ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 7 Σεπτέμβρη 1999
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ

Το 'χουν καταλάβει και οι πέτρες. Τα κυβερνητικά φούμαρα δίνουν και παίρνουν. Από την προηγούμενη Πέμπτη που ανακοινώθηκαν οι περιβόητες "παροχές - ψίχουλα" μέχρι και το μεσημέρι της Κυριακής στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου δημαγωγία. Λες και οι πενταροδεκάρες που ανακοινώθηκε ότι θα δοθούν, επουλώνουν τις πληγές από τις δυσβάστακτες απώλειες που έχουν προκληθεί όλα τα τελευταία χρόνια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η ότι πρόκειται για "παροχές" που είναι δυνατόν να αντισταθμίσουν τις νέες επιθέσεις που η άρχουσα τάξη έχει στα σκαριά εναντίον των εργαζομένων. Ετσι είναι όμως αυτά. Η δημαγωγία στο λόγο και η κουτοπονηριά στον τρόπο που παρουσιάζονται οι εκάστοτε πολιτικές, αποτελούν προ πολλού τέχνη για κάθε υπάλληλο του μεγάλου κεφαλαίου.

Στον Κ. Σημίτη, όμως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ένα πράγμα: Παρά την προσπάθεια εμπαιγμού του λαού, στο βάθος των διατυπώσεών του εξακολουθεί να είναι ειλικρινής. Δηλαδή; Δηλαδή, ούτε μία φορά δεν έχει κρύψει πως "σταθερός και αταλάντευτος στόχος είναι η ένταξη στην ΟΝΕ" και ότι είναι θέμα - περίπου - εθνικής υπόστασης να ενταθούν οι "συνεχείς μετασχηματισμοί" της ελληνικής κοινωνίας. Ανεξάρτητα από τον μανδύα με τον οποίο παρουσιάζει αυτούς τους στόχους, η παραδοχή τους και μόνο, μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων. Οπλο, για να κατανοήσουν καλύτερα και να συνειδητοποιήσουν την ουσία των πολιτικών στόχων της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης.

***

Ο, τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα είναι λίγο - πολύ γνωστό. Το 'χουν νιώσει στο πετσί τους οι εργάτες και οι αγρότες, οι συνταξιούχοι και οι νέοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι εκατοντάδες χιλιάδες των αυτοαπασχολούμενων. Το σύνολο του ελληνικού λαού, που γεύεται τα αποτελέσματα της πολιτικής των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων. Πριν 10 - 15 χρόνια για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου ήταν λίγο - πολύ αρκετό να ορίζεται εκ μέρους της κυβέρνησης μια εισοδηματική πολιτική. Στόχος της ήταν να εξασφαλίζει μεγαλύτερα κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες έναντι μικρότερων αμοιβών για τους εργαζόμενους, κατά τη διαδικασία της μοιρασιάς των εισοδημάτων. Σήμερα αυτό δε φτάνει. Η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των μονοπωλίων, η διατήρηση όλο και περισσοτέρων κεφαλαίων εκτός παραγωγής, "επιβάλλει" στο κεφάλαιο να αναζητά μεθόδους όχι μόνο για ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας με τους κλασικούς τρόπους, αλλά συνολικότερες ανατροπές. Αυτές ακριβώς είναι οι αναδιαρθρώσεις. Η προώθηση πολιτικών και μέτρων που αποβλέπουν στη δημιουργία μιας "νέας τάξης" για τις πολυεθνικές και το μεγάλο κεφάλαιο. Ενα καθεστώς που θα εξασφαλίζει νέους, ποιοτικά, όρους κερδοφορίας μέσα από την ποικιλόμορφη και χωρίς όρια εκμετάλλευση.

***

Πρόκειται για τη στρατηγική του πολυεθνικού κεφαλαίου και της ντόπιας άρχουσας τάξης που τυπικά εγκαινιάστηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και η οποία, στη χώρα μας, πήρε σάρκα και οστά από τις αρχές της δεκαετίας. Τότε, με την πολιτική της ΝΔ. Στη συνέχεια με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, τέτοιου είδους πολιτική όχι μόνο δεν μπορεί να εφαρμοστεί με τη λαϊκή συναίνεση, αλλά βρίσκει απέναντί της όλο και πλατύτερα στρώματα του πληθυσμού. Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη είχε επιλέξει το δρόμο του αυταρχισμού έναντι των κινητοποιήσεων των εργαζομένων και της περιφρόνησης απέναντι στα λαϊκά αιτήματα. Σήμερα που ο δρόμος προς τις εκλογές είναι πιο ορατός, επιλέχθηκε η μέθοδος του... καρότου. Ετσι προέκυψαν και οι πρόσφατες εξαγγελίες, που υποτίθεται πως αποτελούν "νέα ώθηση στην πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης" και άλλα παρόμοια, άνευ ουσίας για τους εργαζόμενους.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν αποσκοπούν στο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Αυτό γίνεται ευκολότερα κατανοητό αν υπολογιστεί ότι το σχετικό... όφελος δεν ξεπερνά σε αξία ένα κιλό ψωμί, ή μισό πακέτο τσιγάρα. Το κυριότερο όμως είναι να εντοπίσει κανείς τους λόγους που υπαγόρευσαν στην κυβέρνηση την προώθησή τους. Ο ένας, αυτός που συνδέεται με τις ρυθμίσεις για έμμεσους φόρους, είναι σαφέστατος: Στοχεύει στη συγκράτηση του πληθωρισμού προκειμένου να εξασφαλιστεί χαμηλός τιμάριθμος για να επιτευχθεί η ένταξη στην ΟΝΕ. Ο δεύτερος λόγος, που επίσης κινείται στην κατεύθυνση του"μονόδρομου" της ΟΝΕ, είναι ακριβώς η... στάχτη στα μάτια. Ο αποπροσανατολισμός και η κοροϊδία. Η προσπάθεια εκβιασμού και υποταγής των ψηφοφόρων στο φόντο της αίσθησης ότι "χαλαρώνει" η αυστηρότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής και πως μπορεί κανείς να προσβλέπει και σε παροχές. Πρόκειται για μια απροκάλυπτη επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων, μια προσπάθεια εξουδετέρωσης εκείνων που θίγονται από την εφαρμοζόμενη πολιτική με αντίτιμο τις συγκεκριμένες πενταροδεκάρες. Από τη στιγμή και μόνο που στρατηγική παραμένει η ΟΝΕ και οι "συνεχείς μετασχηματισμοί" της ελληνικής κοινωνίας, κάθε παροχή, που μπορεί να συνδέεται με την πραγματική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων αποτελεί τη χειρότερη αυταπάτη. Η πορεία της καπιταλιστικής ενοποίησης και η νομισματική ένωση προϋποθέτουν τον πλήρη αποκλεισμό κάθε ουσιαστικής οικονομικής και κοινωνικής παραχώρησης προς τους εργαζόμενους. Το γεγονός αυτό βέβαια δεν αναιρείται από το ότι σε κάποιες φάσεις της εξέλιξης και για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, είναι δυνατόν να"χορηγούνται" από τα κλοπιμαία κάποια ψιχία, με απώτερο πάντα στόχο την εκ νέου υφαρπαγή τους στο μέλλον και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Την ίδια στιγμή σημασία έχει να έχουμε υπόψη μας ότι ακόμα και μέτρα που μπορεί φαινομενικά να δείχνουν πως ευνοούν τα λαϊκά στρώματα, τις περισσότερες φορές η άρχουσα τάξη καταφέρνει και τα εντάσσει στους γενικότερους σχεδιασμούς της.

***

Αυτό γίνεται και τούτη τη φορά. Εχει προηγηθεί μια ολόκληρη δεκαπενταετία κατά την οποία κύρια χαρακτηριστικά της οικονομικής πολιτικής ήταν η οικονομική αφαίμαξη και η αμείλικτη λιτότητα σε βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων. Ο δραστικός περιορισμός του αγροτικού πληθυσμού και ημείωση των εισοδημάτων στις αγροτικές περιοχές. Η ολομέτωπη επίθεση στους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, στο χώρο των οποίων δεκάδες χιλιάδες ήταν οι περιπτώσεις πτωχεύσεων, ενώ η πορεία οικονομικής τους εξόντωσης εντάθηκε με τα λεγόμενα "αντικειμενικά κριτήρια" φορολόγησης. Τα μέτρα φορολεηλασίας των μισθοσυντήρητων και των συνταξιούχων. Η συνεχής μείωση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Τα μέτρα υπονόμευσης των εργασιακών δικαιωμάτων.

Το τι θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα, στην πορεία προς την ένταξη στην ΟΝΕ, έχει προδιαγραφεί από τα κυβερνητικά επιτελεία. Στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής τους είναι: Οι ρυθμίσεις για την κοινωνική ασφάλιση, που φέρουν τα πάνω - κάτω, αναιρώντας πλήρως την ισχύουσα λογική της κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ένταση των ιδιωτικοποιήσεων. Η ολοκλήρωση της "απελευθέρωσης" των αγορών σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και οι επικοινωνίες που θα παραδοθούν στο μεγάλο κεφάλαιο. Η ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων με τρόπο που πολλές ακόμα δεκάδες ή και εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις θα οδηγηθούν στο κλείσιμο. Ο παραπέρα περιορισμός της αγροτικής παραγωγής, με παράλληλο στόχο τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού και κατ' επέκταση την αύξηση της ανεργίας στις πόλεις και τα χωριά. Δέσμες μέτρων για την ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών, προκειμένου... ν' ανταπεξέλθουν στον περιβόητο ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές. Παράδοση ολόκληρων τομέων των υποδομών (αεροδρόμια, εθνικοί δρόμοι κλπ.) και της εκμετάλλευσής τους, στο ξένο κεφάλαιο. Παραπέρα περιορισμός των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, σε τομείς όπως η Παιδεία και η Υγεία, επιτείνοντας τη διείσδυση του κεφαλαίου σ' αυτούς τους τομείς.

***

Το γεγονός ότι με τα πρόσφατα μέτρα ορίζεται ένα διαφορετικό αφορολόγητο όριο από αυτό που ίσχυε, ή δίνονται 300 δραχμές αύξηση στις αγροτικές συντάξεις, μπορεί - με τη βοήθεια της κυβερνητικής προπαγάνδας και των Μέσων Ενημέρωσης - να δημιουργεί μια... αίσθηση. Ομως στην πραγματικότητα είναι ρυθμίσεις που μπορεί να αποδειχθούν ακόμα και επικίνδυνες για τα λαϊκά στρώματα. Κύρια, επειδή είναι δυνατόν να γεννήσουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, πως μπορεί ν' αλλάξει κάτι στην οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση στα πλαίσια της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Μιας πολιτικής που αποβλέπει αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση και ικανοποίηση της στρατηγικής των πολυεθνικών, οι οποίες προσεγγίζουν τα πάντα από τη σκοπιά της επικράτησής τους και του απρόσκοπτου θησαυρισμού τους, και η οποία μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από την οργάνωση, τη συσπείρωση και την κλιμάκωση των αγώνων των εργαζομένων.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν αποσκοπούν στο να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, κάτι που γίνεται ευκολότερα κατανοητό αν υπολογιστεί ότι το σχετικό... όφελος δεν ξεπερνά σε αξία ένα κιλό ψωμί, ή μισό πακέτο τσιγάρα.Το κυριότερο όμως είναι να εντοπίσει κανείς τους λόγους που υπαγόρευσαν στην κυβέρνηση την προώθησή τους


ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΠΑΚΟΓΙΩΡΓΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΘ
Δε θα επιτρέψουμε να κλείσει η Φοιτητική Λέσχη

- Σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη του ΑΠΘ;

