ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 3 Μάη 2000
Σελ. /28
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Δεν αποφεύχθηκε η αιματοχυσία

Δεν αποφεύχθηκε η αιματοχυσία στους ελληνικούς δρόμους ούτε αυτό το Πάσχα. Η στατιστική των τροχαίων ατυχημάτων αυτές τις μέρες ακολουθεί τη δική της μακάβρια πορεία, σε πείσμα των γενικότερων δεικτών, που δείχνουν σχετική υποχώρηση των τροχαίων ατυχημάτων από την αρχή του χρόνου. Τα δελτία συμβάντων της Τροχαίας παραπέμπουν σε πολεμικά ανακοινωθέντα με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Ο αριθμός των νεκρών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αξιωματικών, θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, αφού στους ήδη καταμετρημένους 51 νεκρούς θα προστεθούν κι άλλοι από τους βαριά τραυματισμένους, που εκτιμάται ότι θα χάσουν, δυστυχώς, τη μάχη για τη ζωή.

Από τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι και χτες, έχουν σημειωθεί περισσότερα από 350 τροχαία, τα οποία στοίχισαν τη ζωή σε 50 άτομα, και έστειλαν σε νοσοκομεία 80 σοβαρά και 400 ελαφρά τραυματίες. Τα περισσότερα θανατηφόρα έγιναν προχτές τη Δευτέρα, όταν έχασαν τη ζωή τους 15 άτομα, ενώ και η χτεσινή μέρα θύμιζε πολεμικές συγκρούσεις, αφού σε 27 τροχαία 10 είχαν χάσει τη ζωή τους και 37 είχαν τραυματιστεί...

Τα ξημερώματα μέσα στη Γλυφάδα, στην οδό Γούναρη, σε σύγκρουση δυο αυτοκινήτων, που βρέθηκαν στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, σκοτώθηκε ο 24χρονος Αλβανός Ερτζόν Γκερολάρη, ο 20χρονος Νικόλαος Βεστάκης, ο 19χρονος φίλος του Ισίδωρος Σοφιανός, ενώ τραυματίστηκαν σοβαρά η Αγγελική Παπαδοπούλου 17 χρόνων και τρεις άλλοι επιβάτες που επέβαιναν στο αυτοκίνητο του Βεστάκη. Λίγη ώρα αργότερα, σημειώθηκαν στον εθνικό δρόμο Αθήνας - Κορίνθου, στα όρια της Αττικής, άλλα δυο θανατηφόρα τροχαία. Στο Αιγάλεω (13ο χλμ.) έχασε τη ζωή του ο 23χρονος Γεώργιος Κορογιάννης και στην Ελευσίνα (22ο χλμ.) ο 55χρονος Ιωάννης Χ. Αλεξόπουλος.

Μακελειό σημειώθηκε περίπου τρεις ώρες αργότερα, χτες το πρωί στο Αίγιο, στον εθνικό δρόμο Αθήνας - Πάτρας, όπου υποτίθεται ότι ήταν στραμμένη η προσοχή της Τροχαίας και είχαν έγκαιρα επισημανθεί τα σημεία - παγίδες, που έχουν βυθίσει στο πένθος εκατοντάδες οικογένειες τα τελευταία χρόνια. Στο 145ο χλμ., ένα ΙΧ πέρασε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και συγκρούστηκε με ταξί, με αποτέλεσμα τα δυο αυτοκίνητα να μετατραπούν σε άμορφη μάζα σιδερικών. Σκοτώθηκε ο ταξιτζής Παναγιώτης Χριστόπουλος, 27 χρόνων και ξεκληρίστηκε η τετραμελής οικογένεια του Κωνσταντίνου Μπίντου.

Σ' αυτήν την πασχαλινή έξοδο είναι χαρακτηριστικό ότι σημειώθηκαν πολλά πολύνεκρα, τόσο στο εθνικό δίκτυο, όσο και μέσα στις πόλεις. Τα περισσότερα τροχαία έγιναν, όμως, εκτός του βασικού εθνικού άξονα Αθηνών - Πατρών και Αθηνών - θεσσαλονίκης. Στο υπόλοιπο εθνικό δίκτυο μέχρι τη Δευτέρα είχαν καταμετρηθεί 13 τροχαία με 16 νεκρούς, και στο εσωτερικό οδικό δίκτυο 14 ατυχήματα με 20 νεκρούς και σε κατοικημένες περιοχές δυο με δυο νεκρούς.

Λίγη ώρα μετά το φοβερό τροχαίο του Αιγίου, μια καραμπόλα 19 ΙΧ αυτοκινήτων στον ίδιο εθνικό δρόμο, έσπερνε τον τρόμο σε όσους είχαν την ατυχία να εμπλακούν στις πολλαπλές συγκρούσεις. Οι ουρές χιλιομέτρων πριν τα διόδια ή σε σημεία που γίνονται έργα είναι η άλλη όψη της μαζικής μετακίνησης από τα αστικά κέντρα...


Υπάρχει αιτία

Η σφαγή στην άσφαλτο συνεχίζεται με τρομακτικούς ρυθμούς. Τα όποια πρόσκαιρα θετικά στατιστικά στοιχεία, που κάνουν λόγο για μείωση των θανατηφόρων και θυμάτων της ασφάλτου, δε μειώνουν καθόλου τις ευθύνες της κυβέρνησης και όλων εκείνων που εμπλέκονται στην πολιτική που διαμορφώνει την οδική ασφάλεια στη χώρα μας. Αντίθετα, το γεγονός ότι η κυβέρνηση επέλεξε χτες, μέρα τραγικού απολογισμού, να δημοσιοποιήσει στατιστικές που δείχνουν μείωση των ατυχημάτων, αποδεικνύει πως δεν την ενδιαφέρει η προστασία της ανθρώπινης ζωής ως αυταξία, αλλά η ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους.

Τα τροχαία ατυχήματα δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια. Ούτε μειώνονται οι πολιτικές ευθύνες με αναφορές σε «μάστιγες» και «μολώχ της ασφάλτου». Στην άσφαλτο γίνεται πόλεμος. Κι όσο κι αν ακούγεται παράταιρο, στην ιδεολογία που θεωρεί πρώτη αξία το κυνήγι του κέρδους, βρίσκεται η αιτία. Η στατιστική, απλά, καταγράφει τα θύματα των επιμέρους μαχών. Κρύβει τον ένοχο, προβάλλοντας τις αφορμές ως αιτίες.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Τώρα θέλεις παράδες...

Κάποτε όταν πήγαινα για το Πάσχα στο χωριό, το χαιρόμουνα πολύ. Οχι μόνο γιατί περνούσα στις γιορτές με τους δικούς μου, που διαμένουν εκεί, αλλά και γιατί είχα την ευκαιρία να συναντήσω τους συγχωριανούς μου και τους άλλους, σαν και μένα, ξενιτεμένους, που είχα να τους δω πολύ καιρό. Εκεί βρισκόμαστε όλοι μετά στον Επιτάφιο για κάνα τσίπουρο και μετά την Ανάσταση για καμιά μπίρα, λίγο κρασάκι και πολλή συζήτηση για τα παλιά κυρίως, αλλά και για τα παρόντα και τα μελλούμενα. Φέτος πήγα στο χωριό για το Πάσχα και δεν είδα κανένα. Το καφενείο άδειο. Οι χωριανοί κλεισμένοι στα σπίτια τους.

Ψάχνω να βρω την αιτία. Αλλαξαν οι εποχές, τα ήθη και έθιμα και χάθηκαν οι παρέες; Υπάρχουν, κι αυτές ακόμα τις μέρες των γιορτών, αλλού άλλα ενδιαφέροντα; Μπορεί να 'ναι κι αυτά. Βλέπεις, η «εξέλιξη» δε φέρνει πάντα κάτι το καλύτερο και σκέφτομαι ότι τα τελευταία χρόνια πολλά έχουν «εξελιχτεί» προς το χειρότερο. Να, έμαθα πως πολλοί από το χωριό, φτωχοί άνθρωποι οι περισσότεροι, αγρότες και μεροκαματιάρηδες, παίζουν στο Χρηματιστήριο. Είναι κι αυτό μια «εξέλιξη» και τώρα που το Χρηματιστήριο «πάει κατά διαόλου», πολλοί από τους συγχωριανούς μου έχασαν τις οικονομίες τους και «σκούζουν απ' τα πλευρά», όπως λέμε εμείς στη Θεσσαλία.

Ομπάρμπα - Γιάννης, παλιός γείτονας, που τον βρήκα να κάθεται στη ρούγα του σπιτιού του, πάνω σε μια πλαστική καρέκλα, απ' αυτές που πουλάνε οι γύφτοι γυρίζοντας στο χωριό με τα «ντάτσουν», αλλού εντοπίζει το πρόβλημα. «Ολα ξεκινούν και τελειώνουν στο οικονομικό», μου λέει. «Στραγγίσαμε από παράδες και γι' αυτό δε βγαίνουμε στο καφενείο. Κάτσε και θα δεις ότι από τις 8 η ώρα το βράδυ όλα είναι κλειστά και το χωριό ερημώνει. Ούτε φαντάσματα δεν περπατάνε στους δρόμους».

- Ναι, μπάρμπα - Γιάννη, αλλά όχι και να χαθούμε κιόλας. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν αποκομμένοι ο ένας από τον άλλο, κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους. Θέλουν την παρέα να κουβεντιάσουν, θέλουν κάπου - κάπου να γλεντάνε. Παλιότερα, πιο φτωχοί ήταν οι χωριανοί, αλλά τους έβλεπες να διασκεδάζουν, να πηγαίνουν στο καφενείο.

Αγρίεψε ο γέροντας.

- Καλά τα λες, αλλά παλιά στο καφενείο την έβγαζες και μ' έναν καφέ, ή ακόμα και χωρίς να πάρεις τίποτα. Τώρα, άμα πας, θέλεις παράδες. Να πιεις ένα καραφάκι τσίπουρο, σου φεύγει κοντά στο χιλιάρικο. Υστερα, σήμερα τα καφενεία έγιναν και φαγάδικα μαζί. Να φας, με την οικογένειά σου, λίγο κεμπάπ, πάει το πεντοχίλιαρο και δε σου φτάνει κιόλας. Πού να βρει τόσους παράδες ο αγρότης του χωριού μας με τα 20 και 30 στρέμματα γης; Πού να τα βρει, για να τα ξοδέψει ο γέροντας με τις 40.000 δραχμές σύνταξη το μήνα που δίνει ο ΟΓΑ; Εδώ περιμένουμε, όπως το κουμπαρούλι το νονό του, τον ταχυδρόμο να μας πληρώσει για να πληρώσουμε το ρεύμα και το τηλέφωνο. Μόνο για τους λογαριασμούς φτάνει η σύνταξη. Και πού να βρεις για φαΐ, για να πληρώσεις τη συνδρομή στα φάρμακα, για να πας σε ιδιώτη γιατρό να σ' εξετάσει, γιατί αν περιμένεις το ραντεβού στο νοσοκομείο, μπορεί να μην προλάβεις και να βρεθείς πριν την ώρα σου «στα κυπαρίσσια».


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