προσλάμβαναν στο δημόσιο ανέργους ή μοίραζαν υποσχέσεις για προσλήψεις με γνώμονα πάντα την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών τους συμφερόντων.

Το όργιο των ρουσφετολογικών προσλήψεων, που έγιναν - και συνεχίζουν να γίνονται και σήμερα με νέες μορφές - στο δημόσιο, ήταν φανερό, στις προεκλογικές περιόδους. Είναι κλασική η εικόνα, που παραμονές των εκλογών, τα πολιτικά γραφεία των υπουργών, των υφυπουργών, των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και άλλων καρεκλοκένταυρων της εξουσίας, κατακλύζονταν από ψηφοφόρους, οι οποίοι ζητούσαν να τους βρουν μια θέση απασχόλησης με... αντάλλαγμα την ψήφο τους ή και των συγγενών τους!

Την τελευταία 25ετία, ζήσαμε δύο κατηγοριών προσλήψεις. Αυτές που αφορούσαν "μόνιμες" θέσεις (με καθεστώς μονιμότητας στο δημόσιο) και τις "προσωρινές" προσλήψεις (δηλαδή οι μισομόνιμοι που προσλήφθηκαν νόμιμα σαν εποχιακοί, με σύμβαση περιορισμένου χρόνου, με σύμβαση έργου κλπ.). Η δεύτερη κατηγορία προσλήψεων, έθετε τους ανέργους ψηφοφόρους σε πολιτική ομηρία, καθώς αυτός που του προσφερόταν δουλιά έφευγε με το μήνυμα πως "αν δεν κερδίσει τις εκλογές το κόμμα που μου πρόσφερε τη θέση απασχόλησης στο δημόσιο, την επομένη των εκλογών θα απολυθώ"...

Η εξαγορά ψήφων, με το διορισμό σε μόνιμες θέσεις,από κάποια στιγμή και μετά είχε "φάει τα ψωμιά της". Εκτός του ότι ενείχε τον κίνδυνο να αποσπάσει από το νεοδιοριζόμενο μόνο μια φορά την ψήφο του (μετά το διορισμό τερματιζόταν η ομηρία του και άρα θα μπορούσε να ψηφίζει στις επόμενες εκλογές το κόμμα της προτίμησής του), οι προσλήψεις μονίμων είχαν οξύνει το πρόβλημα του "πλεονάζοντος προσωπικού" σε ορισμένες θέσεις του δημοσίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δημόσια οικονομικά. Υπήρξε σωρεία περιπτώσεων που ο νεοπροσλαμβανόμενος όχι μόνο δεν είχε αντικείμενο απασχόλησης, αλλά ούτε... καρέκλα να καθίσει. Ετσι, σιγά σιγά, άρχισαν να μπαίνουν κάποια εμπόδια με την ψήφιση διαφόρων νόμων (νόμος Πεπονή, ΑΣΕΠ, πλαφόν προσλαμβανόμενων - αποχωρούντων κλπ.), που περιόριζαν τον ανεξέλεγκτο αριθμό των προσλαμβανόμενων στο δημόσιο.

Ομως τα μέτρα περιορισμού των προσλήψεων στο δημόσιο (νόμος Πεπονή κλπ.) ανεξάρτητα αν παραβιάζονταν από τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας, είχαν και το ανάλογα πολιτικό κόστος (μικροκομματικό, ήτοι την απώλεια ψήφων για το εκάστοτε κυβερνών κόμμα). Οταν το διαπίστωσαν αυτό τα κόμματα εξουσίας, άρχισαν τις προσλήψεις για "τα δικά τους παιδιά" και τους "δικούς τους ανθρώπους" στο δημόσιο... "από το παράθυρο". Ετσι, αντί στις παραμονές των εκλογών να γίνονται ομαδικές προσλήψεις μονίμων στο δημόσιο (υπουργεία και άλλους φορείς του δημοσίου), άρχισαν να γίνονται ομαδικές προσωρινές προσλήψεις, με συμβάσεις έργου, περιορισμένου χρόνου κλπ. Το νέο σύστημα προσλήψεων στο δημόσιο, έδινε στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα το "πλεονέκτημα" να εξασφαλίζει σε μακροχρόνια βάση την ψήφο του προσωρινά διοριζόμενου, με την ομηρία που συνεπαγόταν για τον ψηφοφόρο η υπόσχεση "θα σε μονιμοποιήσουμε, αν κερδίσουμε τις εκλογές και σχηματίσουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση"! Και όταν το κυβερνών κόμμα έχανε τις εκλογές και τις κέρδιζε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε - πριν λήξει η σύμβαση εργασίας ή έργου με το δημόσιο - άρχιζαν οι κινητοποιήσεις των προσωρινά προσληφθέντων που ζητούσαν τη μονιμοποίησή τους...

Στο ρουσφετολογικό και ψηφοθηρικό μηχανισμό προσλήψεων, εντάσσεται και η αξιοποίηση της κυβερνητικής εξουσίας για προσλήψεις "ημετέρων" στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι κυβερνώντες συνδύαζαν τη χορήγηση δανείου σε εμποροβιομηχανικές και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, με έναν επιπλέον όρο, που ήταν ο εξής: Εδιναν την έγκριση για το δάνειο από κάποια κρατική τράπεζα, αφού είχαν αποσπάσει προηγουμένως τη δέσμευση του εμποροβιομηχάνου ότι θα προσλάβει στην επιχείρησή του τον αριθμό των συγκεκριμένων ανθρώπων που περιλαμβανόταν σε σχετικό "ραβασάκι" του υπουργού ή της "κλαδικής"... του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος!

Του λόγου το αληθές για όλα τα παραπάνω, επιβεβαιώνουν μια σειρά πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα - που προκλήθηκαν από "πληροφορίες" τις οποίες διέρρευσαν οι κυβερνώντες - για τροποποίηση του νόμου Πεπονή (που θέτει κάποιους φραγμούς στις ρουσφετολογικές προσλήψεις) και το άνοιγμα του δρόμου για χιλιάδες νέες προσλήψεις στο δημόσιο!

Αν και σε λιγότερο από 200 μέρες θα μας πει "καλημέρα" το 2000, μια σειρά μικρά και μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά, θα συνεχίσουν να παραμένουν άλυτα. Προβλήματα τα οποία, ενώ θα μπορούσαν, σε μεγάλο βαθμό, να είχαν λυθεί εδώ και πολλά χρόνια, διατηρούνται σκόπιμα μέχρι σήμερα. Ο βασικός λόγος που αυτά τα προβλήματα, εξακολουθούν να παραμένουν μέχρι σήμερα άλυτα - και κατά συνέπεια να ταλανίζουν τον ελληνικό λαό και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία - είναι καθαρά οι μικροκομματικές πολιτικές σκοπιμότητες των κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία.

Πρόκειται για 5 μεγάλα προβλήματα που αξιοποιήθηκαν και συνεχίζουν να αξιοποιούνται από τα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, σαν μηχανισμός συλλογής ψήφων. Αυτές οι 5 μεγάλες "πληγές του Φαραώ", που επί ολόκληρες δεκαετίες μας ταλαιπωρούν, είναι οι εξής:

Πρώτον,οι ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Τις προσλήψεις εργαζομένων σε "μόνιμες" και "προσωρινές" θέσεις απασχόλησης στο Δημόσιο.

Δεύτερον,τα ρουσφέτια που γίνονται σε πολίτες που ενέχονται σε παραβάσεις καταπάτησης εκτάσεων του δημόσιου ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Τρίτον,τα ρουσφέτια που νομιμοποιούν ή μισονομιμοποιούν παρανομίες Ελλήνων φορολογουμένων σχετικά με αυθαίρετες οικοδομές και άλλα κτίσματα. Δηλαδή η ανέγερση κτιρίων και οικοδομών - καταστημάτων κατοικιών σε περιοχές που είναι εκτός σχεδίου, δασικές κλπ.

Τέταρτον,η μεγάλη "γάγγραινα" των χρεών Ελλήνων πολιτών και επιχειρήσεων στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (υπουργείο Οικονομικών, κρατικές τράπεζες, υπουργείο Οικονομικών ΙΚΑ και άλλα ασφαλιστικά ταμεία).

Πέμπτο,η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή (δηλαδή η απόκρυψη φορολογητέων εισοδημάτων ή η υπεξαίρεση φόρων), καθώς επίσης και το φαινόμενο εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής, σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς ρυθμίσεις του τύπου "πληρώστε και σώστε"...

Η απροθυμία επίλυσης των παραπάνω προβλημάτων - η λύση των οποίων αναβάλλεται από τετραετία σε τετραετία και παραπέμπεται από τη μια κυβέρνηση στην επόμενη - συνέβαλε καθοριστικά στην παραγωγική υποβάθμιση και εξάρτηση της χώρας από ξένα κέντρα. Η απροθυμία των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων να πάρουν ουσιαστικές αποφάσεις που θα δρομολογούσαν λύσεις για τα παραπάνω προβλήματα, αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία άνθησης μιας σειράς άλλων προβλημάτων στην Ελλάδα, όπως:

• η αύξηση των κρατικών ελλειμμάτων και η γιγάντωση του δημόσιου χρέους (εσωτερικού και εξωτερικού), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.
• τα εκρηκτικά προβλήματα του κυκλοφοριακού χάους της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, με τις δραματικές παρενέργειες στη μόλυνση του περιβάλλοντος κλπ.
• η καταστροφή ανυπολόγιστης αξίας δασικού πλούτου με τις πυρκαγιές (άλλες τυχαίες και άλλες σκόπιμες) τεραστίων δασικών εκτάσεων και στη συνέχεια η οικοπεδοποίηση μεγάλου μέρους απ' αυτές, καθώς επίσης και οι καταπατήσεις παραλιακών εκτάσεων.

Και φυσικά, το πιο σημαντικό, είναι το εξής: Οτι η διαιώνιση των παραπάνω προβλημάτων, ήταν το κατάλληλο λίπασμα για να αναπτυχθούν οι "πελατειακές σχέσεις" μεταξύ των κυβερνώντων και των κάθε είδους διαπλεκόμενων συμφερόντων. Ολο αυτό το σύστημα διαιώνισης και αναπαραγωγής των προβλημάτων, που μαστίζουν τον ελληνικό λαό από τη σύσταση του ελληνικού κράτους - μετά το μεγάλο απελευθερωτικό αγώνα του 1821 μέχρι σήμερα - αξιοποιήθηκε σαν μια καλολαδωμένη μηχανή συλλογής ψήφων.

Θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια, να σκιαγραφήσουμε κάπως πιο αναλυτικά, μία - μία τις "πέντε μεγάλες πληγές του Φαραώ", καθώς ενόψει ευρωεκλογών, θα ξαναδούμε την κυβέρνηση των "εκσυγχρονιστών" να επιδίδεται σε ψηφοθηρία, ενεργοποιώντας τους γνωστούς μηχανισμούς με εξαγγελίες ή και δημοσιοποίηση αποφάσεων για:

α) ρυθμίσεις χρεών και φόρων.

β) ρυθμίσεις δανείων σε κρατικές τράπεζες και άλλων οφειλών σε κρατικούς φορείς (ασφαλιστικά ταμεία κλπ).

γ) ρυθμίσεις σε καταπατημένες εκτάσεις του Δημοσίου, ανεγέρσεις αυθαιρέτων κτισμάτων κλπ. δ) ρουσφετολογικές προσλήψεις και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει για ρύθμιση... Η μέχρι σήμερα εμπειρία διδάσκει- και για να ακριβολογούμε θα ΠΡΕΠΕΙ να διδάσκει- ότι οι ψεύτες δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητοι. Από αυτή την άποψη, η μεγάλη πλειψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων (άνεργοι, μικροκαταπατητές, μικροοφειλέτες κλπ) που πίστεψε και έπεσε στο παρελθόν θύμα των ρουσφετολογικών υποσχέσεων, έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα να μαυρίσουν τους υποψήφιους των κομμάτων, που συνεχίζουν ανερυθρίαστα να κάνουν ψηφοθηρία με υποσχέσεις του τύπου ψηφίστε μας για να σας βρούμε μια θέση απασχόλησης ή για να νομιμοποιήσουμε τις αυθαίρετό σας ή για να ρυθμίσουμε ευνοϊκά τα χρέη σας στο δημόσιο. Είναι καιρός, να ειπωθεί το μεγάλο "φτάνει πιά" και να μαυρίσουν εκείνους που ζητούν την ψήφο μας στις ευρωεκλογές, προβάλοντας τις κάλπικες ψηφοθηρικές υποσχέσεις των ηγεσιών των κομμάτων τους.

