ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Ιούνη 2001
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Συνασπισμός: Το άλλοθι κυβερνητικών βουλευτών

Τα κενά έδρανα του ελληνικού Κοινοβουλίου υπήρξαν κατά κύριο λόγο οι μάρτυρες ενώπιον των οποίων καταγράφτηκαν τα πρώτα βήματα προς μια αντιδημοκρατική εκτροπή. Το «τρομονομοσχέδιο» συζητήθηκε και ψηφίστηκε με τη συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών να απουσιάζουν, επιλέγοντας την εύκολη αλλά όχι και την πλέον υπεύθυνη λύση.

Για τη θλιβερή εικόνα του Κοινοβουλίου, την αντιστρόφως ανάλογη της σπουδαιότητας των όσων επί τριήμερο διαδραματίζονταν εκεί, σαφώς αναλογούν ευθύνες. Συλλογικές και προσωπικές. Ευθύνες τεράστιες των βουλευτών, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα νομοσχέδιο άκρως επικίνδυνο για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα λαϊκά δικαιώματα αποτέλεσε υπόθεση 6, 7 ή 8 βουλευτών, αυτών των κομμάτων, δείγμα της αντίληψής τους περί λειτουργίας και ρόλου του αστικού Κοινοβουλίου, για το οποίο κόπτονται ως το βασικό θεσμό της δημοκρατίας τους.

Ευθύνες λοιπόν σε όσους από τους βουλευτές αυτών των κομμάτων «απείχαν» της διαδικασίας. Ευθύνες όμως και σε εκείνους που τους διευκόλυναν. Εν προκειμένω στον ΣΥΝ, ο οποίος αρνήθηκε πρόταση του ΚΚΕ για από κοινού κατάθεση πρότασης για ονομαστική ψηφοφορία, κάτι για το οποίο απαιτούνται 15 βουλευτές.

Ο ΣΥΝ προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Διά του προέδρου του, Ν. Κωνσταντόπουλου, προέβαλε το αιτιολογικό πως η ονομαστική ψηφοφορία θα συσπείρωνε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θα μετατρεπόταν σε θέμα ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, θα έμπαινε θέμα κομματικής πειθαρχίας και οι κυβερνητικοί βουλευτές θα δέχονταν πιέσεις και εκβιασμούς!

Μεγαλύτερη υπηρεσία στο κυβερνών κόμμα και στους βουλευτές του δε θα μπορούσε να προσφέρει, όχι μόνο γιατί με την τακτική της μη αποδοχής ονομαστικής ψηφοφορίας, τους απάλλαξε από το δυσάρεστο καθήκον να τοποθετηθούν καθαρά και ξάστερα έναντι του «τρομονόμου», να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, αλλά εκ των υστέρων για όσες έχουν προηγηθεί και προκαταβολικά για όσες έπονται δικαιολόγησε τη στάση τους κατά τις ονομαστικές ψηφοφορίες, ως απόρροια όχι συνειδητής επιλογής αλλά εκβιασμών και πιέσεων!

Επικαλούμενος μια πιθανότητα ο ΣΥΝ διευκόλυνε όσους απουσίαζαν στο να μην κρίνουν και κυρίως στο να μην κριθούν για την εντός Βουλής στάση τους απέναντι στο νόμο περιστολής των λαϊκών ελευθεριών. Ζύγισε και εκτίμησε ότι βαρύνει περισσότερο να μην τεθούν κάποιοι αντιμέτωποι με θέμα κομματικής πειθαρχίας και δημιουργηθεί συνειδησιακό πρόβλημα στους ανθρώπους, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που τους αναλογεί, από το να τεθούν αντιμέτωποι με τον ελληνικό λαό, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του και να πάρουν ανοιχτά θέση. Προεξόφλησε ότι για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ η κομματική πειθαρχία θα βάρυνε περισσότερο από τη φαλκίδευση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Η ονομαστική ψηφοφορία θα διευκόλυνε από την άποψη της εξαγωγής συμπερασμάτων. Συμπεράσματα για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται έστω κι αυτή την αστική δημοκρατία κάθε ένας βουλευτής σε σχέση με το αν θα επέλεγε το «υπέρ» ή το «κατά» στο νομοσχέδιο. Συμπεράσματα και ως προς το αν τελικά γνώμονα για τη στάση κάθε βουλευτή αποτελεί η κομματική πειθαρχία ή το συμφέρον του ελληνικού λαού. Και δε μιλάμε γενικά, μια και είναι γνωστό πως το λαϊκό συμφέρον κάθε άλλο παρά προάγεται μέσα στη Βουλή, μιλάμε συγκεκριμένα για ένα επικίνδυνο νομοσχέδιο. Κι αυτά τα συμπεράσματα θα ήταν χρήσιμα στη μάχη μέσα στο λαό, με το λαό, για την αχρήστευση του «τρομονόμου», αλλά και για τη συνέχεια των αγώνων του ενάντια στην πολιτική της άρχουσας τάξης.

Ωστόσο, η ονομαστική ψηφοφορία, χάρη στη στάση του Συνασπισμού, δεν κατέστη δυνατή. Ο κίνδυνος για τη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ «απομακρύνθηκε», ο κίνδυνος να δεχτούν οι βουλευτές του πιέσεις και εκβιασμούς αποσοβήθηκε. Οπως και ο κίνδυνος να ξεσκεπαστούν όλοι, και αυτοί του «καλού» ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι του «κακού». Ο «τρομονόμος» όμως ψηφίστηκε και κάποιοι, πολλοί, θα έχουν το άλλοθι του ότι «απουσίαζαν».

Η συγκεκριμένη επιλογή του ΣΥΝ έδωσε ένα ακόμα δείγμα γραφής του πώς εννοεί την «ενότητα δράσης», για την οποία κόπτεται. Αυτά στο επίπεδο της Βουλής. Αλλά μήπως στο κοινωνικό επίπεδο για το ίδιο θέμα τηρεί διαφορετική στάση; Απέχει από τη Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη. Παρότι σ' αυτή έχουν βρει θέση εκατοντάδες άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές αφετηρίες, εργάτες του χεριού και του πνεύματος, παράγοντες της δημόσιας ζωής.

Η ενότητα, η συσπείρωση, η πάλη όλων αυτών εναντίον του «τρομονόμου», η ενδυνάμωση της προσπάθειας για ακόμη πλατύτερη λαϊκή συσπείρωση, για ενημέρωση του λαού, για την προετοιμασία της αγωνιστικής του απάντησης, ώστε να καταστεί κενό γράμμα ο «τρομονόμος», θυσιάζονται από τον ΣΥΝ, στο όνομα των καλών σχέσεών του με τις «αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις», στις οποίες συμπεριλαμβάνει και το ΠΑΣΟΚ. Υποψιαζόμαστε λοιπόν ότι η αντίστασή του στη συνέχεια στην επιχειρούμενη από τον «τρομονόμο» αντιδημοκρατική εκτροπή μπορεί να συνεχίζεται στα πλαίσια κάποιων δηλώσεων στελεχών του ή το πολύ πολύ σε καμιά ημερίδα επί του θέματος. Υποψίες που ενισχύθηκαν μετά το «όχι» στην πρόταση του ΚΚΕ.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η παγίδα της «αυριανής κυβέρνησης»

Οι φράσεις που ακούγονται μονότονα και κουραστικά το τελευταίο διάστημα από ηγετικά στελέχη της ΝΔ είναι ότι «το ποτάμι δε γυρίζει πίσω», «ο κύβος ερρίφθη», «η κυβέρνηση ό,τι είχε να δώσει το έδωσε». Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής φροντίζει διαρκώς να διακηρύσσει δημόσια ότι «είμαστε η αυριανή κυβέρνηση».

Φυσικά, δε βγαίνει τυχαία μια τέτοια εικόνα προς τα έξω, ότι δηλαδή είναι περίπου νομοτελειακή η νίκη της ΝΔ στις επερχόμενες εκλογές, αν και αυτές απέχουν τρία σχεδόν χρόνια. Η ηγεσία της ΝΔ καλλιεργεί σκόπιμα και συστηματικά αυτό το κλίμα, επιδιώκοντας να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους στόχους.

Πρώτον, Με άλλο «αέρα» το επιτυγχάνει αυτό, όταν εμφανίζεται ως σίγουρος διάδοχος στην εξουσία και αλλιώςθέλει να αυξήσει τη δύναμη πίεσης στην κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, ώστε να προχωρήσει πιο γρήγορα στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών. όταν «τα πράγματα ακόμα παίζονται». Φυσικά, η ηγεσία της ΝΔ δεν ενδιαφέρεται μόνο να μην έχει η ίδια μπροστά της μια σειρά από καυτά θέματα, όπως το Ασφαλιστικό, αλλά και γιατί χρησιμοποιείται από κύκλους της άρχουσας τάξης ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους για να σπρώξουν την κυβέρνηση στην κατεύθυνση που επιθυμούν και με τον τρόπο και τους ρυθμούς που θέλουν.

Δεύτερον, η ηγεσία της ΝΔ διευκολύνεται με την εικόνα της «κυβέρνησης υπό αναμονή» να διατηρεί συσπειρωμένους τους ψηφοφόρους της και ταυτόχρονα να δημιουργεί μια «δυναμική» και σε νέους ψηφοφόρους, κυρίως δυσαρεστημένους από το ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, βέβαια, αποτρέπει τη διαρροή ψήφων προς το ΚΕΠ του Δ. Αβραμόπουλου και δημιουργεί προϋποθέσεις για την επάνοδο όσων έχουν φύγει προς το νέο κόμμα. Ταυτόχρονα, όμως είναι φανερό ότι η ηγεσία της ΝΔ κάνει ό,τι μπορεί για να μην αποδυναμωθεί γενικότερα η λειτουργία του δικομματικού συστήματος, αλλά να καταφέρνει να παγιδεύει διαρκώς σημαντικά τμήματα των λαϊκών μαζών.

Προκειμένου να διαμορφώσει το κλίμα αυτό, η Ρηγίλλης χρησιμοποιεί τόσο τα ευνοϊκά γι' αυτήν γκάλοπ, όσο και «το κλείσιμο του ματιού» από την ηγεσία του ΣΕΒ το τελευταίο διάστημα. Οσον αφορά τα γκάλοπ που την εμφανίζουν σταθερά με μεγάλο προβάδισμα έναντι του ΠΑΣΟΚ, στενοί συνεργάτες του Κ. Καραμανλή σπεύδουν να τα ερμηνεύσουν ως αποδοχή της ΝΔ ως καλύτερου διαχειριστή στη συνείδηση του κόσμου. Η μόνη τους αγωνία είναι να «αντέξουν» τα γκάλοπ και τους επόμενους μήνες.

Ταυτόχρονα δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους για το γεγονός ότι η ηγεσία του ΣΕΒ φάνηκε να επιχειρεί, ή τουλάχιστον έτσι δόθηκε δημόσια, μια «στροφή» σε σχέση με τη στάση που κρατούσε τα τελευταία χρόνια έναντι της κυβέρνησης Σημίτη (ολόπλευρης στήριξης με ταυτόχρονη απόρριψη της ΝΔ). Η πρόσκληση, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που απεύθυνε ο ΣΕΒ στον Κ. Καραμανλή να μιλήσει σε «κλειστή» σύσκεψη στη συνέλευσή του, θεωρείται από τη Ρηγίλλης ως ενδεικτικό στοιχείο της «αλλαγής των συσχετισμών στο πολιτικό επίπεδο». Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι οι βιομήχανοι δεν είναι βέβαιοι ότι η ΝΔ είναι η καλύτερη αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή, ενώ δεν έχουν άρει την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση Σημίτη. Δε φάνηκε να έμειναν ικανοποιημένοι από τα όσα τους είπε ο Κ. Καραμανλής στο κλειστό γεύμα. Ηθελαν πιο συγκεκριμένες προτάσεις και όχι γενικόλογες αρχές και άξονες και βέβαια να μπει μπροστά η ΝΔ και να «υποκαταστήσει» και παρασύρει την κυβέρνηση σε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, πράγμα που όμως δεν είναι καθόλου εύκολο για τη ΝΔ που πασχίζει με χίλιους τρόπους να κατασκευάσει ένα φιλολαϊκό προσωπείο.

