Θιβέτ, ή αλλιώς «η Στέγη του Κόσμου». Το Θιβέτ βρίσκεται στην κεντρική Ασία και με μέσο υψόμετρο τα 4.900 μέτρα είναι η ψηλότερη περιοχή της Γης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι γνωστά μεταξύ μύθου και ιστορίας, το Θιβέτ άνθισε τον 7ο αιώνα και έγινε ανεξάρτητο βασίλειο με πρωτεύουσα τη Λάσα. Ο Αυτοκράτορας της Μογγολίας ανακήρυξε το Θιβέτ ιερό τόπο και το έθεσε «υπό την προστασία του», ενώ το 16ο αιώνα περιήλθε στα εδάφη της Κίνας. Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι Βρετανοί εισέβαλαν στο Θιβέτ και κατέλαβαν τη Λάσα το 1904. Το 1907 οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την κινεζική κυριαρχία στην περιοχή, ενώ ο τότε Δαλάι Λάμα εκμεταλλευόμενος τις τότε αναταραχές, κατέλαβε την εξουσία και αναγνωρίστηκε ως «αυτόνομη περιοχή» από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, το 1949-1950 ο Μάο Τσε Τουνγκ διέταξε την απελευθέρωση του Θιβέτ, ενσωματώνοντάς το ξανά στα κινεζικά εδάφη.

Πνευματικοί και διοικητικοί ηγέτες του Θιβέτ ήταν οι Δαλάι Λάμα, που θεωρούνται η μετενσάρκωση του πρώτου ηγέτη του θρησκευτικού κράτους. O σημερινός Δαλάι Λάμα είναι ο Τενζίν Γκιάτσο, με στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την CIA...

Η κινεζική κυβέρνηση το 1959 ήρθε σε σύγκρουση με το καθεστώς των Λάμα, που εγκατέλειψαν το Θιβέτ, μετέβησαν στην Ινδία και εγκατέστησαν εκεί την «εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ», όπως την αποκαλούν, με ηγέτη το σημερινό Δαλάι Λάμα, ισχυριζόμενοι ότι πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν από το Πεκίνο... O T. Γκιάτσο σε δηλώσεις του, το 1991, υποστήριζε ότι στο Θιβέτ υφίσταται ένα κινεζικό απαρτχάιντ, που αρνείται στους Θιβετιανούς ισότιμο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο στην ίδια τους τη χώρα, «απειλώντας τελικά να μας αφομοιώσουν και να μας απορροφήσουν...».

Ωστόσο η απόλυτη αλήθεια για το Θιβέτ καλύπτεται ακόμα πίσω από το μύθο της θρησκευτικής, ειρηνικής, άκακης και άδολης κοινωνίας, που ζούσε αρμονικά υπό τη διοίκηση των μοναχών, μέχρι τη μέρα που ήρθαν οι Κινέζοι... Είναι όμως ακριβώς έτσι;

Η ιστορία του Θιβέτ τυλίγεται από μυστήριο δεδομένου ότι η θέση του και το μοναχικό - ιερατικό καθεστώς δεν επέτρεπαν στον οποιονδήποτε να έχει πρόσβαση στην κλειστή κοινωνία που είχε δημιουργηθεί γύρω από την ιερή πόλη της Λάσα. Ετσι εμφανίζεται ως μία «αυτόνομη» περιοχή, που πάντα λειτουργούσε στα πλαίσια μιας αυτοκρατορίας...

Πληροφορίες και μαρτυρίες φαίνεται να επιβεβαιώνουν ότι οι εξεγέρσεις μετά την τελική προσάρτησή του στη ΛΔ της Κίνας το 1951 χρηματοδοτήθηκαν, οργανώθηκαν και σχεδιάστηκαν από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, με τη CIA να διεξάγει από το 1959 έναν «μυστικό πόλεμο στο Θιβέτ», που είχε σαν στόχο να καταφέρει πλήγμα στον κομμουνισμό δημιουργώντας ένα προτεκτοράτο στην καρδιά των σοσιαλιστικών χωρών, ή αν δεν κατάφερνε να φτάσει μέχρι εκεί, να προκαλέσει τριγμούς και προβλήματα στο Πεκίνο... Σε καμία περίπτωση πάντως τα κίνητρα δε βασίζονταν στην αγνή αλληλεγγύη για τον «καταπιεσμένο θιβετιανό λαό» και τις όποιες διεκδικήσεις του, όπως παρουσιάζεται.

Δεδομένου ότι τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών δημοσιοποιούνται επιλεκτικά ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, δεν υπάρχουν έγγραφα της CIA που να επιβεβαιώνουν ή να διαψεύδουν τα γεγονότα, αλλά δημοσιεύματα και βιβλία που βασίζονται σε μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα του 1959 και ρίχνουν κάποιο φως στις επιχειρήσεις της Ουάσιγκτον στη Στέγη του Κόσμου...

Ετσι αφού το 1951 η θρησκευτική διοίκηση του Δαλάι Λάμα είχε υπογράψει το Σχέδιο Ειρηνικής Απελευθέρωσης του Θιβέτ, από τον Κινεζικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, ξεκίνησε να οργανώνεται από μία ομάδα Θιβετιανών, που αργότερα ονομάστηκε Choushi Gandrug (Τέσσερα Ποτάμια, Εξι Βουνά), υπό τον Γκόμπο Τάσι, η λεγόμενη «αντίσταση», που κατάφερε τελικά να προκαλέσει γενικευμένες ταραχές το Φλεβάρη του 1956.

