Τα παραπάνω υπογράμμισε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες βράδυ σε συγκέντρωση στον Κορυδαλλό για την πολιτική πρόταση του Κόμματος.

Συνεχίζοντας σημείωσε: «Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και των ενεργειακών δρόμων οξύνει αντιθέσεις, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές.

Το καπιταλιστικό σύστημα όχι μόνο δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών αλλά γίνεται συνεχώς και πιο επιθετικό, πιο εκμεταλλευτικό και διεφθαρμένο.

Αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό, γιατί η ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος χρησιμοποιεί σαν καύσιμη ύλη τους ίδιους τους εργαζόμενους, δυναμώνει τα μονοπώλια, δημιουργεί μεγαθήρια που επιδιώκουν να σαρώσουν τα πάντα, να σαρώσουν κάθε δικαίωμα, για να επικρατήσουν στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό που είναι ένας αδυσώπητος πόλεμος.

Αυτό είναι βασικό ζήτημα. Και μόνο αν εξετάσει ο λαός μας τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στην πλουτοκρατία μπορεί να βγάλει ασφαλή και χρήσιμα συμπεράσματα και "να καθίσει κάθε κατεργάρη στον μπάγκο του".

Μέσα από τη σχέση οικονομίας - πολιτικής μπορεί να ερμηνευτεί, γιατί οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χτυπούν για χρόνια τα κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα, αυξάνουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, καθηλώνουν μισθούς και συντάξεις, στερούν το δικαίωμα της δουλειάς από χιλιάδες εργαζόμενους, βασανίζουν τους νέους και τις νέες με την υποαπασχόληση, εμπορευματοποιούν την Υγεία, την Πρόνοια, την Παιδεία.

Τώρα, ο απεγκλωβισμός από τις δυνάμεις της διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος μπορεί και πρέπει να γίνει μαζικά και να στραφούν λαϊκές δυνάμεις προς το ΚΚΕ, παίρνοντας υπόψη ότι όσο αυξάνονται οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου τόσο η διαχειριστική πολιτική κάθε απόχρωσης θα γίνεται πιο αντιλαϊκή.

Είναι θετικό που η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα ενίσχυσαν το ΚΚΕ στις εκλογές, είναι θετικό που αυξάνονται οι λαϊκές προσδοκίες απέναντι στους κομμουνιστές. Είναι θετικό που δυναμώνει η αντίθεση, η δυσπιστία απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική.

Είναι θετικό που ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με απεργίες, με συλλαλητήρια, με τα συνθήματα, τα αιτήματα, το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων κοντράρουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις».

Παρακάτω και σχετικά με τα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, ο Γ. Μαρίνος υπογράμμισε:

«Αυτήν την πορεία επιδιώκει να ανακόψει, να μπλοκάρει η αστική τάξη με την προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, γιατί ανησυχεί, φοβάται την όξυνση της ταξικής πάλης, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ του ΚΚΕ, γνωρίζοντας καλά ότι αλλαγή του συσχετισμού υπέρ του ΚΚΕ είναι μεγάλη δύναμη για το λαό μας.

Η πλουτοκρατία έχει δοκιμασμένο ταξικό κριτήριο, έχει από πολλά χρόνια συνειδητοποιήσει ότι αντίπαλός της, αντίπαλος των συμφερόντων της είναι το ΚΚΕ που την αντιπαλεύει καθημερινά και έχει σαν στόχο να ανατρέψει την εξουσία της.

Γι' αυτό οργανώνουν συκοφαντικές επιθέσεις, γι' αυτό κρύβουν τις θέσεις του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Μέρος της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού είναι η οργανωμένη στήριξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από μεγάλους οικονομικούς ομίλους και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και η ανάδειξή του (περισσότερο από πριν) σε παίχτη ενός διπολικού παιχνιδιού, μέσω του οποίου θα συνεχιστεί η ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Το ΚΚΕ καλεί τις λαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα δυνάμεις που έχουν αγανακτήσει από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, καλεί τους νέους και τις νέες "να ξύσουν την ταπετσαρία" και να δούνε τι υπάρχει από μέσα.

Να θέσουν ερωτήματα και να εξετάσουν τις θέσεις του ΣΥΝ συγκεκριμένα.

Ποια είναι "η εναλλακτική λύση" που προτείνει ο ΣΥΝ και τι είναι η κυβέρνηση της αριστεράς που διαφημίζει;

Υπάρχει μια πλούσια πείρα που δείχνει ότι λαϊκές δυνάμεις οι οποίες στράφηκαν σε κεντροαριστερές συμμαχίες και επιλογές, στην Ιταλία, στη Γαλλία κ.α. μετάνιωσαν, απογοητεύτηκαν.

Γιατί αυτές οι "εναλλακτικές λύσεις" συνιστούν διαχειριστικές πρακτικές διοχέτευσης της λαϊκής αγανάκτησης σε ανώδυνα για την πλουτοκρατία κανάλια, αφήνουν ανέπαφη την εξουσία της αστικής τάξης, οι πηγές του πλούτου παραμένουν στα χέρια των καπιταλιστών.

Πώς θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, αφού η εξουσία και τα μέσα παραγωγής θα είναι στα χέρια της πλουτοκρατίας και συνεπώς δε θα υπάρχει έδαφος για σχεδιασμένη αξιοποίηση των μέσων παραγωγής και κατανομής του εργατικού δυναμικού;

Πώς θα εξασφαλιστούν δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας, αφού ο ΣΥΝ συμφωνεί με τη συνύπαρξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα που έχει οδηγήσει στη δημιουργία ιδιωτικών μεγαθηρίων και στη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικά κριτήρια;

Πώς θα εξασφαλιστεί το ξεπέρασμα των ταξικών φραγμών στην Παιδεία, αφού θα παραμένει η κοινωνική αδικία και η μόρφωση θα είναι εμπόρευμα;

Από πού κι ως πού μπορεί να είναι φιλολαϊκή μια πρόταση που οικοδομείται πάνω στη στρατηγική των πολυεθνικών, στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στη Συνθήκη του Μάαστριχτ που προβλέπει την ελεύθερη, ανεμπόδιστη κίνηση του κεφαλαίου;

Από πού κι ως πού μπορεί να είναι φιλολαϊκή η πολιτική του ΣΥΝ που είναι υπέρ της ανταγωνιστικότητας - κερδοφορίας των επιχειρήσεων, υπέρ της ελεγχόμενης δήθεν μερικής απασχόλησης, υπέρ των προγραμμάτων STAGE, της ανασφάλιστης δουλειάς, υπέρ της απελευθέρωσης της ενέργειας, των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών και της μερικής ιδιωτικοποίησης νευραλγικών τομέων της οικονομίας;

Τι σχέση έχει αυτή η πολιτική με τα συμφέροντα, τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα δικαιώματα της νεολαίας που υποφέρουν από τη στρατηγική που στηρίζει ο ΣΥΝ /ΣΥΡΙΖΑ;

Τι σχέση μπορεί να έχει η ενότητα της εργατικής τάξης και η πάλη για διευρυμένα ασφαλιστικά δικαιώματα με τη συμμετοχή σε συλλαλητήρια, μαζί με τη ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ όπου εκθειάζεται ο νόμος Ρέππα, ο οποίος προβλέπει αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων;».

Καταλήγοντας, ο ομιλητής σημείωσε:

«Σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγάλη σημασία η στήριξη της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ. Αυτοί που λένε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική πρόταση λένε ψέματα.

Η αλήθεια είναι ότι έχει πρόταση εξουσίας αλλά αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική των άλλων κομμάτων.

Γιατί το ΚΚΕ παίρνει υπόψη τις συνθήκες της πάλης μέσα στον καπιταλισμό, παλεύει καθημερινά για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, αλλά δεν παγιδεύεται στη διαχείριση του συστήματος, αντίθετα με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που θεωρούν, με διάφορες εκδοχές, αναγκαία και αιώνια την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αιώνιο τον καπιταλισμό και δουλεύουν για τη διαιώνισή του».