«Ηχώ» του ΣΕΒ

Ομως ο Κ. Καραμανλής δεν είπε τίποτα λιγότερο από την ηγεσία του ΣΕΒ όσον αφορά το «διά ταύτα» της νεοφιλελεύθερης επίθεσης. Στο βασικό ερώτημα που του έθεσαν οι βιομήχανοι, πώς δηλαδή «θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», ο πρόεδρος της ΝΔ ήταν κάτι παραπάνω από σαφής: «Η Πολιτεία υποχρεούται να στηρίξει το σύνολο του επιχειρηματικού κόσμου. Να δημιουργήσει γόνιμο έδαφος και εύκρατο κλίμα για την τόνωση των επενδύσεων». Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνταν και οι διαβεβαιώσεις του: Κανένας νέος φόρος στους επιχειρηματίες για το Ασφαλιστικό, γενναία φορολογική μεταρρύθμιση, με μείωση των συντελεστών εννοείται, προς όφελος του κεφαλαίου, νέα πολιτική αποκρατικοποιήσεων, που δε θα στηρίζεται στις μετοχοποιήσεις, αλλά στις απευθείας ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση των μονοπωλίων του δημοσίου, άνοιγμα κρίσιμων αγορών στον ανταγωνισμό κ.ο.κ. Ο Κ. Καραμανλής γνωρίζει βέβαια ότι δε λέει κάτι διαφορετικό από την κυβέρνηση και γι' αυτό δίνει έμφαση, όπως και ο ΣΕΒ, στην ταχύτητα υλοποίησης. «Ο χρόνος γίνεται πιεστικός. Κάθε ολιγωρία, αναβλητικότητα, απόπειρα μετάθεσης των προβλημάτων, συνεπάγεται κόστος, απώλεια ευκαιριών και μείωση των δυνατοτήτων μας», είπε στη συνέλευση του ΣΕΒ, αναπαράγοντας απλά τη φωνή της ηγεσίας του Συνδέσμου.

Η ηγεσία της ΝΔ κάνει ό,τι μπορεί να εξωθήσει την κυβέρνηση στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων, όπως το Ασφαλιστικό και ο «τρομονόμος». Για τη στάση της στο αντιδημοκρατικό έκτρωμα είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Β. Μιχαλολιάκου, ο οποίος παρατήρησε ότι «αν κάποιος έμπαινε στη Βουλή (σ.σ. τις μέρες που ψηφιζόταν ο "τρομονόμος") θα νόμιζε ότι ο Καραμανλής έχει σχηματίσει την πρώτη κυβέρνηση και ότι έχει κρατήσει υπουργό Δικαιοσύνης τον κ. Σταθόπουλο. Μόνο η ΝΔ υποστηρίζει το νομοσχέδιο».

Το ζητούμενο λοιπόν είναι οι εργαζόμενοι να μην πέσουν στην παγίδα της «νομοτέλειας» που στήνει η ηγεσία της ΝΔ - και όχι μόνο - και να δώσουν σάρκα και οστά στη συγκρότηση του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία, αποδυναμώνοντας τα κόμματα του κατεστημένου και ενισχύοντας το Κόμμα τους.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΑΣΟΚ
Και «έξω » Δεξιά και «μέσα» Δεξιά

«Δεν είναι σύνηθες φαινόμενο η αντιπολίτευση να στηρίζει μια νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Αυτό είναι θετικό, δεν είναι αρνητικό»...

