- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Την πολύ γνωστή κουτοπόνηρη αρχή διαστρέβλωσης του πραγματικού έβαλε σε ενέργεια, για άλλη μια φορά, το «Βήμα». Δηλαδή, παίρνει ένα αληθινό γεγονός και το ντύνει με άλλα φανταστικά ή και πραγματικά, αλλά άσχετα γεγονότα, έτσι που να δημιουργούνται οι αντιΚΚΕ συνειρμοί ή σε περιπτώσεις και αυθαίρετα συμπεράσματα. Ετσι, με αφορμή την επίσκεψη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον πρωθυπουργό για την υπόθεση της ΠΓΔΜ, επιχείρησε για άλλη μια φορά να κάνει το μαύρο άσπρο. Με μια βαρύγδουπη εισαγωγή «ανήμερα της 90ής επετείου από την εισβολή των μπολσεβίκων... η πολιτική απόγονος των Ρώσων κομμουνιστών κυρία Αλέκα Παπαρήγα διάβαινε το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου..,» αρχίζει τα υπονοούμενα, τις λογικές ακροβασίες, τα πετάγματα στο '89, τις διάφορες τούμπες της λογικής, από τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974 μέχρι ό,τι άλλο του κατεβαίνει για να καταλήξει σε συμπεράσματα του τύπου: «Η κίνηση αυτή του Περισσού εξελήφθη από ορισμένους ως "διευκόλυνση" προς την κυβέρνηση...» και άλλα παρόμοια. Οταν είναι ντάλα μεσημέρι και καίει ο ήλιος και κάποιος προσπαθεί να αποδείξει πως είναι νύχτα και κάνει κρύο ίσως ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει, αλλά εκείνοι που τον ακούνε - διαβάζουν τον χαρακτηρίζουν...
Τέτοια βλέπουν οι εργάτες και δηλώνουν απογοητευμένοι από τα συνδικάτα: Πρώην συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στη Λιβαδειά ζητά από το τοπικό Συνδικάτο Οικοδόμων τα χαρτιά που χρειάζεται για να πάρει τη σύνταξη των εργατοπατέρων! «Δικαίωμα» που αναγνωρίστηκε πριν πολλές δεκαετίες, αλλά καταργήθηκε τα τελευταία χρόνια, κάτω και από την πίεση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Πίσω από το απύθμενο θράσος εκείνων που πρωτοστατούν στην υπονόμευση των εργατικών αγώνων κι από πάνω ζητούν και σύνταξη από τα Ταμεία που χτίζονται στις πλάτες των εργατών, βρίσκεται κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο: η αντίληψη που λέει ότι ο συνδικαλισμός είναι μια προσοδοφόρα «ασχολία», είναι επάγγελμα επ' αμοιβή. Κι από αυτή την αντίληψη απορρέει η στάση και δράση τέτοιων δυνάμεων μέσα στο ίδιο το κίνημα και τους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων. Αφού το μόνο για το οποίο «αγωνίζονται» είναι το πώς θα παραδώσουν τα συνδικάτα στις υπηρεσίες του «κοινωνικο-εταιρισμού» και τις εντολές των βιομηχάνων. Πώς θα συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση των αγώνων και την απομαζικοποίηση των συνδικάτων.
Ετσι έκανε κι ο συγκεκριμένος «συνδικαλιστής». Πήρε όμως την απάντηση που του χρειάζονταν. Η σημερινή, ταξική διοίκηση του συνδικάτου αρνήθηκε κάθε ανάμειξη σε τέτοια παιχνίδια εκμαυλισμού των εργατικών συνειδήσεων. Και σ' επιστολή της προς τον συνδικαλιστή που ζήτησε τα σχετικά «δικαιολογητικά» για τη σύνταξη, τονίζει: «Συνδικαλιστής γίνεται κάποιος από ανάγκη. Για να παλέψει για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, για καλύτερη ζωή, για σύνταξη που θα του επιτρέπει να ζήσει αξιοπρεπώς, για Κοινωνική Ασφάλιση, για δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για ανθρώπινες συλλογικές συμβάσεις, για το δικαίωμα στη δουλιά, για το δικαίωμα στη ζωή. Ο συνδικαλιστής πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση, ηθικός και τίμιος, να είναι αγωνιστής, συνεχιστής των αγώνων της εργατικής τάξης».
