Η Εργατική Πρωτομαγιά του 2000 σημαδεύτηκε, σε διεθνές επίπεδο, από τη συνειδητοποιημένη όσο και σαφή τοποθέτηση των εργαζομένων ενάντια στις θύελλες που σημαίνει για τα δικαιώματα τους η «παγκοσμιοποίηση» της καπιταλιστικής οικονομίας και η αναγωγή των πολυεθνικών σε de facto παράγοντα διαμόρφωσης εξελίξεων. Από την Κούβα έως τη Σεούλ κι από το Λονδίνο έως το Κέιπ Τάουν, ο αντίπαλος είναι κοινός -όλοι πια το έχουν συνειδητοποιήσει.

Πέντε εκατομμύρια ανθρώπων διαδήλωσαν και γιόρτασαν την εργατική πρωτομαγιά στην Κούβα. Τον παλμό έδωσε η ομιλία του Φιντέλ Κάστρο στην Αβάνα, στην πλατεία της Επαναστάσεως, από την οποία ξεκίνησε αμέσως μετά μια διαδήλωση προς τη διπλωματική αντιπροσωπεία των ΗΠΑ, με μήκος πέντε χιλιόμετρα...

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της κουβανικής εφημερίδας Granma, ο Κάστρο κατηγόρησε τους πολιτικούς των Ηνωμένων Πολιτειών για έλλειψη ηθικής και τιμιότητας, χρησιμοποιώντας ως αφορμή και την περίπτωση του Ελιάν Γκονζάλες. Τα όπλα των εργαζομένων, είπε ο Κάστρο, είναι η συνείδηση και οι ιδέες, ένα μέρος των οποίων έχουν αναφανεί από την Επανάσταση στην Κούβα και την ιστορία του νησιού εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Δεν υπάρχει δύναμη ικανή να διαλύσει αυτές τις ιδέες και την αλήθειά τους, πρόσθεσε.

Ο αγώνας θα συνεχιστεί, είπε ο Κουβανός ηγέτης, ενάντια στους νόμους Χελμς Μπάρτον - Τοριτσέλι και τους άλλους, τον εμπορικό αποκλεισμό, τις τρομοκρατικές δραστηριότητες κατά της Κούβας, όπως και τις συνεχείς εκστρατείες δημοσίων σχέσεων εναντίον της, συμπεριλαμβανομένης και της περίπτωσης Ελιάν.

«Ο Δαυίδ», πρόσθεσε ο Κάστρο, «έχει αποκτήσει τεράστια ηθική δύναμη και το παράδειγμα που θέτει καθιστά τον Γολιάθ ανίσχυρο».

Πάνω από 800 εκπρόσωποι διάφορων οργανώσεων από όλο τον κόσμο συμμετείχαν στις εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά στην Κούβα.

Στις ΗΠΑ, μια από τις μαζικότερες διαδηλώσεις έγινε στο Σικάγο, τυπική εργατούπολη που έχει υποστεί τις σκληρότερες συνέπειες των «αυτοματισμών» και των συνεπειών τους (διάβαζε: απολύσεις), ειδικά στην αυτοκινητοβιομηχανία. Χιλιάδες εργαζόμενοι και συνδικαλιστές κατέβηκαν στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι κατά της παγκοσμιοποίησης, ζητώντας υψηλότερους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Οπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του «Ρ» Βλ. Μάσιν, πάνω από δυόμισι εκατομμύρια άτομα συμμετείχαν στις πρωτομαγιάτικες μαζικές μαχητικές εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, πορείες και συγκεντρώσεις σε όλη τη Ρωσία από την Απω Ανατολή και ως το Καλίνιγκραντ στο δυτικό τμήμα της χώρας. Σε ορισμένα μέρη τις εκδηλώσεις διοργάνωσαν από κοινού οι κομμουνιστές και η Ομοσπονδία των Ελεύθερων Συνδικάτων της Ρωσίας, ενώ σε άλλα μέρη, όπως στη Μόσχα, πραγματοποιήθηκαν χωριστές εκδηλώσεις, διότι στην ανώτερη διοίκηση των Συνδικάτων είναι αρκετά ισχυρές οι αντικομμουνιστικές διαθέσεις. Ωστόσο, παντού οι διαδηλωτές κρατούσαν κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο. Επικεφαλής των διαδηλωτών ήταν ηγέτες των κομμουνιστικών κομμάτων και κινημάτων.

Κύρια αιτήματα των συνδικάτων ήταν τα οικονομικά - αύξηση των μισθών. Οι αριστερές δυνάμεις πρόβαλαν, επίσης, το αίτημα να μην υιοθετηθεί το κυβερνητικό πρόγραμμα, που πλήττει άμεσα τα δικαιώματα των εργαζομένων και της μη αναγνώρισης των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών.

Στη Μόσχα το ΚΚΡΟ, το ΚΕΚΡ, το Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα Μπολσεβίκων, το Κόμμα Κομμουνιστών της Ρωσίας, η «Εργαζόμενη Ρωσία», η Λαϊκοπατριωτική Ενωση Ρωσίας, το Κίνημα Στήριξης του Στρατού και άλλες αριστερές οργανώσεις πραγματοποίησαν κοινή διαδήλωση, πορεία και συγκέντρωση, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 10.000 άτομα. Οι διαδηλωτές ακολούθησαν την παραδοσιακή διαδρομή από το μνημείο του Λένιν στην Πλατεία Οκτιάμπρ μέχρι την Κόκκινη Πλατεία και πραγματοποίησαν συγκέντρωση στο μνημείο του στρατάρχη Γκεόργκι Ζούκοφ στα τείχη του Κρεμλίνου. Στη συγκέντρωση μίλησαν ηγέτες κομμάτων, και γνωστοί σοβιετικοί επιστήμονες και καλλιτέχνες.

Ανοίγοντας τη συγκέντρωση, ο πρώτος γραμματέας της Επιτροπής Μόσχας του ΚΚΡΟ Αλεξάντρ Κουβάγεφ σημείωσε ότι στη σημερινή Ρωσία έγινε ακόμα πιο επίκαιρη για τον εργαζόμενο άνθρωπο η πάλη της εργασίας και του κεφαλαίου. Ο Κουβάγεφ δήλωσε ότι η εκτελεστική εξουσία επιδιώκει να επωφεληθεί από τους καρπούς της κλεμμένης νίκης και να ξεκινήσει ευρεία επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. «Αν δεν πετυχαίνουμε τους στόχους μας μέσω των εκλογών, τότε πρέπει να δημιουργήσουμε τις δικές μας παράλληλες δομές εξουσίας, να ανασυγκροτούμε τα Σοβιέτ, να κινητοποιούμε τον πληθυσμό για ενεργό διαμαρτυρία και τα κόμματα να ακολουθούν σταθερά την κύρια κομμουνιστική γραμμή, να μην κυνηγούν τα ασήμαντα γεγονότα τακτικής», τόνισε ο Κουβάγεφ. Κάλεσε με την ευκαιρία της 55ης επετείου από τη νίκη του σοβιετικού λαού κατά του φασισμού, να αποκατασταθεί η ιστορική δικαιοσύνη και να επαναφερθεί στο χάρτη της Ρωσίας η ονομασία Στάλινγκραντ.

Ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ Γκενάντι Ζιουγκάνοφ επισήμανε ότι μέσα σε 10 χρόνια το καθεστώς διέλυσε τις κολεκτίβες εργαζομένων, έκλεισε 12.000 εργοστάσια, πέταξε στους δρόμους 20.000.000 εργαζομένους. Ωστόσο, σε όλη τη χώρα αναπτύσσεται το κίνημα διαμαρτυρίας. Υπογράμμισε ότι οι κομμουνιστές και οι σύμμαχοί τους έχουν τώρα 140 βουλευτές στην Κρατική Δούμα και συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στα αντιλαϊκά νομοσχέδια και στην επίθεση του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, το ΚΚΡΟ θα παλεύει για τη διεύρυνση της επιρροής του κόμματος μέσα στις λαϊκές μάζες. Την Πρωτομαγιά, είπε ο Ζιουγκάνοφ, οι εργαζόμενοι εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους και την ετοιμότητα για τη νίκη του ενωμένου εργαζόμενου λαού.

Από τη μεριά του, ο επικεφαλής της «Εργαζόμενης Πρωτεύουσας» Βλαντίμιρ Γκούσεφ (ΚΕΚΡ) χαιρέτισε το λαό του σοσιαλιστικού Βιετνάμ με την ευκαιρία της 25ης επετείου από τη νίκη κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και εξέφρασε την αλληλεγγύη με τους φοιτητές της Μολδαβίας που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Τόνισε ότι δεν πρέπει να επιτραπεί να ψηφιστεί ο νέος Κώδικας Εργασίας που παραβιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ζήτησε να ξεπεραστούν οι διαφωνίες ανάμεσα στους κομμουνιστές της Ρωσίας.

