ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εμπαίζουν το λαό

Σχέδιο αποπροσανατολισμού και παραπλάνησης του λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αμφότερες, μη δυνάμενες να αντιπαρατεθούν επί της ουσίας σε μια πολιτική που πηγάζει από τα «ιερά» ευρωενωσιακά «ευαγγέλια», επιλέγουν την τακτική των πυροτεχνημάτων, της εντυπωσιοθηρίας, σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού, που δέχεται σφοδρή επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων του. Στο πλαίσιο της μεταξύ τους ανούσιας κόντρας, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε δημοψήφισμα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απάντησε με πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης. Ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε «θόλωσε» τη συζήτηση γύρω από την επιτακτικά αναγκαία όξυνση της λαϊκής πάλης εναντίον, όχι απλά της κυβέρνησης, αλλά της πολιτικής που αυτή εφαρμόζει, ενεργώντας προς όφελος της πλουτοκρατίας.

Ολα αυτά, τη στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ, κατ' επιταγή των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή αντιδραστικών αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία, χτυπά το λαϊκό εισόδημα με τις πλάτες συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών που συνυπογράφουν εξευτελιστικές αυξήσεις, την ώρα που προσφέρει γην και ύδωρ στα σχέδια των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της αναζήτησης λύσης στο όνομα της ΠΓΔΜ.

Ολα αυτά μοιάζουν «λεπτομέρειες» για τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί συμφωνούν με τις επιλογές του «ευρωμονόδρομου». Δεν αντιπαρατίθενται στα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Με την πολιτική τους βάζουν εμπόδια στο κύριο, που είναι η ανασύνταξη του κινήματος ώστε να ανέβει η οργάνωση και η δράση των μισθωτών εργαζομένων, της κινητήριας, δηλαδή, δύναμης της ταξικής πάλης, ώστε να αναπτυχθεί η κοινή πάλη με τα φτωχά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Ποια άλλη απόδειξη χρειάζονται οι εργαζόμενοι για την κοροϊδία σε βάρος τους από το ΠΑΣΟΚ, που με το ένα χέρι κατέθετε πρόταση μομφής και με το άλλο συνυπέγραφε στη ΓΣΕΕ αυξήσεις - ψίχουλα, αλλά και για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που παραπέμπει στα αστικά δικαστήρια τους αντεργατικούς νόμους για να βρουν, τάχα, δικαίωση οι εργαζόμενοι, όταν απαιτείται ένταση της αγωνιστικής ταξικής δράσης των εργαζομένων, ενώ συμπορεύεται με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και αλλού;

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να τους δώσουν την απάντηση που τους αξίζει. Να μην αποπροσανατολιστούν. Να απαντήσουν με ανασύνταξη, αναγέννηση του κινήματός τους ενάντια στην πολιτική και τα σχέδια της πλουτοκρατίας. Να αγωνιστούν για την ανατροπή όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για σύγχρονα ασφαλιστικά δικαιώματα. Για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Για σταθερή δουλειά για όλους, με ελεύθερο χρόνο, για σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές παροχές. Για να μην υλοποιηθεί ο νόμος - πλαίσιο, που παραδίδει την Παιδεία πλήρως στον έλεγχο των μονοπωλίων. Για να μην περάσει ο δεύτερος «Καποδίστριας». Για σωρεία άλλων μέτρων που αφορούν στην αντισεισμική θωράκιση, προστασία του νερού, αντιπλημμυρικά έργα, προστασία του περιβάλλοντος. Για τη διεκδίκηση δημοψηφίσματος για την καταδίκη της ευρωσυνθήκης και της ΕΕ.

Συμπαραστάτη και πρωτοπόρα δύναμη σ' αυτήν την κατεύθυνση της πάλης τους θα έχουν το ΚΚΕ και τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δίπλα τους, σε κάθε βήμα αντιπαράθεσης με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, για μια άλλη πολιτική, φιλολαϊκή, που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, μιας λαϊκής εξουσίας.

Ο καημός του «μάνατζερ»...

Τη νοημοσύνη και τη μνήμη των εργαζομένων προκαλεί η χτεσινή παρουσία της Μ. Ξενογιαννακοπούλου, μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και του Αλ. Τσίπρα, προέδρου του ΣΥΝ, στη συγκέντρωση των εργαζομένων του ΟΤΕ στα δικαστήρια, όπου εκδικάζονταν τα ασφαλιστικά μέτρα της διοίκησης της επιχείρησης για να κηρυχτεί η απεργία τους παράνομη και καταχρηστική.

Αυτό ωστόσο που αξίζει ιδιαίτερο σχολιασμό, είναι οι εξόχως αποκαλυπτικές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ θεωρεί ότι «ο ΟΤΕ είναι περιουσία του ελληνικού λαού» και «πρέπει να παραμείνει δημόσιος» τη στιγμή που και ο ίδιος ξέρει ότι το 72% του ΟΤΕ ανήκει στους ιδιώτες και μάλιστα το 60% σε ξένους θεσμικούς επενδυτές. Η δήλωσή του αυτή ταυτίζεται απόλυτα με την αντιπολιτευτική τακτική του ΠΑΣΟΚ που προκειμένου να αθωώσει το δικό του αντιλαϊκό έργο ως κυβέρνηση, βαφτίζει τον ΟΤΕ δημόσια περιουσία.

Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει τι εννοεί ο ΣΥΝ όταν μιλά για «δημόσια παιδεία», «δημόσια υγεία», για «δημόσιες επιχειρήσεις» και άλλα παρόμοια. Οτι αυτοί οι τομείς θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε βάρος των εργαζομένων, προς όφελος του κεφαλαίου και υπό τον έλεγχό του. Μετά απ' όλα τα παραπάνω, καθόλου δεν ξαφνιάζει η θέση του ΣΥΝ και του προέδρου του ότι «ο κ. Αλογοσκούφης και ο κ. Καραμανλής δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εκχωρούν το μάνατζμεντ της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς επενδυτές». Αυτός είναι ο καημός τους. Αν τα δικαιώματα των εργαζόμενων και του λαού θα τα πετσοκόβει ο Γερμανός ή ο Ελληνας κεφαλαιοκράτης. Και εις ανώτερα...

Εγκώμια και «προκλήσεις»

Γρηγοριάδης Κώστας

Θα φούσκωσαν από περηφάνια σίγουρα οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ βλέποντας χτες τα εγκωμιαστικά σχόλια των συγκροτημάτων για την εξευτελιστική Εθνική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψαν με την εργοδοσία. Πρώτο και καλύτερο το «Βήμα», που σε πρωτοσέλιδο σχόλιό του εκθειάζει τη συμφωνία, αποδίδοντάς τη μάλιστα στο «ρεαλισμό και την ευελιξία» που επέδειξαν οι εργοδότες, που «κινήθηκαν κοντά στις διεκδικήσεις των εργαζομένων». Από κοντά η «Καθημερινή», που διακρίνει, καθ' όλα δικαιολογημένα, πίσω από την υπογραφή της ΓΣΣΕ μια «συμφωνία κοινωνικής ειρήνης ΣΕΒ - ΓΣΕΕ», η οποία όπως αναφέρει «προκάλεσε ικανοποίηση στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης». Ταυτόχρονα, η έγκυρη συντηρητική εφημερίδα επιτίθεται στο ΠΑΜΕ και σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της με τίτλο «Πρόκληση ΠΑΜΕ» γράφει: «Στην πρωτοφανή απειλή ότι "όποιος βάλει την υπογραφή του θα το πληρώσει, θα ματώσει", προέβη χθες το ΠΑΜΕ, που πρόσκειται στο ΚΚΕ και διαφώνησε με τη σύμβαση»... Δε θα περίμενε κανείς διαφορετικό σχολιασμό και καλύτερη υποδοχή για τη σύμβαση της ντροπής από τις εφημερίδες της πλουτοκρατίας. Ούτε, βεβαίως, πρέπει να υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση πως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποτελεί το καλύτερο εργαλείο του περάσματος της αντιλαϊκής πολιτικής. Το κίνημα αν έχει τέτοιους συνδικαλισταράδες, τι να τους κάνει τους εχθρούς... Οι εργαζόμενοι, βέβαια, που βγάζουν ασφαλώς τα συμπεράσματά τους για το ποιοι και πώς υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, έχουν τον τελευταίο λόγο.

Ελεύθερες απολύσεις στην πράξη

Διερρήγνυε τα ιμάτιά του χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, αρνούμενος μετά βδελυγμίας ότι οι βιομήχανοι θέτουν ζήτημα απελευθέρωσης των απολύσεων. «Μπορούμε να το βγάλουμε μια και καλή από τη μέση αυτό;», δήλωνε αγανακτισμένος χτες (στον «Αλφα 9,89»), σπεύδοντας να αποσαφηνίσει τη θέση του Συνδέσμου: «Δεν έχουμε θέσει ποτέ τα τελευταία χρόνια θέμα για το όριο των απολύσεων ούτε θα το θέσουμε, ο κανονισμός που υπάρχει είναι πάρα πολύ καλός για να γίνεται σωστά η δουλειά μας, δε ζητούμε τίποτα σε αυτό», είπε. Πράγματι δε θέτουν τελευταία τέτοιο «αίτημα» ακριβώς γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος και στην πράξη έχει ικανοποιηθεί. Η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης με αλματώδη ρυθμό τα τελευταία χρόνια, η μη τήρηση συστηματικά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η κατάργηση του συνδικαλισμού στα εργοστάσια - γκέτο και οι τρομοκρατικές απολύσεις συνδικαλιστών που σηκώνουν κεφάλι, αποτελούν ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους οι εργοδότες έχουν από χρόνια καταφέρει να έχουν λυμένα τα χέρια τους καταργώντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Επιπλέον, ο κανονισμός που υπάρχει σήμερα (νόμος 2874/2000) κάνει πράγματι τη δουλειά τους, αφού τους επιτρέπει 4 απολύσεις το μήνα για τις επιχειρήσεις από 20 μέχρι 199 άτομα...