«Ενα ακόμα καμπανάκι κινδύνου για την εργατική τάξη», χαρακτηρίζει η Γραμματεία Υγιεινής και Ασφάλειας του ΠΑΜΕ τις μέρες του καύσωνα που θα ακολουθήσουν, καθώς «εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με εργασιακούς χώρους - καμίνια, πραγματικά κολαστήρια. Αυτό αφορά και ανοιχτούς χώρους (εργοτάξια, κ.τ.λ.), όπου υπάρχει άμεση έκθεση στον ήλιο, αλλά και κλειστούς χώρους, όπου είτε λόγω κατασκευής (μη επαρκής αερισμός, υπόγεια, θερμοκήπια, κ.τ.λ.), είτε λόγω εργασιακών παραγόντων (π.χ. λειτουργία μηχανών) οι συνθήκες εργασίας θα είναι ανυπόφορες και εξοντωτικές».

«Σε όλους αυτούς τους χώρους θα απαιτηθεί από τους εργαζόμενους να δουλέψουν μέχρι τελικής πτώσης, στο όνομα της συνέχισης της παραγωγής, των προθεσμιών για την παράδοση των εμπορευμάτων, της "εξυπηρέτησης του πελάτη", της "ανταγωνιστικότητας"», σημειώνει το ΠΑΜΕ και η ανακοίνωση, με αφορμή τον επικείμενο καύσωνα, συνεχίζει: «Η δουλειά κάτω από συνθήκες καύσωνα δεν αποτελεί ζήτημα παλικαριάς ή σκληραγώγησης. Η εργατική τάξη δε χρειάζεται να αποδείξει στους κεφαλαιοκράτες τις ικανότητές της, τις αντοχές και το κουράγιο της. Δε χρειάζεται να κάνουμε το "καλό παιδί" απέναντι στην εργοδοσία, να ξοδεύουμε και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα για ένα άθλιο μεροκάματο.

Απέναντί μας έχουμε, εκτός από τους εργοδότες, και έναν ακόμα ύπουλο αντίπαλο: η ζέστη και η υγρασία έχουν και άμεσα αρνητικά αποτελέσματα (καταπόνηση, αφυδάτωση, αύξηση του κινδύνου εργατικών ατυχημάτων), αλλά και μακροπρόθεσμη επίδραση σε χρόνιες παθήσεις (καρδιοπάθειες, κ.τ.λ.). Δε χωράει, λοιπόν, κανένας εφησυχασμός, καμιά επανάπαυση, με πρόφαση το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από μας τις σωματικές του αντοχές. Πολύ περισσότερο, όταν και για τα ζητήματα αυτά δεν πρόκειται κανείς άλλος να φροντίσει για την υγεία μας εκτός από εμάς τους ίδιους και τα ταξικά σωματεία μας».

«Για την εργοδοσία - συνεχίζει το ΠΑΜΕ -, η κερδοφορία είναι πρωτεύον ζήτημα. Κέρδη και εργατικά συμφέροντα δε συμβιβάζονται, γι' αυτό και ποτέ δεν παίρνονται ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων. Δεν μπορούμε να περιμένουμε περισσότερα ούτε από το κράτος και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Θα ξαναδούμε τυπικές ανακοινώσεις, προειδοποιήσεις και ευχολόγια, χωρίς καμία αυστηρή εφαρμογή έστω και της κολοβής σημερινής νομοθεσίας.

Είναι, λοιπόν, στο χέρι μας, στο χέρι των ταξικών σωματείων, να απαιτήσουν και να επιβάλουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων.

Τα μέτρα αυτά αποτελούν μια ελάχιστη προστασία των εργαζομένων απέναντι στις συνθήκες καύσωνα. Αποτελούν ζήτημα αντιπαράθεσης με τους κεφαλαιοκράτες που, με «το καρότο ή το μαστίγιο», με την τρομοκρατία ή με το καλόπιασμα, θα προσπαθήσουν σε κάθε περίπτωση να αποφύγουν να τα πάρουν. Απαιτείται, επόμενα, η πρωτοβουλία και η ενεργητική παρέμβαση των ίδιων των ταξικών σωματείων, των επιτροπών Υγιεινής και Ασφάλειας όπου υπάρχουν, η προπαγάνδιση αυτών των μέτρων σαν στόχων πάλης μέσα στους εργαζόμενους. Να γίνουν τα ταξικά σωματεία (κλαδικά και εργοστασιακά) αποκούμπι για τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο δουλειάς, σημείο καταγγελίας, πληροφόρησης και αγωνιστικής στήριξης για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς τους».