"Ο πρωθυπουργός μιλώντας στους εκπροσώπους του ΣΕΒ υποστήριξε ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι αταλάντευτα προσανατολισμένη στην επίτευξη του στρατηγικού στόχου της ΟΝΕ σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί. Μάλιστα ο πρωθυπουργός... επισήμανε ότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα κινούνται αυστηρά στο πλαίσιο της πολιτικής που έχει χαράξει η κυβέρνηση"!

Τα παραπάνω δε γράφτηκαν σε κάποιο... ρυπαρό αντικυβερνητικό έντυπο, με τον προφανή σκοπό να θιγεί η προσωπικότητα του Κ. Σημίτη και να διαπομπευτεί η κυβέρνησή του, εμφανιζόμενη στα μάτια του λαού ως υπηρέτρια των βιομηχάνων. Τα προαναφερόμενα, του στιλ "μάλιστα, κύριε Στράτο - ό,τι πείτε εσείς, κύριε Στράτο μου" (σ. σ.: όπου Ι. Στράτος ο πρόεδρος των βιομηχάνων) - τα πασιφανώς αντικρουόμενα, δε, με τα "φιλολαϊκά" φληναφήματα των ημερών -αποτελούν ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα ανακοίνωσης που εκδόθηκε από συντάκτες υπεράνω πάσης υποψίας. Περιέχεται στην επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε το ίδιο το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού (!),αμέσως μετά τη συνάντηση του Κ. Σημίτη με τους βιομηχάνους, την προπερασμένη Πέμπτη, ενόψει των εξαγγελιών του από το βήμα της ΔΕΘ...

Μετά τη διευκρίνιση για την προέλευση της ανακοίνωσης, είναι πασίδηλο ότι ενώπιόν μας συντελείται μια ποιοτική μεταβολή. Μια κυβέρνηση - υπηρέτρια του μεγάλου κεφαλαίου, είναι η πρώτη φορά, ίσως, που δεν προβαίνει στη συνήθη άρνηση του εαυτού της. Τουναντίον! Εδώ έχουμε έναν κλασικό κορδακισμό, που αποδίδεται και ως εξής: "Ναι! Είμαι παραδουλεύτρα των βιομηχάνων, τιμή μου και καμάρι μου"!..

Οι εκπλήξεις δε σταματούν εδώ. Η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του κ. Σημίτη έχει και συνέχεια:

"Τέλος - σημειώνεται στην όλο... νόημα ακροτελεύτια παράγραφο - ο πρωθυπουργός τόνισε ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ακολουθήσει την αντιπολίτευση στο πεδίο των υποσχέσεων, της ανευθυνολογίας και της εκλογολογίας"!

Και, για να έχουμε καλό ρώτημα, πού τα "τόνισε" όλα αυτά ο πρωθυπουργός; Στους βιομήχανους. Το είπαμε αυτό. Από πότε, όμως, ένας πρωθυπουργός ανακοινώνει δημοσίως πράγματα που, μέχρι πρότινος, κάθε κυβέρνηση στοιχειωδώς σκεπτόμενη τα επτασφράγιζε με βουλοκέρια; Από πότε δηλαδή ανακοινώνει δημοσίως ότι στις ιδιωτικές του συναντήσεις με την πλουτοκρατία κάνει παράπονα για την αντιπολίτευση και "τονίζει" ότι αυτός - όχι οι άλλοι, αυτός - είναι ο καλύτερος, ο πιστότερος και ο ικανότερος υπηρέτης της (!); Πράγματι, "νέα" ήθη...

Αν σημειώνονται εμφατικά τα παραπάνω, γίνεται διότι όταν μια κυβέρνηση πασχίζει να αποδείξει ότι θέτει νυν υπέρ πάντων την... "πολιτική σταθερότητα",όπως το πασχίζει η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, χρειάζεται να καταδειχτεί ευκρινώς τι ακριβώς εννοεί μιλώντας περί "πολιτικής σταθερότητας". Μετά τις δημόσιες ομολογίες, όμως, δεν απαιτείται να έχεις την ευφυϊα του υπεύθυνου του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, για να αντιληφθείς το... βαθύτερο νόημα.

