Αφού κατάφερε να αποτινάξει τις κατηγορίες από το πρόσωπο και την κυβέρνησή του και να τις αποδώσει με τη βοήθεια της CIA στους ισλαμιστές μαχητές, προσπάθησε να πείσει ότι δεν «τίθεται ζήτημα έντασης στο Πακιστάν»... Επανέλαβε τη θέση ότι η χώρα του θα «πατάξει την τρομοκρατία», όπως επιτάσσουν και οι αμερικανικές εντολές, ενώ ανακοίνωσε ότι βρήκε έναν νέο σύμμαχο, στο πρόσωπο του Γάλλου Προέδρου, Νικολά Σαρκοζί. Σύμφωνα με τον Π. Μουσάραφ, ο Ν. Σαρκοζί «κατανοεί απόλυτα τη θέση του Πακιστάν» και έχει τη βούληση να...«βοηθήσει». Ακόμα, δήλωσε εντυπωσιασμένος από τις θέσεις του Γάλλου ομολόγου του, για την «τρομοκρατία και την πάταξή της...»
Η συνάντηση με το Ν. Σαρκοζί, ήρθε ως αναλγητικό, αφού μέσω του Γάλλου Προέδρου η ΕΕ και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Γαλλίας του «έκλεισαν φιλικά το μάτι», ακυρώνοντας όλες τις προηγούμενες επικρίσεις του Συμβουλίου της Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου, περί ανησυχιών και διαβεβαιώσεων, για τη διεξαγωγή «δίκαιων και τίμιων εκλογών», στις 18 Φλεβάρη. Αλλωστε, εννέα δισ. δολάρια συναλλαγές με την ΕΕ δεν είναι και ευκαταφρόνητο ποσό...
Περίπου ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι εγκλωβισμένοι στη Λωρίδα της Γάζας από τον απάνθρωπο αποκλεισμό που τους επέβαλε η ισραηλινή κυβέρνηση κατοχής. Ανάμεσά τους άρρωστοι και μωρά παιδιά. Εσπασαν τα σύνορα με την Αίγυπτο για να πάρουν μια μικρή ανάσα. Κάποιοι να αγοράσουν λίγο ψωμί, λίγο γάλα, κάποια φάρμακα κ.ά., για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ποια είναι η αντίδραση των ΗΠΑ; Η απάντηση έρχεται από την υπουργό Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, που χωρίς ούτε τα προσχήματα να κρατάει, ομολογεί με τον πιο κυνικό τρόπο τη συνενοχή της μεγάλης ιμπεριαλιστικής χώρας στο έγκλημα της ισραηλινής κυβέρνησης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησε από την Αίγυπτο να ελέγξει τα σύνορά της με τη Λωρίδα της Γάζας: «Πρόκειται για διεθνή σύνορα. Θα πρέπει να προστατεύονται και νομίζω ότι οι Αιγύπτιοι το καταλαβαίνουν αυτό», είπε. Δηλαδή, αφού δεν υποτάσσονται αφήστε τους να σκάσουν και μην τολμήσει άνθρωπος να τους δώσει ούτε ποτήρι νερό. Εμείς δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη, ούτε για τα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή ούτε για τα μέσα που χρησιμοποιεί για να τα ολοκληρώσει. Γι' αυτό επιβάλλεται η ενεργός αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Οπου ακυρώνονται ή έστω αναβάλλονται ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι νίκη των λαών ενάντια στη βαρβαρότητα.
Η ιστορία ακούγεται απίστευτη. Επειδή, όμως, είναι αληθινή, μήπως είναι προεόρτιο ενός κόσμου που έρχεται; Ενός κόσμου, που προετοιμάζει συνειδήσεις σε συνθήκες αληθινής ζούγκλας; Σε συνθήκες της πιο βάρβαρης αποξένωσης του ατόμου απ' όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του; Αντιγράφουμε από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία: «Ενας Ισπανός οδηγός, ο οποίος χτύπησε και σκότωσε με το αυτοκίνητό του ένα 17χρονο ποδηλάτη, ζητεί από την οικογένεια του θύματος αποζημίωση 20.000 ευρώ για τη ζημιά που υπέστη το αυτοκίνητό του τη μοιραία εκείνη νύχτα», γράφει η εφημερίδα «Ελ Παΐς» της Μαδρίτης. «Το αυτοκίνητο παρέσυρε και σκότωσε τον άτυχο νεαρό ένα βράδυ που εκείνος επέστρεφε από μία φιλική συνάντηση στην περιοχή Λα Ριόχα, το 2004. Οι γονείς του θύματος αποζημιώθηκαν με 33.000 ευρώ από την ασφαλιστική εταιρεία του οδηγού, αλλά αυτός τώρα ζητάει αποζημίωση από τους γονείς για τη ζημιά που έπαθε το αυτοκίνητό του, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να το αντικαταστήσει. "Αυτό που συνέβη στο νεαρό δε διορθώνεται, αυτό όμως που συνέβη στη δική μου περίπτωση μπορεί να διορθωθεί", εξήγησε, σπεύδοντας μάλιστα να προσθέσει ότι στην πραγματικότητα δεν έχει ανάγκη τα χρήματα. Η απόφαση του δικαστηρίου εκκρεμεί». Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς απ' αυτήν την είδηση; Οτι οι συνθήκες του άγριου καπιταλισμού διαμορφώνουν τις πιο άγριες εγωιστικές ατομικότητες; Οτι στα σοβαρά σ' αυτόν τον κόσμο υπάρχουν «θεσμοί» και δυνατότητες, που κάποιος μπορεί να διεκδικήσει για δίκιο το άδικό του; Εμείς το μόνο που έχουμε να σχολιάσουμε είναι να μην επιτρέψουμε να επικρατήσει ένας τέτοιος κόσμος, που θα πολλαπλασιάζει τέτοιους ανθρώπους.
Την ώρα που οι κυβερνώντες κομπορρημονούν για το... μεγαλόπνοο έργο αναβάθμισης των ελληνικών σιδηροδρόμων, με τα εν εξελίξει έργα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η λειτουργία του ΟΣΕ πάει από το κακό στο χειρότερο.
Αυτό ομολογούν οι ίδιες οι διοικήσεις του ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΟΝΟΣΕ, κάνοντας λόγο για «ελλείψεις σε τροχαίο υλικό που επηρεάζουν την ομαλή διεξαγωγή των δρομολογίων». Βέβαια, εκείνο που δε λένε οι αρμόδιοι του Οργανισμού είναι ότι στο αμαξοστάσιο της Θεσσαλονίκης παραμένουν ακινητοποιημένες χρόνια τώρα και σαπίζουν 25 ηλεκτροκινούμενες αμαξοστοιχίες, επειδή δεν υπάρχει ηλεκτροκινούμενη γραμμή για να τεθούν σε κυκλοφορία!
Για τη σημερινή λειτουργία του ΟΣΕ που είναι υποβαθμισμένη με αποκλειστική ευθύνη των πρώην και των νυν κυβερνώντων, αρκεί να αναφέρουμε την πιο πρόσφατη έκρηξη αγανάκτησης επιβατών, οι οποίοι αρνήθηκαν να πληρώσουν εισιτήριο, διαμαρτυρόμενοι για τις καθημερινές καθυστερήσεις στα δρομολόγια, στη γραμμή Χαλκίδα - Αθήνα.