ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί φτώχειας

Τα οικονομικά δεδομένα που αφορούν τις λαϊκές οικογένειες έχουν διαμορφωθεί έτσι, που το τελευταίο διάστημα θεωρούνται σχεδόν φυσιολογικές οι συζητήσεις για τη φτώχεια που απειλεί να χτυπήσει μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Η εντεινόμενη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου, μάλιστα, έχει ως αποτέλεσμα να μιλούν για το φάσμα της επαπειλούμενης φτώχειας ακόμα και οι εμπνευστές, τα πρώτα βιολιά, των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων. Από την κλίκα του G8 και την Ευρωπαϊκή Ενωση, μέχρι τα δικά μας κόμματα της πλουτοκρατίας και τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης. Αυτά που πάντα πρωταγωνιστούν στο μανιπουλάρισμα της κοινής γνώμης με τρόπο που παθητικά να αποδέχεται ακόμα και τις πλέον αντιλαϊκές - αντιδραστικές πολιτικές.

Η παραδοχή του προβλήματος της φτώχειας είναι ολοφάνερο ότι δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με σκέψεις και προβληματισμούς για οποιουδήποτε είδους αλλαγές στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Το αντίθετο, μάλιστα. Οι συζητήσεις για τις επιπτώσεις από την πολιτική στήριξης της οικονομικής ολιγαρχίας γίνονται αποκλειστικά με στόχο τη διαχείριση ενός υπαρκτού προβλήματος, ώστε ακόμα πιο αποφασιστικά να εξασφαλιστούν οι όροι για τη συνέχιση της ίδιας ακριβώς πολιτικής. Από αυτήν την άποψη, καλό είναι να μη διαφεύγουν της προσοχής μας δύο στοιχεία, τα οποία ανέκαθεν έπαιρναν υπόψη τους αυτοί που εκπονούν τα διάφορα οικονομικά προγράμματα και πολιτικές στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου.

Το πρώτο έχει να κάνει με τις ίδιες τις ανάγκες της πλουτοκρατίας, να συνεχίζεται απρόσκοπτα η αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου. Να υπάρχει, δηλαδή, μια εργατική τάξη, η οποία να είναι σε θέση να κινεί την παραγωγική διαδικασία. Να παράγει τον πλούτο, που βάζουν στο χέρι τα αφεντικά. Μόνο που στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης του συστήματος, αυτή η εργατική τάξη δεν μπορεί να είναι ρακένδυτη, να μη σιτίζεται, να μη στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο, να μην έχει κάποιες ώρες ανάπαυσης κ.ο.κ. Σ' αυτό το πλαίσιο εξετάζεται το ενδεχόμενο και θεωρείται πολύ πιθανό - και σε επίπεδο ΕΕ και σε εθνικό επίπεδο - τους επόμενους μήνες να εξαγγελθούν κάποια μέτρα που θα απευθύνονται σε ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες εξαιτίας της πολιτικής συνεχούς αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, στην ουσία ζουν σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης. Λόγος γίνεται για μικρές οικονομικές ενισχύσεις, που θα δοθούν για μικρό χρονικό διάστημα και τίποτα περισσότερο.

Το δεύτερο - συνυφασμένο και αυτό με το πρώτο - είναι το εύρος της λαϊκής δυσαρέσκειας, χωρίς κινδύνους για το σύστημα. Ο υπολογισμός της αντίδρασης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην ακόρεστη μανία του κεφαλαίου για όλο και μεγαλύτερα κέρδη. Αυτό, όμως, είναι το κρίσιμο σημείο και για τα θύματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Τα θύματα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Να συνειδητοποιήσουν ότι η φτώχεια δεν είναι σύμπτωμα του 2008, είναι σύμφυτο του συστήματος και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα σημερινά δεδομένα. Να κατανοήσουν ότι αυτοί είναι οι παραγωγοί του πλούτου και να πιστέψουν ότι σε αυτούς ανήκουν τα πάντα. Τελικά, να οργανωθούν, να συμβάλουν στην ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα της πολιτικής πάλης για την ανατροπή του συστήματος, συσπειρωμένοι στο δικό τους, το λαϊκό μέτωπο πάλης, για να ανοίξουν τις πύλες της κοινωνίας, που πρώτο μέλημά της θα 'ναι η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους.

«Γκάφες» εξαπάτησης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι τιμές στο ράφι των σούπερ μάρκετ έχουν καταγράψει μείωση». Το είπε - ποιος άλλος; - ο υπουργός Ανάπτυξης Χρ. Φώλιας, θέλοντας να αποδείξει ότι τα περιβόητα «41 μέτρα» κατά της ακρίβειας φέρνουν αποτελέσματα. Επικαλούμενος «τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν», προσπάθησε να πείσει ότι ήταν τα μέτρα της κυβέρνησης που συγκράτησαν τις τιμές στα φρούτα και λαχανικά και άρα τον πληθωρισμό. Είναι αντιληπτή η εναγώνια προσπάθεια του υπουργού, που μιλάει με τη «γλώσσα» των επιχειρηματιών ακριβώς γιατί μόνο αυτή γνωρίζει, να εμφανίσει αποτελέσματα στη μάχη κατά της ακρίβειας, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα τον διαψεύδει οικτρά. Η ακρίβεια, τα υπερκέρδη δηλαδή των πολυεθνικών, οργιάζουν και σαρώνουν τα λαϊκά εισοδήματα, χάρη ακριβώς στην εφαρμοζόμενη πολιτική που στηρίζεται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ειδικά όμως ο εν λόγω υπουργός δεν μπορεί να διεκδικεί εύσημα, ακριβώς γιατί μέχρι πριν από λίγο καιρό έβλεπε την ακρίβεια «μόνο στα δελτία των 8», είχε απειλήσει πλειστάκις ότι «θα κόψει τα χέρια των κερδοσκόπων», ενώ δεν είχε πρόβλημα «να φάει πολύ ηλιέλαιο»... Μόνο που δεν πρόκειται για απανωτές «γκάφες» αλλά για συστηματική προσπάθεια παραπλάνησης των λαϊκών μαζών...

