ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γιατί τσακώνονται; Oλοι οι καλοί χωράνε

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

«Eφιάλτης»; Σε ποιoν αναφέρεται, άραγε, το ΒΗΜΑ;

Σίγουρα όχι στον γνωστό των Θερμοπυλών. Ασφαλώς δεν πρέπει να αναφέρεται ούτε στο παρατσούκλι που είχαν κολλήσει στον Μητσοτάκη. Ποιος να είναι, άραγε, ο «εφιάλτης» που αντιμετωπίστηκε διά βοής; Θα μείνουμε με την απορία. Την ίδια που είχαμε κι όταν ο Ψυχάρης δήλωνε «ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ».

Πάντως, έτσι όπως πάει το πράγμα, κανείς τους δε θα μείνει παραπονεμένος. Ολους τους χωράει το σύστημα και σε παραλλαγές συνθέσεων. Αρκεί να εκτελούν τη βασική αποστολή τους: Να κρατούν εγκλωβισμένα λαϊκά στρώματα σε μια πολιτική - χαμαιλέοντα, που ανάλογα ποιος την κοιτάζει θα του μοιάζει πότε αριστερά και πότε δεξιά.

Ωραιότερος όλων, ο καθαρόαιμος αστικός Τύπος: Και το ενδιαφέρον του για τις ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα καταθέτει και τις λύσεις που βλέπει προβάλλει και παράδειγμα κοινής αντίληψης παρουσιάζει.

Σωστός και ο της κεντροαριστεράς: Το πύον έσπασε, να γίνουν γνωστοί όλοι! Οπως ο της ΟΚΕ, που δηλώνει πως δε θέλει αύξηση ορίων ηλικίας, αλλά εθελοντική παραμονή στην εργασία; Αυτό στη γειτονιά το λένε ξήλωμα του πουλόβερ από το μανίκι.

Διά ταύτα: Καθώς το Ασφαλιστικό, για παράδειγμα, χρειάζεται ισχυρούς και τους δύο πόλους, που προς το παρόν εμφανίζονται ως τέσσερα κόμματα, ετοιμάσου. Εσύ, ο εξαφανισμένος σήμερα από τα ΜΜΕ, που επιμένεις να οργανώνεις αντίσταση στο δρόμο, θα δεχτείς αύριο επιθέσεις φιλίας και ενότητας, που ούτε στον ύπνο σου δεν είδες.

Ασχετο: Καλά, είναι δυνατόν η «Αυγή» να λογοκρίνει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ; Προχτές το πρωί, στη ΝΕΤ, ευθέως είπε πως θα το συζητήσουν το αν θα μετέχουν στο διάλογο. Αυτό, όμως, εξαφανίστηκε από το ρεπορτάζ. Ασε που ενώ ο κόσμος καιγόταν στο ΠΑΣΟΚ, η εφημερίδα του «σοσιαλιστικού χώρου» βγήκε με τίτλο που δημιουργεί πρόβλημα τουλάχιστον στον ...Πολυζωγόπουλο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΟΥΣ

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΣΗΣ: «Η κρίση ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ εμμέσως αλλά σαφώς επηρεάζει τη θεσμική ισορροπία του πολιτικού μας συστήματος και από την άποψη αυτή καλό θα ήταν να αποφευχθούν οι ακρότητες ώστε να μην αποβεί και μοιραία. Κάθε άλλη ριψοκίνδυνη σκέψη ή ...εμμονή, σε ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας, που αναζητεί τον καινούργιο δρόμο του προς την κορυφή, σε οποιαδήποτε εκδοχή κι αν οδηγεί, σίγουρα δεν είναι η προτιμότερη και πάντως η καταλληλότερη...» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΑΝ ΚΑΙ «...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ»: «Οπως διαμορφώνονται οι εξελίξεις, μπορούμε να αρχίσουμε να φανταζόμαστε το τοπίο: Μια Κεντροαριστερά διασπασμένη σε τρεις πόλους: τον μητρικό (ΠΑΣΟΚ - Γιώργος), τον διάδοχο (Βενιζέλος κλπ.) και τον ρυθμιστή τρίτο (ΣΥΡΙΖΑ). Μοιάζει πολύ, αν συμβεί, με εκείνο που υπήρχε στη δεκαετία του 1960 πριν από την ίδρυση της Ενωσης Κέντρου: πολυκερματισμός που επιτρέπει όνειρα για την εξουσία σε καθέναν που ξέρει ότι μπορεί να τη διεκδικήσει μετέχοντας σ' ένα συνασπισμό κομμάτων. Αν αυτό συμβεί τελικώς, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε έπειτα από διεργασίες αν ο ιός αυτός θα "κολλήσει" και σε άλλες παρατάξεις (...) Πιθανές διεργασίες του μέλλοντος ίσως οδηγήσουν σε αλλαγή μοντέλου: από τον δικομματισμό στο διπολισμό» (ο Μανώλης Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΤΟ ΠΥΟΝ: «Οι διαφορές των στρατοπέδων είναι πολλές και ξεκινούν ήδη από τη διακυβέρνηση Σημίτη (...) Το απόστημα έσπασε, το πύον τρέχει (...) Αυτό που πρέπει να παρακαλούν οι πολίτες της χώρας δεν είναι να κλείσει όπως όπως η πληγή και να σταματήσει η πυόρροια (...) Η σύγκρουση μέσα στο ΠΑΣΟΚ θα είναι επωφελέστερη για τη χώρα όσο σφοδρότερη γίνει (...) Για να ξέρει και ο λαός σε ποιους στ' αλήθεια πολιτικούς είχε εναποθέσει τη μοίρα του και τα όνειρά του» (ο Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: «Αίσθηση προκάλεσε η τοποθέτηση του προέδρου της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής κ. Χρ. Πολυζωγόπουλου, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της παροχής κινήτρων για παραμονή στην εργασία, ιδίως στο δημόσιο τομέα, όπου η έξοδος από την υπηρεσία είναι υποχρεωτική (...) Πρότεινε να καταργηθεί η υποχρεωτική έξοδος των δημοσίων υπαλλήλων με τη συμπλήρωση 35 ετών εργασίας και του 60ού έτους της ηλικίας» (το ρεπορτάζ στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Δράση για τα ΛΑΪΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ μέσα και έξω από τη Βουλή

ΤΟ ΒΗΜΑ: Διά βοής αντιμετώπισαν τον εφιάλτη της διάσπασης

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΤΗ ΠΡΙΝ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΝΟΙΞΕ ο ασκός του ΠΑΣΟΚ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Βαθαίνει το ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ

ΤΑ ΝΕΑ: Στα άκρα η κρίση, φόβοι για την ενότητα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Δύο κόμματα σε ένα...

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Πρώτη πρόβα διαζυγίου...

ΕΘΝΟΣ: ΚΙΝΔΥΝΟΣ διχασμού στο ΠΑΣΟΚ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Προς διάσπαση, αλλά το ΠΑΣΟΚ μάλλον μένει στον Γ. Παπανδρέου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΟΠΕΡΕΤΙΚΕΣ καταστάσεις στο ΠΑΣΟΚ

Η ΧΩΡΑ: Αρένα το ΠΑΣΟΚ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΜΑΧΕΣ χαρακωμάτων στο ΠΑΣΟΚ

Η ΑΥΓΗ: «Δεν πάμε στον προκάτ διάλογο για το ασφαλιστικό»

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ατζέντα με 8 ανατροπές

Oι Τζίνο Ρόσι...

«O Τζίνο Ρόσι ο φρεζαδόρος δεν είναι πια φρεζαδόρος. Δε χαϊδεύει πια με τα χέρια του το μηχάνημα που με αυτό κέρδιζε το ψωμί του και που το έπαιζε στα δάχτυλά του. Το εργοστάσιο τον έστυψε σαν λεμονόκουπα κι ύστερα τον πέταξε στα σκουπίδια. Κανείς δεν τον βοηθά. Ούτε οι λεγόμενες "κοινωνικές" υπηρεσίες, που βλέπουν τους συνταξιούχους σαν ξεμωραμένους και τους βάζουν να κάνουν ανόητες "δραστηριότητες" ή να παρακολουθούν "πολιτιστικές" εκδηλώσεις που προσβάλλουν τη νοημοσύνη τους. Ούτε ο γιατρός, που όποτε κάνει να του μιλήσει για τη στενοχώρια του, εκείνος περιορίζεται να του μετράει την πίεση ή να του γράφει μια συνταγή χωρίς καν να σηκώνει τα μάτια του από το χαρτί. Ο Τζίνο Ρόσι ο φρεζαδόρος μοιάζει με ζωντανό νεκρό.

...στα παγκάκια...

Αν πεθάνει στ' αλήθεια, λίγοι θα είναι εκείνοι που θα τον αναζητήσουν. Αν σας τύχει ποτέ να τον συναντήσετε πουθενά, λέει ο συνάδελφός του Μάριο Τσερετίνι, φωνάξτε τον σας παρακαλώ με το όνομά του. Μιλήστε του για το σφύριγμα της φρέζας. Και τότε θα δείτε τα μάτια του να ξαναπαίρνουν ζωή. Πού θα τον βρείτε, θα μου πείτε. Τους Τζίνο Ρόσι αυτού του κόσμου μπορεί να τους βρει κανείς στα παγκάκια στους δημόσιους κήπους και στις πλατείες, σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους. Και είναι πολλοί.

...ως είδος προς εξαφάνιση

Ομως, υπομονή, σε λίγο καιρό, το πρόβλημά τους θα έχει πια λυθεί οριστικά. Θα τους βάζουν να δουλεύουν με το στανιό μέχρι τα ογδόντα πέντε, θα τους τσουλάνε με καροτσάκια από το σπίτι στη δουλειά κι από τη δουλειά στο σπίτι, ακόμη κι αν έχουν δώδεκα προσθετικά μέλη και τεχνητή καρδιά. Το είδος των συνταξιούχων είναι προορισμένο να εξαφανιστεί».

(τα αποσπάσματα από κείμενο του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).