ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μαλώνουνε σε ξένο αχερώνα

Του ΣΤΑΘΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Υπόθεση εργασίας: Δεν έχουν υπάρξει σκάνδαλα, τα χρήματα δεν έχουν πέσει ακόμα στον τζόγο. Είμαστε μόνο στη μέρα που παίρνεται η πολιτική απόφαση. Επρεπε να ξεσηκωθεί το σύμπαν με σύνθημα «κάτω τα χέρια από τα ταμεία;»

Επρεπε. Από τότε. Τα ταξικά συνδικάτα το έκαναν. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ χειροκρότησαν και εξακολουθούν να επιμένουν ότι ο τζόγος είναι για το καλό των Ταμείων και τα προβλήματα αφορούν απλά στη διαχείριση.

Κι όμως, το πρόβλημα δεν αφορά στη διαχείριση, αλλά μια πολιτική που με κάθε τρόπο - διαχείριση παίρνει - αφαιρεί από τον ήδη αρπαγμένο μισθό του εργάτη για να τα δώσει στο κεφάλαιο.

Για τον ίδιο λόγο που ο εργάτης δεν πρέπει να πληρώνει καμία εισφορά (έχει ήδη πληρώσει πολλά με την κατανάλωση της εργατικής του δύναμης την ώρα που δουλεύει, έχει ήδη πληρώσει την ώρα που του παρακρατούν το φόρο) για τον ίδιο λόγο κανείς δεν έχει δικαίωμα να παριστάνει το διαχειριστή σε χρήμα που δεν του ανήκει.

Το χρήμα των Ταμείων ανήκει στους εργάτες και μόνο σ' αυτούς.

Είναι λεηλατημένα ήδη τα Ταμεία, πριν τον τζόγο. Με τον τζόγο αυξάνει το μέγεθος της ληστείας.

Επιβραβεύονται και έτσι οι καπιταλιστές που πάντα θεωρούσαν πως κακώς μετέχουν στο Ταμείο με εισφορές, τους δίνεται μια ακόμα ευκαιρία να βάλουν το δάχτυλο στο μέλι, να πάρουν από έτοιμο χρήμα για να επενδύσουν στην παραπέρα εκμετάλλευση εργατών.

Από το τζογάρισμα δε μένουν παραπονούμενοι και οι πολιτικοί που υπηρετούν το κεφάλαιο. Κάτι πρέπει να πάρουν για τις υπηρεσίες τους. Αυτή είναι η πολιτική αρπαχτή και η συζήτηση για τη διαχείριση αφορά σ' αυτή. Είναι επιμέρους και αποπροσανατολιστική.

Είναι κρίσιμο να υπάρξει ένα και μόνο αίτημα: Επιστροφή όλου του χρήματος στα Ταμεία, να πληρώσουν όλοι οι υπεύθυνοι για τη χασούρα. Κοινώς: Κάτω τα ξεράδια σας απ' τα Ταμεία!

Κατά τ' άλλα: Εχουν γενέθλια σήμερα και δικαίως από τη σκοπιά τους γιορτάζουν: Μόνο που η ΕΕ δεν είναι απρόσωπη και το κυριότερο δεν είναι άσχετη με τον ταξικό ανταγωνισμό.

Επισήμανση αναγκαία καθώς επιχειρείται για πολλοστή φορά - μ' αφορμή τα 50χρονα - μια αγιοποίηση της ίδιας της ύπαρξης της ΕΕ σε αντιπαραβολή με την πραγματικότητα που διαμορφώνει αυτή η ύπαρξη και η οποία αφήνεται να εννοηθεί πως θα μπορούσε να 'ναι και καλύτερη με άλλους όρους διαχείρισης (περισσότερη «κοινωνία πολιτών» και άλλες τέτοιες μπούρδες).

Αυτή η οικοδομή χτίστηκε για να στηρίξει και να διευρύνει την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων, για να τα ισχυροποιήσει. Από την ίδια την αποστολή της προδιαγράφεται αντεργατικό το αποτέλεσμα.

Οτι με διάφορες επιδοτήσεις εξασφαλίστηκαν συμμαχίες λαϊκής ανοχής είναι γεγονός. Μόνο που «Κυριακή κοντή γιορτή», πανηγύρι τέλος. Αυτό που έμεινε κι αυτό που έρχεται είναι τα ενισχυμένα μονοπώλια και η εντεινόμενη λαϊκή παραζάλη (κανείς δεν ξέρει από πού και πώς θα του 'ρθει το επόμενο κατακούτελο).