Η παραπάνω είναι δήλωση του Δ. Ρέππα. Πριν μπούμε στην ουσία της, σημειώνουμε ότι ο κ. Ρέππας όταν ομίλησε τόσο κολακευτικά για τη στάση της αντιπολίτευσης, αναφερόταν φυσικά στη ΝΔ. Ο λόγος; Μα ότι η ΝΔ στηρίζει τις «κρίσιμες» νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Ειρήσθω εν παρόδω, τούτη η στάση της ΝΔ ουδόλως οδηγεί τον κύριο υπουργό να βάλει με το νου του τίποτα από εκείνα τα περίεργα περί «ανίερων συμμαχιών», στα οποία - κατά τα άλλα - ειδικεύεται η προπαγανδιστική σατραπεία του ΠΑΣΟΚ...

Εν πάση περιπτώσει. Ας πάμε στην ουσία.

Η ανωτέρω τοποθέτηση του κ. Ρέππα χρονολογείται την επομένη της ψήφισης του «τρομονόμου». Επελέγη, δε, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο για να σχολιάσει το γεγονός ότι ο «τρομονόμος» του ΠΑΣΟΚ (σ.σ.: κι όταν λέμε «τρομονόμος» εννοούμε μια πραγματικά «κρίσιμη» νομοθετική πρωτοβουλία) ψηφίστηκε υπό την πλήρη συμπαράσταση της ΝΔ... Και εδώ ερχόμαστε να συγχαρούμε το ταλέντο του εκπροσώπου του κ. Σημίτη: Μέσα σε μια μόνο φράση ο υπουργός Τύπου κατάφερε να αναδείξει σε βάθος (και μάλιστα... απύθμενο) αυτό που νυχθημερόν πασχίζει να μας εξηγήσει και να φωτίσει ο πρωθυπουργός. Τι; Μα τις... διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν (!) την κυβέρνησή του από την επάρατο Δεξιά, η οποία - όπως επανειλημμένως έχει τονίσει ο κ. Σημίτης μετά το «φροντιστήριο» των Δολιανών - είναι υπόλογη για το αστυνομικό κράτος και την επί δεκαετίες μη αρτιμελή δημοκρατία στον τόπο...

Φυσικά, από τότε που συνέβαιναν όλα αυτά τα κακορίζικα για τη χώρα, έχουν περάσει χρόνια. Εκτοτε μεσολάβησε ο «σοσιαλισμός» (της CΙΑ...), μπουκάρανε στην επικράτεια οι «αριστεροί» (ειδικοί στην απολύμανση ακόμα και του DNA μας...) και, επομένως, ακόμα κι αυτή η κακούργα η Δεξιά αναγκάστηκε να κάνει φιλότιμες προσπάθειες να «εκσυγχρονιστεί». Τι καλύτερη απόδειξη, δε, για την επιτυχή πορεία «εκσυγχρονισμού» της επαράτου (και κυρίως για τον... εκδημοκρατισμό της), από το γεγονός ότι ο κ. Σημίτης νομοθετεί στηριζόμενος στους βουλευτές της;!

Κατόπιν, λοιπόν, αυτού του - κατά τον Δ. Ρέππα - «θετικού» συναπαντήματος του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, είναι ίσως η ώρα να μας αναλύσει εκτενέστερα ο πρωθυπουργός όσα είπε τις προάλλες στην τηλεοπτική του συνέντευξη για το «βιογραφικό» της «κακούργας της Δεξιάς».

Αραγε θα συμπεριλάβει ο κ. Σημίτης στο «βιογραφικό» ότι η Δεξιά ξέρει να αναγνωρίζει τους άξιους ηγέτες της; Οτι ξέρει να στηρίζει την πολιτική της; Θα συμπεριλάβει ο κ. Σημίτης στο «βιογραφικό» της ΝΔ ότι έχει υπερψηφίσει και χειροκροτήσει ό,τι πιο Δεξιό, ό,τι πιο αντιδραστικό και συντηρητικό έχει νομοθετήσει η δική του κυβέρνηση, γνωστή και ως «η κυβέρνηση του λαού»; Θα κάνει μνεία αυτής της πλευράς του «βιογραφικού» της ΝΔ ο πρωθυπουργός ή δεν τον συμφέρει;..

