Οκτώ Ομοσπονδίες, 13 Εργατικά Κέντρα και εκατοντάδες κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία εργαζομένων σε όλη τη χώρα, συγκροτούν τον πυρήνα του απεργιακού μετώπου της ερχόμενης Τετάρτης 16 Απρίλη, για τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Πρόκειται για αναμέτρηση μεγάλης σημασίας, που αφορά στο σύνολο των εργαζομένων και τα δικαιώματά τους.

Ιδιαίτερη αξία έχουν οι απεργιακές αποφάσεις συνδικαλιστικών Οργανώσεων που για πρώτη φορά συντονίζουν τη δράση τους με τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η συμμετοχή τους επιβεβαιώνει τα ποιοτικά βήματα που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έκανε το προηγούμενο διάστημα, πρωτοστατώντας στην πάλη για το Ασφαλιστικό, συσπειρώνοντας νέες δυνάμεις.

Κάτω από την πίεση των εργαζόμενων και των πραγματικών προβλημάτων, απεργιακές αποφάσεις έχουν πάρει πολλές ακόμα συνδικαλιστικές Οργανώσεις, όπου δεν πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις. Αυτό επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό ότι η απεργία στην οποία πρωτοστατούν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ήταν αναγκαιότητα ριζωμένη στις διαθέσεις των εργαζομένων να κλιμακώσουν την πάλη για τις Συλλογικές Συμβάσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων σ' αυτά τα συνδικάτα ήταν καθοριστική στο να ληφθεί απόφαση για απεργία. Ανεξάρτητα από το αν υιοθετήθηκε ή όχι το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το κύρος, η ταχτική και η αυξανόμενη επιρροή των ταξικών δυνάμεων στους εργαζόμενους κάθε κλάδου είναι αυτή που ασκεί πίεση, επιβάλλει κινητοποιήσεις και απεργιακές αποφάσεις.

Η απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας θα γίνει στις 10.30 π.μ. στην πλατεία Ομόνοιας. Στη Θεσσαλονίκη, στις 10.30 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου και στον Πειραιά, στις 10.30 π.μ. στον Ηλεκτρικό Σταθμό. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει με ανακοίνωσή της και η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας.

Η απεργία της Τετάρτης αποτελεί συνέχεια και σταθμό στην πολύμορφη δράση των ταξικών Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων με αιχμή τις Συλλογικές Συμβάσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι ο τόπος από τον οποίο κάθε εργαζόμενος μπορεί και πρέπει να εκφράσει την αντίδρασή του στην «αύξηση» του ενός (1) ευρώ τη μέρα που υπέγραψε με τους εργοδότες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η μεσοσταθμική «αύξηση» του 4,48% για το 2008 και 3,71% για το 2009 στον ιδιωτικό τομέα και τα 0,57 ευρώ «αύξηση» που δίνει η εισοδηματική πολιτική του 2008 στους δημόσιους υπάλληλους, είναι κοροϊδία και εμπαιγμός για όλη την εργατική τάξη. Και σαν τέτοιος πρέπει να απαντηθεί.

Σ' αυτή τη σύμβαση του αίσχους, στην πολιτική της ακρίβειας και της λιτότητας, αποτελεσματική απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η κλιμάκωση της πάλης για ικανοποιητικές αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, στις κλαδικές συμβάσεις. Ο διεκδικητικός αγώνας με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, που απαντάει στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, συγκρούεται με την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις λογικές που θέλουν τους εργαζόμενους υποζύγια στο κάρο της «ανταγωνιστικότητας» και των «αντοχών της οικονομίας».

Η μαζική και αποφασιστική συμμετοχή στην περιφρούρηση, στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις θα στείλει ηχηρό μήνυμα και θα κόψει τη φόρα στους μεγαλοεργοδότες, οι οποίοι στις διαπραγματεύσεις οχυρώνονται πίσω από τη Σύμβαση της ΓΣΕΕ και προκαλούν με τις «αυξήσεις» πείνας που προτείνουν. Οι εργαζόμενοι έχουν πείρα. Ξέρουν ότι ο δικός τους αγώνας, με οργανωτή και μπροστάρη τις ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις τους ήταν αυτός που υποχρέωσε τα προηγούμενα χρόνια τους εργοδότες σε συμβάσεις που ξεπερνούσαν τις «αυξήσεις» της Εθνικής Γενικής Συλλογικής.