Εκδηλώσεις για την Πρωτομαγιά - τη διεθνή μέρα αλληλεγγύης των εργαζομένων - έγιναν και σε άλλες Δημοκρατίες και περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ. Στην Ουκρανία, πάνω από 3.000 διαδηλωτές, κρατώντας κόκκινες σημαίες πραγματοποίησαν συγκέντρωση στο Κίεβο, στην οποία μίλησε ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας Πιότρ Σιμονένκο και κάλεσε το λαό να ενώσει τις δυνάμεις του στον αγώνα για τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του. Μαζικές εκδηλώσεις έγιναν και σε όλες τις πόλεις της Κριμαίας.

Στην Ευρώπη

Στη Βρετανία, οι μαζικές και στο μεγαλύτερο μέρος τους ειρηνικές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών στο Λονδίνο σημαδεύτηκαν από ορισμένα κρούσματα βίας που προκάλεσαν την επέμβαση της αστυνομίας, που είχε δημιουργήσει «τον μεγαλύτερο κλοιό ασφάλειας που έχει δει η πόλη εδώ και δεκαετίες», επιστρατεύοντας κάπου 14.500 αστυνομικούς (!), σύμφωνα με σχετικά ρεπορτάζ βρετανικών ΜΜΕ. Τα συνθήματα στη διαδήλωση κατευθύνθηκαν κυρίως εναντίον του παγκόσμιου καπιταλισμού και των συνεπειών του για τους εργαζόμενους, όπως και εναντίον των οργανισμών - συμβόλων της «παγκοσμιοποίησης» (ΠΟΕ, ΔΝΤ, ΠΤ).

Τα επεισόδια, -τα οποία χτες (Τρίτη) ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ χαρακτήρισε «απαράδεκτα», προσθέτοντας την κορόνα (που μάλλον σηματοδοτεί προθέσεις πολιτικής, αν και δε θα διακινδυνεύαμε δίκη προθέσεων) «δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξανασυμβούν»- ξέσπασαν όταν μία ομάδα «αναρχικών», σύμφωνα με τις αρχές, έκαναν επίθεση σε εστιατόριο «Μακ Ντόναλντς», και κατόπιν άρχισε ένα κυνηγητό στους δρόμους του Λονδίνου, ενώ η αστυνομία απέκλεισε την πλατεία Τραφάλγκαρ. Τα επεισόδια συνεχίστηκαν όλο το απόγευμα της Δευτέρας, με νεαρούς να σπάνε προθήκες καταστημάτων και αστυνομικούς να τους καταδιώκουν.

Συνολικά, η αστυνομία συνέλαβε 42 ανθρώπους, ενώ η κατά τα άλλα ειρηνική διαδήλωση διασπάστηκε, αφού οι αρχές χτύπησαν και άλλους διαδηλωτές χρησιμοποιώντας και δακρυγόνα. Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι όπως είπε ο Τζέισον Τζάρβις, 33χρονος διαδηλωτής, στην εφημερίδα Independent, η ομάδα των ταραξιών «εμφανίστηκε από το πουθενά και επιτέθηκε κατευθείαν στο εστιατόριο... μέσα σε δευτερόλεπτα μια βόμβα εξερράγη και άνθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι ουρλιάζοντας». Οι ίδιοι αναρχικοί (;) φέρονται να έγραψαν συνθήματα και να έβαλαν ένα... κούρεμα μοϊκανού στο άγαλμα του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Και στη Γερμανία, οι μαζικές διαδηλώσεις αμαυρώθηκαν από επεισόδια, στα οποία πρωταγωνίστησαν νεοναζί, οπαδοί του Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας (NPD, σαφής η ανατριχιαστική αναφορά στο παρελθόν...) και λοιπές... δημοκρατικές δυνάμεις. Αξίζει να σημειωθεί πως οι διαδηλώσεις του NPD και των συμπαθούντων του έγιναν σε πολλές πόλεις της Γερμανίας και μάλιστα με κρατική άδεια, παρά το ότι η πρόκληση ήταν σαφής... Η αστυνομία επενέβη, για να διαλύσει σύγκρουση μεταξύ των νεοναζί και αντιφασιστών που απειλούσε να γενικευτεί σε σύρραξη. Ενώ «αναρχικοί» που προσπάθησαν να φτάσουν στο σύμπλεγμα των κυβερνητικών κτιρίων στο Βερολίνο απωθήθηκαν από την αστυνομία, η οποία χρησιμοποίησε έως και κανόνια πεπιεσμένου νερού... Νωρίτερα, είχε προηγηθεί η επίδειξη «ικανοτήτων» της γερμανικής αστυνομίας στη βίαιη καταστολή των (ειρηνικών) διαδηλώσεων εργαζομένων ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό, στο Αμβούργο, όπου 26 άνθρωποι τραυματίστηκαν (!). Κάποιοι στην καγκελαρία, φαίνεται, δεν έχουν δυσκολίες στο να καθορίσουν ποιος είναι ο πιο επικίνδυνος «εχθρός»... Οι 400 συλλήψεις διαδηλωτών το πιστοποιούν.