Οταν το ΠΑΣΟΚ μιλά για "πολιτική σταθερότητα", εννοεί ότι θα εφαρμόσει με σταθερότητα - αντάξια του χεριού του ΜΑΤατζή όταν χτυπά τον εργάτη και τον αγρότη - την πολιτική της ΟΝΕ.

Οταν μιλά για "πολιτική σταθερότητα", εννοεί ότι θα τηρήσει απαρέγκλιτα τους "κανόνες" για το μοίρασμα είτε του πακέτου Σαντέρ και του πακέτου της Ολυμπιάδας, είτε τους "κανόνες" για το μοίρασμα του Αιγαίου, της Κύπρου και του πλιάτσικου των Βαλκανίων.

Εννοεί, επιπλέον, ότι κάθε τι - όπως η "ρευστότητα" της εκλογολογίας και η μεγαλύτερη "ρευστότητα" των εκλογών, για παράδειγμα - που θα δημιουργεί κινδύνους να χάσει την κυβερνητική εξουσία και επομένως την "κουτάλα", προκαλεί "αστάθεια".

Θέλει να υπονοήσει και κάτι ακόμα, όμως, το ΠΑΣΟΚ, εκδίδοντας τέτοιες ανακοινώσεις, απροκάλυπτης ταξικής προσήλωσης στα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Οτι για να το αφήνει η ολιγαρχία να λέει τέτοια πράγματα δημοσίως, τότε πιθανώς να έχει ξαναπάρει το "χρίσμα" και επομένως ας το λάβουν υπόψη τους οι υπόλοιποι κομματικοί φορείς, που, επίσης, δίνουν εξετάσεις στην ολιγαρχία...

Επομένως, ο διλημματικός χαρακτήρας που επιχειρεί να προσδώσει το ΠΑΣΟΚ στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που διανύουμε, με την καλλιέργεια της "προεδρολογίας" και την προπαγάνδα που λέει "ή ψηφίζεται Στεφανόπουλο ή είστε υπόλογοι πολιτικής αστάθειας" (!), ανταποκρίνεται στη διατήρηση του συγκεκριμένου είδους της πολιτικής σταθερότητας.

Το ενοχλητικό - από την άποψη της προπαγάνδας που στοχεύει πλέον τα λαϊκά στρώματα - είναι το εξής: Η κυβέρνηση με την "προεδρολογία" επιχειρεί να εμπλέξει και να εγκλωβίσει το λαό σε ψευτοδιλήμματα για να λύσει τα δικά της προβλήματα και να χρησιμοποιήσει το λαό, τελικά, για να "τουμπάρει" τους υπόλοιπους εκπροσώπους της ολιγαρχίας!

Ενώ φαίνεται να μη θέλει τις εκλογές, φοβούμενη την ήττα - αλλά και ανταποκρινόμενη στη γνωστή διάθεση του μεγάλου κεφαλαίου που προτάσσει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής άνευ διέγερσης των περιττών παθών και των πρωθύστερων ανακατατάξεων που ενδεχομένως θα προκαλέσει μια εκλογική αναμέτρηση - προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι εκείνοι είναι που δε θα πρέπει να θέλουν τις εκλογές, για το "δικό τους καλό"...

Ενώ λέει στους εποφθαλμιούντες την καρέκλα της, καθώς και στους αναμένοντες ένα κομματάκι από την "εξουσία" της ότι θα τους καταγγείλει στα αφεντικά, γιατί προτάσσοντας την κομματική τους ιδιοτέλεια και προκαλώντας εκλογές, διασαλεύουν την "τάξη" της πορείας προς την ΟΝΕ, ταυτόχρονα επιχειρεί να καταστήσει την "ευταξία" της ΟΝΕ σε στόχο ζωής και θανάτου για τα θύματα της ΟΝΕ! Τα λαϊκά στρώματα...

