ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 28 Μάη 2005
Σελ. /48
Πώς να συγκρατηθείς;

Οταν, ως δημοσιογράφος, κάνεις ρεπορτάζ λένε πως πρέπει να 'σαι ψύχραιμος και ψυχρός. Αλλά πώς να κρατηθείς απερίσπαστος στο καθήκον μπροστά στο φέρετρο του Χαρίλαου; Πώς να συγκρατήσεις τα δάκρυα βλέποντας την Αλέκα να τραγουδάει, μαζί με χιλιάδες άλλους τ' Αντάρτικα; Οταν ακούς τη φωνή του Καζάκου να βγαίνει απ' τα κατάβαθα της ψυχής, απαγγέλλοντας τους στίχους του Ρίτσου και τη γριούλα να του δίνει ένα μαντίλι για να σκουπίσει το ιδρωμένο πρόσωπό του; Οταν δίπλα σου οι σύντροφοί σου στο δημοσιογραφικό μετερίζι κλαίνε με λυγμούς και οι συνάδελφοί σου από τα αστικά ΜΜΕ, παρατηρούν μαρμαρωμένοι και βουρκώνουν; Οταν βλέπεις τον Μπούτα να λυγάει και τον «Κούκο» να θρηνεί; Δεν πάει στο διάολο και η δημοσιογραφία. Αλλωστε, στην αιώνια διαπάλη μεταξύ λογικής και συναισθήματος, ελάχιστες φορές το δεύτερο νικήθηκε...

Τόπος προσκυνήματος

Χιλιάδες ήταν οι «τυχεροί» που βρέθηκαν στ' Αγραφα για το ξεπροβόδισμα του Χαρίλαου. Αλλά και πολλές χιλιάδες ακόμα που, ενώ ήθελαν να είναι εκεί, δεν το κατάφεραν. Είτε γιατί είχαν δουλιά που δεν αναβαλλόταν, είτε και γιατί δεν μπορούσαν ν' αντέξουν την ταλαιπωρία του ανεβάσματος στο βουνό ή και γιατί θέλησαν ν' αποφύγουν την «πολυκοσμία».

Και, ήδη, πολλοί από τους απουσιάζοντες εκδηλώνουν την επιθυμία να πάνε να προσκυνήσουν στον τόπο του αντάρτη. Κάποιοι κανονίζουν, από τώρα, παρέα για τ' Αγραφα κι άλλοι ετοιμάζονται ν' ανέβουν μόνοι τους για να καταθέσουν ένα λουλούδι στη μνήμη του Καπετάνιου. Ούτε στιγμή δε θα μείνει μόνος του ο Χαρίλαος...

Από το Γενάρη στο «μεϊντάνι»...

Οι προωθούμενες αντεργατικές αλλαγές στο χρόνο εργασίας και ο οριστικός ενταφιασμός του 8ωρου, ήρθαν πρόσφατα στην επικαιρότητα, με αφορμή την έκθεση Σέρκας και την υιοθέτησή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 11 του Μάη. Την επομένη, η πλειοψηφία του ελληνικού Τύπου «κόσμησε» τα πρωτοσέλιδά του με αναφορές στην ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών. Το θέμα, ωστόσο, της ευρωπαϊκής οδηγίας έχει μεγαλύτερη ιστορία (ήδη από τις 7 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ είχαν αποδεχτεί τα κεντρικά της σημεία στο αντίστοιχο Συμβούλιο υπουργών). Ο «Ριζοσπάστης» ήταν η πρώτη εφημερίδα, που έφερε το όλο θέμα στη δημοσιότητα, από τις 9 Γενάρη του 2005. Στη φωτογραφία, το τότε πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εγκαίνια σε κλειστά χειρουργεία

Τέσσερα νέα χειρουργικά τραπέζια στο Λαϊκό Νοσοκομείο, που θα παραμείνουν όμως κλειστά, εξαιτίας της έλλειψης εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού, εγκαινίασε τις προάλλες ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης. Παρεμβαίνοντας στα εγκαίνια οι εργαζόμενοι θύμισαν στον υπουργό ότι στις 15 Μάη δήλωνε σε μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα πως δε θα εγκαινιάσει μονάδες και πτέρυγες που θα μένουν κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού. Και πριν αλέκτορα λαλήσαι τρις, εγκαινίασε τα χειρουργικά τραπέζια του Λαϊκού, χωρίς να εξασφαλίσει ταυτόχρονα το αναγκαίο νοσηλευτικό προσωπικό. Οπως πριν από δέκα μήνες είχε εγκαινιάσει 17 κρεβάτια Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο, απ' τα οποία τα έντεκα παραμένουν ως σήμερα κλειστά. Στους δέκα αυτούς μήνες τόσο για τα κρεβάτια ΜΕΘ όσο και για τα χειρουργεία δεν έχει φτάσει στο Λαϊκό ούτε μια μόνιμη νοσηλεύτρια. Τι απάντησε η κυβέρνηση; Διά του υφυπουργού Υγείας υποσχέθηκε ότι το νοσοκομείο θα στελεχωθεί με 18μηνίτες απ' τα STAGE και επικουρικούς νοσηλευτές με θητεία από 6 έως 12 μήνες. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για την κυβέρνηση: Και εγκαίνια για το θεαθήναι και αντιδραστικές «επεμβάσεις ακριβείας» στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σημειώσεις...

«

Πριν από εκατό τόσα χρόνια, στα 1886, στο Σικάγο της Αμερικής, ένας από τους πρωτεργάτες της εργατικής εξέγερσης, προτού τον κρεμάσουν, έλεγε στην απολογία του: "Αν νομίζετε ότι με τις καταδίκες και με τις κρεμάλες θα σταματήσετε το ποτάμι που παρασέρνει το έδαφος κάτω από τα πόδια σας και το λαϊκό χείμαρρο που σας κυκλώνει από παντού, φίλτατοι μπουρζουάδες, είστε, μα την αλήθεια, πτωχοί τω πνεύματι...". Σήμερα τα λόγια εκείνα αποκτούν και πάλι ζωντανή επiκαιρότητα: Αν πιστεύουν, στ' αλήθεια, οι Νεοταξίτες ότι με τις απάτες, την προπαγάνδα και τα πραξικοπήματα, θα γυρίσουν την ιστορία ανάποδα, όχι μόνο είναι πτωχοί τω πνεύματι, αλλά πολύ σύντομα θα δοκιμάσουν οδυνηρές εκπλήξεις: αν έθαψαν τον Μεγάλο Οκτώβρη, η ιστορία είναι γκαστρωμένη δεκάδες Μεγάλους Οκτώβρηδες. Και οσονούπω, θα τους γεννήσει...».

«

Οσα υποχρεώθηκαν να δώσουν από τα 1917 μέχρι και πέρυσι οι άρχουσες τάξεις του καπιταλιστικού κόσμου, θέλουν να τα πάρουν πίσω όλα - και ακόμη περισσότερα - μέσα στην τρέχουσα δεκαετία. Κι όταν λέω ότι θέλουν να τα πάρουν πίσω όλα, δεν εννοώ μόνο το επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Εννοώ και τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις θεσμικές εγγυήσεις και τα ασφαλιστικά κεκτημένα - ωράρια, περιθάλψεις, αποζημιώσεις, άδειες, συνδικαλιστικές ελευθερίες, επιδόματα, επικουρικά, τα πάντα...».

«

Πρώτο, κιόλας, θύμα της "Νέας Τάξης" είναι η μισθωτή εργασία. Δηλαδή, όλο το δίκτυο των κατακτήσεων της εργατικής τάξης κατά τον εικοστό αιώνα. Ηδη, άρχισαν να λιμάρουν τους αρμούς της μισθωτής εργασίας. Δεν τη θέλουν συνεχή, δεν τη θέλουν οριοθετημένη από το 8ωρο, δεν τη θέλουν μόνιμη, δεν τη θέλουν σε πλαίσια συλλογικών συμβάσεων και βλέπω να κάνουν την εμφάνισή τους περίεργες ορολογίες: οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Νέας Τάξης κάνουν λόγο για μερική απασχόληση, για ελαστικό ωράριο, για περιφερειακές και τοπικές συμβάσεις εργασίας, για προσωπικά συμβόλαια δουλειάς κ.λπ. Ενας, μάλιστα, όταν αναφέρεται στα εργασιακά, προτιμά να αποκαλεί τους μισθωτούς και τους εργάτες με το χυδαίο όρο "απασχολήσιμοι" - κατά το αναλώσιμοι! Δεν είμαι χαιρέκακος, αλλά ρωτώ τους μισθωτούς που ποτέ δε στήριξαν το κόμμα της εργατιάς, δηλαδή, το κόμμα τους: Αν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση θα τα τολμούσαν όλα αυτά οι βιομήχανοι και οι κυβερνήσεις τους;».

«

To είχα επισημάνει στους συντρόφους: Παλαιότερα μας έλεγαν "κινούμενα του πανσλαβισμού", "πράκτορες της Μόσχας", "όργανα του διεθνούς κομμουνισμού" και τέτοια. Και όχι μόνο μας έλεγαν, αλλά και μας δίκαζαν και μας καταδίκαζαν και μας εκτελούσαν. Αργότερα, οι "σοσιαλιστές" μας φώναζαν "προδότες της ιστορίας μας", "εχθρούς της δημοκρατικής παράταξης και της αλλαγής" και "συνοδοιπόρους της Δεξιάς"... Τώρα που οι Σλάβοι έγιναν κομμάτια, που η Μόσχα έγινε κρίκος στην αλυσίδα του "νεοταξίτικου" συστήματος και που ο διεθνής κομμουνισμός βρίσκεται σε υποχώρηση... Τώρα που ο εγχώριος "σοσιαλισμός" επέστρεψε στη νομή της εξουσίας, τι άλλο, τάχα, θα βρουν να μας φωνάζουν; Απ' ό,τι φαίνεται, δεν έψαξαν πολύ οι σύγχρονοι αντικομμουνιστές: πήραν βέλη από τη φαρέτρα του Γκορμπατσόφ και μας αποκαλούν "σταλινικούς" και "εχθρούς της ελευθερίας και του εκσυγχρονισμού"!...».

(Αποσπάσματα από σημειώσεις του σ. Χαρίλαου Φλωράκη, που περιέχονται στο βιβλίο του Χ. Θεοχαράτου, εκδόσεις «Τυποεκδοτική»)



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