Πραγματικό μάθημα ήθους και περήφανης στάσης - όπως αρμόζει στην εργατική τάξη - από το ταξικό συνδικάτο. Μια περηφάνια άγνωστη σε επαγγελματίες «συνδικαλιστές» που μετά την αποστρατεία τους ζητούν και την ισόβια πληρωμή τους για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν. Ας πάνε να τα ζητήσουν από εκείνους που τόσα χρόνια υπηρετούσαν: το κεφάλαιο και τα κόμματά του.
Παπαγεωργίου Βασίλης |
Το παραπάνω απόσπασμα από ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στον «Κόσμο του Επενδυτή», δείχνει πεντακάθαρα ποιες είναι οι προτεραιότητες της ΕΛ.ΑΣ. και των διωκτικών αρχών. Πρώτα η καταστολή των λαϊκών αγώνων και η αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού». Μετά η «αναχαίτιση» και η «σιδερένια γροθιά» κατά των ξένων μεταναστών... Η καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος βρίσκεται πολύ πιο πίσω και μόνο όταν κτυπηθούν αστυνομικές δυνάμεις ή όταν γίνεται «παιχνίδι» για το ξαναμοίρασμα της τεράστιας πίτας που ελέγχει ο υπόκοσμος...
Ο,τι κι αν κάνει, πάντως, «προς τα μέσα», δεν επηρεάζει καθόλου το τι κάνει «προς τα έξω». Ετσι, χτες, στη Βουλή, ψήφισε μαζί με τη Νέα Δημοκρατία ένα ακόμα νομοσχέδιο, που αφορά την αστυνόμευση των λιμανιών και των λιμενεργατών.
Κι αυτή η πράξη σύμπνοιας με αντιλαϊκές επιλογές (που δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία του) δεν είναι ούτε «παπανδρεϊκή», ούτε «βενιζελική». Είναι απλά ...«ΠΑΣΟΚική» και ενδεικτική της «αντιπολίτευσης» που πρόκειται να ασκήσει.
Γιατί είναι σαφές πως ό,τι κι αν αλλάξει στους συσχετισμούς στο ΠΑΣΟΚ εφεξής ουδεμία σχέση θα έχει με τις βασικές πολιτικές επιλογές του. Κι αυτό δε χρειάζεται να είναι κανείς «ειδήμονας» για να το καταλάβει.
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ αν ο Προκόπης Παυλόπουλος θα φορέσει κανένα αστέρι στο πουκάμισο, πάντως οι δηλώσεις του θυμίζουν πολύ «γουέστερν» του 1950, ιδίως όταν λέει πως «θα εφαρμοστεί ο νόμος και η τάξη».
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι κυβερνώντες θέλουν να «εφαρμόσουν νόμους». Μας το έχουν αποδείξει με τις επιστρατεύσεις απεργών, με τους εισαγγελείς στα σχολεία και τις δικαστικές αποφάσεις που βγάζουν απεργίες παράνομες.
Παπαγεωργίου Βασίλης |
Κι επειδή έχουν πολλούς νόμους που θα επιφέρουν δυσαρέσκεια στα συρτάρια τους, κι επειδή το ασφαλιστικό νομοσχέδιό τους «ψήνεται» και σύντομα θα σερβιριστεί, θέλουν φαίνεται να μας θυμίσουν ότι ...υπάρχει και κράτος.
Ενα κράτος με χαφιεδοκάμερες, αστυνομία, ειδικές δυνάμεις, εισαγγελείς και χίλιους δυο κατασταλτικούς μηχανισμούς.