Στη Γαλλία, οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς επικεντρώθηκαν επίσης στην αντίσταση στην «παγκοσμιοποίηση» και τα εντεταλμένα της όργανα - τα «έγκριτα» μέσα ενημέρωσης πάντως προτίμησαν να «δουν» την «είδηση» στη διαδήλωση 3.000 οπαδών του Ζαν-Μαρί Λεπέν πίσω από μια γυναίκα ντυμένη... Ζαν ντ' Αρκ.

Στη Νότια Αφρική

Η γιορτή της Πρωτομαγιάς ήταν μια σκληρή υπενθύμιση για τους εργαζόμενους στη Νότια Αφρική -και σε ολόκληρη τη Μαύρη Ηπειρο- για τις επιμένουσες συνέπειες των συνεπειών της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης και καταλήστευσής της: το απαρτχάιντ στη Ν. Αφρική και οι άνισες ανταλλαγές που έχουν επιβληθεί εδώ και αιώνες στην υπόλοιπη περιοχή έχουν αφήσει τις μάζες των εργαζομένων αιμορραγούσες. Και στη μεν Νιγηρία οι εορτασμοί συνοδεύτηκαν από την ευχάριστη είδηση ότι ο πρόεδρος Ομπανσάγιο αύξησε κατά 100% τον κατώτατο μισθό (που ωστόσο παραμένει ένας από τους χαμηλότερους του κόσμου, σε μια κατ' εξοχήν πετρελαιοπαραγωγό χώρα!), αλλά σε χώρες όπως η Ζάμπια, η Πρωτομαγιά απλώς υπενθυμίζει το κύμα των απολύσεων, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, τις κατακρατήσεις μισθών. Παρά ταύτα πολλές ήταν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και στις χώρες της Αφρικής, όπου ο ηρωισμός των εργαζομένων απέναντι σε καθεστώτα που πολλές φορές απέχουν έτη φωτός από το να μπορούν να χαρακτηριστούν «δημοκρατικά» είναι αξιοθαύμαστος... Στη Ζιμπάμπουε για παράδειγμα, παρά το κλίμα βίας, που επικρατεί εβδομάδες τώρα και το ότι τα συνδικάτα ακύρωσαν τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις, χιλιάδες ήταν οι εργαζόμενοι που αγνόησαν τους κινδύνους και κατέβηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας, Χαράρε, σε μια κίνηση που απέκτησε χαρακτήρα πολιτικής διαδήλωσης εναντίον του προέδρου Μουγκάμπε.

Στην Ασία

Βίαιες ήταν οι διαδηλώσεις για την Πρωτομαγιά στη Νότια Κορέα, όπου η αστυνομία επιχείρησε να καταστείλει τις κινητοποιήσεις των χιλιάδων εργαζόμενων που διαμαρτύρονταν για το κύμα των υπαγορευθεισών από το ΔΝΤ απολύσεων (με πιο πρόσφατο παράδειγμα την ξεπουλημένη Daewoo, η οποία στέλνει στο δρόμο χιλιάδες οικογένειες), την καταπίεση στους χώρους εργασίας και την προσπάθεια μείωσης των μισθών (!) ελέω «ανταγωνιστικότητας» της χώρας στις «αγορές» (πλέον όλο και πιο «παγκοσμιοποιημένες»).

Οι διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων φοιτητών και εργαζομένων στη Σεούλ είχαν ξεκάθαρα, και αυτές, χαρακτήρα ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση», ενώ ένα από τα βασικά αιτήματα των διαδηλωτών ήταν και η εργασιακή μεταρρύθμιση.