Στην ομιλία του, ο Γεράσιμος Σκλαβούνος, πολεοδόμος, αναφέρθηκε ανάμεσα σ' άλλα και στα εξής: «Η Αριστερά για πάνω από 100 χρόνια χρησιμοποιεί τον όρο τρομοκρατία και την καταδικάζει.

Ηταν και ένα πρόσχημα για τις κυρίαρχες τάξεις να επιβάλουν διάφορα αντιδημοκρατικά μέσα, όπως μετά από μία απόπειρα δολοφονίας του Κάιζερ έγινε ο νόμος κατά των σοσιαλιστών από το Βίσμαρκ που απαγόρευσε το μαρξιστικό κόμμα, για πάνω από 15 χρόνια.

Και άλλη μια ευκαιρία ήταν για τον Χίτλερ η πυρκαγιά στο Ράισταχ που έβαλε κάποιος παρανοϊκός, αλλά ίσως ήταν βαλτός για να επιβάλει τη δικτατορία του.

Η ενότητα των λαών, το σύνθημα "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε", μπορεί να υλοποιηθεί. Και ήδη ένα δείγμα αυτής της ενότητας είναι τα Κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, Σιάτλ, Γκέτεμποργκ, Γένοβα, και ίσως ένας από τους σκοπούς αυτής της εκστρατείας, η οποία, κατά τη γνώμη μου, είχε μεθοδευτεί και πιο πριν, είναι η καταπολέμηση αυτών των κινημάτων.

Συμφωνώ βέβαια, όπως είναι αυτονόητο, για ένα αντιπολεμικό κίνημα, το οποίο πρέπει να συνδεθεί, όπως ειπώθηκε κι εδώ, μ' αυτά τα διεθνή κινήματα. Εγώ θα έλεγα ότι το πλαίσιο το οποίο πρέπει να έχει είναι η καταδίκη της τρομοκρατίας και της συγκεκριμένης τρομοκρατικής πράξης, η απόδοση δικαιοσύνης, αλλά όχι, βέβαια, από τους ίδιους τους Αμερικάνους.

Εδώ χρειάζεται μία παρέμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, δηλαδή από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών να γίνει αυτό το πράγμα με πολιτικά και διπλωματικά μέσα και όχι με πολεμικά μέσα. Θυμίζω ότι ο Τσιτσέριν, υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ενωσης το 1921, είχε επεξεργαστεί τις θέσεις ως προς την Κοινωνία των Εθνών, δηλαδή το ενδεχόμενο συμμετοχής της Σοβιετικής Ενωσης και είχε συμφωνήσει και ο Λένιν και εκεί τόνιζε τη σημασία της Γενικής Συνέλευσης των Εθνών, με τη συμμετοχή όμως και των διαφόρων συνδικαλιστικών οργανώσεων και άλλων κινημάτων.

Μια τέτοια πρόταση πρέπει να την ξαναδιατυπώσουμε. Η κατεύθυνση για το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να είναι ενωτική σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες δυνάμεις και ευρύτερες δυνάμεις σ' αυτό το πλαίσιο, διότι, εάν δεν υπάρξει συμφωνία, εγώ προσωπικά και μόνο με το σύνθημα όχι στον πόλεμο θα συμπαρατασσόμουν. Και αυτό ήταν βέβαια και το σύνθημα και ίσως το μοναδικό της μεγάλης διαδήλωσης στην Ουάσιγκτον προχθές».