- Η Λέσχη βρίσκεται σε μια πολύ επικίνδυνη φάση, στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της. Με την τελευταία περικοπή των 420 εκατ. από το νέο προϋπολογισμό της από το υπουργείο Παιδείας είναι πραγματικά στα πρόθυρα του κλεισίματος. Νέες ελλείψεις σε προσωπικό, απόλυση των εργαζομένων στη συντήρηση, μη κάλυψη των κενών θέσεων που μένουν από τη συνταξιοδότηση υπαλλήλων, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο φέρνει τη Λέσχη στα πρόθυρα του κλεισίματος. Αυτή τη στιγμή προωθείται το γνωστό σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της Λέσχης, στα πλαίσια της λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα οποία για μας είναι μέτρα ιδιωτικοποίησης. Μέσα από την προώθηση της συνολικής απαξίωσης της Λέσχης, οδηγούν στο γνωστό δίλημμα: "Νοικοκύρεμα", δηλαδή "πλήρωνε για να έχεις", ή κλείσιμο.

- Ποια είναι τα προβλήματα που θα επιφέρει στους φοιτητές μια ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας της Λέσχης;

- Κατ' αρχάς καταλαβαίνει κανείς ότι είναι ήδη Σεπτέμβρης. Η λειτουργία θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει και ότι ο φοιτητής επιβαρύνεται πάρα πολύ οικονομικά. Ο φτωχός φοιτητής αντιμετωπίζει πραγματικά πρόβλημα επιβίωσης και ιδίως όταν επιβαρύνεται με μεγάλα έξοδα για το φαγητό του. Καταλαβαίνει κανείς ότι ένα παρατεταμένο κλείσιμο της Λέσχης πόσο πολύ επιβαρύνει τον εργαζόμενο λαό, ο οποίος στέλνει τα παιδιά του στο Πανεπιστήμιο για να μορφωθούν και απαιτεί από την πολιτεία, στην οποία έχει πληρώσει τριπλά και τρίδιπλα αυτές τις "παροχές", να παρέχει βασικές υπηρεσίες στα παιδιά του, δηλαδή σίτιση και στέγαση. Το κλείσιμο όμως δεν αποσκοπεί μόνο στο να περικοπούν κάποια χρήματα, δηλαδή στο να σταματήσει να υφίσταται μια "μη παραγωγική επένδυση" της πολιτείας. Αποσκοπεί στο να στρώσει το χαλί στην ιδιωτικοποίηση. Για να μπουν πολύ σύντομα τα διλήμματα του στιλ "νοικοκυρεύουμε τη Λέσχη", που πάει να πει βάζουμε δελτία, ή, από την άλλη, την αφήνουμε κλειστή. Το φοιτητικό κίνημα δε θα αφήσει σε καμία περίπτωση να βγει η Λέσχη σε πλειστηριασμό.

- Ποια είναι τα μέτρα που πρόκειται να λάβει η ΦΕΑΠΘ προκειμένου να μην κλείσει η Λέσχη;

- Το φοιτητικό κίνημα στην πόλη μας βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από ό,τι βρισκόταν τα προηγούμενα χρόνια. Εχει επανασυσταθεί το ΚΣ της ΦΕΑΠΘ. Η μαζικότητα των κινητοποιήσεων των φοιτητών και την προηγούμενη χρονιά αλλά και στην αρχή της φετινής, με πρώτη κινητοποίηση αυτή στην Εκθεση, στα πλαίσια της διοργάνωσης του ΠΑΜΕ, έδειξε ότι αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι και με την άνοδο της Πανσπουδαστικής βρίσκονται σε θέση να πάρουν σήμερα αγωνιστικές αποφάσεις. Το φοιτητικό κίνημα δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να παραχωρήσει τα κεκτημένα δικαιώματά του. Μαζί με τους εργαζόμενους της Λέσχης, μαζί με τους εργαζόμενους του Πανεπιστημίου, αλλά και συνολικά με όλο τον εργαζόμενο λαό, του οποίου υπόθεση είναι η παιδεία, το φοιτητικό κίνημα θα υπερασπίσει άμεσα το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση και στέγαση, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Δ. Μ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