Οπερ, όχι μόνο κανένα πανηγύρι, αλλά ακόμα πιο έντονα ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΜΕ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ

ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΤΕΡΓΑΡΑΙΩΝ: «Ατολμα και ανεπαρκή ήταν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στη χτεσινή ευρεία διυπουργική σύσκεψη για τη θωράκιση των αποθεματικών των ταμείων (...) δεν είναι δυνατόν εν όψει της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομίας να ζητούν κοινωνική συμφωνία από τους συνδικαλιστές και πολιτική υπέρβαση από την αντιπολίτευση και από την άλλη να τους απειλούν με αποκαλύψεις για τα πεπραγμένα της περασμένης δεκαετίας» (από το κύριο άρθρο στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ: «Οι εισφορές των ασφαλισμένων δηλαδή οι συλλογικές αποταμιεύσεις των εργαζομένων, από τη διαχείριση των οποίων εξαρτάται το ύψος των συντάξεων και η ποιότητα των υπηρεσιών που θα απολαμβάνουν στα γηρατειά τους, έχουν αφεθεί στην κυριολεξία στην τύχη τους. Κατ' αρχάς για τις θέσεις ευθύνης επιλέγονται συνήθως πρόσωπα δεύτερα (...) χωρίς γνώσεις ξεχωριστές τις περισσότερες φορές, χωρίς καν την έξωθεν καλή μαρτυρία» (ο Α. Καρακούσης στο «ΒΗΜΑ»).

ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ: «Οι αριθμοί, πράγματι ευημερούν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ποιος αμφιβάλλει γι' αυτό; Συμβαίνει όμως το ίδιο με τους ανθρώπους; Τι έχουν εισπράξει οι πολίτες της ΕΕ από τις αποφάσεις της που απελευθερώνουν τις αγορές, αυξάνουν την εργασιακή ανασφάλεια, επιδεινώνουν τις συνταξιοδοτικές προοπτικές, οδηγούν στα ύψη την ανεργία; (...) αναμφισβήτητα, ο απομονωτισμός δεν αποτελεί λύση. Εξίσου σίγουρο όμως είναι πως η ΕΕ δεν μπορεί να συνεχίσει την πορεία της προς την ολοκλήρωση αγνοώντας την πλειονότητα των πολιτών και τη βούλησή τους η οποία απουσιάζει από τις μεγάλες αποφάσεις της» (ο Γ. Παντελάκης στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ των εργαζομένων τα κυβερνητικά μέτρα.

Ο ΛΟΓΟΣ: ΜΕΤΡΑ για θωράκιση των ταμείων

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στο φως τώρα η μαύρη τρύπα των Ταμείων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ολιγωρία 2 υπουργοί

ΤΑ ΝΕΑ: Αναζητείται η βαλίτσα με τα 2,4 εκατ. ?

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Φυγή το '98 για τα ομόλογα

ΕΘΝΟΣ: ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ συναγερμός σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το «φιδάκι» της μίζας θ' αποκαλύψει τους ενόχους

ΑΥΓΗ: Το σκάνδαλο βοά...

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Παραμάγαζο με μετοχές

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ στις ένοπλες δυνάμεις

Ω, Μπούρδα Εσύ!

«Η Νέα Δημοκρατία, η παράταξη των μεγάλων εθνικών στρατηγικών επιλογών, η παράταξη που από την ίδρυσή της αποκήρυξε ως παραπλανητικές τις ταμπέλες που δίχασαν τους Ελληνες και κράτησαν την Ελλάδα πίσω, αντιμετωπίζει αυτό το διακύβευμα με την αυτοπεποίθηση ενός μεγάλου πλεονεκτήματος» (ο οίστρος του Θοδωρή Ρουσόπουλου σε άρθρο του στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ)

Στο βασίλειο του ανορθολογισμού

«πάντα διά της πλαγίας, σπανίως διά της ευθείας. Ως εκ τούτου όλα τα παράδοξα, σουρεαλιστικά, απίστευτα και μουρλά να θεωρούνται αυτονόητα και λογικά. Ως εκ τούτου διαρκώς να εκλαμβάνω τα πάτρια εδάφη σαν εφιάλτη προερχόμενο από Ιπτάμενο Αντικείμενο Αγνώστου Ταυτότητος. Το εξηγώ: Αυτονόητο το φροντιστήριο, παράδοξη η δωρεάν δημόσια παιδεία. Αυτονόητη η γούβα, παράδοξο η κανονική άσφαλτος στην εθνική οδό. Αυτονόητο η ταξιμανία, παράδοξο η ολοκληρωμένη συγκοινωνία. Αυτονόητη η ακρίβεια, παράδοξο η αναλογία τιμών και τριτοκοσμικών μισθών. Αυτονόητη η δωροδοκία, παράδοξο η κανονική, στοιχειώδης διαδικασία. Αυτονόητο το σκάνδαλο, παράδοξο το ηθικό άμεμπτο. Ενας σπουδαίος δίσκος του Μάνφρεντ Αϊχερ έχει ως επίγραμμα μια φράση που ταιριάζει γάντι: αν και είναι τόσο απλό, το ουσιώδες δεν είναι ορατό!» (ο Δημήτρης Δανίκας στα ΝΕΑ)

Ο τέτζερης και το καπάκι

«Εχει κάνει συμφωνία κάτω από το τραπέζι με την Αντιτρομοκρατική, ώστε να στηρίζει τα κατηγορητήρια. Δηλαδή πέρα από τους ανοιχτά συνεργαζόμενους υπάρχουν και οι κρυφοί συνεργαζόμενοι με "επαναστατικό μανδύα". Ο κυριότερος από αυτούς είναι ο Κουφοντίνας. Η περίπτωσή του θυμίζει έντονα ανάλογους επωνύμους του ΙΡΑ» (ο Τζωρτζάτος για τον Κουφοντίνα / ΤΑ ΝΕΑ)