Γρηγοριάδης Κώστας

Τόσο στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση στο χώρο της Αυτοδιοίκησης όσο και σε αυτήν που έπεται, σκοπίμως και κυρίως τα δύο κόμματα του κατεστημένου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εστιάζουν στα πρόσωπα που έχουν επιλέξει ή επιλέγουν να στηρίξουν ως υποψήφια. Σε πολλές περιπτώσεις, οι εκπρόσωποι του δικομματισμού αξιοποιούν τη δημοτικότητα που μπορεί να έχουν ορισμένα πρόσωπα για λόγους άσχετους με αυτό που καλούνται να υπηρετήσουν, όπως η συνεχής προβολή τους από τα μέσα ενημέρωσης. Σε άλλες χρησιμοποιείται ενδεχόμενη συγγενική σχέση με πολιτικά πρόσωπα του παρελθόντος, ενώ δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις που αρκεί ένα όμορφο πρόσωπο για να κριθεί ως εν δυνάμει εκφραστής της λαϊκής βούλησης. Σε κάθε περίπτωση, τα κόμματα στηρίζουν πολλά στην αξιοποίηση της προβολής ορισμένων προσώπων, ως άφθαρτα, σοβαρά, όμορφα, δημοφιλή, προκειμένου να κερδίσουν σε ψήφους. Εντέχνως και με τη βοήθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα ως προς τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να προβληματιστούν για την ψήφο που θα επιλέξουν. Και λέμε εικονική πραγματικότητα, αφού τα πρόσωπα που επιλέγονται υλοποιούν συγκεκριμένη πολιτική σε όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων. Την πολιτική των κομμάτων που επιλέγουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα και στην Αυτοδιοίκηση. Με δεδομένο, πλέον, ότι η Αυτοδιοίκηση ως θεσμός του κράτους γίνεται ο καλύτερος μοχλός για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών. Με συμμετοχή στις ιδιωτικοποιήσεις, στην εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, με την εφαρμογή των ελαστικών εργασιακών σχέσεων κλπ. Αυτό, λοιπόν, που επιδιώκεται είναι ο εγκλωβισμός του ψηφοφόρου σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που θα υπηρετούν πρόσωπα ικανά να τις εφαρμόσουν και όχι τα γενικόλογα και αόριστα ηθικά κριτήρια, όπως π.χ. ο ενδεχόμενος «καλός» ή «κακός», «αξιόλογος» ή μη κλπ. υποψήφιος. Ο αποπροσανατολισμός σε όλο του το μεγαλείο, με επιδίωξη την υποταγή των λαϊκών ανθρώπων στη λογική της διαχείρισης της ανεργίας και της φτώχειας, οδηγώντας τους να κάνουν εκπτώσεις στις ανάγκες τους και τον αγώνα για την κάλυψή τους.

Με αυτή την έννοια, ο εργαζόμενος, που θα κληθεί στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές να επιλέξει τους εκπροσώπους του, θα πρέπει να κρίνει αυτούς με βάση πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα, οι απαντήσεις στα οποία καταδεικνύουν αν η συγκεκριμένη υποψηφιότητα θα αγωνιστεί για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Και, βέβαια, η κομματική στέγη που επιλέγει η κάθε υποψηφιότητα ή η υποψηφιότητα που έχει επιλεγεί από ένα συγκεκριμένο κόμμα, έχει τη σημασία της. Γιατί κάθε κόμμα έχει συγκεκριμένη πολιτική, που δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και με το λαό και με το κεφάλαιο. Και, βεβαίως, έχει αρχές και θέσεις σχετικά και με το ρόλο και τη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης. Και μπορεί όλ' αυτά να «κουκουλώνονται» με την προβολή μη πολιτικών κριτηρίων ως προς την επιλογή μιας προσωπικότητας υποψήφιας για την Αυτοδιοίκηση από τα μεγάλα κόμματα, αλλά μετά τις εκλογές οι διοικήσεις των δήμων και των νομαρχιών, με πλειοψηφία δυνάμεις απ' αυτά τα κόμματα, διαχειρίζονται την πολιτική τους μέσα από το θεσμό, με οδυνηρές για το λαό συνέπειές. Δε θα ήταν υπερβολή, λοιπόν, να πούμε ότι τα πρόσωπα στα οποία εστιάζουν οι δυνάμεις του δικομματισμού αποτελούν το μέσο για τη συγκάλυψη των επιλογών τους σε βάρος του λαού.

• Στηρίζεται και προωθείται η επιλογή της μερικής απασχόλησης, που διατηρεί τους εργαζόμενους ομήρους μικροκομματικών συμφερόντων, χωρίς σταθερή δουλιά και εργασιακά δικαιώματα. Τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, είναι μέρος αυτών των επιλογών. Δηλαδή εφαρμόζουν πολιτικές σε όφελος του κεφαλαίου και του συστήματος και σε βάρος των εργαζομένων.
• Υιοθετείται ως «λύση» για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της Αυτοδιοίκησης η δυνατότητα από αυτούς να επιβάλλουν και να διαχειρίζονται φόρους σε βάρος του λαού. Δηλαδή στηρίζουν την παραπέρα μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Ηδη εφαρμόζεται η δυνητική φορολογία για την ενίσχυση των οικονομικών των ΟΤΑ.
• Επιβάλλεται χαράτσι για την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών που έχουν μεταφερθεί από το κράτος στην Αυτοδιοίκηση. Δηλαδή εφαρμόζουν πολιτική εμπορευματοποίησης των κοινωνικών και άλλων υπηρεσιών, συμβάλλοντας στην απαλλαγή της υποχρέωσης του κράτους να παρέχει αυτές τις υπηρεσίες στο λαό, για τις οποίες έχει ήδη πληρώσει μέσα από τη φορολογία του εισοδήματος με τη λογική της ανταποδοτικότητας.
• Προωθείται η πολιτική ενίσχυσης των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων με την παράδοση της κατασκευής έργων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ συμβάλλουν και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ιδιαίτερα της γης.
• Συμμετέχουν ενεργά στη γιγάντωση των κατασταλτικών μηχανισμών με τη δημοτική αστυνομία, αλλά και τη δημιουργία ομάδων εθελοντών δήθεν προστατών από την εγκληματικότητα.