"Τα σημερινά γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία ακολουθούν παράλληλους δρόμους με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο το 1974, δρόμους που οδηγούν στον αφανισμό και την υποδούλωση των δύο λαών. Το μάτι του μεγάλου αδελφού αγρυπνά για όλους μας. Το δράμα που άρχισε στην Κύπρο εξελίσσεται", επισήμανε ο καθηγητής Νίκος Πετρόχειλος, μέλος του ΔΣ του σωματείου "Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου" σε πρόσφατη εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε με το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας.

"Ο λαός της Γιουγκοσλαβίας μάχεται για ολόκληρη την ανθρωπότητα ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων", ήταν το θέμα της εκδήλωσης με πολλούς ομιλητές που καθήλωσαν το πυκνό ακροατήριο στην αίθουσα ανταποκριτών ξένου Τύπου.

Αυτό που κάνουν οι νέοι βάρβαροι του ΝΑΤΟ είναι απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα, τόνισε η πρόεδρος του σωματείου "Συμπαράσταση Αγώνα Κύπρου" Ευανθία Τσόκα.

"Ο γιουγκοσλαβικός λαός πρέπει να νικήσει, να δημιουργήσει ιστορικό προηγούμενο. Ο λαός της Ελλάδας εξοργίζεται έντονα, γιατί συνδέει τον αγώνα των Γιουγκοσλάβων με τον αγώνα της Κύπρου, γιατί ξέρει ότι δεν υπήρξε ουσιαστική αντίδραση από τους συμμάχους, όταν καταπατήθηκαν τα δικαιώματα των Κυπρίων, αντίθετα οι σύμμαχοι υπέθαλψαν την υποδούλωσή τους. Πρέπει να απαιτήσουμε την επιστροφή των προσφύγων της Κύπρου στις εστίες τους, να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια"!

"Ο άνομος ιμπεριαλισμός - η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας και της Κύπρου -ήταν επίσης το θέμα της ομιλίας του πρώην πρέσβη Θέμου Στοφορόπουλου."Σ' ό,τι αφορά εμάς τους Ελληνες είπε, τα συμφέροντά μας είναι τελείως αντίθετα με τα συμφέροντα της Δύσης, των Αμερικανών και των Ευρωπαίων. Δε μας συμφέρει η επίθεση ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, γιατί ανατρέπει την ισορροπία στα Βαλκάνια, δε συμφέρει τους λαούς των Βαλκανίων και δημιουργεί ανυπέρβλητα εμπόδια για βαλκανική συνεργασία. Η αποσταθεροποίηση είναι αντίθετη στα συμφέροντά μας. Εχουμε στηρίξει ζωτικά συμφέροντά μας στο Διεθνές Δίκαιο, ακόμα και στην Κύπρο το θέμα των αγνοουμένων έχει στηριχτεί στο Διεθνές Δίκαιο, το οποίο τώρα καταργείται. Αν καταργηθεί σε μια χώρα, θα καταργηθεί σε όλες. Η Ελλάδα και η Κύπρος - κατέληξε ο ομιλητής - βρίσκονται κάτω από μια ιδιότυπη κατοχή των ιμπεριαλιστών. Το ερώτημα είναι αν και πώς μπορούμε να αντισταθούμε στον ιμπεριαλισμό, αν και πώς μπορούμε να αντισταθούμε σαν πολίτες εκτός κρατικών δομών. Αποκαλυπτικά ήταν όσα κατήγγειλε ο Κύπριος δημοσιογράφος Λάκης Πίγγουρας, υποστηρίζοντας ότι "ΤΜΤ και UCK είναι όργανα ξενοκίνητης αποσταθεροποίησης". Η ΤΜΤ ήταν τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση που έδρασε μεταξύ 1957 - 1974 και άνοιξε το δρόμο για την καταστροφή της Κύπρου και προωθούσε τα σχέδια των Τούρκων για διαμελισμό. Η οργάνωση αυτή είχε, είπε ο ομιλητής, συνταρακτική ομοιότητα με τον UCK. Στηρίζονταν σε μυστικά κονδύλια. Τούρκοι αξιωματικοί τη συγκρότησαν και τη διηύθυναν και βρίσκονταν σε επαφή με το γενικό επιτελείο στρατού της Τουρκίας απ' όπου έπαιρναν και εντολές. Ενας από τους στόχους της οργάνωσης αυτής ήταν η δημιουργία εντυπώσεων ότι οι Τουρκοκύπριοι καταπιέζονται, γι' αυτό δολοφονούσαν οι πράκτορές της όχι μόνο Ελληνοκύπριους, αλλά και Τουρκοκύπριους, που ήταν συνδετικοί κρίκοι για διατήρηση καλών σχέσεων ανάμεσα στις δύο κοινότητες.