Εκτός από τις 3 μεγάλες πληγές του "Φαραώ" που προαναφέρθηκαν και τις παρουσιάσαμε παραπάνω - α) τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και β, γ) τα ρουσφέτια με τις καταπατήσεις δημόσιας γης και τις νομιμοποιήσεις ή νομιμοποιήσεις κτιρίων και κατοικιών, που κτίστηκαν αυθαίρετα σε εκτάσεις του δημοσίου ή δασικές εκτάσεις - υπάρχουν και οι εξής δύο πληγές του "Φαραώ" που θα παρουσιάσουμε σαν μια μεγάλη κατηγορίες ρουσφετιών. Ο λόγος για τα κάθε είδους ρουσφέτια που γίνονται ή εξαγγέλλονται και έχουν σχέση με α) τις ρυθμίσεις χρεών και φόρων σε κρατικές ή ελεγχόμενες από το κράτος δημόσιες επιχειρήσεις, υπηρεσίες, φορείς και οργανισμούς και β) τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και τις διάφορες ρυθμίσεις για ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις.

Η παράδοση θέλει το εκάστοτε κυβερνών κόμμα - πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση (δημοτικές, βουλευτικές, ευρωεκλογές) - να εκφράζει την "ευαισθησία" του απέναντι στις οικονομικές δυσκολίες (πραγματικές ή εικονικές) ιδιωτών και επιχειρήσεων και εξαγγέλλει ή και πραγματοποιεί ρυθμίσεις, με στόχο την ψηφοθηρία.

Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ψηφοθηρίας, με αυτό το ρουσφετολογικό μηχανισμό, είναι οι "ρυθμίσεις" ή οι υποσχέσεις για ρύθμιση:

Πρώτον, σε απλήρωτα δάνεια ιδιωτών και επιχειρήσεων προς τις κρατικές τράπεζες (κυρίως αγροτικά, στεγαστικά και άλλα δάνεια) που έχουν γίνει ληξιπρόθεσμα, είτε επειδή οι δανειολήπτες αδυνατούν πραγματικά να τα ξοφλήσουν είτε επειδή κάνουν πως αδυνατούν να τα πληρώσουν προσδοκώντας σε εύκολο πλουτισμό. Η πιο γνωστή περίπτωση ψηφοθηρίας με ρύθμιση δανείων σε τράπεζες, αφορά τις ρυθμίσεις χρεών των αγροτών και συνεταιριστικών οργανώσεων προς την ΑΤΕ. Η ρύθμιση αυτή - που αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των αγροτικών νοικοκυριών, εξαγγελλόταν επί σειρά ετών - αξιοποιήθηκε δεόντως για τη συλλογή ψήφων προς όφελος των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία. Η ίδια ρύθμιση, εξαγγέλθηκε και παραμονές των δημοτικών εκλογών του 1998 από την κυβέρνηση Σημίτη. Ομως, ενώ πέρασαν πάνω από 8 μήνες από τότε που έγιναν γνωστοί οι "μεσοβέζικοι" όροι της ρύθμισης, μόλις την περασμένη βδομάδα κοινοποιήθηκε από την ΑΤΕ η σχετική εγκύκλιος και είναι βέβαιο πως η ρύθμιση των χρεών των αγροτών στην ΑΤΕ με βάση τις οδηγίες της εγκυκλίου θα γίνει μετά τις ευρωεκλογές. Λιγότερο γνωστές - αν και πολύ περισσότερο δαπανηρές για το δημόσιο και τα ελλείμματα του κράτους - είναι οι διάφορες ρυθμίσεις χρεών που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται από τις κρατικές τράπεζες (Εθνική, Εμπορική, ΕΤΒΑ) στα "θαλασσοδάνεια" μεγάλων επιχειρήσεων από τα παλιά και νέα "τζάκια" οι διοικήσεις των οποίων δηλώνουν αδυναμία εξόφλησης των δανείων τους και βαφτίζουν τις επιχειρήσεις τους σαν "προβληματικές" ή υπερχρεωμένες...

Δεύτερον, σε απλήρωτες οφειλές ιδιωτών και επιχειρήσεων, προς υπηρεσίες, φορείς και οργανισμούς του δημοσίου. Εχουμε υπόψη μας, τις περιπτώσεις επιχειρήσεων και ιδιωτών, που, ενώ προεισπράττουν από τους καταναλωτές (τον ΦΠΑ και άλλους έμμεσους φόρους) και από τους μισθωτούς (το φόρο μισθωτών υπηρεσιών ή τις εισφορές για το ΙΚΑ και άλλα ασφαλιστικά ταμεία) δεν τους αποδίδουν στην ώρα τους ή ακόμη δηλώνουν πλήρη αδυναμία πληρωμής αυτών των οφειλών. Ετσι, έχουμε κατά διαστήματα εξαγγελίες και υποσχέσεις ή εφαρμογή των εξαγγελθέντων για τις ευνοϊκές ρυθμίσεις οφειλών στο δημόσιο. Ανάλογες εξαγγελίες και ρυθμίσεις γίνονται και για τους δημοτικούς φόρους και δημοτικά τέλη. Αν και οι ρυθμίσεις αυτής της κατηγορίας, όταν γίνονται, λανσάρονται σαν ένα φιλολαϊκό μέτρο, στην ουσία οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, καθώς οι οφειλές που έχει καθένας από αυτούς στο δημόσιο ισοδυναμούν με τις οφειλές χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Τρίτον, οι ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις ή και διαπιστωμένες περιπτώσεις φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής.Οι ρυθμίσεις αυτής της κατηγορίας, που εξαγγέλλονται αρκετές φορές το χρόνο και όχι μόνο παραμονές των εκλογών, γίνονται με το επιχείρημα ότι έτσι θα "ξεμπλοκαριστεί" ο φοροελεγκτικός μηχανισμός του δημοσίου και το προσωπικό των εφοριών, των ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ, ΝΑΤ κλπ.) και κατά συνέπεια θα περιοριστεί και η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή και η φοροκλοπή. Και ενώ κάθε φορά, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται πως η ρύθμιση που εξαγγέλλουν για τις τις ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις και τις ανέλεγκτες υποθέσεις πληρωμής εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, ΝΑΤ, κλπ.) είναι η τελευταία,το θέμα αυτό το επαναφέρουν οι ίδιοι στην επικαιρότητα, με κάποια νέα δικαιολογία. Και θα πρέπει εδώ να σημειωθεί, πως οι ρυθμίσεις των ανέλεγκτων υποθέσεων της εφορίας και των ασφαλιστικών ταμείων, που γίνονται με το κεντρικό σύνθημα του τύπου "πληρώστε και σώστε" - δηλαδή συμβιβαστείτε να πληρώσετε ένα συμβολικό ποσό στην εφορία ή το ΙΚΑ και εμείς θα βάλουμε το φάκελο στο αρχείο - διακρίνεται περισσότερο για το φοροεισπρακτικό του χαρακτήρα και λιγότερο σαν ρουσφετολογικός μηχανισμός συλλογής ψήφων.

Μια δεύτερη μεγάλη κατηγορία ρουσφετιών - ίσως η μεγαλύτερη - που επιδίδονται με μαεστρία το εκάστοτε κυβερνών κόμμα αλλά και το εκάστοτε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ), είναι τα ρουσφέτια και οι υποσχέσεις για νομιμοποίηση παραβάσεων και παρανομιών σχετικών με: α) Την καταπάτηση εκτάσεων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. β) Την οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων, πολλές από τις οποίες γίνονται παρανάλωμα του πυρός σκόπιμα. γ) Την ανέγερση αυθαίρετων οικοδομών (από παράγκες μέχρι υπερπολυτελείς βίλες και ξενοδοχειακές μονάδες ή εργοστάσια) και άλλων κτισμάτων, σε περιοχές που είτε δεν είναι στο σχέδιο πόλης είτε είναι πρώην δασικές εκτάσεις είτε βρίσκονται στη ζώνη αιγιαλού - παραλίας.

Τα ρουσφέτια αυτής της κατηγορίας είναι επίσης ευρέως διαδεδομένα, ενώ εμπλέκονται ψηφοφόροι από όλα τα κοινωνικά στρώματα και διακρίνονται στις 3 παρακάτω μεγάλες ομάδες ή κατηγορίες:

Πρώτον, στην κατηγορία των μικροπαραβατών,που - μη έχοντας στον "ήλιο μοίρα" - έχτισαν "παράνομα" ή παράτυπα ένα "τσαντίρι", ένα σπιτάκι στο μικρό τους οικόπεδο. Η παράβασή τους βρίσκεται στο γεγονός ότι έστησαν την παράγκα - που στη συνέχεια την έχτισαν και τη μετέτρεψαν σε ένα σπιτάκι με τέσσερις τοίχους για να βάλουν το κεφάλι τους μέσα - σε ένα δικό τους οικοπεδάκι το οποίο όμως είτε δεν ήταν στο σχέδιο πόλης ή ήταν μικρότερο από τα επιτρεπόμενα για ανέγερση όρια ή δεν εκπλήρωνε κάποιον άλλο από τους όρους δόμησης.Σ' αυτή την κατηγορία, ανήκουν όχι δεκάδες χιλιάδες αλλά εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά Ελλήνων, τόσο από το χώρο της φτωχολογιάς (μισθωτοί, άνεργοι, συνταξιούχοι, αγρότες κλπ), όσο και από το χώρο των μικρομεσαίων, σε διάφορες φτωχογειτονιές δήμων και κοινοτήτων της Αθήνας και του Πειραιά (όπως το Πέραμα), αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Ολοι αυτοί, αν και πλήρωσαν πολύ ακριβότερα κάθε τετραγωνικό μέτρο οικοδομής - καθώς έπρεπε να "λαδωθεί" όλο το κύκλωμα ή το παρακύκλωμα που αναλαμβάνει το ρίσκο να χτίζει "παράνομα" κατοικίες (ο μηχανικός, ο κτίστης, ο αστυνόμος, ο πολεοδόμος κλπ) - ζουν συνεχώς με την αγωνία και το βραχνά ότι θα περάσουν οι μπουλντόζες του ΥΠΕΧΩΔΕ και της Νομαρχίας για να τους γκρεμίσουν το "σπιτικό τους"). Ολες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, αφήνουν σκόπιμα να διαιωνίζεται αυτό το καθεστώς, γιατί εκτιμούν πως αν δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα θα χάσουν τα πολύ μεγάλα πολιτικά οφέλη.Διατηρώντας μισονόμιμα - μισοπαράνομα τα σπιτάκια δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών σε όλη την Ελλάδα, αποσπούν ένα μεγάλο αριθμό ψήφων, θέτοντας στους ψηφοφόρους της συγκεκριμένης κατηγορίας το δίλημμα: "αν δε μας ξαναψηφίσετε τότε κινδυνεύετε από την επόμενη κυβέρνηση να στείλει τις μπουλντόζες για να γκρεμίσουν το σπιτάκι που χτίσατε... παράνομα"!

Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο, ότι ενώ οι παραβάτες της παραπάνω κατηγορίας κατέβαλαν τα διάφορα πρόστιμα, τύπου "πληρώστε και σώστε" που τους επέβαλαν οι κυβερνώντες με διάφορους νόμους, συνεχίζουν να ζουν με το φόβο, καθώς ακόμη δεν έχουν πάρει τίτλο νομιμοποίησης του σπιτιού τους.

Η "κάστα" των παραπάνω μεγαλοπαραβατών, χρησιμοποιώντας κατάλληλα τις διασυνδέσεις με την εκάστοτε εξουσία - θησαυρίζει σε βάρος του Δημοσίου και του εργαζόμενου λαού - εξαγοράζοντας διάφορα πιστοποιητικά και βεβαιώσεις που... νομιμοποιούν ή δίνουν νομιμοφάνεια στις αυθαιρεσίες της. Και θησαυρίζουν όλοι αυτοί με τη δημόσια γη που καταπάτησαν και την έκαναν "ιδιοκτησία" τους, είτε με το να πουλάνε και συχνά να "μοσχοπουλάνε" καταπατημένες εκτάσεις, είτε με το να μεγαλώνουν την προσωπική τους περιουσία (με το να χτίζουν υπερπολυτελείς βίλες, εργοστάσια και ξενοδοχεία ή για να επεκτείνουν υφιστάμενους χώρους των εργοστασίων και ξενοδοχείων τους).

Πρόκειται για το γνωστό κύκλωμα ανθρώπων οι οποίοι απασχολούνται σε διάφορους κρίκους της εξουσίας που αυξάνουν τα προσωπικά τους εισοδήματα με το να "τα πιάνουν". Και τα πιάνουν είτε κάνοντας τα "στραβά μάτια" σε διάφορες παρανομίες και παραβάσεις μικρών - μεσαίων ή μεγάλων παραβατών, είτε χορηγώντας πιστοποιητικά και βεβαιώσεις παραβιάζοντας τη νομοθεσία, είτε με άλλο τρόπο.

