Αποψη από το ακροατήριο της χτεσινής εκδήλωσης

Τα παραπάνω τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, σε εκδήλωση της ΚΝΕ με θέμα την καπιταλιστική οικονομική κρίση και το κάλεσμα του ΚΚΕ για αντεπίθεση.

«Οι εξελίξεις, η επικαιρότητα που καθημερινά παρακολουθείτε από τις τηλεοράσεις, δίνουν στοιχεία και αποδείξεις, δίνουν επιχειρήματα για τη χρεοκοπία ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος που στο κέντρο του έχει την κερδοφορία του, έχει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό το σύστημα έχει όνομα: Είναι ο καπιταλισμός. Σ' αυτό το σύστημα ζει σήμερα ο λαός και η νεολαία, που πλήττονται και αναγκάζονται να εισπράττουν καθημερινά στη ζωή τους τα αποτελέσματα και τις συνέπειες του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής», επισήμανε ο Ν. Σοφιανός, και συνέχισε:

«Οι εξελίξεις που έχουμε, χρεοκοπούν επίσης και μια σειρά από μύθους, με τους οποίους δούλεψαν όλο το προηγούμενο διάστημα το μυαλό και τη συνείδηση της νεολαίας. Μύθους και παραμύθια τα οποία ιδιαίτερα στους χώρους των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ είχαν μεγάλη πέραση: "Ανταγωνιστικότητα", "παγκοσμιοποίηση", "ισχυρή Ελλάδα" στα πλαίσια της ενοποίησης και της ΟΝΕ, Σύμφωνα σταθερότητας, Συνθήκες, που το κεφάλαιο (υπηρετώντας συγκεκριμένες στρατηγικές επιλογές) έπαιρνε για να μπορέσει να διαμορφώσει όρους καλύτερης επικράτησης στον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα... Ολα αυτά, για τα οποία μιλούσαμε το προηγούμενο διάστημα, όλες αυτές οι αλήθειες που αποκαλύπταμε, σήμερα επιβεβαιώνονται στη συνείδηση της νεολαίας, αποδεικνύουν την αναγκαιότητα, τη ρεαλιστικότητα της σοσιαλιστικής προοπτικής».

Τόνισε, ακόμα, ότι με την αποτελεσματική προπαγάνδα πρέπει να δυναμώσει στη συνείδηση της νεολαίας η χρεοκοπία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, «αυτού του οργανισμού που έφτιαξε το κεφάλαιο για να μπορέσει με καλύτερους όρους να λειτουργήσει στα πλαίσια του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, στα πλαίσια και της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων».

«Είχαμε ακούσει και θα ακούσουμε ακόμα πολλά για την ΕΕ», συνέχισε. «Βλέπετε αυτές τις μέρες, σε συνθήκες κρίσης, να ξεκινάει και να ενισχύεται ένας πόλεμος: Από τη μια μεριά όλες μαζί οι κυβερνήσεις (εννοείται μαζί με τους καπιταλιστές, με το κεφάλαιο που έχει την εξουσία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και που έχει διαμορφώσει τις αναδιαρθρώσεις που πέρασαν τα προηγούμενα χρόνια) και από την άλλη οι λαοί της ΕΕ». Ταυτόχρονα, μ' αυτό τον πόλεμο, πρόσθεσε, καταρρίπτονται και επιχειρήματα που ακούγαμε για «την "Ευρώπη της αλληλεγγύης", για την "ΕΕ που θα ισχυροποιήσει την ελληνική οικονομία"».

Πρόσθεσε ότι, παράλληλα, ξεδιπλώνεται κι ένας δεύτερος πόλεμος ανάμεσα στις αστικές κυβερνήσεις της κάθε χώρας, στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, για το πώς θα μπορέσει η κάθε άρχουσα τάξη να αποσπάσει μερίδια... Και ξεκινούν συζητήσεις για τον προστατευτισμό, συζητήσεις για το με ποια μέτρα και εθνικές ρυθμίσεις θα οχυρωθεί το εθνικό αστικό κεφάλαιο, για να μπορέσει να γλιτώσει από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

«Αυτές οι εξελίξεις, για μας τους κομμουνιστές, διαβάζοντάς τες σωστά, δείχνουν ότι οξύνεται η βασική αντίθεση που διαπερνά σήμερα την κοινωνία, και την ελληνική και την ευρωπαϊκή. Η αντίθεση, δηλαδή, ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής (κοινωνικοποίηση που ενισχύεται από τη σύγχρονη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων) και στην ατομική ιδιοποίηση του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη. Η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος. Διαβάζοντας σωστά τις εξελίξεις και διαμορφώνοντας μια τακτική που συσπειρώνει πλατιά και δημιουργεί όρους δυναμικής αντεπίθεσης της εργατικής τάξης, φαίνεται πού πρέπει να κατευθυνθεί η ταξική πάλη: Η κατεύθυνση της ταξικής πάλης πρέπει να 'ναι η ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού», υπογράμμισε ο Ν. Σοφιανός.

Στάθηκε επιπλέον στο ρόλο της ΕΕ, επισημαίνοντας ότι «δεν είναι τυχαίο πως από όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις αθωώνεται η ΕΕ. Ολες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν αναφέρονται, μιλώντας για κρίση, στο ρόλο του κεφαλαίου, στο ρόλο της παραγωγής, στο βασικό δηλαδή, το ποιος έχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Πρέπει να ενισχυθεί το πνεύμα ανυπακοής και απειθαρχίας με προοπτική την αποδέσμευση από την ΕΕ. Είναι, εννοείται, εκ των ων ουκ άνευ όρος, για να οικοδομήσεις στη χώρα σου τη σοσιαλιστική κοινωνία, η αποδέσμευση από έναν ιμπεριαλιστικό οργανισμό», υπογράμμισε.

Αφού επισήμανε ότι η οικονομική κρίση είναι σοβαρή, συγχρονισμένη και έπληξε πρώτα απ' όλα τις χώρες στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, υπογράμμισε ότι η συζήτηση και η πάλη για το σοσιαλισμό γίνονται αναγκαίος όρος για την αντεπίθεση του κινήματος, για την υπεράσπιση σήμερα των δικαιωμάτων που πλήττονται, για να διαμορφωθούν όροι όξυνσης της ταξικής πάλης και να μη μας φέρει σε πισωγύρισμα η όξυνση της κρίσης.

«Η συζήτηση που κάνει το Κόμμα μας σήμερα, συνοδεύεται με μια προσπάθεια να αναπτυχθούν σοβαροί εργατικοί λαϊκοί - αγώνες. Να προτάξουμε στην κοινή στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων που υπηρετούν το κεφάλαιο (τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ), μια πολιτική που βάζει μπροστά τις σύγχρονες δικές μας ανάγκες», συνέχισε ο Ν. Σοφιανός, και τόνισε:

«Πρέπει να γενικευτεί σήμερα μια συζήτηση που θα βάζει επί τάπητος το θέμα ποιος παράγει τον πλούτο, ποιος καρπώνεται αυτό τον πλούτο. Ποιες παραγωγικές σχέσεις μπορούν να αναπτύξουν τις παραγωγικές δυνάμεις και πρώτα απ' όλα τον άνθρωπο (τη βασική παραγωγική δύναμη), ώστε να καλύπτονται οι σύγχρονες, συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες του.

Σ' αυτές τις συνθήκες το Κόμμα μας θεωρεί ότι η εργατική τάξη, μέσα από την πάλη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει να προτάξει στη στρατηγική του κεφαλαίου τη δική της στρατηγική, τη στρατηγική της εργατικής τάξης. Και φυσικά η στρατηγική της εργατικής τάξης είναι να καταργήσει τους εκμεταλλευτές της. Είναι να πάρει στα χέρια της, με το κράτος της, τα μέσα παραγωγής. Είναι να διαμορφώσει μια οικονομία, η οποία θα απαντήσει και στα ζητήματα των αιτιών της κρίσης», σημείωσε.

Και για να γίνει αυτό, υπογράμμισε στη συνέχεια, για να μπορέσει η ίδια η εργατική τάξη, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και αξιοποιώντας την πείρα που συσσωρεύει ο εργάτης στη συνείδησή του, να διαμορφώσει τη δική της στρατηγική, είναι όρος απαράβατος η διαπάλη στις γραμμές του κινήματος: «Είναι όρος απαράβατος το ξεσκέπασμα και το ξεπέρασμα όλων αυτών των ηγεσιών που έχουν καθίσει στο σβέρκο της εργατικής τάξης, που έχουν διαμορφώσει τους όρους μιας σύγχρονης εργατικής αριστοκρατίας, η οποία με τις συναινέσεις, τους διαλόγους, αλλά και τα φιλοδωρήματα (γιατί υπάρχει πακτωλός χρημάτων στην κατεύθυνση χειραγώγησης συνειδήσεων και συνδικαλιστών) έχει διαμορφώσει όρους ώστε από τη μια η επίθεση να μεγαλώνει κι από την άλλη, η απάντηση που δίνει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα (και το κίνημα στους χώρους πανεπιστημίων - ΤΕΙ) να είναι μικρή, να είναι αναντίστοιχη», είπε ο Ν. Σοφιανός, και αναφέρθηκε στα πλείστα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή την ανάγκη, από τις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, αλλά και Ομοσπονδίες, όπως ΟΤΟΕ, ΟΣΠΑ, ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και άλλες.