Ενα μεγάλο μέρος των εσόδων του UCK προέρχεται από διακίνηση ναρκωτικών, όπως γινόταν και με συνδικάτα ναρκωτικών που δρούσαν στην Κύπρο. Υπάρχουν και άλλες σημαντικές ομοιότητες ανάμεσα στις δύο οργανώσεις - στη λειτουργία, στη χρησιμοποίησή τους, στους στόχους τους, π.χ. δημιουργίας μίσους. Και εδώ υπάρχουν δύο τάσεις και επικρατέστερη είναι αυτή που είναι υπέρ της ένοπλης πάλης. Ο Οτσαλάν είχε πει ότι "αν δοθούν σε μας τους Κούρδους όσα έχουν παραχωρηθεί από τους Ελληνοκύπριους στους Τουρκοκύπριους, το πρόβλημα θα λυθεί". Αν όμως, είπε ο ομιλητής, γίνει διαχωρισμός του Κόσσοβου και της Κύπρου το ίδιο μια μέρα θα συμβεί και στον ελλαδικό χώρο και αυτό δεν πρέπει να γίνει!".

"Το αμερικανικό όνειρο για κοσμοκρατορία είναι εφιάλτης για κράτη, έθνη και λαούς", υπογράμμισε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μπίστης. Δύο μήνες 19 κράτη χτυπάνε ένα μικρό βαλκανικό κράτος και διαψεύστηκαν στην προοπτική που είχαν ότι θα κάνουν ένα μικρό πολεμικό περίπατο με στόχο να γιορτάσουν ένα μήνα αργότερα τα γενέθλια του ΝΑΤΟ. Τελευταίος ομιλητής ο δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης, που έζησε είκοσι μέρες στη βομβαρδιζόμενη Γιουγκοσλαβία και όταν χτυπήθηκε το κτίριο της γιουγκοσλαβικής τηλεόρασης. Αφού αναφέρθηκε σε όσα προηγήθηκαν του βομβαρδισμού, μίλησε για το μοιραίο βράδυ όπου όλοι έτρεξαν, μετά την καταστροφή και είδαν τα σώματα τριών συναδέλφων που γνώριζαν, να εξέχουν νεκρά μέσα από τα ερείπια... "Εχω επισκεφθεί είπε ο δημοσιογράφος, 69 χώρες, όμως ποτέ δε θα ξεχάσω εκείνη τη στιγμή... και τις συναδέλφους από την Ελλάδα που έδιναν την είδηση σε ραδιόφωνο και τηλεόραση, κλαίγοντας".

Στη συζήτηση που ακολούθησε ο Γ. Διακογιάννης υποστήριξε ότι είναι λάθος να στρεφόμαστε ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, λάθος απέναντι στον πολιτισμό και στην ιστορία μας να βρισκόμαστε στο ίδιο μπλοκ με την Τουρκία.

Ποιο είναι ο όφελος από τους συμμάχους μας; Μικρασιατική καταστροφή, Κύπρος, Τένεδος, Αιγαίο ήταν τα αποτελέσματα...

Στην ίδια εκδήλωση η πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου αποκάλυψε ότι στο πρόσφατο Διεθνές Συνέδριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έγινε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα μόνο δύο αντιπρόσωποι τάχθηκαν κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία... "Ο πόλεμος χρειάζεται" έλεγαν όλοι...(!!! )

Στην ίδια εκδήλωση ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών Χρήστος Λαζαρίδης τάχτηκε κατά των επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ τα δύο σωματεία που οργάνωσαν την εκδήλωση ενέκριναν ψήφισμα καταδίκης του άδικου πολέμου και των βομβαρδισμών. "Ο πόλεμος πρέπει να τερματιστεί τώρα, όχι αύριο, γιατί αύριο θα είναι πολύ αργά"...

