Το 63% που απέσπασε στις προεδρικές εκλογές στις 3 Δεκέμβρη ο Ούγο Τσάβες ήταν μια αδιαμφισβήτητη επικράτηση, που ακύρωσε τα σενάρια ανατροπής μέσω μίας «πολύχρωμης επανάστασης» τύπου Ουκρανίας. Η πλέον βαρύνουσα σημασία της συντριπτικής αυτής νίκης είναι η προώθηση και εμβάθυνση της Μπολιβαριανής Διαδικασίας, που από το 1998, που ξεκίνησε, σηματοδότησε σημαντική βελτίωση στο βιοτικό επίπεδο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αν και δεν έχει ακόμα δοθεί η καθοριστική σύγκρουση των λαϊκών δυνάμεων με τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Ο Πρόεδρος Τσάβες μιλάει αόριστα για σοσιαλισμό και πάντως όχι με το επιστημονικό περιεχόμενο του όρου, που απορρέει από την κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης. Εσπευσε επίσης να ανακοινώσει την ίδρυση του «Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας» (PSUV). Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει έντονη κινητικότητα στη χώρα, έχει ανοίξει συζήτηση για το περιεχόμενο και το χαρακτήρα του, ενώ το κόμμα της «Πέμπτης Δημοκρατίας» του Τσάβες ανακοίνωσε την αυτοδιάλυσή του. Το ίδιο έκαναν και άλλα μικρότερα κόμματα του Μπολιβαριανού Μπλοκ. Το κόμμα «Πατρίδα για Ολους» (Patria Para Todos - PPT), το κόμμα «Για Μία Κοινωνική Δημοκρατία» (Por la Democracia Social - PODEMOS) και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας (PCV) αναμένεται να αποφασίσουν με τη νέα χρονιά τη στάση τους. Στο ΚΚ Βενεζουέλας, που θα προχωρήσει σε έκτακτο συνέδριο το Μάρτη για αυτό το θέμα, έχει ξεκινήσει συζήτηση και προβληματισμός, με δεδομένη την κεκτημένη αρνητική εμπειρία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος για τις περιπτώσεις ενοποίησης κομμάτων και ιδιαίτερα της διάλυσης του κομμουνιστικού κόμματος. Στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Γενάρη θα δοθεί στη δημοσιότητα το κείμενο των Θέσεων για το Συνέδριο, πάνω στο οποίο θα γίνει η συζήτηση σε όλη την κλίμακα του κόμματος.

Την ίδια στιγμή, η νίκη αυτή των μπολιβαριανών δυνάμεων θα σημάνει σίγουρα την ακόμη περαιτέρω προώθηση της πολιτικής των συνεργασιών που προωθεί η Βενεζουέλα, όπως την Petrocaribe, την Petroandina, περιφερειακές ενεργειακές συνεργασίες με Αργεντινή, Βραζιλία και Βολιβία και κυρίως με την Εναλλακτική Λύση για την Αμερική (ALBA), που ακυρώνει στην πράξη τη Συμφωνία Ελεύθερης Ζώνης Εμπορίου της Αμερικής - ALCA. Συμφωνία, που για την πλειονότητα των οικονομικών αναλυτών αποτελούσε τη μεγάλη ευκαιρία των ΗΠΑ να μπορέσουν να ξεπεράσουν τη δεινή οικονομική τους κρίση.

Ακριβώς ένα χρόνο πριν το «παραλήρημα» του διεθνούς Τύπου δεν έλεγε να σταματήσει... Αιτία ο Εβο Μοράλες Αϊμα, που το Δεκέμβρη του 2005 εξελέγη πρόεδρος από την πρώτη Κυριακή και μάλιστα με ποσοστό 54%. «Είμαστε εδώ για να αλλάξουμε την ιστορία μας» είχε δηλώσει στη διάρκεια της ορκωμοσίας του.

Πρώτη Μάη, όχι μία τυχαία ημερομηνία, αλλά και μετά από τριήμερη επίσκεψη στην Κούβα, όπου υπέγραψε από κοινού με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες και τον ηγέτη της Κούβας την είσοδό της στην ALBA, ανακοίνωσε την εθνικοποίηση των φυσικών πόρων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) της Βολιβίας, καλώντας Ισπανούς, Γάλλους, Βρετανούς, Ολλανδούς και Βραζιλιάνους να διαπραγματευτούν εκ νέου τα συμβόλαιά τους. Επιπλέον, εντός του 2006 προχώρησε και σε αγροτική μεταρρύθμιση και έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει και στην εθνικοποίηση των ορυχείων της χώρας του.

Συνάμα το έργο της Συντακτικής Συνέλευσης, που στόχο έχει την αλλαγή της φυσιογνωμίας και των δομών της χώρας, παρά τις δυσκολίες και τις οξύτατες αντιδράσεις εκ μέρους της ολιγαρχίας, που απειλούν ακόμη και με απόσχιση των νότιων πλούσιων επαρχιών - μεταξύ αυτών και της Σάντα Κρους, της αποκαλούμενης οικονομικής πρωτεύουσας - συνεχίζεται. Χάρη στους πολύμορφους λαϊκούς αγώνες, που οδήγησαν και τον Εβο Μοράλες στην προεδρία, η πορεία των αλλαγών είναι σε πλήρη εξέλιξη. Το τι βάθος θα αποκτήσουν είναι ζήτημα που θα φανεί στο μέλλον.