Από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη για τα εργοδοτικά εγκλήματα

• Καθ' όλη τη διάρκεια του 2007, σημειώθηκαν 113 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα».
• Από το 2000, οι νεκροί εργάτες φτάνουν τους 1.090, σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία.
• Τα «ατυχήματα» που καταγράφουν οι ετήσιες Εκθέσεις του ΣΕΠΕ για την εξαετία 2000-2006 είναι πάνω από 40.000 (40.075).

Στην Εκθεση Πεπραγμένων του ΣΕΠΕ για το 2006 φαίνεται καθαρά πως οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι όχι μόνο πολλαπλασιάζονται διαρκώς, αλλά και πηγάζουν από τις ίδιες τις συνθήκες και το περιβάλλον μέσα στο οποίο δουλεύουν. Γεγονός που έρχεται από άλλη πλευρά να επιβεβαιώσει την αναγκαιότητα όχι μόνο να αυστηροποιηθούν οι έλεγχοι και τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς, αλλά και να διευρυνθεί, αντί να συρρικνωθεί η λίστα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, ως την ελάχιστη προστασία από την εντεινόμενη φθορά της υγείας στους τόπους δουλιάς.

Σταθερά πάνω από 110 παραμένουν τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα επίσημα μόνο στοιχεία

Πανελλαδικά, οι Γιατροί Εργασίας μόλις που προσεγγίζουν τους 100, όταν μόνο οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι περισσότεροι από 2.500.000. Οι απειλές για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων είναι ακόμα μεγαλύτερες, αν σκεφτεί κανείς πως σε μεγάλο βαθμό είναι ...«αόρατες», αφού οι έρευνες για την καταγραφή και την αντιμετώπιση των κινδύνων που εντοπίζονται σε νέους τομείς (π.χ., Πληροφορική, Τηλεπικοινωνίες) είναι ελάχιστες και, κυρίως, στην πλειοψηφία τους δε συνεπάγονται κάποια πρακτική εφαρμογή προς όφελος των εργαζομένων.

Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών. Το 25% των οργανικών θέσεων του ΣΕΠΕ είναι κενές. Είναι χαρακτηριστικό ότι:

• Από τις μόλις 350 θέσεις επιθεωρητών σε ΚΕΠΕΚ (υπηρεσίες που καταγράφουν και ερευνούν τα αίτια των εργατικών «ατυχημάτων») που προβλέπονται (για μια χώρα με πληθυσμό 10 εκατομμυρίων), καλύπτονται μόνο οι 286. Δηλαδή, τα κενά ξεπερνούν το 20%.
• Μεγάλα είναι τα κενά στη γραμματειακή υποστήριξη (από τους 245 υπηρετούν μόλις ...20) και σε οδηγούς (το 1/3 των θέσεων είναι κενές). Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι οι ίδιοι οι επιθεωρητές αναλαμβάνουν και τέτοια καθήκοντα με συνέπεια βέβαια να μην μπορούν να αφοσιωθούν στη δουλιά τους.
• Για ένα νομό όπως η Βοιωτία, που εξελίσσεται σε μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές ζώνες της χώρας και περιλαμβάνει μονάδες με εκατοντάδες εργαζομένους, όπως η ΕΛΒΑΛ, η ΕΑΒ, κλπ., αντιστοιχούν μόλις ...4 κοινωνικοί και 4 τεχνικοί επιθεωρητές (ΣΕΠΕ και ΚΕΠΕΚ Λιβαδειάς)!
• Για να «κουμαντάρει» τις πάνω από 8.000 επιχειρήσεις που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Ανατολική Αττική, το ΣΕΠΕ διαθέτει μόλις 23 κοινωνικούς και 25 (μαζί με το Βόρειο Αιγαίο) τεχνικούς επιθεωρητές.
• Για να καλύψει μέρος των κενών στις Επιθεωρήσεις Εργασίας, η κυβέρνηση καταφεύγει στην απασχόληση μερικών εκατοντάδων εργαζομένων μέσω των προγραμμάτων stage, που σημαίνει επέκταση της ανασφάλιστης εργασίας με τη βούλα των πλέον αρμόδιων υπηρεσιών!

Τα ίδια τα επίσημα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος και τους ρυθμούς με τους οποίους επιδεινώνονται οι όροι δουλιάς για εκατομμύρια εργατοϋπαλλήλους:

• Ραγδαία αύξηση των υπερωριών. Δηλαδή συσσώρευση κόπωσης, μακρύτερη έκθεση σε βλαπτικούς παράγοντες. Από το 2002 και μετά, μόνο οι υπερωρίες που δηλώνονται πλησιάζουν ή και ξεπερνούν ετησίως τα 20 εκατομμύρια ωρών! Χαρακτηριστική είναι η αύξηση που καταγράφεται μετά το 2005, χρονιά κατά την οποία η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ψήφισε το νόμο 3385/2005, που οδήγησε στη μείωση της αμοιβής των υπερωριών κατά 50%. Η αυξητική τάση εντοπίζεται σε τομείς που βρίσκονται σε ανάπτυξη, όπως, π.χ., στο Λιανικό Εμπόριο, όπου περίπου διπλασιάστηκαν (από 453.470 το 2005 έφτασαν τις 906.241 το 2006), στην Παραγωγή Χημικών Ουσιών και Προϊόντων, όπου η αύξηση ξεπερνά το 100% (από 176.269 το 2005 πήγαν στις 374.327 το 2006). Μάλιστα, για το συγκεκριμένο κλάδο, στο διάστημα 2003-2006 οι ώρες υπερωριών αυξήθηκαν κατά 138% και στο διάστημα 2000-2003 ...14 φορές (από 11.100 σε 156.757)!
• Αύξηση των περιστασιακά, «μερικά», «ειδικά» απασχολούμενων. Που σημαίνει πολλαπλασιασμός των εργαζομένων που τις περισσότερες φορές εργάζονται χωρίς ειδίκευση, δεν προλαβαίνουν καν να αποκτήσουν πρακτική πείρα από το πόστο όπου δουλεύουν γιατί ανακυκλώνονται (λήγουν οι συμβάσεις κτλ.), άρα και να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, κινδύνους, κτλ. Το 2006, οι εργαζόμενοι σε «ειδικές μορφές απασχόλησης» (αναφέρεται στη μερική απασχόληση, στις συμβάσεις έργου, στη δουλιά με φασόν και εκ περιτροπής) παρουσίασαν αύξηση (σε σχέση με το 2005) κατά 14%. Η σύγκριση σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου δίνει ατόφιες τις συνέπειες της γενίκευσης των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης: Από το 2000, η ίδια κατηγορία παρουσιάζει αύξηση κατά 83%!

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη, για δυο νεαρά παλικάρια από την Αίγυπτο, το νήμα της ζωής κόπηκε μόλις στα 25 και 27 τους χρόνια. Οταν έπεσαν από τα 15 μέτρα ύψος, όπου η εργοδοσία τα είχε αναγκάσει ν' ανέβουν για να σπατουλάρουν, σε μια οικοδομή στο Κερατσίνι, πάνω σε μια κατασκευή που τελικά δεν άντεξε το βάρος τους. Ο ένας πέθανε επί τόπου. Ο δεύτερος ξεψύχησε στο δρόμο προς το νοσοκομείο, ενώ το κορμί του «ξερνούσε» αίμα από παντού.

Σε σύνολο 113 νεκρών το 2007, οι 69 προέρχονται από τον κλάδο των Κατασκευών (ποσοστό πάνω από 60%). Στα 128 θανατηφόρα «ατυχήματα» που καταγράφηκαν το 2006, τα 61 αφορούσαν τις Κατασκευές (περίπου 50%).

Υψηλά ποσοστά «εργατικών ατυχημάτων» συγκεντρώνει και ο κλάδος του Λιανικού Εμπορίου: από τα 6.255 που κατέγραψε το ΣΕΠΕ το 2006, τα 1.031 έγιναν στο συγκεκριμένο κλάδο. Την ίδια χρονιά, στις Κατασκευές σημειώθηκαν 797 «ατυχήματα».

Σε μια προσπάθεια να περιορίσει την ενοχή μπλε και πράσινων κυβερνήσεων και της εργοδοσίας, το ΣΕΠΕ κατατάσσει τα «ατυχήματα» ανάλογα με το αν οφείλονται σε «παθολογικά αίτια», κάνοντας λόγο ακόμα και για «τροχαία»! Αναρωτιέται όμως κανείς: οι «παθολογικές» αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν έναν εργαζόμενο στο θάνατο, είναι άσχετες με το εργασιακό του περιβάλλον; Ποιος φταίει για το θάνατο της 44χρονης καπνεργάτριας της ΣΟΚΟΤΑΜΠ και μάνας δυο παιδιών που, τον Ιούνη του 2006 κατέρρευσε λιπόθυμη και στη συνέχεια ξεψύχησε; Είναι άσχετο το ότι η εργάτρια, όπως κι εκατοντάδες ακόμα συνάδελφοί της, δούλευε μέσα σε θερμοκρασία 50 βαθμών Κελσίου και με την υγρασία να ξεπερνά πολλές φορές το 80%;

Αυτή είναι η αλήθεια. Ενώ τα κόμματα του κεφαλαίου «φιλολογούν» για την ανάπτυξη της τεχνολογίας η οποία - ισχυρίζονται - ότι επιτρέπει ασφαλέστερες συνθήκες εργασίας στον εργάτη και την εργάτρια, ζητώντας μάλιστα με θράσος και κυνισμό να πεταχτούν από τη λίστα των ΒΑΕ εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν μέσα σε μεγάλους κινδύνους, η εργατική τάξη δε σταματά να θρηνεί νεκρούς και σακατεμένους ούτε μέρα.

Μόνη απάντηση είναι η ενίσχυση των ταξικών αγώνων. Η ισχυροποίηση των ταξικών συνδικάτων, του ΠΑΜΕ. Η δράση του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας αποτελεί απόδειξη για τα παραπάνω. Η σταθερή παρέμβαση του συνδικάτου στα γιαπιά και τα εργοτάξια, η ανάπτυξη δεσμών με τους εργάτες του κλάδου, η δράση των παραρτημάτων του, έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στην πραγματοποίηση ελέγχων, τη διακοπή εργασιών, τη διοργάνωση δυναμικών κινητοποιήσεων που οδήγησαν στη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς.