Το «ΑΛ ΤΣΑΝΤΙΡΙ» παρουσιάζει σαν πολιτική πρόταση διεξόδου, να τα βρουν το ΚΚΕ με τον ΣΥΝ και άλλους πρόθυμους, για να χτυπηθεί ο δικομματισμός. Να ενωθούν «τα μήλα με τα πορτοκάλια», όπως είπε, και από το «φρουτοχυμό» που θα προκύψει να κυβερνηθεί η χώρα. Συνεχίζει τη σκέψη του μέσα από ατάκες που χρεώνουν την ευθύνη στο «κολλημένο» στο σοσιαλισμό ΚΚΕ που δε θέλει, ενώ ο καλός Συνασπισμός με τον νεαρό πρόεδρό του κοπιάζει για την ενότητα.

Ας θεωρήσουμε ότι αυτή η κριτική είναι καλοπροαίρετη και ξεκινά από την αγωνία του κ. Λαζόπουλου για να αλλάξει κάτι τώρα στα γρήγορα στη χώρα.

Καλοπροαίρετος είναι και ο αντίλογος, γιατί σίγουρα κανείς δε βρίσκεται στο απυρόβλητο και όπως πολύ σωστά ο ίδιος εντοπίζει: «Ολοι αφήνουμε τα ίχνη μας σε αυτή τη χώρα», επισήμανση που σαφώς παραπέμπει στο παρελθόν του καθένα και στο πώς βλέπει το παρόν και το μέλλον.

Ο Κουκοδήμος, ο Κλαδάς, ο Τριανταφυλλόπουλος, οι τηλεοπτικοί αστέρες, ο τάδε και ο δείνα βουλευτής, αποτελούν το σύστημα;

Οι μίζες και οι λαμογιές είναι το σύστημα ή αυτοί που έχουν τον πλούτο στα χέρια τους, αυτοί που βγάζουν τόσα πολλά που μπορούν να ξοδεύουν εκατομμύρια ευρώ για το προσωπικό που τους υπηρετεί και αποτελείται σαν δείγμα και από τους προαναφερόμενους;

Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, εκδότες και καναλάρχες, που είναι ταυτόχρονα εφοπλιστές - τραπεζίτες - μεγαλοκατασκευαστές, αποτελούν μαζί με την υπόλοιπη ολιγαρχία το σύστημα, αυτό που έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του και ελέγχει - έχει δικό του - και το κράτος.

Αυτή η θέση είναι γνωστή σε κάθε προοδευτικά σκεπτόμενο άνθρωπο, άρα δημιουργεί ένα ερώτημα γιατί από την κριτική της εκπομπής «ΑΛ ΤΣΑΝΤΙΡΙ» η ολιγαρχία και οι ιδιοκτήτες των μίντια μένουν στο απυρόβλητο της σάτιρας. Γιατί επικρίνονται μόνο οι υπάλληλοι και όχι τα αφεντικά.

Γιατί απουσιάζει το αυτονόητο ερώτημα: Γιατί τέτοια υπερπροβολή, με τόσο πανάκριβο τηλεοπτικό χρόνο στον ΣΥΝ και πλήρες θάψιμο του ΚΚΕ απ' τα αφεντικά των μίντια;

Ξαφνικά «το αφεντικό τρελάθηκε» και προβάλλει με όλα τα μέσα (τηλεοπτικό χρόνο - μελάνι - πρωτοσέλιδα), δημιουργώντας κλίμα, για μια δύναμη που (υποτίθεται) συγκρούεται με τα συμφέροντα του; Οπως σωστά τονίζει ο Λαζόπουλος δεν μπορεί να τα έχεις με όλους καλά, άρα σωστά θα έλεγε ο λαός μας: «Δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι».

Στην προηγούμενη εκπομπή ανέφερε: «Η Αλέκα ξίνισε τα μούτρα της για τον Τσίπρα» και πρόβαλε την κριτική του Κόμματος για τον ΣΥΝ. Η δήλωση έλεγε: «Ο ΣΥΝ είναι ένα καιροσκοπικό και αφερέγγυο κόμμα, οι θέσεις του είναι διαχείριση σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης».

Η δήλωση είναι πολιτική εκτίμηση που δεν είναι καινούργια, δεν αποτελεί ξίνισμα, ούτε στρέφεται προσωπικά κατά του νέου προέδρου. Είναι η εκτίμηση που έχει το ΚΚΕ για τον ΣΥΝ, ανεξαρτήτως προέδρου, γιατί το Κόμμα μας επιμένει να κρίνει τις θέσεις και την πολιτική και δευτερευόντως τα πρόσωπα.

Θα έχει αξία αν έκανε κριτική με επιχειρήματα για να αποδείξει το αντίθετο, δηλαδή ότι ο ΣΥΝ έχει συνέπεια - σταθερότητα - πολιτική ρήξης και όχι διαχείρισης. Επειδή κάτι τέτοιο όμως είναι από δύσκολο έως αδύνατο κατέφυγε στον εντυπωσιασμό, κάτι που αδικεί το ταλέντο του.

Εμείς, αντίθετα, έχουμε «ράμματα για τη γούνα του ΣΥΝ», που δικαιολογούν τη θέση μας και δεν έχουμε σκοπό να βάλουμε σε δοκιμασία την αξιοπιστία και φερεγγυότητα της πολιτικής μας. Κοπιάσαμε πολύ για να εδραιωθεί το Κόμμα μας τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, καταφέρνοντας να πείσουμε πολλούς, ανάμεσά τους και τον Λάκη Λαζόπουλο, αν κρίνουμε από τη στάση του στα πρώτα χρόνια των «Μήτσων».

Ας δούμε τη θέση και τη στάση του ΣΥΝ σε ορισμένα από τα καυτά προβλήματα που βασανίζουν την πλειοψηφία του λαού μας, γιατί πιθανόν δεν τα γνωρίζει ή ίσως τα θεωρεί «ψιλά γράμματα» ο Λάκης.

Στη γενιά των 600 ευρώ, η πρόταση της ΓΣΕΕ με τη συμφωνία του ΣΥΝ είναι αυξήσεις 10%. Δηλαδή, η γενιά των 600 ευρώ, θα γίνει γενιά των 660 ευρώ και θα τα βγάλει πέρα! Η πρόταση του ΚΚΕ για κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ είναι βερμπαλισμοί, όπως μας καταγγέλλουν οι συνασπισμένοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, αλλά και στελέχη του ΣΥΝ.

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι πρέπει να ζουν με τα σημερινά επίπεδα μισθών και συντάξεων συν κάποια ψίχουλα, γιατί «δεν αντέχει η οικονομία»; Η ίδια γενιά μπορεί να δουλεύει με μερική απασχόληση, με προγράμματα Stage, με Τοπικά Σύμφωνα, σαν αυτά που υλοποιούν δήμαρχοι του ΣΥΝ μαζί με το ΠΑΣΟΚ; Δε γνωρίζει ο καλλιτέχνης τη συμφωνία με όρους που προβάλλει ο ΣΥΝ στην ευέλικτη εργασία;

Η γενιά του άρθρου 16, όπως με κανόνες επικοινωνιακούς αναφέρεται ο ΣΥΝ, είναι η ίδια γενιά που σπουδάζει σε ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με αξιολόγηση, με πανάκριβα μεταπτυχιακά. Οι επιχειρηματίες είναι μέσα στα Πανεπιστήμια με το άρθρο 16 σε ισχύ.

Γιατί δε λένε κουβέντα για όλα αυτά; Ισως γιατί οι μισοί πανεπιστημιακοί του ΣΥΝ στήριξαν το νόμο της «κακής Μαριέτας», ίσως γιατί η αξιολόγηση δεν απορρίπτεται και ίσως γι' αυτό καλούσαν το ΠΑΣΟΚ σε κοινό αγώνα.

Τα ίδια ισχύουν και στη Μέση Εκπαίδευση. Λένε «ναι» στην αποκέντρωση, «ναι» στην ευέλικτη ζώνη, «ναι» στο δημόσιο σχολείο, «ναι» και στο ιδιωτικό. Δεν είναι τυχαία ούτε άνευ σημασίας η απουσία της λέξης αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Παιδείας - Υγείας - Ασφάλισης.

Προσφάτως, επιβεβαίωσαν όλες οι πτέρυγες του ΣΥΝ ότι καλά έκαναν ψηφίζοντας το Μάαστριχτ. Η όμορφη πόλη της Ολλανδίας σημαίνει απελευθέρωση αγορών - υπηρεσιών - κεφαλαίων. Είναι η βάση για την υλοποίηση αντιδραστικών αλλαγών, εκσυγχρονισμών επί Σημίτη, μεταρρυθμίσεων επί Καραμανλή. Ποια φερεγγυότητα υπάρχει όταν δέχεσαι τη βάση και διαπιστώνεις μετά τα αποτελέσματα που φέρνει στην «Ολυμπιακή», στα λιμάνια, στη ΔΕΗ, στην ακτοπλοΐα, σε κάθε τομέα της οικονομίας; Ο καυγάς γίνεται για τους όρους της πώλησης, για το ποσοστό των μετοχών, για το ποιος θα αγοράσει, για την «υγεία» της συναλλαγής.

Είναι σίγουρο όμως ότι γνωρίζει, το «ναι» στο «σχέδιο Ανάν», τη δικαιολόγηση της ισοπέδωσης της Σερβίας «λόγω εθνοκάθαρσης του Μιλόσεβιτς», τη σιωπή για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου, την απουσία αυτοκριτικής για τα συλλαλητήρια της Μακεδονίας, τη συμφωνία για μια άλλη συνταγματική συνθήκη της ΕΕ, τον ατέλειωτο κατάλογο σύμπλευσης στα πλαίσια της ΕΕ που μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ, όπως λένε.

