Ραγδαία αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στη Θεσσαλία. Επτά νεκροί και πολλοί σακατεμένοι εργάτες από τις αρχές του 2002 μέχρι σήμερα
Επτά νεκρούς και πολλούς σακατεμένους εργάτες θρηνεί η εργατική τάξη της Θεσσαλίας από τις αρχές έτους μέχρι σήμερα, εξαιτίας της εργοδοτικής ασυδοσίας. Ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων και στους τέσσερις νομούς της περιοχής αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, καθώς οι εργάτες δουλεύουν απροστάτευτοι και οι εργοδότες, έχοντας τις ευλογίες της κυβέρνησης, μετρούν τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη τους μέσα στο αίμα των ατιμώρητων εγκλημάτων τους.
Οι περισσότεροι χώροι δουλιάς έχουν μετατραπεί σε γκέτο. Οι εργοδότες, εκμεταλλευόμενοι τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας στην περιοχή, εκβιάζουν και απειλούν τους εργάτες με απόλυση για να τους αναγκάσουν ν' αποδεχτούν την υποβάθμιση των μέτρων ασφάλειας, διακινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα και την ίδια τη ζωή τους. Οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές, καθώς η εντατικοποίηση, η καταπίεση, η τρομοκρατία, οι υποχρεωτικές υπερωρίες και η υποχρεωτική εργασία τα Σαββατοκύριακα συνθέτουν την εικόνα εργασιακού μεσαίωνα.
Δύο από τα εργατικά ατυχήματα, που σημειώθηκαν στην περιοχή και στα οποία βρήκαν το θάνατο δύο εργάτες, παρουσιάστηκαν ως «αιφνίδιοι θάνατοι από παθολογικά αίτια». Στην πραγματικότητα, όμως, η καρδιά των εργατών δεν άντεξε άλλο την τρομοκρατία και την πίεση των εργοδοτών, που δε διστάζουν να «πατούν επί πτωμάτων» για να πλουτίσουν.
Ενα ακόμα θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, με θύμα έναν 24χρονο εργάτη εμφανίστηκε ως τροχαίο.
Οσον αφορά στις Επιθεωρήσεις Εργασίας είναι λειψές έως και ανύπαρκτες, λόγω έλλειψης προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής, ενώ σε πολλούς εργασιακούς χώρους, κάτω από τις απειλές και τους εκβιασμούς των εργοδοτών, δε συγκροτούνται από τους εργαζόμενους Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας.
Η ελπίδα για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος των εργατικών ατυχημάτων βρίσκεται μόνο στην ανάπτυξη μαζικών, ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης.
Πολλά τα εργοδοτικά εγκλήματα, λοιπόν, και στη Θεσσαλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η προσπάθειά μας να επιβεβαιώσουμε κάποιες πληροφορίες ή να πάρουμε κάποια συμπληρωματικά στοιχεία από τις αρμόδιες υπηρεσίες για τα εργατικά ατυχήματα έγινε με πολύ κόπο και δυσκολίες.
Ο «Ρ» παραθέτει τη, βαμμένη με αίμα, λίστα των εργατικών ατυχημάτων που σημειώθηκαν στη Θεσσαλία από τις αρχές του έτους μέχρι σήμερα:
Επίσης, πληροφορίες, που δεν έχουν επιβεβαιωθεί, αναφέρουν πως το τελευταίο διάστημα ένας οικοδόμος από το Βόλο έχασε το χέρι του.
Σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Λάρισας (ΕΚΛ) καταγγέλλει ότι «η εντατικοποίηση της εργασίας, που θ' αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος και η μέχρι παντελώς έλλειψη μέτρων ασφαλείας ευθύνονται για τα τόσα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων». Και συνεχίζει: «Το κέρδος μπαίνει για μια ακόμα φορά πάνω από τη ζωή των εργαζομένων. Η εργοδοτική ασυδοσία, που ενθαρρύνεται από την πολιτική που εφαρμόζεται, σήμερα αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή, προκειμένου ν' αυξήσει τα κέρδη της, χωρίς να λογοδοτεί πουθενά για τα καθημερινά εγκλήματα που διαπράττονται στους χώρους δουλιάς».
