ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 8 Ιούλη 2008
Σελ. /32
Στα «δίχτυα» της αντιμεταναστευτικής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τους 48 Πακιστανούς μετανάστες που επέβαιναν σε δουλεμπορικό ιστιοφόρο σκάφος, το οποίο έπλεε, με σβηστά τα φώτα, στη θαλάσσια περιοχή Αγιοκάμπου Λάρισας, το «μεγάλο ταξίδι» προς την «άγνωστη ελπίδα» τέλειωσε πριν τον τελικό προορισμό. Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, το σκάφος εντοπίστηκε από τις λιμενικές αρχές της περιοχής και οδηγήθηκε στο λιμανάκι του Αγιοκάμπου. Οι 48 επιβάτες του συνελήφθησαν από την αστυνομία και προωθήθηκαν για τα περαιτέρω. Μαζί τους συνελήφθησαν οι δύο Ουκρανοί κυβερνήτες του σκάφους, καθώς και δύο Ιρακινοί δουλέμποροι, που περίμεναν στον Αγιόκαμπο να τους παραλάβουν για να τους μεταφέρουν στην Αθήνα.

Με τη σύλληψή τους δε σημαίνει πως τέλειωσαν και τα βάσανα των μεταναστών, καθώς στην περιοχή λείπουν οι βασικές υποδομές υποδοχής και φιλοξενίας, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η ταλαιπωρία τους, ενώ τους περιμένει και η μεγάλη απογοήτευση της απέλασης. Η περιπέτεια των 48 Πακιστανών μεταναστών ξεκίνησε, όταν πήραν τη «μεγάλη απόφαση» να φύγουν από την πατρίδα τους και να αναζητήσουν, μακριά απ' αυτήν, καλύτερη μοίρα. Ηρθαν σε επαφή με δουλεμπορικά κυκλώματα - σύμφωνα με πληροφορίες, από τον καθένα τους οι δουλέμποροι πήραν περί τα 5.000 ευρώ - και μετά από μεγάλη ταλαιπωρία βρέθηκαν σε ακρωτήρι της Τουρκίας, απέναντι από τη Λέσβο. Εκεί, τους στοίβαξαν σαν τα ζώα στο μικρό δουλεμπορικό ιστιοφόρο, που ξεκίνησε τον «σκοτεινό πλου» του στο Αιγαίο. Μπήκε έτσι μια ακόμα μικρή ψηφίδα στο μωσαϊκό της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, η οποία, αφού με την ιμπεριαλιστική της πολιτική φροντίζει για τον εκδιωγμό ολόκληρων πληθυσμών από τις εστίες τους, αναλαμβάνει μετά και την «περιποίησή» τους, όταν αυτοί βγουν στον πηγεμό για ένα καλύτερο αύριο...

Τώρα επικαλείται τον κίνδυνο χρεοκοπίας!

Νέα προσπάθεια ανακοπής των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων του λιμανιού του Πειραιά ξεκίνησε η κυβερνητική διοίκηση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά ΑΕ, για να διευκολύνει την κυβέρνηση στη διαδικασία παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ ΑΕ στην κινεζική «Cosco». Σήμερα, ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ ΑΕ, Ν. Αναστασόπουλος, θα συναντηθεί διαδοχικά με τις διοικήσεις όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων του χώρου.

Η αξίωση που θα προβάλει είναι να σταματήσει η αποχή από τις υπερωρίες και την εργασία τα Σαββατοκύριακα, που έχουν ξεκινήσει οι εργαζόμενοι από τις 5 Γενάρη και θα συνεχίσουν ολόκληρο τον Ιούλη, επειδή - κατά τον Ν. Αναστασόπουλο - ο Οργανισμός απειλείται ...με χρεοκοπία! Βέβαια, η πρόκληση του διευθύνοντος συμβούλου δεν πατάει στον αέρα. Εχει βάση την τακτική που ακολουθούν όλο αυτό το διάστημα οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΟΜΥΛΕ και τα σωματεία, που με την τακτική τους, η οποία είναι κομμένη και ραμμένη στη λογική της ανταγωνιστικότητας, οδηγούν τον αγώνα των εργαζομένων σε αδιέξοδο και εκφυλισμό.

Περί «συνεργασιών» και «αντικειμενικής δημοσιογραφίας»

O πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, έχει μόλις τελειώσει την ομιλία του στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΠΕ του κόμματός του. Ο δημοσιογράφος, αλαφιασμένος βγαίνει από την αίθουσα, καλεί την εφημερίδα του και με στεντόρεια φωνή, όλο σιγουριά, λέει: «Ο πρόεδρος, το είπε καθαρά: Καμία συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό να βάλεις τίτλο». Κοιτάζουμε ξανά το κείμενο της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΝ, με την αμφιβολία ότι ίσως κάτι να μην είχαμε καταλάβει καλά, όμως το γραπτό κείμενο, άλλα έλεγε: «Δε μας ενδιαφέρει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ» κατ' αρχήν, όμως παρακάτω συμπλήρωνε: «... με τους σημερινούς όρους, με τους όρους που επιθυμεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ...». Εντάξει, δικαίωμα του καθενός είναι, να ερμηνεύει όπως θέλει - ή όπως καταλαβαίνει - τους «αστερίσκους» και τις «παραπομπές», τα διάφορα «ναι μεν, αλλά», που ξεχειλίζουν το σύνολο των πολιτικών κειμένων του ΣΥΝ, όμως δεν κρατούν και καμιά... «πισινή», οι καλοί και έμπειροι συνάδελφοι; 'Η μήπως, πάνω στην αγωνία τους, να στείλουν τους εργαζόμενους - που έχουν αηδιάσει από το δικομματισμό - από την «κεντροαριστερή» πόρτα, ξανά στην αγκαλιά του δικομματισμού, δεν μπορούν να διαβάσουν στοιχειωδώς μια πολιτική ομιλία;


Οι ... ιππότες της τιμιότητας

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΙΣΤΑ! Ο Μιχάλης Λιάπης, ως υπουργός της κυβέρνησης, δίνει αυτές τις μέρες «μάχη για την αλήθεια και το δίκιο». Αυτό μας λέει...

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου - ως εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ - δίνει, επίσης, μάχη για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο.

Εντάξει βρε παιδιά, χαλαρώστε. Μην πολεμάτε τόσο πολύ με τέτοια ζέστη. Περιμένετε να περάσει ο καύσωνας και βλέπουμε.

Ομολογουμένως πάντως, τόσοι ...ιππότες της τιμιότητας είχαν καιρό να μας τύχουν σε αυτή τη χώρα. Κι όλοι, μάλιστα, προερχόμενοι από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.

Λες και είναι ...κάποια άλλα τα κόμματα που κυβερνούν τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Σαν να μην έχουν ιδέα πώς εμφανίστηκαν σε αυτόν τον τόπο οι εταιρείες τύπου «Ζήμενς», πώς γιγαντώθηκαν οι κάθε λογής προμηθευτές του Δημοσίου και στη συνέχεια οι γνωριμίες και οι μίζες.

Προφανώς γι' αυτό, όποιος τους ακούει γελάει, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ καλοκαίρι, το σύστημα ηλεκτροδότησης της χώρας βρίσκεται - όπως μας λένε - σε τεντωμένο σκοινί.

Γιατί, άραγε; Μήπως τους αιφνιδίασαν για μια φορά ακόμη οι υψηλές θερμοκρασίες; Δεν είχαν ιδέα πως το θερμόμετρο μπορεί να φτάσει τους 42 βαθμούς Κελσίου; Το θεωρούν σπάνιο για την Ελλάδα;

Από πέρυσι το καλοκαίρι μέχρι τώρα, τι ακριβώς έκαναν για τον εκσυγχρονισμό του δικτύου; Προφανώς, τίποτε που να λύνει το πρόβλημα.

Πολύ φοβόμαστε ότι για μια χρονιά ακόμη θα πρέπει να κοιτάμε το χάρτη της Ελλάδας, προσπαθώντας να μαντέψουμε ποιο νησί ή ποια περιοχή θα είναι αυτή που θα μείνει μέρες χωρίς ρεύμα.