Κατά την κυβέρνηση, δηλαδή, ο λαός πρέπει να διαλέξει μια αντιλαϊκή πολιτική που θα συνεχίσει να την εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ "όμορφα" και με Πρόεδρο τον Κ. Στεφανόπουλο (ή κάποιον άλλο), ή να διαλέξει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που, όμως, θα την εφαρμόζει η ΝΔ, αλλά... "άσχημα", με κάποιον άλλον Πρόεδρο (ή με τον... Κ. Στεφανόπουλο). Αλλη επιλογή δεν υπάρχει...

Ετσι, η κυβέρνηση επιστρατεύει από εκδήλως φαιδρά έως και ανοιχτά εκβιαστικά "επιχειρήματα".

Κάνει λόγο για... ασέβεια έναντι του "θεσμού" της Προεδρίας της Δημοκρατίας, όταν είναι γνωστό ότι η άρχουσα τάξη αποδίδει στους θεσμούς της ακριβώς την αξία που τους... αξίζει, αναλόγως των περιστάσεων. Τα "παιχνίδια" του μακαρίτη Κ. Καραμανλή, αλλά και του Α. Παπανδρέου με τον, κατά άλλα, "αξιοσέβαστο", από το δικομματισμό, θεσμό, είναι γνωστά...

Μιλά για "συνταγματική παρέκκλιση" σε περίπτωση που προκληθούν πρόωρες εκλογές, όταν από το '74 και μετά είναι ζήτημα αν υπήρξε εκλογική αναμέτρηση που να μην έγινε πρόωρα, επειδή έτσι βόλευε τους κυβερνώντες... Την ίδια ώρα, όμως, αυτή η... αποδίδουσα σέβας, τόσο στο πρόσωπο του Κ. Στεφανόπουλου, όσο και στο "θεσμό", σπεύδει να δηλώνει ότι είναι "συζητήσιμη" και για άλλες επιλογές προσώπων, ώστε να έχει ανοιχτά τα παράθυρα για τα όποια "κομπρεμί" με τους ενδιαφερόμενους...

Νυν υπέρ πάντων η "σταθερότητα", λοιπόν. Η "σταθερότητα" στην κατοχή της καρέκλας και της "σταθερής" διατήρησης από το ΠΑΣΟΚ της πρωτοκαθεδρίας στον κατάλογο των ιπποκόμων του μεγάλου κεφαλαίου. Ζητήματα πολύ σημαντικά και επωφελή για τον κ. Σημίτη και την κυβέρνησή του. Ζητήματα εξίσου σημαντικά, αλλά εξόχως επιβλαβή, για το λαό και τα προβλήματά του.

Τόσο δύσκολο είναι για τη ΝΔ να ξεκαθαρίσει τη θέση της στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας; Φαίνεται ότι πράγματι είναι, αν και δε θα έπρεπε για ένα κόμμα που ισχυρίζεται ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της κυβέρνησης και που - υποτίθεται - ότι και τη θέλει την κυβέρνηση και επείγεται να την καταλάβει.

Ο ένας λόγος της νεοδημοκρατικής... δυστοκίας, ο ορατός, είναι οι προσωπικές φιλοδοξίες των επιτίμων και μη στελεχών της (Κ. Μητσοτάκης, Γ. Βαρβιτσιώτης, Μ. Κεφαλογιάνηης), που θέλουν να δουν το όνομά τους υποψήφιο για την Προεδρία και ο συνακόλουθος "πονοκέφαλος" του Κ. Καραμανλή να παρακάμψει τις επιθυμίες τους ή να διασφαλίσει τα νώτα του από άλλους (π.χ. Αβραμόπουλος).

Ο άλλος, ο σοβαρότερος και όχι τόσο ορατός λόγος είναι ότι και η ΝΔ, όπως το ΠΑΣΟΚ, επιθυμεί να παίξει στο παιχνίδι της "προεδρολογίας", προσπαθώντας να ισορροπήσει σε διάφορα επίπεδα: Από τη μια έχει υποχρέωση να μην ενοχλήσει την ολιγαρχία, να αφήσει το ΠΑΣΟΚ να φέρει σε πέρας τη βρώμικη δουλιά και μετά να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία "ως ώριμο φρούτο", όπως πιστεύουν ορισμένοι. Από την άλλη, η ΝΔ έχει καθήκον απέναντι στους ψηφοφόρους της να δείχνει ότι δε στηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Διότι μπορεί να στηρίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, την ΟΝΕ, την υποτέλεια, το ξεπούλημα κλπ., αλλά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ... "ποτέ"!

Συνεπώς φαίνεται να επιλέγει τη συντήρηση της "προεδρολογίας. διά της... σιωπής της. Τακτική που αποτελεί την καλύτερη πρώτη ύλη για τη συντήρηση, παραγωγή και αναπαραγωγή νέων ή και βελτιωμένων σεναρίων προεδρολογικού τύπου. Σενάρια που ξεκινούν από τα "δε θα προτείνουμε κανέναν υποψήφιο για να μην τον ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ και αποφύγει τις εκλογές"(!), περνούν από τα "μυστικά διαβούλια με τον Αβραμόπουλο" και τις ακόμα πιο σπαρταριστές "αποκαλύψεις" για τις... μύχιες σκέψεις του προέδρου της ΝΔ για τον Κ. Μητσοτάκη, και καταλήγουν στα "θα ψηφίσουμε Στεφανόπουλο, αλλά μετά τις εκλογές"...

Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

ΚΑΘΕ καλοκαίρι και μάλιστα την ώρα τ' Αυγούστου ο νους φέρνει στο νου αγαπητές κι αξέχαστες μορφές, που δούλευαν στα επιστημονικά Αρχεία της Ακαδημίας Αθηνών - Λαογραφικό, Ιστορικό Λεξικό κλπ. - να κάνουν τις προετοιμασίες τους για την καθιερωμένη τους εξόρμηση δουλιάς, έρευνας και συλλογής που συσσώρευε πλούσιο υλικό για το επιστημονικό έργο της Ακαδημίας.

ΜΙΛΑΜΕ για τα προπολεμικά χρόνια και ο νους αναθυμάται πάντα με σεβασμό τον Δημήτρη Λουκόπουλο, το δάσκαλο από το Κεφαλόβρυσο, με τη μεγάλη, πλούσια και μοναδική προσφορά στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού και μάλιστα ορισμένα από τα βιβλία του είναι μοναδικά κι έχουν ομορφιά αξεπέραστη.

ΚΑΘΕ καλοκαίρι ο Δ. Λουκόπουλος το 'χε τάμα για το γνώριμο καθιερωμένο ταξίδι στα ψηλώματα της Ρούμελης, στ' Αγραφα. Διαδρομές πολυήμερες... Με το μουλάρι όπου μπορούσε να διαβεί ζωντανό. Πεζός εκεί όπου δεν μπορούσε να περάσει μουλάρι με τον αγωγιάτη συντροφιά να είναι ο γνώριμος συνομιλητής στις πλατείες και στα μαγαζάκια, στα καφενεία του χωριού.

ΚΙ ΕΙΝΑΙ ακριβώς από τα οδοιπορικά αυτά, που βγήκαν - πέρα από τα άλλα του τα κλασικά ("Τα Γεωργικά της Ρούμελης", "Τα Ποιμενικά", "Πώς υφαίνουν και πώς ντύνονται οι Αιτωλοί" κλπ.) και τα δυο εκείνα βιβλία του που τόσο αγαπήθηκαν από τους φυσιολάτρες και κυρίως από τους ορειβάτες.

ΕΙΝΑΙ εκείνα, που με τον τίτλο "Στ' Αγραφα" και το άλλο με την ονομασία "Στα βουνά του Κατσαντώνη", που έχουν τη βουνίσια ατμόσφαιρα και που δε μοιάζουν με τ' άλλα ταξιδιωτικά βιβλία. Σ' αυτά δεν υπάρχει καμιά προσπάθεια για ωραιολογία. Κι είναι πολύ χαρακτηριστικά όσα με την παρουσίαση της 2ης έκδοσης των "Γεωργικών" έγραφε ο καθηγητής της Λαογραφίας Μ. Γ. Μερακλής.

ΚΙ ΑΥΤΗ είναι η καλύτερη αξιολόγηση και τοποθέτηση που έχουμε για το Δ. Λουκόπουλο και το έργο του. Γράφει σχετικά ο καθηγητής Μ. Γ. Μερακλής: "... Πανεπιστημιακούς και ευρωπαϊκούς τίτλους ο Λουκόπουλος δεν είχε. Κι όμως πνευματικοί άνθρωποι και επιστήμονες μίλησαν μ' ενθουσιασμό για το έργο του... ".

ΤΙ συνέβαινε, λοιπόν; αναρωτιέται ο Μ. Γ. Μερακλής. "... Ηταν απλώς ο προικισμένος άνθρωπος, που χάρη σε μιαν ευνοϊκή συγκυρία ξεπέρασε τα εμπόδια, που έβαζε η έλλειψη μιας επιστημονικής ειδίκευσης; Δεν είναι μόνο αυτό... Πρόκειται για κάτι πολύ πιο σημαντικό και θα έλεγα σύνθετο. Βέβαια, με την ευνοϊκή συγκυρία πρέπει να εννοήσουμε εκτός από τις πρώτες γνωριμίες του - και πρώτα - πρώτα με τον Ρωμαίο - και την πολύχρονη ανατροφή του με το λαογραφικό του αντικείμενο στο φυσικό χώρο... ".

Ο Δ. ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ στα προλογικά των "Γεωργικών" θα πει πως πλάι στη γεωργική ζωή της Ρούμελης έζησε τα καλύτερά του χρόνια. Ετσι την ειδίκευσή του την πήρε στο σχολείο της εντόπιας ζωής και της εντόπιας έρευνας, ώστε δικαιωματικά να δηλώνει στο πιο πάνω βιβλίο του, ότι δίνοντας σ' αυτό τη ζωή της Δ. Ρούμελης (κυρίως) "μπορεί να εγγυηθεί πως δίνει μια ζωντανή στην ειδικότητά του εικόνα... ".

ΓΙΑ το λαογράφο και το έργο του ο αξέχαστος κι ακούραστος Μιχάλης Παπαϊωάννου, που με τα φιλολογικά και ιστορικά κείμενα για χρόνια τροφοδοτούσε την εφημερίδα μας θα διατυπώσει επίσης, με την ευκαιρία της δεύτερης έκδοσης, το δικό του εύστοχο κριτικό λόγο για το δάσκαλο της Αρτοτίνας που τέλειωσε τη ζωή του 69 χρόνων τον Ιούνιο του 1943 μέσα στην Κατοχή.

Η ΒΑΣΙΚΗ κριτική παρατήρηση του Μ. Μ. Παπαϊωάννου για τον Ρουμελιώτη λαογράφο είναι πως ο Λουκόπουλος στάθηκε για τη λαογραφία ό,τι ήταν ο Χρίστος Τσούντας για την αρχαιολογία. Με την επιστημονική του έρευνα - στο Διμήνι και το Σέσκλο του Παγασητικού - ο Τσούντας δεν έψαχνε μόνο για χρυσά διαδήματα και τάφους βασιλιάδων, αλλά για νεολιθικούς οικισμούς.

ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΕ τους νεολιθικούς οικισμούς, τα χωριά της νεολιθικής εποχής. Στόχος του κι αναζήτηση επιστημονική ήταν να φέρει στο φως τη ζωή των ανθρώπων, όπως ήταν πριν από την κλασική εποχή και από τον Ομηρο. Να φέρει στο φως την κοινωνία τους, την κατοικία τους, τα εργαλεία τους, τη βιοτεχνία τους.

ΣΤΟΥΣ ίδιους δρόμους και στις ίδιες αναζητήσεις ο Δ. Λουκόπουλος, ο μεγάλος ασπούδακτος επιστήμονας που μελέτησε από κοντά το λαό και τη ζωή του. Είναι ο Τσούντας της λαογραφίας. Ο απλός δάσκαλος του χωριού εξελίχθηκε σ' ένα μεγάλο επιστήμονα εθνολόγο χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει το δημοτικό σχολειό που υπηρέτησε 32 χρόνια.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ αποτελεί μοναδικό παράδειγμα και δούλεψε με πάθος δημιουργικά το κάλεσμα του Νικολάου Πολίτη, του θεμελιωτή της λαογραφίας, η διαδρομή κι η μεγάλη ξεχωριστή ποιοτικά προσφορά του Δ. Λουκόπουλου στον τομέα της λαογραφίας. Το κάλεσμα του Πολίτη το δούλεψε βαθιά πάνω στη γη του, μέσα στη ζωή της Ρούμελης.

ΔΕΝ περιόρισε όμως την επιστημονική του αναζήτηση στο χώρο της λαογραφίας. Δούλεψε επίσης την ιστορία όπως επίσης και τη γλώσσα κι είναι σημαντική η προσφορά του. Πρέπει επίσης να σημειωθεί πως διαλεχτά κείμενα του Δ. Λουκόπουλου σε φυσιολατρικά, λαογραφικά αλλά και ιστορικά θέματα δημοσιεύτηκαν σε εκδρομικά και άλλα φιλολογικά περιοδικά.

ΚΑΡΤΕΡΟΥΣΕ πάντα με λαχτάρα την καλοκαιριάτικη ώρα, για να πάρει το δρόμο για τα αγαπημένα του βουνίσια κατατόπια, για να πάρει με τους συγχωριανούς του αντάμα τα μονοπάτια που θα τον έφερναν στης Προυσιώτισσας το τρανό ρουμελιώτικο πανηγύρι. Με τα γραφτά του Λουκόπουλου ζεις και περπατάς στις αγραφιώτικες στράτες, ζεις μέσα στα λιοπύρια, τη δροσιά των βουνών. Και να σε δροσίζουν τα κρουστάλλινα νερά, που κατρακυλάνε από τις νερομάνες. Η αληθινή η πανέμορφη, η ανταρτομάνα, η αληθινή Ρούμελη.

Με την έννοια αυτή και ο μέγας πλανητάρχης και οι συνένοχοί του, αφού ανέτρεψαν κάθε δίκαιο και ηθική, τα αντικατέστησαν με τις "καλές πράξεις" του φόνου και της καταστροφής, αποβλέποντας σε γήινα αγαθά, όπως είναι η κυριαρχία των μεγάλων συμφερόντων.

Με την ίδια προσδοκία λειτουργούσε στην καθυστερημένη τσαρική Ρωσία μια ομάδα υστερικών θρησκόληπτων, που αυτομαστιγωνόταν και ευνουχιζόταν για το ξέπλυμα της αμαρτίας που άλλοι προφανώς έκαναν - και μάλιστα, σε βάρος τους.

Οι απελπισμένοι άνθρωποι, αντί να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με τους συλλογικούς αγώνες, πιστεύουν σε ανύπαρκτες αντιπαροχές για τη νηστεία, τη στέρηση, την πείνα, την υποταγή, που άλλοι τούς επιβάλλουν.

Το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να προβάλλει το ζήτημα του Προέδρου σε κυρίαρχο πολιτικό πρόβλημα, εκτός των άλλων, και για να μεταθέσει τη συζήτηση από την αντιδραστική πολιτική του και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους. Από την άλλη, ο ΣΥΝ έχει τους δικούς του λόγους να αποφεύγει να τοποθετηθεί σχετικά: τόσο για να αποφύγει τις πρόωρες εσωκομματικές αντιδράσεις, όσο και για να έχει ανοιχτό το πεδίο για διαπραγμάτευση ανταλλαγμάτων, στα πλαίσια των κεντροαριστερών συγκλίσεων με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ετσι, ενώ, αρχικά, στις 12 Ιούνη 1997, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωσταντόπουλος, με συνέντευξή του, είχε ταχθεί υπέρ της επανεκλογής στην Προεδρία του Κ. Στεφανόπουλου και καλούσε την κυβέρνηση να δεσμευτεί σχετικά,στην πορεία - καθώς μεσολάβησε η ανοιχτή αποδοκιμασία του κεντροαριστερού πειράματος στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές και στις Ευρωεκλογές, ο Ν. Κωσταντόπουλος παρουσιάστηκε (Εξουσία 11.7.99) να δηλώνει πως δεν πρόκειται να στηρίξει το κόμμα του τον Κ. Στεφανόπουλο, επισημαίνοντας πως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδειξε "στροφή προς τα Αριστερά και συναίνεση για την εκλογή Προέδρου"! Ομως, μπροστά στην αντίδραση άλλων στελεχών του κόμματος, έσπευσαν να αναδιπλωθούν στον ΣΥΝ δίνοντας την εξήγηση ότι, απλώς, επρόκειτο περί προσωπικών προβληματισμών του προέδρου του κόμματος, αφού δεν υπάρχει καμιά σχετική απόφαση των οργάνων. Τελικά, κάτω από την έντονη πίεση της κυβερνητικής προπαγάνδας, ο ΣΥΝ επανέρχεται στο θέμα με ανακοίνωση του γρ. Τύπου του στις 23.8.99. για να διευκρινίσει πως: "Ο ΣΥΝ θα αντιμετωπίσει το θέμα (της εκλογής Προέδρου) στην ώρα του και με υπεύθυνο πολιτικά τρόπο".

Ομως, η εκλογή του Προέδρου δε γίνεται "εν κενώ", αλλά με δεδομένη την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και την ανάγκη να καταδικαστεί αυτή η πολιτική, η κυβέρνηση και τα κόμματα που την υπηρετούν. Ετσι, η στάσηαυτή του ΣΥΝ, αντικειμενικά, ενισχύει τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων που επιχειρεί η κυβέρνηση, ενώ αφήνει ανοιχτή και την πόρτα της διαπραγμάτευσης με το ΠΑΣΟΚ με άλλοθι κάποιες "διαρθρωτικές αλλαγές" και στην προοπτική της κεντροαριστερής συνεργασίας. Μιας συνεργασίας στην οποία η ηγεσία του ΣΥΝ ποτέ δεν έπαψε να προσβλέπει, ούτε και μετά την εκλογική αποδοκιμασία της τόσο στις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές όσο και στις Ευρωεκλογές.