"Θα μπορούσες να ήσουν εσύ ο στόχος". Το πανό στο βάθος της αίθουσας του Παλιού Δημαρχείου είναι εύγλωττο. Αντιμέτωπη με τον πόλεμο η ειρήνη, που δίπλα της έχει τις λέξεις δημιουργία, πολιτισμός και νότες. Οχι τυχαία, αφού αυτή η εκδήλωση, που αρχιτέκτονές της υπήρξαν μαθητές, μαθήτριες και η καθηγήτρια τους, ήταν μια εκδήλωση με πολλή μουσική. Δεν είναι πραγματικά η αρμονία εχθρός της δυσαρμονίας, της καταστροφής, του χαλασμού;

Μουσική, ναι, αλλά όχι μόνο. Η εκδήλωση που οργάνωσαν πριν λίγες μέρες οι μαθητές του Πρώτου Γυμνασίου Ν. Ιωνίας ήταν ένα μίνι φεστιβάλ: Εκθεση ζωγραφικής, απαγγελίες, τραγούδια, μουσική (η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν), δρώμενα, λαμπαδηφορία (με κεριά), έρευνα στις εφημερίδες... Ολα για την ειρήνη. Κι αυτή τη φωνή διαμαρτυρίας των μικρών ενάντια σε έναν πόλεμο που δε γνώρισαν, την είχε εμπνεύσει η Μαρία Αργυροπούλου, η καθηγήτριά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που η άξια αυτή δασκάλα προκαλεί δημιουργικά τα "παιδιά της" να συμμετέχουν ενεργητικά σε μια ομαδική δουλιά με κοινωνικό περιεχόμενο, δουλιά συλλογική, που θα τα διδάξει ουσιαστικές αξίες για τη ζωή και θα τους μείνει αξέχαστη. Και τώρα, όπως και στο παρελθόν που αφορμή ήταν η Ημέρα της Γυναίκας, η προσπάθεια ξεκίνησε με ενθουσιασμό και με συμπαράσταση του Συλλόγου Γονέων. Σημαντική η συμβολή των μελών του ΚΑΠΗ Περισσού, αλλά και της κοινωνικής λειτουργού και μητέρας Μαρίας Ευαγγελάτου - Φλώρου.

Η νέα γενιά έσμιξε με την παλιά που είχε ζήσει τον πόλεμο - και αυτή η επικοινωνία ήταν αμοιβαία και πολλαπλά εποικοδομητική.

"Η ειρήνη είναι μια μορφή πολέμου... κατά του πολέμου", επισήμανε στο σύντομο χαιρετισμό της η Δανάη Μωραϊτου, εκ μέρους της ΕΕΔΥΕ. "Κι εσείς παιδιά, δεν πρέπει να μένετε στα γεγονότα, πρέπει να προχωράτε στην ουσία. Να ρωτάτε πάντα το "γιατί". Χρειάζεται γνώση για να πολεμήσετε σωστά για την ειρήνη. Με ευχολόγια δε γίνεται τίποτα".

Σε μια συγκινητική σκηνή που είδε στην τηλεόραση αναφέρθηκε η αγωνίστρια Δέσποινα Βενετσανοπούλου, από το Σωματείο Συνταξιούχων Ν. Ιωνίας: Δυο γυναίκες από φάλαγγα προσφύγων μετά τους βομβαρδισμούς έπεσαν από την κούραση μπροστά σε Σέρβο φρουρό, εκείνος τις βοήθησες να πάνε στα σύνορα, στον Αλβανό συνάδελφό του και οι δύο στρατιώτες έδωσαν τα χέρια και φιλήθηκαν. "Εχουμε πάρει την απόφαση να παλέψουμε με νύχια και με δόντια, ώστε να μην πάει κανένα από τα παιδιά μας σ' αυτό τον τρελό, παράλογο πόλεμο", δήλωσε η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Ν. Ιωνίας Ευαγγελία Τασούλη.

Με ενθουσιασμό χειροκροτούσαν τα παιδιά και τους άλλους συντελεστές της γιορτής από το ακροατήριο - όχι μόνο γυναίκες αλλά και άντρες. Δεν έλειψαν τα "Μπράβο!". Ο πρώην δήμαρχος Γιάννης Δομνάκης μίλησε για τα χρόνια του πολέμου, όσα είχε ζήσει, ενώ χαιρέτισαν την πρωτοβουλία εκπρόσωποι του δήμου. Ο Ιωάννης Μαγκαθώσης, αντιδήμαρχος, ο Γ. Μπίγαρης από τη "Δημοκρατική Ενότητα", ο Παναγιώτης Τσουκαλάς από τη "Δημοκρατική - Προοδευτική Ιωνία" που μετέφερε τις εμπειρίες από πρόσφατη επίσκεψη που έκαναν εκπρόσωποι του δήμου στο Βελιγράδι. "Είμαστε περήφανοι για τα εγγόνια μας" αναφώνησε ο Κώστας Σπυρόπουλος από το τοπικό παράρτημα για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη. Τα συγχαρητήρια των απόμαχων έδωσε και ο Γιάννης Διονυσάκης, μέλος του ΚΑΠΗ Περισσού.

