Στις αρχές του προηγούμενου χρόνου ιδρύθηκε η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ για το Ασφαλιστικό (ΣΕΑ). Στην ιδρυτική της σύσκεψη συμμετείχαν 18 κλαδικές και τοπικές Ομοσπονδίες και 25 Σωματεία. Σήμερα συσπειρώνει 60 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος και εκατοντάδες συνδικαλιστές. Για πρώτη φορά μια τέτοια συσπείρωση παγιώνεται σε πανελλαδική κλίμακα και διατυπώνει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης για το Ασφαλιστικό σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αν προσθέσουμε και την αξιόλογη αγωνιστική της δράση, παρά τη σύντομη μέχρι τώρα ζωή της, τότε μπορούμε να μιλάμε για μια κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ.

Η ίδρυση της ΣΕΑ δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», δεν ήταν εγκεφαλικό κατασκεύασμα κάποιων «θερμόαιμων». Οι αγωνιστικές δυνάμεις είναι υπαρκτές μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και έχουν πλούσια πείρα. Η δραστηριότητα της ΟΒΣΑ, της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων ΒΔ Ελλάδας, οι πρωτοβουλίες άλλων Ομοσπονδιών και Σωματείων ακόμα και μεμονωμένων συνδικαλιστών με αγωνιστικό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, δεν είναι σημερινή υπόθεση. Την ανάγκη συντονισμού της δράσης τους επέβαλλαν δύο βασικοί παράγοντες που τα τελευταία χρόνια δρουν καταλυτικά στην επιδείνωση της κατάστασης των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ:

• Η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων και έγινε πιο επιθετική μετά το 1992. Στα χρόνια αυτά εξελίχθηκε μια μεγάλης κλίμακας επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των ΕΒΕ, με τους νόμους Σιούφα αρχικά, τον νόμο 2676/99 (για την ενοποίηση των Ταμείων) και το ΠΔ 258/05 στη συνέχεια. Συρρικνώθηκε η κρατική επιχορήγηση, λεηλατήθηκαν τα αποθεματικά, άνθισε η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, για να φθάσουμε στη σημερινή κατάσταση όπου ο ΟΑΕΕ αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Την ίδια περίοδο η «απελευθέρωση των αγορών» πλημμύρισε τη χώρα με εισαγόμενα προϊόντα, τα πολυκαταστήματα και τα σούπερ μάρκετ γιγαντώθηκαν, εφευρέθηκαν τα «αντικειμενικά κριτήρια». Σήμερα οι μικρές επιχειρήσεις έχουν μπει για τα καλά σε έναν κύκλο μόνιμης και παρατεταμένης κρίσης. Το εισόδημα των ΕΒΕ συμπιέζεται, ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα του αποσπάται από το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια με την ενεργό βοήθεια των πολιτικών που εφαρμόστηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
• Η συμβιβαστική στάση των ηγεσιών στα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα δημιούργησε εμπόδια στο ξεδίπλωμα των αντιδράσεων και στην οργάνωση της αγωνιστικής αντίστασης. Οι ηγεσίες αυτές γνώριζαν τα σχέδια των κυβερνήσεων για το Ασφαλιστικό, και τα αποσιώπησαν. Οι «ντροπαλές» διαμαρτυρίες που διατύπωσαν εκ των υστέρων για κάποιες δήθεν αδικίες είναι «στάχτη στα μάτια». Δεν οργάνωσαν καμιά κινητοποίηση για το Ασφαλιστικό. Αντίθετα, τρέχουν πρώτοι και καλύτεροι κάθε φορά που η κυβέρνηση εξαγγέλλει «κοινωνικό διάλογο». Εχουν δημιουργήσει ένα εκτεταμένο πλέγμα από ΚΕΚ, που εξυπηρετεί τα μικροπαραταξιακά τους συμφέροντα και έχει στόχο την εξαγορά ψήφων και τη φθορά των συνειδήσεων των συνδικαλιστών. Συκοφαντούν, υπονομεύουν και διασπούν την αγωνιστική αντίσταση όπου αυτή εκδηλώνεται.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι αγωνιστικές δυνάμεις δεν έχουν την πολυτέλεια να περιοριστούν σε μεμονωμένες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Να αναμένουν την αλλαγή των συσχετισμών, χωρίς αυτό το τελευταίο να ξεφεύγει από το μόνιμο προσανατολισμό τους. Τα μισόλογα και η αγωνιστική απραξία των συμβιβασμένων ηγεσιών αντικειμενικά διευκολύνουν την αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης.

Στον ένα χρόνο που πέρασε από την ίδρυσή της, η ΣΕΑ διατύπωσε ένα πλαίσιο αιτημάτων σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Ενημέρωσε τους συναδέλφους για την αντιλαϊκή ουσία των μέτρων που εφαρμόζονται. Αφύπνισε συνειδήσεις, καταπολέμησε την ηττοπάθεια, έβαλε σε κίνηση νέες δυνάμεις. Οργάνωσε αγώνες σε πανελλαδική κλίμακα με τη συμμετοχή χιλιάδων ΕΒΕ. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η ΣΕΑ έσωσε την τιμή του συνδικαλιστικού κινήματος.

