Μακριά από τις πραγματικές ανάγκες του λαού, αλλά παράδεισος κερδοσκοπίας των μεγαθηρίων της Πληροφορικής. Αυτό είναι το «σχολείο του μέλλοντος», όπως τουλάχιστον περιγράφηκε στη διάρκεια του ομώνυμου Διεθνούς Συνεδρίου που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο από τα εκπαιδευτήρια «Δούκα», υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και με πλήθος χορηγών, κατά κανόνα από το χώρο των νέων τεχνολογιών. Χρυσοί χορηγοί ήταν η «Microsoft» και η «Byte».

Ο Κοινοτικός επίτροπος για θέματα Εκπαίδευσης Jan Figel, από το βήμα του συνεδρίου, αναφέρθηκε στην ανάγκη καλλιέργειας και ανανέωσης δεξιοτήτων, στην απασχολησιμότητα και την καταπολέμηση του «κοινωνικού αποκλεισμού», με τους όρους, βέβαια, της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου το οποίο εκφράζει. Εκανε λόγο για τα στοιχεία της δημιουργικότητας και καινοτομίας που προωθεί η ΕΕ, περιγράφοντάς τα σαν τη δυνατότητα να μετασχηματίζονται οι ιδέες σε προϊόντα και υπηρεσίες, δηλαδή γνώση στην υπηρεσία του κέρδους. Ο Κοινοτικός επίτροπος επανέλαβε τους κεντρικούς στόχους της ΕΕ, η οποία με την πολιτική της φτιάχνει μια Παιδεία υπηρέτη των επιχειρήσεων. Ιδιαίτερα ευχαριστημένος δήλωσε για την παρουσία των χορηγών του συνεδρίου και σημείωσε ότι η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα «θα έπρεπε να είναι το σύνηθες και όχι η εξαίρεση». Ανάμεσα σε άλλα, δεν παρέλειψε να αφήσει και μια δόση αντικομμουνισμού, λέγοντας ότι «το 1917 έγινε μια επανάσταση στη Ρωσία που έφερε μακρόχρονες δικτατορίες και απώλειες», για να καταλήξει ότι πρέπει μέσα από την Παιδεία να μαθαίνουμε να φτιάχνουμε ένα καλύτερο μέλλον.

«Θεωρούμε ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία στην Παιδεία, παράλληλα με το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μπορούν να ωφελήσουν πολλαπλώς την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα και κυρίως τη νέα γενιά της πατρίδος», δήλωσε από το βήμα ο υφυπουργός Παιδείας Ανδρ. Λυκουρέντζος, εξηγώντας προφανώς την επιλογή του υπουργείου να πάρει υπό την αιγίδα του ένα συνέδριο ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, σημείωσε ότι «πρακτικές σε άλλες κοινωνίες και σε άλλα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορεί στην Ελλάδα να είναι απαγορευμένος καρπός. Και αντιλαμβάνεστε ότι αναφέρομαι στην ανάγκη συνύπαρξης της ιδιωτικής με τη δημόσια εκπαίδευση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση», είπε. Βέβαια, η πραγματικότητα από τις άλλες χώρες που επικαλείται το υπουργείο έχει δείξει ότι αυτή η συνύπαρξη έχει οδηγήσει και τη δημόσια εκπαίδευση να λειτουργεί με ιδιωτικά κριτήρια, σε βάρος του ίσου δικαιώματος στη μόρφωση και του προσανατολισμού της Παιδείας.

Το συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν πανεπιστημιακοί, εκπρόσωποι μεγάλων εταιρειών κ.ά., αποτέλεσε βήμα προώθησης των νέων τεχνολογιών, αποθεώνοντας το ρόλο τους και προβάλλοντας διεθνή μοντέλα σχολείων, στα οποία οι νέες τεχνολογίες υποκαθιστούν τον παιδαγωγικό ρόλο του σχολείου. Κάτι τέτοιο, βέβαια, βρίσκεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην Παιδεία, με στόχο την παραγωγή των αυριανών απασχολήσιμων, διά βίου καταρτίσιμων, χωρίς ουσιαστική μόρφωση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς διεκδικήσεις.

Περίπου 500 νέα σχολικά κτίρια χρειάζονται στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για να τελειώσουμε με τη διπλοβάρδια, ν' απαλλαγούμε από τα μισθωμένα κτίρια, για να φύγουν οι μαθητές από ακατάλληλα και επικίνδυνα κτίρια. Χίλια εφτακόσια νέα νηπιαγωγεία χρειάζονται για να καλύψουν την υποχρεωτική φοίτηση όλων των νηπίων σε δημόσια νηπιαγωγεία. Είναι αδιευκρίνιστο πόσα ειδικά σχολεία χρειάζονται, με θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής ειδικής αγωγής. Μετά το σεισμό του '99, 429 σχολικές μονάδες από τις 2.465 (17,4%!) κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση. Το 55% των σχολικών κτιρίων χαρακτηρίζονται «γερασμένα», το 30,2% είναι κτισμένα πριν το 1959, το 40,9% χτίστηκαν πριν από 30 και περισσότερα χρόνια.