Φυσικά, οι τελευταίες εξελίξεις με τον «τρομονόμο» δεν ήταν οι μοναδικές που έδωσαν την ευκαιρία να αναρριχηθούν στην επιφάνεια όλες οι πτυχές της αστειότητας επί της οποίας πορεύεται η κυβερνητική προπαγάνδα μετά το «κάζο» του Ασφαλιστικού.

Οπως όλοι θυμούνται προηγήθηκε εκείνη η ανελέητη επιδρομή του Λαλιώτη κατά των... «Βερσαλλιών» και η αλά Σαιν Σιμόν και Φουριέ επίθεσή του στους... μπουρζουάδες του ΣΕΒ. Ωραία παράσταση, αλλά έληξε άδοξα. Εληξε με τον κ. Σημίτη να δηλώνει (εκλιπαρώντας για συνέχιση της προκλητικής υπέρ αυτού εύνοιας από τους μεγαλόσχημους) ότι άλλο η ηγεσία του ΣΕΒ και άλλο οι βιομήχανοι..., έληξε με τον ΣΕΒ και τους προέδρους του (και τους δυο...) να δηλώνουν ότι «στηρίζουν και συμφωνούν με την κυβερνητική πολιτική»..., έληξε με τον ΟΟΣΑ να σημειώνει στην πρώτη κιόλας παράγραφο της τελευταίας του έκθεσης:

«Στα μέσα της δεκαετίας του '90 για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία η ελληνική στρατηγική για την οικονομική ανάπτυξη μετατοπίστηκε καταφανώς... στην εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αγοράς»!!!

Τουτέστιν; Τουτέστιν, δε φτάνει που ήρθε ο «τρομονόμος» και η CIA για να επικυρωθεί πόσο δεξιός και υποτελής είναι με τους «έξω» και τους «συμμάχους», δεν του έφτανε αυτή η «έξωθεν» γελοιοποίηση της κορόνας «όλη η ζωή μου είναι ένας αγώνας για τη δημοκρατία» που απάγγειλε στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός, του έλαχε κάτι εξίσου επώδυνο: Τη στιγμή της πιο «αντιδεξιάς» του ρητορείας, τη στιγμή του μεγάλου του... μένους κατά των βιομηχάνων, ήρθε και ο ΟΟΣΑ για να πει τι; Οτι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, είναι η πιο δεξιά κυβέρνηση που πέρασε ποτέ σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική, ότι από τον πόλεμο και μετά η κυβέρνηση του κ. Σημίτη είναι η πιο «αγαπητική» κυβέρνηση που έχει υπάρξει για τους βιομήχανους! Δεξιά «μέσα κι έξω» δηλαδή...

Τέτοια ατυχία ο πρωθυπουργός...

Ανάλογη, πάντως, ατυχία έχει πλήξει και το... «καλό» ΠΑΣΟΚ.

Ηταν και εκείνη η συνεδρίαση της ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος, βλέπετε, που δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά οι άνθρωποι. Ψήφισαν ομόφωνα (!) την εισήγηση του κ. Σημίτη για το Ασφαλιστικό. Τέτοια... «καλοσύνη» το «καλό» ΠΑΣΟΚ. Αλλά, είπαμε, δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Γιατί; Μα γιατί αν έπρατταν διαφορετικά, δε θα ήταν ΠΑΣΟΚ. Απλό...

Τα ίδια συνέβησαν και στη Βουλή με τον «τρομονόμο». Η πλειοψηφία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (σ.σ.: μεταξύ τους και η πλειοψηφία των βουλευτών του «καλού ΠΑΣΟΚ») επέλεξαν να... λείπουν την ώρα της ψηφοφορίας. Βλέπετε υπάρχουν πολλοί τρόποι για να υπερψηφίζεις την αθλιότητα. Ενας τρόπος - από τους πιο χυδαίους - είναι η υπεκφυγή...

Συνεπώς:

«Η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα, δοθέντος ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που την ανέδειξε συνεχίζει να τη στηρίζει, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της».

Και τα παραπάνω σταράτα λόγια, του κυβερνητικού εκπροσώπου. Ο,τι και να λένε μας στηρίζουν, λοιπόν... Αυτό είπε ο κ. Ρέππας σχολιάζοντας τη στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή για τον «τρομονόμο». Αλήθεια, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και οι λοιποί του «καλού» ΠΑΣΟΚ έχουν κάτι να αντιτείνουν; Δε νομίζουμε...


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ...

(Οι μεθοδεύσεις κι οι παραγραφές)

ΕΙΝΑΙ πρόκληση αναμφίβολα η εφοπλιστική φιέστα που στήθηκε στη Χίο και που, καθώς διαβάζουμε, έχει τάχατες θέμα της την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Μ' όλα τους τα δίκια, τα ναυτεργατικά σωματεία Μηχανικών (ΠΕΜΕΝ) και Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», με την ανακοίνωσή τους, καταγγέλλουν τον εμπαιγμό και την πρόκληση.

ΚΑΙ τα λένε απλά και σταράτα, χωρίς περικοκλάδες και μισόλογα: Ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - ΥΕΝ, καθώς και οι εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας με τους εφοπλιστές έχουν πολιτικές ευθύνες και είναι ηθικοί αυτουργοί για τραγικά ναυτικά εγκλήματα, που παρέσυραν στον υγρό τάφο χιλιάδες ναυτεργάτες...

ΚΑΙ συνανθρώπους μας σε αποδεδειγμένα σαπιοκάραβα - πλωτά φέρετρα, τώρα, μεταξύ τους οργανώνουν διάφορες φιέστες. Κι είναι καθαρός, ολοφάνερος ο στόχος πως θέλουν να αποπροσανατολίσουν και να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη...

ΑΛΛΑ να σημειώσουμε - είναι σωστό - τους οργανωτές αυτής της φιέστας που 'χει πάρει πάνω της την ανθρώπινη ζωή και την ασφάλειά της στη θάλασσα... Είναι το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, είναι ο κ. Γ. Λύρας, πρόεδρος των εφοπλιστών, δεν μπορούσε να λείπει ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, ο κ. Χρ. Παπουτσής.

ΣΤΙΣ οργανωτικές παρουσίες της εφοπλιστικής φιέστας πολλά λιμενικά κι εφοπλιστικά στελέχη, καθώς επίσης κι ο γενικός γραμματέας της ΠΝΟ... Μπορούσε να ξεχαστεί; Είναι το απαραίτητο «κερασάκι» και αξιοποιείται πάντα καταλλήλως ως άλλοθι για τη δήθεν εκπροσώπηση των ναυτεργατών. Ολοι αυτοί, λοιπόν, θα ασχοληθούν με την ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών, με την ασφάλεια της ναυτοσύνης, του μεγάλου κόσμου που δουλεύει στη θάλασσα και πάνω σ' αυτήν παλεύει για το ψωμί του.

ΑΛΛΑ πριν καλά - καλά ανοίξει στη Χίο η αυλαία της «φιέστας», εδώ, στην αίθουσα του Εφετείου του Πειραιά, οι συγγενείς των 24 νεκρών ναυτικών του σαπιοκάραβου «Αϊρον Αντώνης» που βρίσκονται στα τάρταρα του Ατλαντικού (από τις 3 Σεπτέμβρη 1994) άκουγαν έκπληκτοι, δίχως μιλιά, τον πρόεδρο του Εφετείου κ. Κ. Πανούση να ανακοινώνει ότι - παρά την αντίθετη γνώμη της εισαγγελέα κ. Δημητρίου - το δικαστήριο αποδέχτηκε την ένσταση των δικηγόρων του εφοπλιστή Αντώνη Ηλιόπουλου (διευκρινίζεται στο ρεπορτάζ πως αποτελούν την ελίτ των δικηγόρων του ΠΑΣΟΚ) για εσφαλμένη κλήτευση (!) με συνέπεια να «παύσει οριστικά και αμετάκλητα» η δίωξη σε βάρος του εφοπλιστή!!

ΑΣΠΙΛΟΣ, λοιπόν, και αμόλυντος ο κύριος Ηλιόπουλος, με παραγραμμένες βαρύτατες κατηγορίες, για τις οποίες, πρωτόδικα, τον περασμένο Φλεβάρη, είχε καταδικαστεί σε 5 χρόνια για τον άδικο χαμό των 24 ναυτικών του «Αϊρον Αντώνης» στον Ατλαντικό.

Η ΕΝΣΤΑΣΗ με τον ισχυρισμό πως δεν είχε επιδοθεί εμπρόθεσμα το κλητήριο θέσπισμα είχε απορριφθεί στην πρώτη δίκη, γιατί, όπως κρίθηκε με τη σχετική απόφαση, στηριζόταν σε αβάσιμα επιχειρήματα. Υστερα από 5 μήνες, η απόφαση τα αναποδογυρίζει όλα... Κι έχουμε να βγαίνει λάδι ο εφοπλιστής για το φοβερό έγκλημα να πνίξει με το σαπιοκάραβό του τους 24 ναυτικούς...

ΑΛΛΑ οι ναυτεργάτες την ίδια μέρα, μαζί με την προκλητική, βάναυση προσβολή των νεκρών του «Αϊρον Αντώνης», στη διπλανή αίθουσα κάθονταν στο σκαμνί. Δικαζόταν για συκοφαντική δυσφήμιση ο Σπύρος Κοκόλης, μέλος της διοίκησης της ΠΕΜΕΝ, επειδή ναυτολογημένος Α` μηχανικός στο σαπιοκάραβο «Αγιος Παντελεήμων» κατάγγειλε την άθλια κατάσταση που επικρατούσε πάνω στο πλοίο, που τελικά βούλιαξε το Δεκέμβρη του 1998 ανοιχτά της Σικελίας, με αποτέλεσμα να πνιγούν εννιά ναυτεργάτες. Η δίκη αυτή με αίτημα των πλοιοκτητών αναβλήθηκε.

ΤΑ σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», στην ανακοίνωσή τους, καταγγέλλουν την προκλητική απόφαση του Εφετείου Πειραιά, καθώς και τις μεθοδεύσεις, που προηγήθηκαν και οδήγησαν στην ακύρωση της πενταετούς φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον εφοπλιστή Αντ. Ηλιόπουλο... γιατί, τάχατες, έτσι ισχυρίζονται, δεν είχε επιδοθεί εμπρόθεσμα το κλητήριο θέσπισμα...

ΕΙΝΑΙ, όμως, τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης, των υπουργείων Εμπορικού Ναυτικού και Δικαιοσύνης, που, ουσιαστικά, αντί να προβούν στις ενέργειες που πρέπει, για να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι για τα ναυτικά εγκλήματα, ουσιαστικά, τους αφήνουν ασύδοτους ν' αλωνίζουν. Και να πνίγουν ναυτεργάτες και κοσμάκη.

ΑΦΗΝΟΥΝ να παραγράφονται τα φοβερά εγκλήματά τους και κυνηγάνε άγρια και με χαλκευμένες κατηγορίες καταδικάζουν τους συνδικαλιστές, που μπαίνουν μπροστά κι αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τους ναυτεργάτες. Δοκιμή προκαταρκτική του «τρομονόμου», του τερατουργήματος, που τελικά θ' αχρηστευτεί. Οπως σαρώθηκαν κάθε λογής αντιδημοκρατικοί νόμοι πολλές, πάμπολλες φορές μέχρι σήμερα. Κι οι ναυτεργάτες έχουν το τιμητικό δικό τους μερίδιο στους μεγάλους αυτούς αγώνες.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