Ελεγχόμενες αποκαλύψεις και στόχοι

Είναι εξόφθαλμο, για όποιον μπορεί να παρακολουθεί στοιχειωδώς, τις αποκαλύψεις για τη «Ζήμενς». Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει η αμερικανική δικηγορική εταιρεία «Debevoise -Plimton». Αυτή είναι, για να σταθούμε στα τελευταία 24ωρα, η πηγή των αποκαλύψεων των «Νέων» του Σαββάτου ή του «Ελεύθερου Τύπου» και του «Εθνους» της Κυριακής, σύμφωνα με τις παραπομπές των ίδιων των εφημερίδων. Είναι ολοφάνερο ότι η δικηγορική αμερικανική εταιρεία κολοσσός έχει έναν πλήρη φάκελο για την υπόθεση και διοχετεύει στοιχεία που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εντολοδόχων της, δηλαδή τόσο της γερμανικής πολυεθνικής όσο και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ. Η τελευταία, ως γνωστόν, παρενέβη στην υπόθεση με τις μίζες της «Ζήμενς», ακριβώς για να προστατεύσει τα συμφέροντα των αμερικανικών πολυεθνικών, όπως της «General Electric», που είναι ο μεγάλος ανταγωνιστής της «Ζήμενς». Σε ό,τι αφορά τα «καθ' ημάς» το ερώτημα που προκύπτει είναι άλλο. Γνωρίζοντας «πρόσωπα και πράγματα» η αμερικανική εταιρεία είναι δυνατόν να κρατά σε «ομηρία» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και να παζαρεύει μαζί τους, προκειμένου να προστατεύσει μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα των εργοδοτών της σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού; Αλλά στον καπιταλισμό έτσι γίνεται. Γι' αυτό ο ελληνικός λαός πρέπει να τους πάρει όλους αμπάριζα...

Αναζητώντας νέες «εφεδρείες»...

«Εμείς πάλι ελπίζουμε πως, όπως συνήθως συμβαίνει σε κύκλους στην Ιστορία, κάποιοι σοβαροί άνθρωποι εκτός και εντός κομμάτων θα αντιληφθούν ότι ήρθε η ώρα για κάτι καινούριο...». Ασφαλώς και δεν αποτελεί μόνο ευχή του διευθυντή της «Καθημερινής» Αλ. Παπαχελά να έρθει «κάτι καινούριο» στην πολιτική ζωή του τόπου. Αν και δεν αποσαφηνίζεται ποιο είναι αυτό «το καινούριο», ωστόσο εδώ και καιρό έχει γίνει σαφές ότι το καινούριο αναζητείται είτε στη συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατά τα γερμανικά πρότυπα, είτε στη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, είτε στη δημιουργία ενός νέου κόμματος, που θα δημιουργηθεί όπως λένε κάποιοι από επιχειρηματίες και θα εκφράζει αυθεντικά τα συμφέροντά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η «τύχη» ενός τέτοιου κόμματος έχει αρχίσει να «ανιχνεύεται» στα γκάλοπ των τελευταίων μηνών, ενώ δε λείπουν και οι αναφορές σε πρόσωπα (διάβαζε Βγενόπουλος) που θα αναλάμβαναν ένα τέτοιο εγχείρημα. Σε κάθε περίπτωση πάντως το βέβαιο είναι ότι οι αναζητήσεις αυτές «πηγάζουν» από την τάση απαξίωσης του αστικού πολιτικού συστήματος από τους εργαζόμενους οι οποίοι ταυτίζουν την αντιλαϊκή πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ γιατί δε δίνει λύσεις στα προβλήματα, προς όφελος του λαού. Και αδυνατεί να χειραγωγεί. Το σύστημα αναζητά εφεδρείες, αλλά ο λαός, που έχει «καεί» πολλές φορές από αυτές, δεν είναι ανάγκη να «δοκιμάσει» για να πειστεί. Νισάφι πια!

Συχνές εξετάσεις

Με τη διατεταγμένη υπηρεσία το πρόβλημα είναι ότι οφείλεις να περνάς εξετάσεις κάθε τόσο. Ετσι και ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι φαίνεται υποχρεωμένος κάθε λίγο και λιγάκι να πετάει μια προβοκάτσια για το ΚΚΕ. Γι' αυτό και χτες, με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του, διαπιστώνει «Τρικυμία εν κρανίω στο ΚΚΕ για το "Μακεδονικό"» και μέσα από τους πολύ γνωστούς εθνικιστικούς συνειρμούς του ζητάει το λόγο γιατί στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο στις Πρέσπες συμμετείχε και η «Σοσιαλιστική Νεολαία της Μακεδονίας». Είπαμε, πρέπει οι αντιΚΚΕ εξετάσεις που περνούν, να είναι συχνές, ακόμα και αν εκτίθεται ο ρόλος τους όλο και περισσότερο...