Αλλωστε, γι' αυτό διαδήλωνε ο ΣΥΝ μαζί με το ΠΑΣΟΚ ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ, όταν κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ και η Σούδα είχε ενεργό συμμετοχή στις πολεμικές επιχειρήσεις.

Πού το βρήκε, λοιπόν, το «ξίνισμα» του ΚΚΕ ο Λαζόπουλος; Βλέπει πουθενά ασυνέπεια λόγων και έργων στο ΚΚΕ;

Είναι τόσο δύσκολο να δει ότι ο όμορος χώρος του ΣΥΝ είναι το ΠΑΣΟΚ; Κάτι το οποίο βλέπει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων;

Δε γνωρίζει ότι σε δεκάδες δήμους, συνδικάτα, συνεταιρισμούς, νομαρχίες και ομοσπονδίες είναι μαζί με το ΠΑΣΟΚ και κατά δήλωση του κ. Πάγκαλου τα πάνε μια χαρά;

Δεν έχει ενημερωθεί ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΣΥΝ στην Ιταλία συγκυβερνούσαν με τον Πρόντι; Στη Γαλλία, στο 2ο γύρο ψηφίζουν Σεγκολέν για να μην έρθει η Δεξιά!! Και καλούσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ μαζί με τους ΠΑΣΟΚους συναδέλφους του, να επιλέξουν οι Γάλλοι τη Ρουαγιάλ...

Δεν έχει εντοπίσει το γαϊτανάκι των δηλώσεων Αλαβάνου - Τσίπρα - Κωνσταντόπουλου - Κουβέλη κλπ., ότι αυτές συνιστούν ψάρεμα σε θολά νερά, ενάντια στο δικομματισμό και δεν έχει ίδια πολιτική το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, κυβέρνηση της αριστεράς και θα δούμε αν αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, «δηλαδή και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο»;

Ολα αυτά ο λαός μας τα αποκαλεί το λιγότερο αφερεγγυότητα και καιροσκοπισμό. Συνήθως αλλιώς τα ονομάζει.

Μπορεί η ηθική της πολιτικής να μην έχει σημασία για κάποιους.

Για το ΚΚΕ έχει. Τα ίχνη που έχει αφήσει η πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ στο σώμα του ΚΚΕ δε φεύγουν.

Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να χτυπήσουν το ΚΚΕ στους πολύ δύσκολους καιρούς των ανατροπών, τότε που χαιρέτιζαν την αντεπανάσταση σαν βήμα για την πρόοδο της ανθρωπότητας!

Η μεγάλη παρέα της «ανανέωσης» τότε, σήμερα μπορεί να είναι χωρισμένη στο ΠΑΣΟΚ (Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Μπίστης κλπ.) και στον ΣΥΝ, συναντιέται όμως στους δρόμους της ενσωμάτωσης και χαίρει αμέριστης στήριξης και προβολής από το σύστημα.

Μπορεί ο Λάκης Λαζόπουλος να συνεχίσει στην προβολή της θέσης του, που κινείται στη λογική «βρείτε τα ρε παιδιά».

Το Κόμμα μας και τα στελέχη του, όχι μόνο αντέχουν, αλλά και απολαμβάνουν την έξυπνη σάτιρα που συχνά παρουσιάζουν οι εκπομπές του. Μπορεί όμως να γίνει πιο αντικειμενικός, να δει αν και αυτός είναι κάπου λάθος.

Στην τελευταία εκπομπή του, για παράδειγμα, αγνόησε την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, καλώντας τον κόσμο στη ΓΣΕΕ. Κάτω από την εξέδρα του Παναγόπουλου, μαζί με ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, μαζί στην αύξηση των 0,77 λεπτών που υπέγραψαν, μαζί για την εφαρμογή του καλού νόμου Ρέππα και των συζητήσεων με τον ΣΕΒ για νέες αυξήσεις ψίχουλα.

«Αλλο παπάκι ο πρόεδρος και άλλο Μπεμβέ 650 κυβικά», «οι άνθρωποι του προέδρου θα βρεθούν σε παμπ του Λονδίνου για να το γιορτάσουν τις Απόκριες» διαβάζουμε σε πανομοιότυπα ρεπορτάζ, «σπουδαγμένοι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη», «με τη μεγάλη κυρία του μεγάλου καναλιού έπινε καφέ στη Μεγάλη Βρετάνια ο πρόεδρος, παίρνοντας μαθήματα επικοινωνίας».

Κάτι θα έβρισκε να πει κάποιος από τους Δέκα Μήτσους...