Ετσι επιμένει στην κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών, στο επίπεδο της πολιτικής και έχει δίκιο, γιατί την προσδιορίζει ανάμεσα στα κόμματα - διαχειριστές των συμφερόντων της ολιγαρχίας, προβάλλει ως τακτική της τη συμφωνία με τις αναδιαρθρώσεις που θα επιχειρηθούν, αφού είναι στα πλαίσια της ΟΝΕ. Τα δε στελέχη του ΠΑΣΟΚ προπαγανδίζουν ότι δεν υπάρχει πλέον άλλη πολιτική (αυτό είναι το μήνυμα των εκλογών), παρά διαφορετικές προσεγγίσεις στην εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, γι' αυτό και έχουν νόημα ύπαρξης μόνο τα κόμματα που μπορούν να συμβάλλουν με τις θέσεις τους στην καλύτερη εφαρμογή της.
Αλλωστε το ίδιο παιχνίδι παίχτηκε και προεκλογικά, με τους ίδιους όρους, για τον ίδιο σκοπό. Να ενισχυθεί η πολιτική του μονόδρομου, και των δύο κομμάτων δηλαδή, ουσιαστικά σε αγαστή μεταξύ τους συνεργασία, ερμητικά κρυμμένη πίσω από την κάλπικη αντιπαράθεση, την οξύτατη πόλωση σε ανύπαρκτες πολιτικές αντιθέσεις πέρα από τη διεκδίκηση της κυβέρνησης, την ιδεολογική τρομοκρατία, τη με θεμιτά και αθέμιτα μέσα χειραγώγηση, αλλά και την ανοιχτή κατασταλτική κρατική τρομοκρατία σ' όσους αγωνίζονται και διεκδικούν, ή τους εκβιασμούς με την ανεργία κλπ. Επιδίωξαν να εγκλωβίσουν πραγματικά τις λαϊκές δυνάμεις στο δόκανο που έστησαν, γιατί όταν πλέον μετά τις εκλογές γίνει αντιληπτή η παγίδα, δεν είναι εύκολος ο απεγκλωβισμός.
Ολη η μετεκλογική προπαγάνδα επιδιώκει να ενισχύσει την με μεγάλη ένταση και γοργούς ρυθμούς επιβολή της πολιτικής που απαιτείται για την εντός ΟΝΕ εποχή της ισχυρής πλουτοκρατικής Ελλάδας, για να πορεύεται προς την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση ο λαός. Να επιβάλει τη λαϊκή συναίνεση σ' αυτή την πολιτική, την οποία συγκάλυψαν αριστοτεχνικά πίσω από τις ανέξοδες υποσχέσεις στην προεκλογική περίοδο, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ, σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, που έχουν σχέση με τη στρατηγική του κεφαλαίου για τη συνέχεια της πορείας του στις συνθήκες που προδιαγράφουν νέα ένταση της εκμετάλλευσης για αύξηση της κερδοφορίας του.
Οι ανειλημμένες δεσμεύσεις προς τους ισχυρούς επιχειρηματίες για την προώθηση των διαβόητων αναδιαρθρώσεων, όπως ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων, καθολική εφαρμογή των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων με ωρομίσθιο, μερική απασχόληση, μοίρασμα μιας θέσης δουλιάς σε δυο και τρεις εργαζόμενους, το πάγωμα των μισθών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, η αποδιάρθρωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης κλπ. θα πάρουν το δρόμο τους άμεσα. Βεβαίως, ο εκλογικός συσχετισμός μπορεί να ευνοεί την αντιλαϊκή επίθεση, αλλά οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, ο ίδιος ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν καθορίζονται και δεν κρίνονται μια φορά στα τρία ή τέσσερα χρόνια των εκλογικών αναμετρήσεων, αλλά καθημερινά στην ταξική πάλη.
Μ' αυτές τις σκέψεις δίνουμε σήμερα στους αναγνώστες μας τα συγκριτικά εκλογικά αποτελέσματα ανά εκλογική περιφέρεια των εθνικών εκλογών 1996-2000.