ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για άλλοθι οι αυταπάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα Υγείας, εμπόδιο στην ανάπτυξη ενός σύγχρονου ΕΣΥ», είναι ο τίτλος άρθρου του Γιάννη Τόλιου, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ, υπεύθυνου σε θέματα πολιτικής Υγείας - Πρόνοιας, στην «Αυγή» (17.6.2007). Μεταξύ των άλλων, σημειώνει: «Οι μεγάλες ιδιωτικές μονάδες Υγείας και μαιευτήρια, πρέπει να τεθούν υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και σε βάθος χρόνου οι υπόλοιπες μονάδες. Η αποδυνάμωση του ιδιωτικού και η αναβάθμιση του δημόσιου αποτελεί βασική προϋπόθεση λειτουργίας ενός σύγχρονου καθολικού και δωρεάν, εθνικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για όλους».

Τώρα πώς γίνεται να τεθούν ιδιωτικές επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο, αυτό μόνο όσοι σπέρνουν αυταπάτες μπορούν να το εξηγήσουν. `Η όσοι θέλουν να τα 'χουν καλά και με το λαό και με τους επιχειρηματίες. Γιατί η επιχειρηματική δραστηριότητα έχει ως βασικό κίνητρο το κέρδος, που δεν μπαίνει σε δημόσιο έλεγχο. Και είναι ασύμβατο με το κοινωνικό αγαθό της υγείας. Δηλαδή, πολύ απλά δεν μπορεί κάποιος να κερδίζει απ' τον πόνο του ανθρώπου στην ώρα της ανάγκης. Επομένως και ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν και καθολική κάλυψη του πληθυσμού δεν μπορεί να συνυπάρχει με την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Αλλιώς τα ευχολόγια περί ελέγχων ή αποδυνάμωσης του ιδιωτικού τομέα δε συνιστούν σε καμιά περίπτωση πρόταση - και μάλιστα διεκδικητική - «ενός σύγχρονου καθολικού και δωρεάν, εθνικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για όλους». Απλώς χρησιμεύουν και ως «αριστερό» άλλοθι για την ενίσχυση της δράσης του κεφαλαίου σε ένα χώρο που έχει μετατραπεί σε χρυσωρυχείο, καθώς τα περιθώρια του κέρδους στην Υγεία είναι τετραπλάσια απ' τη μέση απόδοση της Ελληνικής Οικονομίας.

Τόσο ... αφελείς;

Είναι άγνωστος ο λόγος(αλήθεια γιατί;;), που ο πολύ γνωστός αρθρογράφος στο «Βήμα» του Σαββάτου νιώθει την ανάγκη σώνει και καλά να δικαιολογήσει τις πολύ συχνές παρουσίες του Γ. Καρατζαφέρη στις τηλεοράσεις. Είναι άγνωστος επίσης ο λόγος (γιατί;;;), που θυμίζοντας το ανέκδοτο με τον γρύλο χρησιμοποιεί προσωπικό επιθετικό ύφος του τύπου «κουταμάρες», «ηλιθιότητες» κλπ. Κατά τ' άλλα, δε λέει παρά τα πολύ στερεότυπα, πως τάχα οι Καρατζαφέρης και Παπαθεμελής, «"λαγός" ο ένας, "υποβρύχιο" ο άλλος, το έβγαλαν το θεματάκι για το δελτίο»... Για τόσο αφελείς περνάει τους αναγνώστες του; Νομίζει ότι δεν καταλαβαίνουν πως η πραγματικότητα όχι μόνο αντανακλάται από τα ΜΜΕ αλλά και διαμορφώνεται; Δε βλέπουν καθημερινά τη διαμόρφωσή της; Και τέλος πάντων τι τον κάνει να αισθάνεται τόσο πολύ την ανάγκη για μια εφ' όλης της τηλεόρασης απάντηση;

Ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος

Με αφορμή τα 60χρονα του «Σχεδίου Μάρσαλ», οι Αμερικανοί προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το ότι ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και προκαλούν με τον κυνισμό τους και ταυτόχρονα αποκαλύπτουν και αποκαλύπτονται. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Τζέιμς Γουόρεν, ηγετικό στέλεχος τότε της «αμερικανικής οικονομικής αποστολής στην Ελλάδα», για την οποία μιλάει κυνικά σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Παραδέχεται ότι πολλές πτυχές της δράσης της «αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας». Αυτό έγινε, όπως λέει, για το «καλό» της και έτσι έπρεπε «να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις» για να μη γίνει κομμουνιστική. Βέβαια, δηλώνει και «πικραμένος», γιατί στην Ελλάδα και σήμερα γίνεται «παραποίηση της ιστορίας». Στο ερώτημα, γιατί ξαφνικά οι Αμερικανοί ήθελαν να λύσουν τα προβλήματα των Ελλήνων, απαντά: «Γιατί η Ελλάδα βρισκόταν σε ένα στρατηγικό σημείο. Και παρέμενε στρατηγικά σημαντική ως το 1989 όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ενωση». Παραδέχεται δε ότι οι Αμερικανοί «έμειναν περισσότερο και έκαναν επεμβάσεις όχι απλά παρεμβάσεις. Θα έλεγα αρκετές φορές λειτουργούσαν ως ταύρος εν υαλοπωλείω». Βεβαίως, όλ' αυτά με την αγαστή συνεργασία της ελληνικής πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Γι' αυτό ως τα σήμερα οι εκπρόσωποί της εκθειάζουν και το Σχέδιο Μάρσαλ και τους στρατηγικούς συμμάχους τους τις ΗΠΑ. Δεν έχουμε, λοιπόν, να προσθέσουμε τίποτα. Τα λέει ο Αμερικανός όλα μόνος του...

Τύφλωση...

Τη θεωρία των δύο άκρων που τελικά συμπίπτουν και εμφανίζουν μια «ιδιότυπη οριζόντια αλληλοϋποστήριξη» επιχειρεί να επιβεβαιώσει κάποιος κύριος Δ. Γκιβίσης με άρθρο του στην «Εποχή» της Κυριακής. Αναφέρεται στο ΚΚΕ και τον ΛΑ.Ο.Σ. Για να χτυπήσει φυσικά το «εθνικιστικά μεταλλαγμένο» - όπως το χαρακτηρίζει - ΚΚΕ. Μόνο που η θεωρία και οι «αποδείξεις» στέκονται κυριολεκτικά στον αέρα. Συγκεκριμένα, ο εν λόγω κύριος βασίζει ένα ολοσέλιδο άρθρο - λιβελογράφημα κατά του ΚΚΕ σε ένα «αποκαλυπτικό γκάλοπ της "Ελευθεροτυπίας" σύμφωνα με το οποίο το 60% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ επιθυμούν την είσοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή»!

Ανθρακες ο θησαυρός του! Βλέπετε, η «Ελευθεροτυπία» είχε πράγματι επικαλεστεί σχετική δημοσκόπηση για να φιλοξενήσει ένα ακόμα αντιΚΚΕ άρθρο, χωρίς ωστόσο να αναφέρει πουθενά την απολύτως απαραίτητη ταυτότητά της! Δηλαδή, πότε, από ποια εταιρεία, σε τι δείγμα πραγματοποιήθηκε... Ο αρθρογράφος της «Εποχής» θεωρεί λεπτομέρεια την παράλειψη. Κι επιλέγει αυτά τα στοιχεία της «Ελευθεροτυπίας» και όχι εκείνα που η ίδια εφημερίδα, την ίδια μέρα, είχε δημοσιεύσει, άλλης δημοσκόπησης (με ταυτότητα, «Metron Forum», από 28/2 έως 18/3/2007), που έδειχναν ακριβώς το αντίθετο. Η αντιΚΚΕ τύφλωση σε προχωρημένο στάδιο...

Οι «έκπληκτοι... »

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΓΕΜΙΣΑΝ ΟΙ τηλεοπτικές οθόνες «έκπληκτους» μετά το βίντεο με τις βαναυσότητες στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ποιος να περίμενε τέτοια πράγματα σε μια χώρα που βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης και φέρει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό;

Μόνο που ούτε για το συγκεκριμένο αστυνομικό τμήμα, ούτε γενικώς για τις πρακτικές των αστυνομικών απέναντι στους οικονομικούς μετανάστες είναι η πρώτη φορά που μαθαίνονται και καταγγέλλονται τέτοια πράγματα. Είναι γνωστά, πασίγνωστα σε όλους τους.

Κι αυτά δε συμβαίνουν φυσικά μόνον όσο υπουργός είναι ο Βύρωνας Πολύδωρας (όπως θέλει να υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ και οι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι που προωθούν την προπαγάνδα του). Εννοείται, φυσικά, ότι ισχύει η αρχή που λέει ότι αυτά που μαθαίνουμε είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που συνέβησαν ή συμβαίνουν.

Αλλωστε, σας βεβαιώνουμε ότι αυτά κάθε άλλο ασύμβατα με τις πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι, κι ας φτιάχνουν όσες «επιτροπές προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων» θέλουν στις Βρυξέλλες.

Είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών που θέλουν την ΕΕ ισχυρό φρούριο απέναντι στη φτώχεια που η ίδια δημιουργεί με τους πολέμους και τις οικονομικές της πιέσεις. Οπως και των πολιτικών που θέλουν τους μετανάστες πολίτες χωρίς δικαιώματα και φτηνό εργατικό δυναμικό.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ μας συμβουλεύει το υπουργείο Εσωτερικών ενόψει του επερχόμενου καύσωνα. Συστήνει ...λιτές δίαιτες με φρούτα και λαχανικά, να κάνουμε «ντους» ανά μία - δύο ώρες και να προτιμάμε τα σκιερά μέρη.

Μόνο που πρέπει να τους θυμίσουμε ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν ηλικιωμένοι - μόνοι τους - που δεν μπορούν να κάνουν «ντους», άνθρωποι που δεν έχουν την πολυτέλεια να διαλέξουν τι θα φάνε (γιατί τους απασχολεί το αν θα φάνε) και άστεγοι που δε βρίσκουν πάντα «σκιερά μέρη»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε διατεταγμένη υπηρεσία

Το πρόσφατο πραξικόπημα στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, η επιχείρηση εξοστρακισμού των ταξικών δυνάμεων από την Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας, είναι άλλη μια επίθεση των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού κατά του ΠΑΜΕ. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι τυχαίες. Οπως τυχαίο δεν είναι το γεγονός, πως την περασμένη βδομάδα, μέρα απεργίας στην ΠΟΕΔΗΝ, οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις με πρωταγωνιστή την ΠΑΣΚΕ, εμπόδισαν βουλευτή του ΚΚΕ να μιλήσει στην απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων και να μεταφέρει τη συμπαράσταση του Κόμματος στον αγώνα τους, όταν την ίδια στιγμή έδιναν απλόχερα τον λόγο στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του «ΣΥΝ».

Αυτή η κοινή από ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ επιχείρηση, με τη συμμετοχή και των δυνάμεων του ΣΥΝ, που εμφανίστηκε και με κοινά ψηφοδέλτια σε σωματεία και ομοσπονδίες, η κοινή ταχτική ενάντια στις ταξικές δυνάμεις, (Εργατικό Κέντρο Πειραιά, σωματείο Ευαγγελισμού για τη συγκρότηση προεδρείου), έχουν κοινή βάση. Επιτίθενται στο ΠΑΜΕ γιατί αντιπαλεύει την ταχτική της υποταγής και της συναίνεσης που εφαρμόζουν, δρώντας αποφασιστικά για την ταξική ενότητα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ενώ με τις προτάσεις του και τη δράση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής τάξης, αντιπαλεύει την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, των κομμάτων του και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επιτίθενται στο ΚΚΕ αντί να αντιπαλεύουν την πλουτοκρατία και την πολιτική της. Και το κάνουν γιατί δε βάζει νερό στο κρασί του, δεν τα διπλώνει. Αλλωστε η κολλητική ουσία που ενώνει τις τρεις αυτές παρατάξεις είναι η αντίληψή τους ότι οι εργάτες δεν πρέπει να έχουν «υπερβολικές» απαιτήσεις, αλλά πρέπει να υποκύπτουν σε αυτό που αντέχει η οικονομία. Η κοινή βάση τους είναι το γεγονός, ότι δεν μπορούν να ανεχθούν τις δυνάμεις που με το πρόγραμμά τους και τη δράση τους επιδιώκουν να βγάλουν την εργατική τάξη έξω από τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης, να σπάσουν τις αλυσίδες που της επιβάλει η λογική του κέρδους, την οποία καθόλου δεν αρνούνται.

Αλήθεια πότε και πώς αυτές οι παρατάξεις χρησιμοποίησαν τις δυνάμεις που διαθέτουν στο συνδικαλιστικό κίνημα για να εναντιωθούν στην αντεργατική πολιτική; Με την ΟΝΕ συμπορεύτηκαν. Τη Λισαβόνα την εξυμνούν. Στον «κοινωνικό διάλογο» τρέχουν πρώτοι, συμμετέχοντας σε όλα τα όργανα κοινωνικού εταιρισμού που επιχειρούν να αφοπλίσουν το κίνημα. Την ώρα που εκατοντάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, βρίσκονται σε ομηρία και απειλούνται με απόλυση, στον μόνο δήμο που «ανακάλυψαν» πρόβλημα, είναι στο Δήμο Νίκαιας, όπου ο κομμουνιστής δήμαρχος και η δημοτική αρχή δίνουν αγώνα για τη μονιμοποίησή τους.

Θα ήταν λάθος να θεωρηθεί ότι αυτή η επίθεση είναι μια «εσωτερική» υπόθεση του συνδικαλιστικού κινήματος. Οτι απλώς εκφράζει μια αντιπαράθεση για επιμέρους πλευρές στην τακτική ή τις απόψεις της μιας ή της άλλης παράταξης. Η επίθεση αυτή εκφράζει κάτι πολύ βαθύτερο, έχει συνέπειες στη ζωή του κάθε εργάτη. Είναι μια σχεδιασμένη απόπειρα να χτυπηθεί η πραγματική φωνή των εργαζομένων μέσα στα συνδικάτα. Να υπονομευτεί η δράση του ΠΑΜΕ, του πιο συνεπούς υπερασπιστή των εργατικών συμφερόντων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός κάνει τη «βρώμικη δουλιά» για λογαριασμό του κεφαλαίου. Βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δε θα τους περάσει. Οπως δεν τους πέρασε σχεδόν εννέα δεκαετίες.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