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια ημερίδας που διοργάνωσε, προχτές, η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) για τη σχολική στέγη. Η Βάνα Τζιαντζή, πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ, επισήμανε ότι για να χτιστεί ένα σχολείο χρειάζονται περίπου 20 αποφάσεις, αλλά μόνο μια απόφαση για να χαθεί: «Δεκάδες οικόπεδα χαρακτηρισμένα χάνονται κι άλλα δίνονται χάρισμα στους ιδιώτες να χτίσουν σχολεία με ΣΔΙΤ». Να σημειωθεί ότι για ένα δωδεκαθέσιο σχολείο ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) δαπανά 1,6 εκατομμύρια ευρώ, ενώ με τις ΣΔΙΤ το κόστος εκτινάσσεται σε πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ.

«Οι γονείς αδυνατούν ν' απογειωθούν από τις ανάγκες της πραγματικότητας, που τους τραβάνε από το μανίκι και αγωνίζονται απεγνωσμένα για κάθε σπιθαμή πανάκριβου και περιζήτητου εδάφους για να κτιστούν σχολεία. Η αντιπαράθεση που εξελίσσεται για το σκοπό της εκπαίδευσης εκδηλώνεται και στο θέμα της σχολικής στέγης. Αυτοί που θέλουν το σχολείο να προετοιμάζει το παιδί για τις "ανάγκες της αγοράς" θεωρούν αναγκαίο, για να πετύχει καλύτερα ο στόχος τους, να εγκαταστήσουν την αγορά και τους ανθρώπους της μέσα στο σχολικό κτίριο. Τα παιδιά μας χρειάζονται δημόσιο, δωρεάν σχολείο για όλους τους μαθητές, σε κτίρια σύγχρονα και ασφαλή, σε πρωινή λειτουργία, που να προετοιμάζει ελεύθερους πολίτες με κριτική σκέψη, με αγάπη για τη γνώση και τον άνθρωπο. Με ελεύθερο χρόνο, για την ανάπτυξη της κοινωνικότητας, την επαφή με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την τέχνη», τόνισε η Β. Τζιαντζή.

Εκ μέρους της ΟΛΜΕ, ο Κ. Μανιάτης στο χαιρετισμό του είπε ότι όλα απορρέουν από την υποχρηματοδότηση της Δημόσιας Εκπαίδευσης.

Τα ατυχήματα στους πολιτικούς χώρους είναι υπαρκτά, σημείωσε ο Γ. Παπαδόπουλος, καθηγητής Ιατρικής, και αναφέρθηκε σε μελέτη καταγραφής όλων των ατυχημάτων που έγιναν σε σχολεία, από τέσσερα νοσοκομεία της Αττικής (μελέτη του υπουργείου Υγείας το 1996). Ο αριθμός των μαθητών, σύμφωνα με τη μελέτη, που έπρεπε να πάνε σε εξωτερικά ιατρεία, είναι 4.260. Το 22% των ατυχημάτων σε παιδιά συμβαίνουν στο σχολείο. Στην Πορτογαλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 9,3% και στην Αυστρία 1%. Σε έλεγχο 32 σχολείων, από 4 διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, στο 78% έλειπαν πινακίδες κώδικα οδικής κυκλοφορίας, στο 97% δεν υπήρχαν διαβάσεις πεζών για μαθητές, σπασμένα παράθυρα υπήρχαν στο 59% των σχολείων, στο 89% οι μπασκέτες ήταν ελαττωματικές, ενώ πυροσβεστήρες έλειπαν στο 90% των σχολείων. «Η κατάσταση έχει βελτιωθεί, όμως και τα νέα σχολεία δε συντηρούνται, άρα γίνονται κι αυτά επικίνδυνα», σημείωσε ο Γ. Παπαδόπουλος.

Ο Γ. Σαρηγιάννης, καθηγητής Αρχιτεκτονικής, αναφέρθηκε στο διαπαιδαγωγητικό ρόλο που πρέπει να παίζει ακόμα και το κτίριο ενός σχολείου. Πρέπει να έχει συγκεκριμένα μεγέθη για λόγους παιδαγωγικούς, όπως μέχρι 600 παιδιά η σχολική μονάδα και 20 παιδιά η τάξη. Επίσης, πρόσθεσε ότι το κτίριο του σχολείου πρέπει να είναι σε ανθρώπινη κλίμακα, να εξυπηρετεί και να διαπαιδαγωγεί περιβαλλοντικά τα παιδιά, δηλαδή σχολικές αυλές με πράσινο, όχι μπετόν και άσφαλτο, το κτίριο να είναι φιλικό και όχι με κάγκελα σαν φυλακή. Η σχέση του σχολείου με την πόλη υπογράμμισε ότι πρέπει να συνιστά ένα σχολείο προσπελάσιμο από τα παιδιά, ενταγμένο σε ένα δίκτυο πεζόδρομων και πράσινου.

Ο Κ. Μπάκας, εκπρόσωπος του Οργανισμού Αντισεισμικής Προστασίας, ενημέρωσε για τα μέτρα «έκτακτης ανάγκης» σε περίπτωση σεισμού, όπως η άρση επικίνδυνων αντικειμένων στα σχολεία.