-- Θα ήθελα να σας ρωτήσω, επειδή προχτές και σήμερα μιλήσατε για λυκοσυμμαχίες και για λύκους που τσακώνονται για τη διανομή της λείας. Μάλιστα προχτές είπατε ότι καμία συμμαχία ούτε με τον Σαρκοζί ούτε με τον Θαπατέρο μπορεί να φέρει τη λύση. Αν εκτιμάτε ότι διαμορφώνεται ένα συγκρουσιακό διεθνές περιβάλλον στο οποίο η χώρα θα πρέπει αργά ή γρήγορα να πάρει θέση. Και αν εκτιμάτε πως υπάρχει αυτό, τι θα σημάνει η νέα κρίση που λέτε ότι θα έρθει;

-- Να το ξαναπώ. Είμαστε οι τελευταίοι που θα υποτιμήσουμε το ρόλο των διεθνών συμμαχιών. Αλίμονο, γιατί ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Αλλά τώρα, κάθε κυβέρνηση εξαρτάται ποιους θεωρεί συμμάχους. Οπως ξέρουμε, οι στρατηγικοί μας εταίροι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες με τις οποίες έχουμε στρατηγική συμμαχία, είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αναζητούν τη συμμαχία των ηγετικών δυνάμεων και να μας θεωρούν καθωσπρέπει. Και να μπούμε και στο σκληρό πυρήνα. Στον πολύ σκληρό.

Είναι άλλο πράγμα τώρα για τη λήψη μιας απόφασης, παραδείγματος χάρη να σας πω ένα πράγμα και με τα σημερινά δεδομένα, εμείς βάζουμε ζήτημα παρότι έχουμε διαφορετική άποψη για τη συμμετοχή μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, παρ' όλα αυτά λέμε ότι η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας πρέπει να αξιοποιηθεί σαν πίεση για το Κυπριακό. Τέτοιες κινήσεις μπορείς να κάνεις.

Εδώ όμως μιλάμε για άλλου τύπου συμμαχία, μιλάμε για συμμαχία που βοηθάει την πλουτοκρατία της Ελλάδας, που αντιστοιχεί στα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών. Συμμαχία που σε οδηγεί παραδείγματος χάρη να έχεις εγκαταλείψει τον παλαιστινιακό λαό στο έλεος, που δε βοηθάει τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού κλπ. Σε αυτά είμαστε αντίθετοι γιατί έχεις να κάνεις με λύκους.

Αλλο πράγμα τώρα σε μία Γενική Συνέλευση κλπ., μπορεί για ένα ζήτημα, για μια απόφαση αντικειμενικά, να βρεθείς στο ίδιο ναι ή στο ίδιο όχι και με αντιπάλους κι αυτό μπορείς να το αξιοποιήσεις. Τώρα μιλάμε για τη γραμμή της πολιτικής συμμαχίας σε ζητήματα στρατηγικής.

Λυκοσυμμαχία είναι. Κατ' αρχήν πρέπει να πούμε το εξής: Κάθε ένας στην Ευρωπαϊκή Ενωση κοιτάζει για πάρτη του. Για την κυρίαρχη τάξη της χώρας του, το πρώτο πράγμα που θα ενδιαφερθεί. Το ίδιο κοιτούσαν και ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Καραμανλής και διεκδικούσαν, εμείς ποτέ δεν είπαμε ότι δε διεκδίκησαν μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά διεκδικούν για την πλουτοκρατία της χώρας, όταν πρόκειται να αφαιμάξουν το λαό εκεί είναι πολύ πειθαρχικοί.

Θυμάστε τι είπαμε για τους αγωγούς, για τη συμφωνία με τη Ρωσία; Είπαμε ότι αντικειμενικά αυτό το έργο συμφέρει, θα το κάναμε και εμείς αν ήμασταν στην εξουσία. Βέβαια, δε θα γινόταν από τους ιδιώτες, θα γινόταν από το κράτος. Τι είχαμε πει τότε, κ. Καραμανλή θα έχεις την αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών, το έχεις υπολογίσει; Να βγεις και να το πεις στον ελληνικό λαό. Τίποτα, όλα καλά εμφανιζόντουσαν.

Τώρα έρχεται η κυβέρνηση αρχίζει και γέρνει προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εμείς δεν υποστηρίζουμε μονόπλευρα τη Ρωσία ή είμαστε μονόπλευρα αντίθετοι με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αυτό που λέμε είναι λυκοσυμμαχία. Και λένε στον ελληνικό λαό «η Ελλάδα παίζει, είναι παράγων διεθνής»!

Πας με τον έναν σε χτυπάει ο άλλος, αυτές είναι οι συμμαχίες. Επομένως, πρέπει να αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης σε κάθε χώρα για να μπορούμε να μιλάμε για συμμαχίες άλλης κατεύθυνσης.

Οταν λέμε αλλαγή στην Ελλάδα στο επίπεδο της εξουσίας, δεν έχει και θετική επίπτωση στην περιοχή; Απλώς να το ξεκαθαρίσουμε, άλλο πράγμα μια τακτική κίνηση που θα κάνεις και πάλι πρέπει να υποτάσσεται στη βοήθεια της επίλυσης του Κυπριακού, στη δικαίωση του τουρκικού λαού, τέτοιες αντικειμενικά συμμαχίες μπορεί να συμπέσουν, να αξιοποιήσεις ψήφους, αλλά τώρα μιλάμε για στρατηγική συμμαχία με ιμπεριαλιστές, που διαλέγεις με ποιον ιμπεριαλιστή θα πας και σε καρπαζώνει ο άλλος.