Η ΣΕΑ στηρίζεται και αντλεί τη δυναμική της από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετέχουν εθελοντικά σε αυτήν. Είναι βήμα συλλογικής έκφρασης των αγωνιστικών διαθέσεων και δεν τις υποκαθιστά. Είναι εργαστήρι σφυρηλάτησης ενός μετώπου δράσης για το Ασφαλιστικό σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Δεν έχει σκοπό να παίξει το ρόλο ενός ακόμα τριτοβάθμιου οργάνου, αυτό δεν αποτελεί το κύριο πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα. Φιλοδοξεί όμως να αποτελέσει το αποκούμπι όλων των δυνάμεων που δε συμβιβάζονται με τη σημερινή μίζερη κατάσταση.

Ο πρόεδρος και ο γραμματέας της ΓΣΕΒΕΕ, στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση, αφιέρωσαν τον περισσότερο χρόνο από τις εισηγήσεις τους για να αποδείξουν τη δήθεν διασπαστική τακτική της ΣΕΑ. Κάποιες «καρέκλες» αρχίζουν να τρίζουν, όλη αυτή η προσπάθεια αρχίζει να πιάνει τόπο. Διασπαστές δεν είναι αυτοί που τολμούν να αγωνίζονται αλλά αυτοί που υπονομεύουν τους αγώνες με κάθε μέσον, αυτοί που στηρίζουν τη θέση τους στο προφίλ που φτιάχνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτοί που ψαλιδίζουν ώριμες ανάγκες των ΕΒΕ στο όνομα του δήθεν ρεαλισμού. Το κύρος της κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης δεν εξαρτάται από τον τίτλο της. Μετριέται από τους αγώνες που οργανώνει απέναντι στον αντίπαλο με κριτήριο τις ανάγκες των μελών της. Και γι' αυτό το λόγο η ΣΕΑ αποτελεί μια σημαντική ενωτική αγωνιστική πρωτοβουλία.

Η ΣΕΑ θα συνεχίσει να βαδίζει το αγωνιστικό μονοπάτι που πήρε πριν από ένα χρόνο. Η προοπτική που δημιούργησε για την αγωνιστική ανάταση του συνδικαλιστικού κινήματος γέννησε αυξημένες απαιτήσεις από ένα τμήμα των ΕΒΕ. Οι οργανώσεις που συμμετέχουν καλούνται να ανταποκριθούν σε νέα αυξημένα καθήκοντα. Δεν μπορούν να αναθέτουν την πανελλαδική κινητοποίηση στα τριτοβάθμια όργανα. Πρέπει να πάρουν πιο αποφασιστικά την υπόθεση στα χέρια τους. Να εντείνουν την αμοιβαία συνεργασία και την κοινή δράση, να επεξεργαστούν καλύτερα το πλαίσιο των αιτημάτων για το Ασφαλιστικό, να ενσωματώσουν σε αυτό ώριμα αιτήματα που απορρέουν από τις αυξανόμενες ανάγκες.

Το αγωνιστικό πλαίσιο της ΣΕΑ πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης σε όλη την κλίμακα του συνδικαλιστικού κινήματος. Να κατατεθεί στα Διοικητικά Συμβούλια και τις Γενικές Συνελεύσεις όλων των οργάνων είτε αυτά συμμετέχουν στη ΣΕΑ είτε όχι. Να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι εποικοδομητικές προτάσεις που το εμπλουτίζουν. Να προετοιμαστεί προσεκτικά η ατζέντα των επόμενων αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Το Ασφαλιστικό έχει «πολύ ψωμί» ακόμα και η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Χρειάζεται ακόμα να διευρυνθούν οι κοινές πρωτοβουλίες με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, με το ΠΑΜΕ, και με την αγωνιζόμενη αγροτιά και την ΠΑΣΥ. Να επεκταθούν οι μορφές κοινής δράσης, να διατυπωθεί ένα κοινό πλαίσιο πάλης για το Ασφαλιστικό. Η κυβερνητική πολιτική για το Ασφαλιστικό είναι ενιαία, η μορφή της μόνο αλλάζει. Οι περισσότεροι ασφαλισμένοι αλλάζουν κοινωνικό στρώμα κατά τη διάρκεια της ζωής τους, οι επιπτώσεις από το Ασφαλιστικό επιδρούν σε όποια θέση και να βρίσκονται σήμερα.

Η δικαιολογημένη αγανάκτηση που ξεσήκωσε το Ασφαλιστικό είναι η κορυφή μόνο του παγόβουνου. Στη βάση του βρίσκεται το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ και που καθημερινά οξύνονται. Το Ασφαλιστικό είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Για να μπορέσει ο ασφαλισμένος να πληρώσει την εισφορά του στο Ταμείο, ακόμα και το 1/3 που προτείνει η ΣΕΑ, θα πρέπει να έχει επαρκές εισόδημα και να μειωθούν τα φορολογικά του βάρη. Τα 2/3 των εσόδων από τον κρατικό προϋπολογισμό απαιτούν μείωση των ενισχύσεων του μεγάλου κεφαλαίου προς όφελος των κοινωνικών δαπανών. Χρειάζεται ενίσχυση του κοινωνικού χαρακτήρα της δημόσιας Υγείας για να απαλλαγούν οι ασφαλιστικοί φορείς από το κόστος της ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Τα προβλήματα δε γεννιούνται ένα ένα, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και προκύπτουν από μια ενιαία αντιλαϊκή φιλομονοπωλιακή πολιτική. Η εμβάθυνση των στόχων της ΣΕΑ θα δημιουργεί την ανάγκη για διεύρυνση του πεδίου δράσης της. Αυτή η διαδικασία απαιτεί την ενημέρωση, τη συζήτηση και τη συμμετοχή των οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος που αγωνιούν για τα προβλήματα και όσο γίνεται περισσότερων συναδέλφων.