"Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η οικονομία όλου του νομού θα τιναχτεί στον αέρα. Τα χρέη έχουν αρχίσει και πνίγουν τους αγρότες. Την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύονται το βιος μας. Πουλάμε στον έμπορο 30-60 δραχμές τη ντομάτα και φτάνει στο καφάσι του μανάβη από διακόσιες και πάνω".

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Θεοφάνη Ραφτόπουλο,πρόεδρο του Κηπευτικού Συνεταιρισμού Πρέβεζας και παραγωγού κηπευτικών προϊόντων. Περιγράφει στο"Ρ" την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα οι παραγωγοί των οπωροκηπευτικών προϊόντων του νομού. "Την ίδια στιγμή που οι χωματερές γεμίζουν από τα προϊόντα μας, η εισαγωγή τους από το εξωτερικό γίνεται ασύδοτα, χωρίς η κυβέρνηση να λαμβάνει κανένα μέτρο για την προστασία μας. Τα χρέη των αγροτών προς την Αγροτική Τράπεζα έχουν φτάσει το 1,5 δισ., 500 εκατ. χρωστάμε στην Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Πρέβεζας".

Ο Θεόδωρος Μπανάκος παραγωγός και μέλος του ΔΣ του Κηπευτικού Συνεταιρισμού Πρέβεζας τονίζει: "Τον τελευταίο καιρό αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε και εδώ, στην Πρέβεζα, τι σημαίνει μείωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας μας στο 1/3 σε σχέση με σήμερα. Οι επιπτώσεις από την πολιτική ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ και από την εναρμόνισή μας με την Κοινή Αγροτική Πολιτική, κάνουν τώρα την εμφάνισή τους και στην περιοχή μας με τον πιο οδυνηρό τρόπο".

"Η βάση της οικονομίας του νομού μας είναι οι αγρότες", συμπληρώνει ο Θ. Ραυτόπουλος "οι έμποροι και οι καταστηματάρχες μας ρωτούν συνέχεια πώς πάει η παραγωγή και αν πιάνουμε ικανοποιητικές τιμές. Αν δεν πάνε καλά οι αγρότες του νομού, οι επιπτώσεις φαίνονται σε όλους".

Μια άλλη πτυχή σχετικά με τη μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων αναπτύσσει ο Νίκος Γκαριβάλδης,αντιπρόεδρος του Κηπευτικού Συνεταιρισμού Πρέβεζας: "Σήμερα στην Πρέβεζα υπάρχουν τρεις Αγροτικοί Συνεταιρισμοί. Τους μόνους που βολεύει αυτή η κατάσταση είναι τους μεγαλέμπορους που, εκμεταλλευόμενοι τη διάσπασή μας, μπορούν πιέζοντας να παίρνουν τα προϊόντα μας στις πιο χαμηλές τιμές".

Ο Σοφοκλής Σμπόνιας πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Πρέβεζας "η Δήμητρα" λέει: "Πώς εξηγείται ο αγρότης να προσπαθεί μέσα από εξευτελιστικές τιμές να καλύψει το κόστος της παραγωγής του ίσα - ίσα και ο καταναλωτής να προτιμάει να αγοράσει κρέας παρά αγροτικά προϊόντα. Πουλάμε το φασολάκι 200 δραχμές και το είδα στο μανάβη 1.050. Φυσικά το κέρδος το βγάζει ο μεγαλέμπορος. Αλλά εδώ πλέον δε μιλάμε για κέρδος, αλλά για αισχροκέρδεια".

Ο Μιχάλης Αράπης πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού, κρατάει στα χέρια του τα χαρτιά με τις αποσύρσεις των προϊόντων που τράβηξαν το δρόμο για τη χωματερή. Μόνο το πρώτο δεκαήμερο του Ιούνη είχαν καταστραφεί δεκάδες τόνοι ολόφρεσκων κηπευτικών προϊόντων. "Το υπουργείο Γεωργίας, λέει, παρεμβαίνει στις τιμές μας μόνο τις περιόδους εκείνες που μπορούν οι αγρότες να πουλήσουν σε ικανοποιητικές τιμές. Τώρα γιατί δεν παρεμβαίνει που πετάμε τα προϊόντα μας;".

Σαν επίλογος θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα λόγια του Θ. Μπανάκου:"Η κυβέρνηση δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον γι' αυτήν την έρμη την αγροτιά. Ομως θα έρθει η στιγμή, και δεν είναι πολύ μακριά, έτσι όπως πάει η κατάσταση, που ο κόσμος από το βάρος των χρεών θα εκραγεί και τότε ούτε οι εισαγγελείς ούτε τα ΜΑΤ θα μπορούν να σταματήσουν την οργή των αγροτών".

Φώτης ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Οι δεσμώτες

Ράκος και το σώμα και η ψυχή και δε νομίζω ότι μπορούμε ν' αντέξουμε άλλο σ' αυτήν την επίγεια κόλαση, όπου καταδικαστήκαμε να ζούμε. Καιρός είναι, νομίζω, να δραπετεύσουμε για κανένα νησάκι του Αιγαίου, κάποιο στεριανό ακροθαλάσσι ή κάποια δασωμένη πλαγιά του Πηλίου, του Χελμού ή της Πίνδου...

Τι απλησίαστα όμως όνειρα όλα αυτά για εμάς! Πώς να αποδράσουμε εκεί που φτερουγίζει η καρδιά μας; Με τι χρήματα; Μ' αυτά που μόλις και μετά βίας φτάνουν για να ψευτοζούμε; Η μήπως με το ισχνό επίδομα της άδειας που διανεμήθηκε, πριν το εισπράξουμε, για να καλυφθούν επείγουσες ανάγκες; Εδώ, λοιπόν, στην πυρπολούμενη μεγαλούπολη θα περάσουμε το καλοκαίρι και "το κρίμα στο λαιμό" εκείνων που με την αφαίμαξη των μισθών μας, την ανεργία, την ακρίβεια και τα άλλα δεινά της "σύγκλισης" και της ΟΝΕ μάς έχουν καταδικάσει να ζούμε στο περιθώριο κάθε χαράς...

Και εμείς μεν οι μεγάλοι κομμάτια να γίνει! Θα σφίξουμε και τα δόντια και την καρδιά μας και θα αντέξουμε να περάσουμε το καλοκαίρι στο διαμέρισμα και την άσφαλτο. Ισως να ξεγελάσουμε, μάλιστα, λίγο τους εαυτούς μας, πηγαίνοντας κάποιες φορές για μπάνιο σε καμιά κοντινή παραλία της Αττικής ή βγαίνοντας τα βράδια στην πλατεία της γειτονιάς για να "δροσιστούμε" με ένα παγωτό. Πώς να βρούμε όμως τη δύναμη και τον τρόπο να ξεγελάσουμε την Αννούλα και τον Κωστή, που από τις αρχές του Ιούνη έχουν ετοιμάσει τα κουβαδάκια και τα "μπρατσάκια" τους και όλο ρωτούν: "Μπαμπά, πότε θα φύγουμε για διακοπές;", "Μαμά, πότε θ' αρχίσουμε τα μπάνια;".

Σταματήστε, λοιπόν, παιδιά, όλο να ρωτάτε και να μας σφίγγετε την καρδιά. Αλλωστε πλησιάζουν μεσάνυχτα και πρέπει να πάτε στα κρεβατάκια σας. Κλείστε τα ματάκια σας, μικρά μου, κι ονειρευτείτε έναν κόσμο πιο δίκαιο και πιο όμορφο από το σημερινό...

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