Συνέπεια της ανυπαρξίας Εθνικού Κτηματολογίου και των ασαφειών ή του κενού που υπάρχει στην ισχύουσα νομοθεσία (για τους όρους και προϋποθέσεις ανέγερσης κατοικιών, τις εκτάσεις που είναι δασικές, αρχαιολογικές κλπ), είναι:

• Να ξεφυτρώνουν παντού "αυθαίρετα" και φυσικά να επεκτείνεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα και σε μικρότερους δήμους και κοινότητες.
• Να οικοπεδοποιούνται "δασικές εκτάσεις" και να μικραίνει ο δασικός πλούτος της χώρας. Ετσι, ενώ θα έπρεπε να αναδασωθούν δασικές εκτάσεις που κάηκαν από τυχαία φωτιά ή τις έκαψαν σκόπιμα, βλέπουμε τις εκτάσεις αυτές να πωλούνται σαν οικόπεδα και στη συνέχεια να ξεφυτρώνουν σπίτια και βίλες.
• Να μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για απώλειες ανθρώπινων ζωών, από σεισμούς, πλημμύρες και άλλες καταστροφές, καθώς πολλά από τα αυθαίρετα ακίνητα χτίζονται χωρίς τις απαιτούμενες προδιαγραφές (αντισεισμικές μελέτες) ή και πάνω σε μπαζωμένα ρέματα.

Θα πρέπει βέβαια, εδώ, να σημειωθεί, ότι η καταπάτηση της δημόσιας γης - από φτωχούς και πλούσιους - γινόταν και συνεχίζει να γίνεται με την ανοχή των κυβερνώντων, καθώς το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό.Και φυσικά, την πρώτη και κύρια ευθύνη γι' αυτό, την έχουν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία και σε δεύτερο βαθμό οι δήμαρχοι και κοινοτάρχες.Οι μεγάλοι κερδισμένοι από τη συγκεκριμένη πολιτική ήταν τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία και φυσικά οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοεισοδηματίες και οι μεγαλοκομπιναδόροι - καταπατητές. Αντίθετα, οι φτωχοί μικροκαταπατητές και οι μικροπαραβάτες, ήταν και παραμένουν οι μεγάλοι χαμένοι. Ολοι οι παραπάνω (τόσο αυτοί που χτίζουν παράνομα, καταπατούν δημόσιες εκτάσεις για να χτίσουν ή να τις πουλήσουν κλπ, όσο και οι άλλοι που κάνουν τα "στραβά μάτια" ή επιδίδονται σε άλλες παρανομίες) "βρίσκουν και τα κάνουν"... Εκμεταλλεύονται την ανυπαρξία Εθνικού Κτηματολογίου, ρυμοτομικών σχεδίων κλπ, σιγοντάροντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων, τις ανεγέρσεις ξενοδοχειακών και άλλων τουριστικών συγκροτημάτων "πάνω στο κύμα", την οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων κλπ.

Είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα με τα αυθαίρετα σπίτια και τις καταπατημένες εκτάσεις του Δημοσίου, που τουλάχιστον μια φορά το μήνα, γίνεται πρώτο θέμα σε κάποια από τις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, που προσπαθούν να πουλήσουν μερικά φύλλα παραπάνω "παίζοντας" με την αγωνία και τον πόνο δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ενδιαφερομένων... Και φυσικά, παραμονές των εκλογών (δημοτικών, εθνικών, ευρωεκλογών), πληθαίνουν οι διαρροές "πληροφοριών - προκάτ" από τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες, που "πληροφορούν" τους εκατοντάδες χιλιάδες ενδιαφερόμενους ψηφοφόρους, ότι επίκειται η κατάθεση νομοσχεδίου που θα ρυθμίζει το πρόβλημα με τα αυθαίρετα και τις καταπατημένες εκτάσεις ή ότι οριστικοποιούνται οι αποφάσεις για τις περιοχές που θα ενταχθούν στο σχέδιο πόλης κλπ.

Εχουμε έτσι από τη μια το εκάστοτε κυβερνών κόμμα να εκβιάζει την ψήφο όσων εμπλέκονται στις παραβάσεις, και αναφερόμαστε κυρίως στην πρώτη κατηγορία, με ρουσφέτια νομιμοποίησης ή μισονομιμοποίησης καταπατημένων εκτάσεων και από την άλλη το κόμμα που βρίσκεται κάθε φορά στην αξιωματική αντιπολίτευση να κάνει ψηφοθηρία με υποσχέσεις του τύπου: "ψηφίστε μας, να γίνουμε κυβέρνηση και εμείς θα λύσουμε το πρόβλημά σας"...

Τα κείμενα έγραψε

ο Λάμπρος ΤΟΚΑΣ