Είναι κάτι σαν ...θερινό ενεργειακό λαχείο κατευθείαν από την πολιτική υποβάθμισης της ΔΕΗ. Σε όποιον κληρώσει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στο σπίτι του κρεμασμένου...

Συνήθως «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί», όμως είναι τέτοιος ο κυνισμός των εκπροσώπων των αστικών κομμάτων, τόσο εξοργιστικός, που όχι μόνο δε μένουν σιωπηλοί, αλλά και συναγωνίζονται σε φλυαρία. Μάλιστα, τοποθετούνται με τέτοιο προκλητικό τρόπο απέναντι στους εργαζόμενους, από τους οποίους ζητάνε να αποδεχτούν με ικανοποίηση τη λεηλασία της ζωής τους.

Ο λόγος γίνεται για τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ γύρω από την υπόθεση του σκανδάλου «Ζήμενς», όπως, βέβαια, και άλλων προηγούμενων και όσων θα ακολουθήσουν, όσο το σύστημα αυτό που γεννάει «Ζήμενς» μένει ακλόνητο. Η τακτική της διάχυσης ευθυνών και του τσουβαλιάσματος όλων στο ίδιο σακί είναι γνωστή. Βασικά, σε αυτό που στοχεύουν, είναι ο λαός να βλέπει τη δική τους σήψη, τη σήψη του εκμεταλλευτικού συστήματος το οποίο από μόνο του είναι ένα σκάνδαλο, αλλά και παράγει σκάνδαλα και διαφθορά, και να αποδέχεται αυτήν την κατάσταση σαν αναπόδραστη μοίρα του. Θέλουν τον εργαζόμενο σε θέση θεατή, που, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί μόνο να μάθει για κάποιο διεφθαρμένο ξεχωριστό πρόσωπο, ίσως και υψηλά ιστάμενο, που η απομάκρυνσή του θα παίξει το ρόλο της κολυμβήθρας του Σιλωάμ για ολόκληρο το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Ο ένας μετά τον άλλο, στελέχη των κομμάτων εξουσίας, σαν να είναι σε συντονισμό, βγαίνουν - στο πλαίσιο της λογικής του συμψηφισμού και της συγκάλυψης - να πουν στο λαό, κρίνοντας από τα τεκταινόμενα στα κόμματά τους, από τους ίδιους τους εαυτούς τους, πως «όλοι τα παίρνουνε, αλλά δεν είναι και τόσο ανησυχητικό»... Με περισσό θράσος, λοιπόν, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Βερελής, είπε σε κυριακάτικη συνέντευξή του πως, «απ' όσα γνωρίζουμε διαχρονικά, όλα τα ταμεία των κομμάτων κάπως έτσι γεμίζουν». Στον ίδιο χορό και κυβερνητικά στελέχη, που προσπαθούν να εμφανίσουν σαν απλή κοινωνική συναναστροφή, σαν ανθρώπινες σχέσεις, το συγχρωτισμό υπουργών και άλλων υψηλά ιστάμενων του κυβερνητικού κόμματος με εκπροσώπους μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτή είναι η σύμφυση κεφαλαίου και πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Ενα σώμα, μια ψυχή. Ομως, αφού δεν μπορούν πλέον να πείσουν, επιχειρούν τη διάχυση της δεδομένης διαφθοράς τους, ώστε να δίνεται η αίσθηση στο λαό ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που καθημερινά υποφέρουν από την πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, δεν πρέπει να έχουν καμιά αμφιβολία ότι τα αστικά κόμματα, ως θεραπαινίδες που είναι του κεφαλαίου, με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν. Χρηματοδοτούνται από τους μεγάλους επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν το κάνουν για να ...βρει καλό η ψυχή τους, αλλά για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.

Μέσα από όλο αυτό το βορβορώδες τοπίο, μια καθαρή αλήθεια βγαίνει. Είναι το συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη, ο λαός, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να φέρει την κάθαρση, γιατί την έχει ανάγκη. Αρκεί να κάνει την οργή του πολιτική δύναμη και πολιτική δράση, που θα ανατρέψει τις «Ζήμενς» και την εξουσία τους. Αυτό για το οποίο το ΚΚΕ καθημερινά παλεύει.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