Ωστόσο ο ηγέτης των Choushi Gandrug, βλέποντας ότι δεν είναι σε θέση μόνος του να προχωρήσει τα σχέδια «ανεξαρτητοποίησης», αναζήτησε έξωθεν βοήθεια, προς την οποία του έδειξε το δρόμο ο αδελφός του Δαλάι Λάμα, Τζιάλο Θόντουπ, που ήδη είχε προσεγγιστεί από τη CIA και διατηρούσε δεσμούς με τις ΗΠΑ. Για την Ουάσιγκτον το Θιβέτ ήταν ένα δέλεαρ ως μέρος της γενικότερης αντικομμουνιστικής πολιτικής τους, καθώς το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει ήταν να μετατραπεί το Θιβέτ σε ένα «ευαίσθητο σημείο για τους κόκκινους», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ένας αξιωματούχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.

Οι αντάρτες της ομάδας του Τάσι ενθουσιάστηκαν από την αμερικανική υποστήριξη, έστω και αν το μόνο που ήξεραν για τις ΗΠΑ ήταν ότι αποτελούσε έναν από τους μεγαλύτερους, ίσως και το «νούμερο ένα» εχθρό της Κίνας. Ετσι οι Θιβετιανοί «αυτονομιστές» βρέθηκαν να εκπαιδεύονται στα σύγχρονα όπλα και στον ανταρτοπόλεμο και να αποκτούν αντικομμουνιστική - αντικινεζική συνείδηση στη Σαϊπάν, με δασκάλους Αμερικανούς πράκτορες. Στα μαθήματα που έλαβαν, όπως οι ίδιοι ομολογούν, περιλαμβάνονταν επίσης κατασκοπία, μυστικοί κώδικες και ασύρματοι.

Μόνος στόχος ήταν «να σκοτώνουμε Κινέζους» αναφέρει χαρακτηριστικά ένας Θιβετιανός βετεράνος, με επικεφαλής της επιχείρησης τον αξιωματικό της CIA Ρότζερ ΜακΚάρθι. Οι επιχειρήσεις της CIA, υπό το κωδικό όνομα «Το τσίρκο των σκιών», προχωρούσαν από το 1957 και οι Αμερικανοί, που δεν ήξεραν μέχρι τότε ούτε πού τοποθετείται το Θιβέτ στο χάρτη, ένιωθαν ικανοποίηση για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων στην Ασία, ενάντια στο Σοσιαλισμό, κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ενώ το 1958 ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Αϊζενχάουερ έστελνε «μήνυμα» στους «Θιβετιανούς φίλους του»...

Στην έκρυθμη αυτή κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, ο «ηγέτης» του Θιβέτ, Δαλάι Λάμα, Τενζίν Γκιάτσο, δραπέτευε «για να σωθεί», στις 17 Μάη του 1959, υπό την προστασία δύο Θιβετιανών αμερικανικής εκπαίδευσης ανταρτών, προς την Ινδία, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο και παραμένει μέχρι και σήμερα... Παρ' όλα αυτά η δραπέτευσή του και ο τρόπος που επιτεύχτηκε, εξακολουθούν να θεωρούνται «μυστήριο».

Οι μάχες συνεχίζονταν μέχρι και την εκλογή του Τζον Φ. Κένεντι στην προεδρία των ΗΠΑ, καθώς και το 1961 η CIA συνέχιζε το έργο της προμήθειας όπλων και χρημάτων στους αντάρτες του Θιβέτ, τους οποίους εκπαίδευαν οι Αμερικανοί στο Νεπάλ. Θιβετιανοί πράκτορες κατάφεραν ακόμα να φωτογραφήσουν θέσεις του κινεζικού στρατού και να τοποθετήσουν κατασκοπευτικούς μηχανισμούς οι οποίοι και έδωσαν στις ΗΠΑ στοιχεία για τις πρώτες πυρηνικές δοκιμές της Κίνας στο Λοπ Νορ, βόρεια του Θιβέτ το 1964.

Οι αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις έπεσαν σε χειμερία νάρκη μετά την εκλογή του Ρόμπερτ Νίξον στην προεδρία των ΗΠΑ που θεώρησε επικερδέστερη την προσπάθεια της οικονομικής προσέγγισης του Πεκίνου, αντί της δήθεν «απελευθέρωσης του Θιβέτ». Το 1974 έκλεισε και το τελευταίο στρατόπεδο εκπαίδευσης ανταρτών στο Νεπάλ.

Από τότε μέχρι και σήμερα το βάρος της αξιοποίησης των Θιβετιανών από τους ιμπεριαλιστές φέρει ο Δαλάι Λάμα, που ανάλογα με τις περιόδους αυξάνει την παρουσία και την ενεργητικότητά του, ζητώντας κατά περίσταση την «ανεξαρτητοποίηση» ή την «αυτονομία» της περιοχής του Θιβέτ...

Νέος κύκλος ταραχών και δημοσιοποίησης του «θιβετιανού δράματος» όπως αποκαλείται, πραγματοποιήθηκε τον τελευταίο καιρό, λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και κατά τη διάρκειά τους. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και υποστηρικτών της ανεξαρτησίας του Θιβέτ, με άγνωστους πόρους, πραγματοποίησαν προπαγανδιστικές εκστρατείες, με ακτιβιστές, κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο. Αίτημά τους η ανεξαρτησία του Θιβέτ και ο σεβασμός των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα». Οι διαδηλώσεις τις περισσότερες φορές κατέληγαν σε επεισόδια, με φωτογραφίες που κάνουν το γύρο του κόσμου...

Μένει στην ίδια τη ζωή να δείξει γιατί το Θιβέτ έπρεπε να βρεθεί τώρα ξανά στην επικαιρότητα, σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία η Κίνα εμφανίζεται να είναι μία όλο και καλύτερη ανταγωνίστρια των άλλων μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη...