Απτόητα τα γραφεία εκμετάλλευσης, ελλείψει ποιότητας, μας βομβαρδίζουν με την ποσότητα! Δέκα, ζωή να 'χουν, οι νέες ταινίες της βδομάδας, από τις οποίες μόνο δύο θα απασχολήσουν σοβαρά τους θεατές! Και οι δύο, δυστυχώς για τον σημερινό κινηματογράφο, είναι επαναλήψεις! Η μία, μάλιστα, το θαυμάσιο «Berlin Alexanderplatz», του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, δεν είναι, κατά μια έννοια, ακριβώς κινηματογραφικό έργο! Γυρίστηκε και για την τηλεόραση (έχει παιχτεί και στη χώρα μας από την ΕΡΤ). Πρόκειται για μια κινηματογραφική εποποιία που ξεπερνάει τις 15 ώρες (χωρίζεται σε 13 μέρη και θα παίζεται σε ενότητες. Σημείωση: Επικοινωνήστε με τον κινηματογράφο για λεπτομέρειες).

Μία, λοιπόν, η αμιγώς ταινία της βδομάδας! Πρόκειται για το πολιτικό αριστούργημα του Λουκίνο Βισκόντι «Γατόπαρδος» (1963). Η ταινία, με μοναδικό κινηματογραφικό και εικαστικό τρόπο, ασχολείται με την ιστορία της Ιταλίας στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα!

Μετά τον Βισκόντι, καθώς καταλαβαίνετε, το ...χάος! Μαύρες κωμωδίες, με δήθεν φιλοσοφικές αγωνίες, θρησκευτικού μάλιστα περιεχομένου, όπως «Τα μήλα του Αδάμ», του Δανού Αντρες Τόμας Γιένσεν. `Η το ...μετασωκρατικό «Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή», του Βίκτορ Σάλβα: «Πρέπει να καθαρίσεις το σώμα σου από την ένταση, να ελευθερώσεις το μυαλό σου από τη στάσιμη γνώση και να ανοίξεις την καρδιά σου στην ενέργεια της αληθινής συγκίνησης»! Πάρ' τ' αυγό και κούρευτο! Στο ίδιο πνεύμα, προς το φρικαλεότερο, και η δεύτερη - πάνω στο ίδιο θέμα - ρωσική ταινία (ο «θεός» να την κάνει ρωσική - τι δουλιά έχει αυτό το κατασκεύασμα με το ρωσικό κινηματογράφο;) του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ «Οι φύλακες της μέρας». Μάχη μέχρις εσχάτων ανάμεσα στις δυνάμεις του σκότους και του φωτός! Ο Ρασπούτιν ήταν ένας άγγελος! Και τέλος, με τα μεταφυσικά, το «ψυχολογικό» μικροθρίλερ του Ντ. Τζ. Καρούζο «Υποψίες».

Μια χαζοκωμωδία, για να απειλείς τα μωρά να τρώνε το φαγητό τους (αλλιώς θα τους δείχνεις την ταινία πρωί, μεσημέρι, βράδυ)! Πρόκειται για την ερωτική κομεντί του Σκοτ Χικς, «Εχετε κάνει κράτηση;». Πιο ενδιαφέρουσα, για γέλιο, και για ξεκούραση, η ταινία κινούμενων σχεδίων του Μπραντ Λιούις «Ο Ρατατούης»! Καλοκάγαθα ποντίκια βοηθάνε τους (ερωτευμένους) ανθρώπους!

Αφήσαμε τελευταία τα δυο ντοκιμαντέρ της βδομάδας. Το πρώτο, «Pink Floyd: The Wall», του Αλαν Πάρκερ, δυστυχώς, απλώς βιντεοκλιπάρει, και μάλιστα χωρίς φαντασία, μερικές από τις θαυμάσιες μουσικές συνθέσεις του περίφημου μουσικού συγκροτήματος! Κρίμα! Το δεύτερο, «Είδωλα στον καθρέφτη», του Γιάννη Βαμβακά, είναι πιο τίμιο. Αναφέρεται, συγκρατημένα και χωρίς μεγάλες εξάρσεις (αλλά αρκετά κατατοπιστικά), στη ζωή και στο έργο του πολύ καλού ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά.

• ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ,του Αντρες Τόμας Γιένσεν.

Ενας παπάς γνωρίζει τα μαρτύρια (τιμωρία) του Ιώβ! Ο,τι βάλει ο νους σας, του συμβαίνει! Εκείνος, όμως, δε βαρυγκωμά. Αντίθετα είναι πάντα με ένα χαμόγελο και πάντα έτοιμος να βοηθήσει. Στην εκκλησία του, που βρίσκεται κάπου στο πουθενά, έρχονται και εκτίουν την ποινή τους (κοινωνικές υπηρεσίες) διάφοροι κακοποιοί. Ενας απ' αυτούς, αφού πρώτα, με πολύ βίαιους τρόπους, θα προσπαθήσει να βγάλει τον παπά από την πλάνη του, να τον κάνει να παραδεχτεί ότι δεν είναι ο διάβολος που τον τιμωρεί αλλά ο θεός, τελικά, θα χάσει τη μάχη και θα γίνει ο βοηθός του!

Η ταινία που κινείται, τόσο στη φόρμα της όσο και στο περιεχόμενό της, στο χώρο της μαύρης κωμωδίας, παρότι δείχνει να το διασκεδάζει και να αστειεύεται, τελικά πάσχει από παιδικά φιλοσοφικά σύνδρομα. Η θέση της, ότι τα όρια ανάμεσα στο κακό και στο καλό είναι ελάχιστα, και το παράδειγμα που χρησιμοποιεί (ένας νεοναζί μεταμελείται και γίνεται βοηθός του παπά) είναι αφελή, για να μην πω επικίνδυνα!

Αφελής, αν όχι και αυτή επικίνδυνη, είναι και η «πρόταση» της ταινίας. Η πρόταση που λέει «δώστε στον καθένα να κάνει αυτό που επιθυμεί (στον Αδάμ της ταινίας να φτιάξει μια μηλόπιτα) και με αυτό τον τρόπο θα τον αποτρέψετε να παραστρατήσει! Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα, θα φορούσαμε όλοι... άμφια! Δυστυχώς ο «θεός» (ούτε ο παπάς της ταινίας) δε σταμάτησαν στο Ιράκ! Και στα φιλοσοφικά ζητήματα δε χωράνε αστεία!

Παίζουν: Ούλριχ Τόμσεν, Νικολάι Λίε Καάς, Πάπρικα Στιν, Μανς Μίκελσεν κ.ά.

• Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ, του Βίκτορ Σάλβα.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, στο οποίο στηρίζεται η ταινία, ο Νταν Μίλμαν, εδώ και κάμποσα χρόνια γυρίζει τον κόσμο και κάνει διαλέξεις με θέμα, «πρακτική σοφία και οι άμεσες εφαρμογές της στην καθημερινή ζωή (σχέσεις, υγεία και οικονομικά). Ετούτες τις μέρες βρίσκεται (για διαλέξεις και προώθηση της ταινίας) στην Ελλάδα!

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η ταινία. Ενας νεαρός αλαζόνας, με τη βοήθεια ενός σύγχρονου Σωκράτη (ναι, έτσι τον λένε στην ταινία!) μετά από ένα ατύχημα «σκύβει» στο εσωτερικό του και «βρίσκει» τον εαυτό του. «Αγαπάει τον εαυτό του», «βεβαιώθηκε πως δεν υπάρχουν ασήμαντες στιγμές», ανακάλυψε πως «οι αληθινές μάχες δίνονται μέσα μας»!

Αν έχετε βάλει τον εαυτό σας σε τιμωρία, να πάτε να ακούσετε τη διάλεξη και αμέσως μετά να πάτε να δείτε και την ταινία!

Παίζουν: Νικ Νόλτε, Σκοτ Μέκλοβιτς, Αμι Σμαρτ.

• ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ, του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ.

Η δεύτερη ταινία της ομώνυμης αιματοβαμμένης σειράς. Με την επιστροφή του καπιταλισμού στη Ρωσία, το αίμα, και στον κινηματογράφο, ρέει άφθονο. Μάλιστα, οι σημερινοί Ρώσοι κινηματογραφιστές πλειοδοτούν!

Δεν είναι η αγάπη μου για τη Ρωσία, ούτε ο πόνος μου για τον κινηματογράφο, που με έκανε να αηδιάσω την ταινία. Είναι η άκρατη βία της και η χυδαία κακογουστιά της.

Ο,τι συμβαίνει στην οθόνη, παρότι υπάρχουν τεχνικές αρετές, μοιάζει με μαϊμού που της έχουν βάψει τον κώλο. Δεν μπορείς να ακούς ρώσικα και να βλέπεις αυτό το οπτικό μακελειό. Μόνον αν θέλετε να δείτε την κατάντια - και να πονέσετε - να πάτε να δείτε την ταινία!

Παίζουν: Κονσταντίν Καμπένσκι, Βλαντιμίρ Μεσχόφ, Μαρίγια Ποροσίνα.

• ΕΙΔΩΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, του Γιάννη Βαμβακά.

Μια τίμια προσέγγιση στη ζωή και το έργο του καλού Ελληνα ζωγράφου Δημήτρη Μυταρά. Η ταινία έχει στιγμές που μετατρέπεται σε αυτόνομο καλλιτεχνικό έργο, σε έργο με τις δικές του αισθητικές αξίες, και άλλες στιγμές, τις περισσότερες δυστυχώς, που τρέχει πίσω από τον ζωγράφο.

Οπου ο σκηνοθέτης απαλλάχτηκε από το βάρος της «κλασικής» εικονογράφησης και είπε τη δική του κινηματογραφική άποψη για τις εικόνες του Μυταρά, υπήρξε και καλλιτεχνική πληρότητα (σκηνές χορού). Οπου, όμως, η αφήγησή του ήταν τηλεοπτική, τα πράγματα σταμάτησαν να εξελίσσονται. Το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον έπαψε! Εβλεπες ένα «κλασικό» τηλεοπτικό πορτρέτο!

Η ταινία, πάντως, είναι χρήσιμη. Κυρίως για τα σχολεία. Το μάθημα της καλλιτεχνικής παιδείας άλλωστε περιμένει.

• PINK FLOYD: THE WALL, του Αλαν Πάρκερ!

Το συγκρότημα Pink Floyd έχει γράψει από τις «δυνατότερες» μουσικές του κόσμου! Τα χρώματα και οι εικόνες των συνθέσεών του, η αγωνία, το ξεσήκωμα, τα δεκάδες, τα χιλιάδες πλούσια συναισθήματα, που γέννησαν και γεννούν οι νότες του, έκαναν τον κόσμο ομορφότερο.

Δυστυχώς όλος αυτός ο πλούτος ξέπεσε στη φθήνια και το εμπόριο. Κάποιοι πονηροί κινηματογραφιστές (και άλλοι) είπαν να τα «πιάσουν». Ακολουθώντας τη μέθοδο του βιντεοκλίπ, και της αρπαχτής, εικονογράφησαν χωρίς όρεξη και φαντασία το μοναδικό αυτό ηχητικό ποτάμι, κόβοντας και καταστρέφοντας, με αυτό τον τρόπο, όλη αυτή τη φορά του ηχητικού ποταμού των Pink Floyd, όλο αυτό το μουσικό μεγαλείο!

• ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΚΡΑΤΗΣΗ;του Σκοτ Χικς.

Μια ερωτική κωμωδία με την όμορφη Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, τον Ααρον Εκχαρτ και την εξαιρετική και ταλαντούχα μικρούλα Αμπιγκεϊλ Μπρέσλιν.

• Ο ΡΑΤΑΤΟΥΗΣ, του Μπραντ Μπερντ.

Ενδιαφέρουσα και αρκετά «υγιεινή», για τα παιδιά, ταινία κινουμένων σχεδίων. Στα θετικά της το «καθαρό» σκίτσο και η έλλειψη βίας!

• ΥΠΟΨΙΕΣ,του Ντ. Τζ. Καρούζο.

Ο Κέιλ βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό. Σιγά-σιγά αρχίζει να παρακολουθεί μέσα από τα παράθυρα τους γείτονές του. Κάποια μέρα νομίζει πως «έπεσε» πάνω σε έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Παίζουν: Σάια ΛαΜπεφ, Ντέιβιντ Μορς, Κάρι-Αν Μος, Σάρα Ρόμερ.