Κοιμούνται σ' ένα παράπηγμα που δεν ξεπερνά τα 50 τ.μ., για τον καθένα τους δεν «περισσεύει» ούτε καν μισό τετραγωνικό μέτρο. Πλένονται έξω, με νερό από βρύσες και σκάφες που είναι παρατημένες στο χιονιά και τη βρωμιά. Εξυπηρετούνται από 3-4 χημικές τουαλέτες. Στοιβάζονται σ' ένα χώρο όπου δεν υπάρχουν όχι μόνο οι στοιχειώδεις υποδομές για την ασφαλή φιλοξενία δεκάδων ανθρώπων, αλλά ούτε καν θέρμανση, ούτε καθημερινή παρουσία γιατρού, ούτε κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις υγιεινής. Να γιατί, το μέρος, στη Χαλκίδα, που η Νομαρχία Εύβοιας θεωρεί «χώρο υποδοχής μεταναστών και προσφύγων» και στοιβάζει σήμερα 136 ψυχές μόνο «αποθήκη ανθρώπων» μπορεί να χαρακτηριστεί.

Χτες το μεσημέρι, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο «έσπασε» την απομόνωση και την αποσιώπηση που οι αρμόδιοι προσπαθούν να επιβάλουν και παρέδωσε σ' αυτούς τους ανθρώπους ένα μήνυμα συμπαράστασης, αισιοδοξίας και ελπίδας. Οι δεκάδες κουβέρτες που τους παρέδωσε αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ ήταν μία μόνο πλευρά της ολόπλευρης αλληλεγγύης που έμπρακτα και με κάθε ευκαιρία εκφράζουν οι ταξικές δυνάμεις απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στη χώρα μας, κυνηγημένοι από τον ιμπεριαλισμό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Πολιτικής Προστασίας της Νομαρχίας, υπολογίζεται ότι από το συγκεκριμένο χώρο έχουν περάσει 4.000 άνθρωποι, μόνο κατά την περίοδο 2000-2007. «Γυναίκες και άνδρες», όπως σημειώνουν συνδικαλιστές από τη Γραμματεία Εύβοιας του ΠΑΜΕ. «Κάποια φορά, έφτασε ένας ηλικιωμένος που ήταν τόσο άρρωστος που τον μετέφεραν δύο νεότεροι στα χέρια τους», συμπληρώνουν.

Η τραγωδία της προσφυγιάς αναδεικνύεται στην ιστορία που έχει να διηγηθεί καθένας από αυτούς τους ανθρώπους. Για να φτάσουν στην Ελλάδα, ταξίδευαν «πολλούς μήνες, τέσσερις, πέντε. Ακόμα και ένα χρόνο», όπως εξήγησε στο «Ρ» ο 30χρονος Ταχίρ. Οι δουλέμποροι ζητούσαν από καθέναν μέχρι και 9.000 δολάρια! «Περπατούσαμε με τα πόδια. Κάποια απόσταση κάναμε και με άλογα, με κάθε τρόπο. Με ζέστη, με κρύο. Με θερμοκρασία κάτω από το μηδέν», προσθέτει ο Ραφάκ, 20 χρονών.

«Φύγαμε από το Πακιστάν γιατί δεν υπήρχε ελευθερία», επισημαίνουν οι δυο νέοι. «Ηταν πολύ δύσκολα...» σημειώνουν. Στην πατρίδα τους, ο βασικός μισθός είναι 50 ευρώ, η ανεργία έχει εκτοξευτεί στο 70%!

Σα να μη φτάνουν οι επικίνδυνες - για την υγεία τους - συνθήκες μέσα στις οποίες επιβιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, «από πάνω τούς έχουν κλεισμένους λες και είναι εγκληματίες», υπογραμμίζουν συνδικαλιστές της περιοχής. Ο χώρος είναι περιφραγμένος από ψηλούς τοίχους. Οταν χτες έφτασε στο σημείο η αντιπροσωπεία των ταξικών δυνάμεων, η αστυνομία μάζεψε τους μετανάστες μέσα στο κτίριο όπου κοιμούνται, επιτρέποντας μόνο σε μια μικρή αντιπροσωπεία τους να συναντηθεί με τους συνδικαλιστές.

Κι αυτό όταν δύο εβδομάδες πριν, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος, Γιώργο Μαρίνο, είχε επισκεφτεί το χώρο και είχε συζητήσει με όσους μένουν εκεί. Φαίνεται ότι κάποιοι θορυβήθηκαν από τη δημοσιοποίηση των «κέντρων» μέσα στα οποία συγκεντρώνονται οι χιλιάδες κατατρεγμένοι από τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, που φτάνουν στη χώρα μας αναζητώντας καταφύγιο, αλλά καταλήγουν να γίνονται φτηνά εργατικά χέρια στις επιχειρήσεις, ως αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Οπως ενοχλεί και το κάλεσμα αντίστασης και συντονισμένου, ταξικού αγώνα που απευθύνουν τα ταξικά συνδικάτα στους εργαζόμενους κάθε χώρας, κάθε θρησκείας, κάθε φυλής. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ κάλεσαν τους πρόσφυγες, ως εργαζόμενοι στη χώρα μας, να γραφτούν και να αγωνιστούν μαζί και μέσα από τα συνδικάτα, οι αστυνομικοί σχολίασαν «τώρα κάνετε προπαγάνδα».

Τη στάση αυτή καταδίκασε με δήλωσή του ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ο οποίος, ανάμεσα σ' άλλα, επισήμανε:

«Και με τη σημερινή μας ενέργεια, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, τη συμπαράστασή μας στους μετανάστες που βρίσκονται εδώ στη Χαλκίδα, γιατί θεωρούμε ότι οι μετανάστες είναι κομμάτι της εργατικής τάξης και ό,τι προβλήματα αντιμετωπίζουν αυτοί είναι και προβλήματα των Ελλήνων εργαζομένων. Εχουμε κοινούς εχθρούς, κοινό αντίπαλο, και από κοινού πρέπει να δώσουμε την απάντηση σ' όλ' αυτά που συμβαίνουν». Και τόνισε: «Θα κάνουμε κάθε προσπάθεια για να παρέμβουμε και στην κυβέρνηση και στις τοπικές αρχές εδώ, ώστε να βελτιωθούν οι όροι διαβίωσής τους, οι οποίοι, όπως διαπιστώσαμε με τα μάτια μας, είναι απαράδεκτοι και άθλιοι και γενικότερα θα κάνουμε κάθε προσπάθεια να μπορούν αυτοί οι συνάδελφοί μας να περάσουν καλύτερες μέρες. Βρίσκονται εδώ όχι με ευθύνη δικιά τους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο».