Η ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση απαιτεί αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί δυνατό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρό μαζικό λαϊκό κίνημα, σημαίνει αποτελεσματικοί αγώνες

-- Τα μέτρα της κυβέρνησης είναι κεραυνός εν αιθρία;

-- Κάθε άλλο. Αποτελούν υλοποίηση του προγράμματος της ΝΔ. Σε μεγάλο βαθμό τα έλεγαν και οι υπουργοί της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός. Σε κάθε ευκαιρία διατυμπάνιζαν την κατεύθυνση των μέτρων που θα έπαιρναν. Δεύτερον, αποτελούν υλοποίηση πολύ συγκεκριμένων κατευθύνσεων της ΕΕ. Οπως, για παράδειγμα, της συνθήκης της Λισαβόνας, όπου προβλέπονταν τέτοιου είδους ρυθμίσεις και μέτρα. Ταυτόχρονα, αποτελούν συνέχεια προηγούμενων ρυθμίσεων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Θυμίζω εδώ ότι ο νόμος 2874 του 2000 του ΠΑΣΟΚ υπήρξε η πρώτη μεθόδευση για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και για την αύξηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Με αυτόν το νόμο δόθηκε η δυνατότητα των απολύσεων του 2% πέρα από τις μονάδες που είχαν 50 εργαζόμενους. Επεκτάθηκε και σε επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι και 200 εργαζόμενους, πράγμα που δεν ίσχυε πριν. Ο ίδιος νόμος έδινε τη δυνατότητα ο ημερήσιος χρόνος εργασίας να πάει στις 11 ώρες, να ρυθμίζεται ο εβδομαδιαίος, ο μηνιαίος και ο εξαμηνιαίος χρόνος εργασίας μετά από συλλογική ρύθμιση με το σωματείο ή την εργασιακή επιτροπή, το εργασιακό συμβούλιο.

-- Τι επιδιώκει η κυβέρνηση με τα νέα μέτρα για το Εργασιακό;

-- Είναι καθαρό. Και δεν το κρύβει ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι αξιωματούχοι της ΕΕ. Οι επιχειρηματίες κάθε μέρα αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους, τι θέλουν. Η ΝΔ επιδιώκει να δώσει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές, στους εργοδότες, να αξιοποιούν την εργατική δύναμη όσο τη χρειάζονται, την ώρα, τη μέρα, τη εβδομάδα, το μήνα, που θα είναι πιο κερδοφόρα γι' αυτούς.

Επιδιώκει, δηλαδή, την απόλυτη χειροτέρευση της κατάστασης για τους εργαζόμενους. Επιδιώκει να πάει παραπέρα απ' ό,τι είχε πάει το ΠΑΣΟΚ, όπου - ας πούμε - προέβλεπε τη δυνατότητα της διευθέτησης μέσω της Συλλογικής Σύμβασης. Τώρα θέλει να οδηγήσει πια στη ζούγκλα του διευθυντικού δικαιώματος, όπου ο εργαζόμενος θα είναι έρμαιο των εκβιασμών του κάθε εργοδότη και θα παζαρεύει αυτά τα ζητήματα, τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας, το μεροκάματό του, σε ατομική βάση.

-- Είναι, λοιπόν, προφανές ότι οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα είναι τραγικές.

-- Εχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέτε. Οι συνέπειες θα είναι πολύπλευρες και τραγικές. Πριν από όλα θα σακατευτεί η εργατική τάξη. Διότι όταν ο εργαζόμενος είναι αναγκασμένος να δουλεύει άλλες 4 ώρες μετά το 8ωρό του, έχει τέτοια φθορά, που είναι αδύνατο να αποκαταστήσει αυτή τη φθορά επειδή θα πάρει 2 μέρες ρεπό μετά από 15 μέρες. `Η επειδή θα πάρει 5 ή 10 μέρες περισσότερη άδεια το καλοκαίρι. Υποσκάπτεται ανεπανόρθωτα η υγεία του, υποσκάπτεται η δυνατότητα αναπαραγωγής της εργατικής του δύναμης, πρόκειται για τραγική εξέλιξη.