Μετά την ψήφιση του νόμου Πετραλιά, η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου θέλουν να ξεμπερδεύουν μια κι έξω με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Γι' αυτό και προσπαθούν να σπείρουν τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό, να ποτίσουν τις εργατικές συνειδήσεις με τη λογική του «ο γέγονε γέγονε». Να μεταθέσουν τις όποιες θολές αντιδράσεις στο αόριστο μέλλον, δίνοντας χώρο σ' εκείνους που εχθρεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα.

Οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον και καθήκον να σπάσουν με τη συμμετοχή τους στην απεργία την «εργασιακή ειρήνη» που επιδιώκουν οι εργοδότες, οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Να κλιμακώσουν την πάλη ενάντια στο νόμο Πετραλιά, που ήδη μπαίνει σε εφαρμογή, προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμα πιο μαζικές και δυναμικές μάχες το επόμενο διάστημα. Να εκφράσουν καθολικά την εναντίωσή τους στους νόμους Σιούφα και Ρέππα, απαιτώντας την κατάργησή τους, μαζί και του νόμου Πετραλιά.

Μόνο ένας τέτοιος αγώνας, μ' αυτά τα επιθετικά χαρακτηριστικά μπορεί να ορθώσει αποτελεσματικά αναχώματα στα χειρότερα που έρχονται. Στο μέτωπο του Ασφαλιστικού, το επόμενο διάστημα θα ξεσπάσει η επίθεση στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, με στόχο την οριστική κατάργησή τους. Μετά το νόμο Ρέππα, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα επέλαση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, την ίδια ώρα που με ταχύτατους ρυθμούς προχωρούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία και στην Πρόνοια.

Ιδια είναι η κατάσταση και στο μέτωπο των εργασιακών σχέσεων. Το κλίμα προετοιμάζει το «πόρισμα Κουκιάδη», στα πλαίσια του «διαλόγου» για την αναμόρφωση του Εργατικού Δικαίου. Στόχος των μέτρων που επιδιώκει το κεφάλαιο, είναι η πλήρης απαλλαγή του από τις αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης και των όποιων περιοριστικών διατάξεων ισχύουν σήμερα για τις μαζικές απολύσεις, η διεύρυνση της μερικής απασχόλησης και της υποαπασχόλησης, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας με τρόπο που θα εξασφαλίζει ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία στις επιχειρήσεις.

Δε χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να καταλάβει πού θα οδηγήσουν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης αν από τώρα δεν αντιπαλευτούν, δεν πάρουν απάντηση. Η περίπτωση των γιατρών και της οργάνωσης του χρόνου εργασίας τους είναι αποκαλυπτική. Στο όνομα της εφαρμογής των ευρωπαϊκών οδηγιών για το ωράριο εργασίας και τις εφημερίες, προωθείται η πιο αντιδραστική μορφή διευθέτησης του χρόνου εργασίας, όπου ο κάθε γιατρός θα διαπραγματεύεται κατά μόνας το ωράριό του, το οποίο ούτως ή άλλως θα ξεπερνάει κατά πολύ τα τυπικά προβλεπόμενα. Κι όλα αυτά σε ένα σύστημα Υγείας που ιδιωτικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς, σε βάρος των δικαιωμάτων υγειονομικών και ασθενών.

Η απεργία της Τετάρτης είναι η φωνή της αντίστασης και της διεκδίκησης της εργατικής τάξης ενάντια στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και στην πολιτική που αυτά εκφράζουν. Ενάντια στους βιομηχάνους και στους μεγαλοεργοδότες, στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της συναίνεσης. Είναι το αναγκαίο βήμα κλιμάκωσης στο δρόμο προς την απεργία της Πρωτομαγιάς και τον ταξικό γιορτασμό της. Η επιτυχία της απεργίας θα βοηθήσει ώστε από καλύτερες θέσεις οι εργαζόμενοι να δώσουν τη μάχη για τις κλαδικές Συμβάσεις. Η ίδια η πείρα τους το 'χει αποδείξει.