Σχετικά με το θέμα της επικαιρότητας, την εκλογή δηλαδή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Δημήτρης Γόντικας,μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δήλωσε στο "Ριζοσπάστη":

"Το κλίμα της προεδρολογίας, που καλλιεργείται και κατευθύνεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εξυπηρετεί σαφείς πολιτικούς και κομματικούς στόχους της. Απ' τη μια η κυβέρνηση επιδιώκει ν' αποσπάσει την προσοχή του λαού από την αντιλαϊκή πολιτική της, που είναι το βασικό πρόβλημα, ν' αναγάγει σε υπ' αριθμόν ένα ζήτημα την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και να περάσει στο λαό την αντίληψη του ψευτοδιλήμματος ότι οι εκλογές απειλούν τη λεγόμενη πολιτική σταθερότητα και το δήθεν εθνικό στόχο της ΟΝΕ. Απ' την άλλη μεριά πάει να χρεώσει τα άλλα κόμματα με την ευθύνη της τυχόν πρόωρης διεξαγωγής των εκλογών, ώστε να καρπωθεί ψήφους. Αποδείχνεται, λοιπόν, και πάλι ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση απάτης και ψεύτικων διλημμάτων. Είναι, όμως, πολύ γελασμένη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν πιστεύει ότι μπορεί να εκβιάζει το λαό ατιμώρητα.

Θέλουμε να επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά την ανάγκη που υπάρχει να πολεμήσει ο λαός αυτού του είδους τη σταθερότητα που ευνοεί μόνο την οικονομική ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό, όπως αποδείχνεται και απ' το προετοιμαζόμενο νέο μεγάλο φαγοπότι, μέσω του "πακέτου" Πρόντι. Η σταθερότητα της πορείας προς την ΟΝΕ αντιπροσωπεύει την αστάθεια και ανασφάλεια για τους εργαζόμενους.

Το πραγματικό πρόβλημα για το λαό είναι να προωθηθεί γρήγορα η λαϊκή ενότητα και πάλη κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και των πολιτικοοικονομικών βάθρων της. Και στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ και να κατεβάσει στο κατώτερο δυνατό όριο το δικομματισμό κάθε παραλλαγής. Να είναι έτοιμος να δυσκολέψει και να χαλάσει κάθε είδους αντιλαϊκά σενάρια".

Η θέση που παίρνει το ΔΗΚΚΙ σχετικά με το θέμα της προεδρολογίας, συμβαδίζει με τη συνολική λογική, που διακατέχει το κόμμα αυτό σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού συστήματος. Από ό,τι συνάγεται από τις μέχρι στιγμής δηλώσεις του προέδρου του κόμματος, Δ. Τσοβόλα,αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι ότι "η πρόωρη συζήτηση για το θέμα υποσκάπτει τον υπέρτατο θεσμό".

Σταχυολογώντας ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ υποστηρίζει:

"Στο ΔΗΚΚΙ δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος στην προεδρολογία των τελευταίων μηνών, καθώς, όπως έχουμε τονίσει κατ' επανάληψη, υποσκάπτει τα θεμέλια του θεσμού" και καταγγέλλει την ηγεσία του "Νέου ΠΑΣΟΚ", όπως το αποκαλεί, ότι"στο βωμό μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων έχει ανακινήσει, εδώ και μήνες, το θέμα της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας". Συνεχίζοντας σημειώνει ότι "με τον τρόπο αυτό δίνεται η δυνατότητα στα ισχυρά οικονομικά συγκροτήματα και στον ξένο παράγοντα, να συνεχίσουν να ελέγχουν την πολιτική και οικονομική κατάσταση στον τόπο. Να παίζουν με το θεσμό, πιστεύοντας ότι έτσι μπορούν να φορτώσουν το πολιτικό κόστος σε κόμματα, τα οποία έχουν αποδείξει, όπως το ΔΗΚΚΙ, ότι προστατεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά και το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας ανεξαρτήτως προσώπων".

Παράλληλα, το ΔΗΚΚΙ επισημαίνει τον αποπροσανατολισμό του ελληνικού λαού από τα μεγάλα οικονομικά και εθνικά προβλήματα, που επιδιώκει η κυβέρνηση με την προεδρολογία και αρκείται να δηλώνει ότι θα τοποθετηθεί μόνο όταν το θέμα τεθεί στη Βουλή, χωρίς να αποκλείει τίποτε.

Κείμενα:

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