Τιμή στη γυναίκα αγωνίστρια και ιδιαίτερα στην Ελληνίδα μητέρα απέδωσε στην ομιλία της η ίδια η Μαρία Αργυροπούλου, που ακούραστη τραγουδούσε, παρακινούσε, απήγγειλε ποιήματα, έδινε ψυχή και σε κάθε πτυχή της εκδήλωσης. "Αντιστεκόμαστε στην ανήκουστη βαρβαρότητα ενάντια στη ζωή" φώναξε και κάλεσε τον κ. Αδάμ, πυρηνικό επιστήμονα, που εργάστηκε 15 χρόνια σε πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας να μεταφέρει την εμπειρία του στους νέους. "Δουλεύαμε για να διευθετήσουν τις διαφορές τους οι ισχυροί" είπε με πικρία ο ομιλητής. Κι όμως, η ατομική ενέργεια θα 'πρεπε να χρησιμοποιείται μόνο για την εξυπηρέτηση της κοινωνίας"...

Για τον "Δράκο του πολέμου" τραγούδησαν ανάμεσα σε άλλα οι νέοι, κάνοντας επίκληση σε μνήμες του λαού μας, σε μυθικές μορφές όπως του Ηρακλή, του Διγενή, του Αϊ Γιώργη που σκοτώνουν τα τέρατα. Κι ακόμα το τραγούδι της ειρήνης του Ι. Μπενάκη. "Το κακό πολεμάς και την αγάπη σπέρνεις στο χωράφι του κόσμου".

Η ίδια η δασκάλα τραγουδούσε το τραγούδι των γυναικών κρατουμένων στις φυλακές Αβέρωφ, που υπόσχονταν στα παιδιά τους να παλέψουν για να μην ξαναγίνει ποτέ πια πόλεμος... Τραγούδησαν επίσης μέλη του ΚΑΠΗ όπως η Θεανώ Ψειράκη, η Ισιδώρα Κιοτζέκογλου και η Αδελαϊδα Λιανού. Υπεύθυνη της χορωδίας, η Εφη Φασάρου, ενώ ο Φιλάρετος έπαιξε αρμόνιο. Ενα γράμμα προς τον Κλίντον διάβασε ο μαθητής Αλέξης Φλώρος, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του ακροατηρίου και η εκδήλωση έκλεισε με νέους και μεγαλύτερους να κάνουν έναν κύκλο χέρι με χέρι. "Αν όλα τα παιδιά του κόσμου"...

Και κάτι ακόμα γι' αυτή την όμορφη γιορτή - που μακάρι να έβρισκε μιμητές και σ' άλλα σχολεία. Εκανε τα παιδιά να σκεφτούν, να αυτενεργήσουν και να έρθουν σε επαφή με την ποίηση μεγάλων ποιητών Λειβαδίτη, Ρίτσου, Χικμέτ και με τραγούδια που αγαπήθηκαν. Το πρόγραμμα ήταν γραμμένο στο χέρι, μοιράστηκε σε όλους και είχε τα ονόματα όλων των συντελεστών - από τον πιο μεγάλο ως τον πιο μικρό μαθητή. Κι εμείς τα αντιγράφουμε όπως τα διαβάζουμε:

Οι μαθητές που παρουσίασαν την εκδήλωση (ομιλίες, ποιήματα, σκηνικά) Κουσιουνέλος Δημήτρης, Κούρμπαλη Εμμανουέλα, Ζευγώλη Μαρία, Καλλιγέρη Μαρία, Μητσικάρης Γιώργος, Κουλουμέντας Παναγιώτης, Καράκογλου Δημήτρης, Πολυμέρου Ευαγγελία, Μιχαλούσης Δημήτρης, Περαματζής Νίκος, Κλάδης Σωτήρης.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Αλίκη ΞΕΝΟΥ-ΒΕΝΑΡΔΟΥ