Πριν από λίγες μέρες, το Κόσσοβο ανακοίνωσε πανηγυρικά το όνομα του υπουργού Εξωτερικών της ...«χώρας» και ταυτόχρονα την έκδοση νέων διαβατηρίων. Ακούγεται σα θλιβερό ανέκδοτο μεσούσης της θλιβερής και παρανοϊκής ειδησεογραφίας του Αυγούστου και κανείς δε θα το πρόσεχε, αν η είδηση δε συνοδευόταν από την ουσία της. Λίγα λεπτά μετά την αναγγελία, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι αναγνωρίζουν τα καινούρια διαβατήρια των Κοσσοβάρων και θα τα δέχονται παράλληλα με τα ταξιδιωτικά έγγραφα που εδώ και χρόνια χορηγούν οι κατοχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε επιλεγμένους Κοσσοβάρους.

Για όποιον θυμάται τις πικρές ειρηνικές κουβέντες των παράπλευρων απωλειών και των εθνοκαθάρσεων 9 χρόνια πίσω, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε ανηλεώς τ' απομεινάρια της Σερβίας, εκείνο το κουκουέδικο «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», τώρα αποκαλύπτεται σε όλο του το τυπικό διπλωματικό μεγαλείο. Το προτεκτοράτο έχει και διαβατήριο. Ομως ήρθε η Οσετία, το καυκάσιο παιχνίδι του ΝΑΤΟ, να τρομάξει και να εξοργίσει όσους ακόμα επιμένουν να σκέφτονται πολιτικά και ιδεολογικά, χωρίς να εγκλωβίζονται στη φωλιά του πουλιού και τη φαντασμαγορία της αγοράς. Είμαι σίγουρη, σύντροφοι, πως ούτε ένας στο εκατομμύριο σ' ολόκληρο τον κόσμο εξοργίστηκε με την αναφορά του CNN στο βρώμικο πόλεμο που άνοιξε στην Οσετία με τα εξής εγκυκλοπαιδικά διανθίσματα: «Η νότια Οσετία είναι μια πολύ πολύ μικρή μικρούλα απαρατήρητη περιοχή στον κόσμο μήκους μόλις 100 χιλιομέτρων. Σ' αυτή τη λωρίδα κατοικούν ελάχιστοι άνθρωποι, μόλις 70.000, οι οποίοι μάλιστα μιλούν μια γλώσσα που προσομοιάζει στα φαρσί παστούν (περσικά), για φαντάσου!...». Την ίδια ώρα ο Πρόεδρος της Γεωργίας εμφανιζόταν στις τηλεοράσεις μπροστά από μια γιγάντια σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης ικανή να μπερδέψει τον οποιονδήποτε γνωρίζει στοιχειώδη γεωγραφία. Η προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης με φόντο την Ολυμπιάδα στο επίπεδο της ανθρώπινης ζωής το 2008, στο επίπεδο της εξουσίας βρωμάει πετρέλαιο και ΝΑΤΟικά συμφέροντα, στο επίπεδο των απολίτικων πολιτών συνοψίζεται στην κυνική φράση «ευτυχώς που πρόλαβε να παίξει ο Παναθηναϊκός στην Τιφλίδα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος». Αυτό που μοιάζει παρωνυχίδα στην ισοπεδωτική ειδησεογραφία του καλοκαιριού, δηλαδή το αίμα που συζήτησαν Μπους και Πούτιν στο Πεκίνο σ' ένα διάλειμμα μεταξύ πυροτεχνημάτων είναι το χρώμα του επερχόμενου δραματικού χειμώνα για τον κόσμο και τον τόπο σε επίπεδο εργαζόμενων λαών. Και καθώς η προεκλογική χρονιά που διανύουμε μοιάζει να είναι η κατακυρίευση της πολιτικής από την επικοινωνία, ίσως να έχει σημασία να σας διηγηθώ τη μικρή περιπέτεια της Μάγιας, μιας σαραντάχρονης Γεωργιανής, μητέρας δύο παιδιών, που, μ' ένα βασικό μισθό οικιακής βοηθού στην Ελλάδα, τρέφει οχτώ στόματα όλων των ηλικιών σ' ένα χωριό έξω απ' την Τιφλίδα και νοσταλγεί τη ...Σοβιετία μ' όλα της τα λάθη όσο ο φυλακισμένος την όψη τ' ουρανού χωρίς κάγκελα.

Μπαίνει η Μάγια στο λεωφορείο τις προάλλες, Νέα Σμύρνη - Σύνταγμα. Μια κυρία γύρω στα 65 φορτωμένη κι όρθια τη σηκώνει ηθικά από τη θέση της και αυτοβούλως. Μιλάει κι άψογα ελληνικά η Μάγια, προσφέρει τη θέση της στην κυρία, τη βοηθάει με τις σακούλες της και λίγο πριν τη στάση, όπου η κυρία θα κατέβαινε, προσφέρεται να τη διευκολύνει ως να κατέβει και τα σκαλιά. Κατάπληκτη η κυρία τη ρωτάει: «Από πού είστε; τέτοια ευγένεια και καλοσύνη έχω χρόνια να συναντήσω σε λεωφορείο». Η Μάγια απαντά φυσικά σα το νερό, «είμαι από τη Γεωργία κι έτσι μ' έχουν μάθει απ' το σπίτι μου να φέρομαι». Αυτό ήταν. Η Οσετία στη γραμμή του λεωφορείου Νέα Σμύρνη - Σύνταγμα. «Να ξεκουμπιστείς κι εσύ κι οι όμοιοί σου από δω, που μας δολοφονήσατε το Σεργιανόπουλο, εσείς οι Γεωργιανοί, αλήτες, δολοφόνοι κ.λπ. κ.λπ.». Οι επιβάτες του λεωφορείου μουρμούρισαν κάτι για την πνευματική ισορροπία της κυρίας, όπως λέμε οξύς τηλεοπτικός κακοήθης ρατσισμός, η Μάγια πήγε στη δουλειά της κι έβγαλε το μεροκάματο με ελαφρά ανεβασμένη την πίεση κι έναν κλαυσίγελο απολύτως ελληνικό στην καρδιά της.

Θυμίζω ότι επί 2 μήνες η πολιτισμένη ευρωελληνική κοινή γνώμη που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την ευρωπαϊκή οδηγία προετοιμαζόταν να ξεσκίσει το δολοφόνο για τον οποίο πληροφορήθηκε εν τέλει μόνο την ηλικία και την εθνικότητα. Τριαντάχρονος Γεωργιανός. Δεν εκπαιδεύτηκε ποτέ ούτε αναλογικά, ούτε ψηφιακά, κυρίως όμως πολιτικά, όταν ακούσει τη λέξη Οσετία να ανακαλέσει συνειρμικά το Μπεσλάν και τα νεκρά παιδιά στο σχολείο... Οχι τίποτ' άλλο, αλλά πάω στοίχημα ότι αν φουντώσει φωτιά στον Καύκασο κάποιοι θα κάνουν πολιτικές αναλύσεις βασισμένες σε δημοσκοπήσεις που θα 'χουν γίνει στο ποδάρι από νέους «ερευνητές» μερικής απασχόλησης των 400 ευρώ σε λεωφορεία της γραμμής Νέα Σμύρνη - Σύνταγμα.