Θα πεθαίνουν οι εργαζόμενοι πάνω στις μηχανές, στα ράφια και στα γραφεία. Αυτή θα είναι η κατάσταση. Ταυτόχρονα, θα μεγαλώσει ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Διότι εδώ θα έχουμε επιμήκυνση της εργάσιμης μέρας από τις 8 ώρες στις 12 ώρες, δηλαδή θα έχουμε στην πραγματικότητα επιμήκυνση του μη αναγκαίου χρόνου εργασίας. Δηλαδή, ο αναγκαίος χρόνος εργασίας θα παραμένει στις δυόμισι ώρες - τόσος είναι περίπου στη χώρα μας - για να εξασφαλίσει ο εργαζόμενος το μισθό του, την αξία των ειδών που έχει ανάγκη για να αντικαταστήσει την εργατική του δύναμη και όλος ο άλλος χρόνος θα είναι χρόνος παραγωγής υπεραξίας. Και ούτε καν θα πληρώνεται αυτός ο χρόνος με τη μορφή της υπερωρίας. Θα πληρώνεται κανονικά, όπως πληρώνεται όλος ο υπόλοιπος χρόνος. Δηλαδή, θα έχουμε σημαντική αύξηση της εκμετάλλευσης.

Ταυτόχρονα, πάρτε υπόψη σας ότι θα υπάρξει πλήρης απορύθμιση της οικογενειακής ζωής και του προγραμματισμού της εργατικής οικογένειας. Για σκεφτείτε τώρα μια οικογένεια που θα ρυθμίζει το ωράριο εργασίας της κατά τα κέφια του καπιταλιστή, του εργοδότη, αν μπορεί να υπάρξει οικογενειακός προγραμματισμός σε αυτή την οικογένεια, αν μπορούν οι εργαζόμενοι να έχουν προσωπικές σχέσεις, εάν μπορούν να έχουν σχέσεις με τα συνδικάτα τους, με τους συλλόγους τους, πότε θα ξεκουράζονται, αν θα έχουν την όρεξη μετά από ένα τέτοιο εξαντλητικό ωράριο να ασκούν τέτοιες δραστηριότητες. Συνεπώς, οι ρυθμίσεις αυτές πέρα από το βάθεμα της οικονομικής εκμετάλλευσης, στοχεύουν και σε αυτό το ζήτημα, δηλαδή στο να χτυπήσουν τη δυνατότητα οργάνωσης της εργατικής τάξης, της συλλογικής αντίδρασης.

-- Ποια πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων σ' αυτή την ολομέτωπη επίθεση;

-- Τα τελευταία χρόνια κύλησε πάρα πολύ νερό στο αυλάκι. Απ' αυτήν την άποψη, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους που μέχρι σήμερα ακολουθούν ακόμα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και εξακολουθούν να στηρίζουν αυτά τα κόμματα, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Η κατάσταση απαιτεί μαζική και άμεση εγκατάλειψη αυτών των δύο κομμάτων. Απαιτεί αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Γιατί δυνατό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρό μαζικό λαϊκό κίνημα, σημαίνει αποτελεσματικοί αγώνες.

Ταυτόχρονα, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι αυτή η πολιτική χρειάζεται απάντηση αγωνιστική. Αλλά για να υπάρξουν αγώνες που να αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης, πρέπει να ενισχυθεί ο ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Οι συγκεκριμένες ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, τα όργανα αυτά δεν μπορούν - ούτε και θέλουν βεβαίως - να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο, να οργανώσουν το κίνημα. Υιοθετούν την ουσία αυτών των ρυθμίσεων, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Είναι τμήμα των δυνάμεων που προωθούν αυτές τις αλλαγές. Ως εκ τούτου ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να παίξουν έναν τέτοιο ρόλο.