Καταλήγοντας στην ανακοίνωσή του το ΕΚΛ απαιτεί να σταματήσει η εργοδοτική ασυδοσία που εγκληματεί σε βάρος της ανθρώπινης ζωής και αξίας και ζητά την αυστηρή εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας για την προστασία της ζωής των εργαζομένων σε όλους τους χώρους δουλιάς.
Αυξήσεις πείνας υπέγραψε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΠΑΣΚΕ- ΑΠ - ΔΑΚΕ), για τους εργαζόμενους στο Εμπόριο και μάλιστα για δύο χρόνια, ικανοποιώντας στο ακέραιο τις αξιώσεις των εργοδοτών, από τους οποίους στην ουσία δε διεκδίκησαν τίποτα. Στην τρίτη μόλις διαπραγματευτική συνάντηση με τις εργοδοτικές ενώσεις ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΛΠΕ, ΣΕΣΜΕ και σε σύντομο χρονικό διάστημα συμφώνησε σε αυξήσεις στους βασικούς μισθούς και ημερομίσθια πολύ μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων στο εμπόριο. Μακριά από κάθε λογική διεκδίκησης, χωρίς να προτείνουν συγκεκριμένο ποσοστό και με ένα γενικό πλαίσιο αιτημάτων έβαλαν στο «γύψο» για δύο χρόνια τους εργαζόμενους με μια σύμβαση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργοδοτών και την κυβερνητική εισοδηματική πολιτική.
Συγκεκριμένα, η σύμβαση που έχει αναδρομική ισχύ από 1.1.2002, προβλέπει αύξηση 3% και διορθωτικό ποσό 0,8% για εναρμόνιση με τον πληθωρισμό του 2001. Από 1.7.2002 προβλέπεται επιπλέον αύξηση κατά 2,9% και διορθωτικό ποσό 1,5% στο τέλος του 2002 αν υπάρξει απόκλιση του πληθωρισμού από τις αυξήσεις αυτές. Τέλος, από 1.1.2003 προβλέπονται αυξήσεις των βασικών μισθών και ημερομισθίων κατά 4%.
Την πλήρη αντίθεσή τους με τη συμβιβαστική λογική της πλειοψηφίας της διοίκησης είχαν δηλώσει από την αρχή οι συνδικαλιστές της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας και κατήγγειλαν ότι η σύμβαση που υπογράφτηκε ικανοποιεί μόνο τις απαιτήσεις των εργοδοτών χωρίς πραγματικές αυξήσεις στα έτσι κι αλλιώς πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων. Παράλληλα, πρότεινε με απόφαση της Ομοσπονδίας να οδηγηθούν οι εργαζόμενοι στο δρόμο της πάλης και της διεκδίκησης για μονοετή σύμβαση εργασίας και κατώτερο μισθό 300.000 δραχμές, ενώ είχε καταθέσει συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης με συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα.
Απλήρωτοι εδώ και δύο μήνες είναι οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο υαλουργίας, «Βαλαβάνης», στη Λάρισα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αυτό δε συμβαίνει για πρώτη φορά, καθώς ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης έχει αφήσει απλήρωτους τους εργαζόμενους της επιχείρησης ακόμα και τρεις μήνες, ενώ την ίδια περίοδο χτίζει το νέο του εργοστάσιο στις Νέες Καρυές Λάρισας.
Σε ανακοίνωση του το Εργατικό Κέντρο Λάρισας επισημαίνει ότι «δέχεται καθημερινά τις έντονες διαμαρτυρίες των εργαζομένων και ζήτησε από την Επιθεώρηση Εργασίας να παρέμβει, ώστε να υποχρεωθεί η επιχείρηση να εξοφλήσει τους εργαζόμενους, οι οποίοι δεν έχουν κι άλλους πόρους για να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές τους ανάγκες».
Και συνεχίζει: «Απαιτούμε την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών και την, από δω και στο εξής, τακτική εξόφλησή τους για να μπορέσουν να καλύψουν οι εργαζόμενοι τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Επίσης, να καταβληθούν στους εργαζόμενους και η αύξηση του 2002, τα αναδρομικά, να δοθούν φόρμες, παπούτσια και όλες οι υποχρεώσεις της επιχείρησης που απορρέουν από τη Συλλογική Σύμβαση».