Μπορεί η Ιταλία να στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια. Αλλες ομάδες να έπιασαν τους στόχους που είχαν θέσει. Και κάποιοι άλλοι να είναι ευχαριστημένοι με την πορεία τους. Ομως, οι πραγματικοί κερδισμένοι του φετινού Μουντιάλ δεν ήταν εντός αγωνιστικού χώρου αλλά έξω από αυτόν. Η φετινή διοργάνωση που έγινε στη Γερμανία τον Ιούνη δεν ξέφυγε από τα πλαίσια της άκρατης εμπορευματοποίησης που διακατέχει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο σήμερα. Εκεί όμως που σίγουρα ξέφυγε ήταν στα κέρδη, από τη μία, των χορηγών και διάφορων πολυεθνικών που εκμεταλλεύονται το λαοφιλέστερο των αθλημάτων αλλά και σε ένα άλλο τομέα, τον τζόγο. Οχι ότι παλιά δεν υπήρχαν τα στοιχήματα, αλλά πλέον, όπως δείχνουν τα στοιχεία, το ποντάρισμα σε αγώνες ποδοσφαίρου ξεπέρασε πλέον το απλό ενδιαφέρον για τους αγώνες. Σε περίοπτη θέση μάλιστα βρέθηκε και η χώρα μας αφού το ποντάρισμα στην Ελλάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι στην Αγγλία ο συνολικός τζίρος ξεπέρασε το 1,4 δισ., ενώ στην Ελλάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ξοδεύτηκε το ποσό ρεκόρ των 425 εκατ. ευρώ, κάτι που είναι τριπλάσιο σε σχέση με το Μουντιάλ του 2002 και και του ΕΥΡΟ 2004 όπου συμμετείχε και η Εθνική μας.

Και βέβαια, εκτός του τζόγου στη Γερμανία υπήρξαν και οι σταθερές αξίες που συνοδεύουν πάντα μια ποδοσφαιρική διοργάνωσ,η οι χορηγοί. Το γεγονός μάλιστα ότι η φετινοί αγώνες είχαν έδρα τη Γερμανία, χώρα που λειτουργεί σαν έδρα πολλών πολυεθνικών εταιρειών και κυρίως στα αθλητικά είδη, είχε αποτέλεσμα να διεξάγεται ένας ακήρυχτος πόλεμος. Στα χαρακώματα βρέθηκε η γνωστή γερμανικών συμφερόντων «ADIDAS» και από την άλλη η μεγάλη της αντίπαλος «PUMA», επίσης γερμανικών συμφερόντων. Κερδισμένη εκ του αποτελέσματος φάνηκε να βγαίνει η δεύτερη με βάση το γεγονός ότι πατρονάρισε την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία. Οχι όμως ότι η πρώτη έχασε, αφού πριν το Μουντιάλ ξεπούλησε σε φανέλες της Εθνικής Γερμανίας (κοντά στα 2 εκατ. φανέλες) και εξίσου πολύ καλά πήγαν και οι αντίστοιχες της Γαλλίας (περίπου 500.000) που έφτασε μέχρι τον τελικό και της Αργεντινής (500 χιλ.) που είχε πολύ καλή πορεία. Μπορεί η Βραζιλία να μην κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο, παρ' όλα αυτά όμως η αμερικανικών συμφερόντων «ΝΙΚΕ» δεν έχασε, αφού η ανοδική της πορεία τα προηγούμενα χρόνια από τις φανέλες της πρώην παγκόσμιας πρωταθλήτρια Βραζιλία συνεχίστηκε. Από κοντά και οι αντίστοιχες άλλων εθνικών, κυρίως από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ας σημειωθεί τέλος, ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός που αφορά τις εταιρείες αθλητικών ειδών που συγκαταλέγονται στους Νο1 χορηγούς των εθνικών (και όχι μόνο βέβαια) ομάδων. Τα συμβόλαια δεν είναι σταθερά, καθώς αν μια εταιρεία κρίνει πως ο παίκτης ή η ομάδα που σπονσοράρει ντροπιάζει το όνομά της τότε αυτομάτως λήγει και η συμφωνία. Κάτι τέτοιο έγινε το 2002 όταν η Σαουδική Αραβία έχασε 8-0 από τη Γερμανία και η «ADIDAS» έλυσε το συμβόλαιο.

Οι σκηνές με τους Ολλανδούς φιλάθλους να υποχρεώνονται από υπεύθυνους ασφαλείας σε γδύσιμο έξω από το στάδιο πριν από αγώνα της Εθνικής τους, είναι χαρακτηριστικό του πολέμου που επικράτησε μεταξύ των εταιρειών στα γήπεδα της Γερμανίας. Το «λάθος» των Ολλανδών φιλάθλων ήταν ότι προμηθεύτηκαν δωρεάν φανέλες της ομάδας τους που τους πρόσφερε εταιρεία μπίρας πριν το παιχνίδι που όμως δεν ήταν στους λεγόμενους επίσημους χορηγούς της διοργάνωσης. Αρα η είσοδος με την άλλη φίρμα στο γήπεδο ήταν απαγορευτική. Ο πόλεμος μεταξύ εταιρειών (επίσημων χορηγών και μη) ήταν αμείλικτος και βρήκε πρόσφορο έδαφος για τη διεξαγωγή του στη μάζα των φιλάθλων.

Συνολικά με τη γλώσσα των αριθμών τα κέρδη του Παγκόσμιου Κυπέλλου τουλάχιστον για την οργανωτική επιτροπή έφθασαν στα 135 εκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν, η Επιτροπή θα δώσει τα 40,8 εκατομμύρια από αυτά στην FIFA και η γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία με την επαγγελματική λίγκα της χώρας θα μοιραστούν εξ ημισείας το ποσό των 56,6 εκατομμυρίων.

«Φέραμε σε πέρας την αποστολή μας. Δεν περιμέναμε ένα οικονομικό αποτέλεσμα τέτοιας έκτασης. Το αποτέλεσμα αυτό έγινε επειδή όλα λειτούργησαν άψογα», δήλωσε με νόημα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της DFB, Τέο Τσβάντσιγκε.

Μιλώντας βέβαια για τον τομέα της εμπορευματοποίησης και τα κέρδη που αυτή συνεπάγεται, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι όλο το κλίμα του «δούναι και λαβείν» είχε αντίκτυπο με τον ένα ή άλλο τρόπο και σε αγωνιστικό επίπεδο. Το ποδόσφαιρο σκοπιμότητας με αντικειμενικό στόχο απλά τη νίκη που θα φέρει έσοδα, ήταν η παράσταση που είδαμε στα περισσότερα παιχνίδια της φετινής διοργάνωσης. Στις αιτίες για την έλλειψη θεάματος βέβαια μπαίνει και το θέμα της κόπωσης των περισσότερων παικτών, ιδιαίτερα αυτών που αγωνίζονται στους λεγόμενους ισχυρούς συλλόγους, από τα πολλά παιχνίδι με τους συλλόγους τους και τις εθνικές. Σε γενικές γραμμές το φετινό ήταν ένα μουντιάλ που δεν έλαμψαν τα αστέρια! Δείγμα ενός ποδοσφαίρου μιας νέας εποχής που μαθαίνει να ζει χωρίς ονόματα αλλά με παίκτες στιλ ρομπότ. Που θα αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες και σε πολλές περιπτώσεις θα είναι αναγκασμένοι να ξεπερνούν ακόμα και την κούραση.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που συνολικά είχαν πάνω από ένα χρόνο συνεχόμενων παιχνιδιών, αν αναλογιστεί κανείς την καινούρια μόδα των συλλόγων για περιοδείες (με σκοπό τα κέρδη) στην προετοιμασία του καλοκαιριού (πράγμα που σημαίνει λιγότερο χρόνο ελεύθερο για ξεκούραση) και που φαίνεται να ακολουθούν και οι εθνικές ομάδες. Η περίπτωση της απόδοσης του Ροναλντίνιο που μετά από μια έξοχη χρονιά στην Μπαρτσελόνα στο Μουντιάλ δε φάνηκε (έστω και εάν ο τρόπος παιχνιδιού της εθνικής Βραζιλίας ήταν διαφορετικός) αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα. Τα ίδια ισχύουν και για την παρουσία - απουσία του Φρανκ Λάμπαρντ, τα μέτρια ματς του Μίκαελ Μπάλακ με τη Γερμανία και τααδύναμα πλασέ (που έγιναν αστεία) του Σουηδού Ιμπραΐμοβιτς. Για πολλούς δεν ήταν μάλιστα τυχαίο ότι η Ιταλία αναδείχτηκε πρωταθλήτρια αφού αντιπροσώπευε πλήρως το γενικότερο κλίμα. Η τακτική του Λίπι για το παραδοσιακό ποδόσφαιρο των Ιταλών, αμυντικό αργό και ένα γκολ ίσως να είναι αρκετό, δε φάνηκε να έχει αντίλογο. Στα περισσότερα ματς κυριάρχησε το σκληρό παιχνίδι, δείγμα και αυτό της σκοπιμότητας ενώ δεν έλειψε και το ξύλο (Ολλανδία - Πορτογαλία, Πορτογαλία - Αγγλία).

• Συνυφασμένη με το γενικότερο μέτριο κλίμα ήταν και η διαιτησία του φετινού Μουντιάλ. Η προσπάθεια της ΦΙΦΑ να σβήσει τα κακώς κείμενα της προηγούμενης διοργάνωσης σε Ιαπωνία/Ν.Κορέα, με τις αυστηρές συστάσεις προς τους άρχοντες των αγώνων, δημιούργησε σύγχυση με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να προκαλούν με τις αποφάσεις.
• Το τέλος της καριέρας ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι από τα σημεία που ξεχωρίζουν σε αυτή τη διοργάνωση, έστω και εάν οι τίτλοι τέλους μπήκαν επίσης με ξεχωριστό τρόπο (αποβολή του στον τελικό για κουτουλιά εκτός φάσης στον Ματεράτσι).