«Σημαίες και σκοτωμένοι σημαίες και ζωντανοί / η παλιά και η νέα φρουρά σύντροφοι».

Ο αγώνας συνεχίζεται και θα είναι νικηφόρος. Η πίστη σ' αυτή την τελική νίκη, νικάει το θάνατο. Τα λόγια του ποιητή, ο όρκος που δόθηκε πάνω στο χώμα το ποτισμένο από το αίμα των μαχητών του ΔΣΕ. Στη Φλώρινα, την Κυριακή, αποδόθηκε τιμή και δόξα στους κομμουνιστές συντρόφους, που πέσανε στα πεδία της 90χρονης ταξικής πάλης.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, μαχητές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, νέοι και μεγαλύτεροι σύντροφοι, τίμησαν τα εκατοντάδες παλικάρια, άνδρες και γυναίκες, που πήραν μέρος στη μάχη της Φλώρινας, το Φλεβάρη του 1949, όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους για μια νέα κοινωνία, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας και καταπίεσης, την εξάλειψη των πολέμων. Ολους εκείνους που απέδειξαν ότι δεν υπάρχει όριο στην ανθρώπινη αντοχή, όταν ο αγώνας δίνεται για την επικράτηση της τάξης τους. Ολους εκείνους που τίμησαν τον όρκο τους με το αίμα τους: «Εγώ παιδί του λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ»... «στην υπηρεσία του ιδανικού μου θέτω το όπλο μου και τη ζωή μου».

Στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας οι απόγονοι των «ηττημένων» στάθηκαν όρθιοι, δυνατοί και περήφανοι σαν τους προγόνους τους, απέναντι στους απογόνους των «νικητών» που 59 χρόνια μετά, όπως και τότε, εξακολουθούν να φοβούνται και να τρομάζουν. Τότε, στοίβαξαν και έθαψαν στο λάκκο, στο χέρσο χωράφι, νεκρούς και τραυματίες, περίπου 850 μαχητές του ΔΣΕ.

Εξι δεκαετίες μετά τη μάχη της Φλώρινας, αλλά και τρεις δεκαετίες μετά την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, εξακολουθούν να φοβούνται. Τρομάζουν και αρνούνται μέχρι σήμερα να ικανοποιήσουν το αίτημα που προβάλλουν οι κομμουνιστές και φορείς της περιοχής, για την απαλλοτρίωση του χώρου που είναι θαμμένοι οι μαχητές του ΔΣΕ, το χαρακτηρισμό του σαν χώρο πρασίνου και την ανέγερση μνημείου, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γ. Μούλης, Γραμματέας της ΝΕ Φλώρινας του ΚΚΕ.

Είναι η ίδια εξουσία, των πλουτοκρατών, που εξακολουθεί να απαγορεύει τον επαναπατρισμό χιλιάδων, σλαβόφωνων κυρίως, Ελλήνων πολιτών που πήραν ενεργό μέρος στο Αλβανικό Μέτωπο, στην Εθνική Αντίσταση, στο ΔΣΕ και βρέθηκαν στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά. Η άρνηση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να λύσουν αυτό το πρόβλημα, καθώς και οι κάθε μορφής διακρίσεις και περιορισμοί σε βάρος των σλαβόφωνων της περιοχής, είναι η τιμωρία που επέβαλε η αστική τάξη της χώρας μας για τη μαζική και ηρωική συμμετοχή και δράση της συντριπτικής πλειοψηφίας των σλαβόφωνων στις γραμμές του ΔΣΕ, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, Γ. Χώτος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Και επανέλαβε τη σταθερή και αταλάντευτη θέση του ΚΚΕ που υποστηρίζει τον ελεύθερο και χωρίς όρους επαναπατρισμό όλων όσοι θέλουν να επαναπατριστούν.

Ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Φλώρινας. Η πορεία κατέληξε στο «Λάκκο» όπου είναι θαμμένοι οι μαχητές του ΔΣΕ. «Οι μαχητές του Γράμμου δε λύγισαν ποτέ, δόξα και τιμή στο ΔΣΕ» βροντοφώναζαν την ώρα που άνοιγαν την περίφραξη και έμπαιναν στο χώρο θυσίας. Στο σημείο, κατέθεσε στεφάνι ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, την ώρα που το σύνθημα επαναλαμβανόταν αδιάκοπα: «εννιά δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Αυτοί οι τιμημένοι νεκροί που κείτονται εδώ, θα αποκατασταθούν όπως τους πρέπει. Η θυσία τους αποτελεί οδηγό αλάθητο στο δρόμο προς την τελική νίκη. Η πίστη σ' αυτήν την τελική νίκη, νικάει το θάνατο, είπε ο Γιάννης Χώτος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αναφέρθηκε στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού που δε στέφθηκε από τη νίκη. Οπως είπε, «το πρόβλημα της εξουσίας τότε, λύθηκε με την επικράτηση των Αμερικανών και των ντόπιων υποτακτικών τους. Το αστικό κράτος ανασυγκροτήθηκε, θωρακίστηκε νομικά. Το μετεμφυλιακό καθεστώς στην Ελλάδα έχει τη σφραγίδα της πιο στενής διαπλοκής με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Οι τελευταίες πολιτικές επιλογές που προωθούν οι επίγονοι των νικητών είναι αποκαλυπτικές».

Τόνισε ότι το ΚΚΕ πρόβλεψε και προειδοποίησε τους εργαζόμενους ότι οι προσαρμογές της Ελλάδας στις συνθήκες της ΕΕ, στην ΟΝΕ, στο ευρώ και στη στρατηγική του ΝΑΤΟ είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οτι για το λαό και, γενικότερα, για το συμφέρον του τόπου θα είναι πορεία συσσωρευμένων προβλημάτων και αδιεξόδων.

«Το ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα - και με μεγαλύτερη ένταση αυτήν την περίοδο - έφερε στην επιφάνεια τα πραγματικά προβλήματα του λαού και της νεολαίας, αποδείχνοντας ότι ο δρόμος για την ικανοποίησή τους βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση.

Επιβεβαιώνεται ότι δύο δρόμοι ανάπτυξης υπάρχουν: Με τα μονοπώλια και την αστική τάξη, ή με το λαό και την ταξική πάλη, την κοινωνική συμμαχία των εργατών με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς παραγωγούς, για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Τρίτος δρόμος δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, με την πλουτοκρατία και τα κόμματά της, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Ο αγώνας είναι σκληρός, όμως είμαστε βέβαιοι ότι θα φτάσει ως το τέλος, με ριζικές αλλαγές και ανατροπές, ως το επίπεδο της εξουσίας», σημείωσε ο Γ. Χώτος.

Πρόσθεσε ότι: «Δίπλα στον καθημερινό αγώνα των κομμουνιστών για κάθε πρόβλημα που αφορά τη ζωή του λαού και της νεολαίας, αποκτά απόλυτη προτεραιότητα να αναπτύσσουμε τις ιδέες και να διεξάγουμε ασυμβίβαστο πόλεμο με τις ιδέες και ιδεολογήματα που συσκοτίζουν την ταξική αλήθεια, που έχουν ως κύριο σκοπό την υπεράσπιση ενός συστήματος που πεθαίνει και επιδιώκουν τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό των εργατικών και λαϊκών μαζών από τα ταξικά τους συμφέροντα».

Και κατέληξε: «Ο αγώνας του ΔΣΕ μάς εμπνέει. Ηταν αγώνας δίκαιος, πατριωτικός, αντιφασιστικός, αντιιμπεριαλιστικός. Ηταν η συνέχεια του έπους της Εθνικής Αντίστασης και του μεγάλου Δεκέμβρη του '44 για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Δημοκρατία.

Οι στόχοι του, τα ιδανικά του περιμένουν τη δικαίωσή τους. Το καθήκον αυτό εναπόκειται στην εργατική τάξη, στους συμμάχους της και στο Κόμμα τους το ΚΚΕ.

Σήμερα το ΚΚΕ, έμπειρο όσο ποτέ άλλοτε, συσπειρωμένο και με ενιαία ισχυρή θέληση, έχει βαθιά συνείδηση και της ευθύνης και του ρόλου του.

Το ΚΚΕ ανοίγει σήμερα νέους δρόμους. Διδαγμένο από την πείρα του, είναι έτοιμο να καταθέσει νέα μεγαλύτερη προσφορά, πρωτοπόρα δράση και πρωτοπόρες ιδέες.

Με ένα ισχυρό ΚΚΕ, με ισχυρή ΚΝΕ και με ένα αναγεννημένο και καλά οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, καμιά δύναμη δεν μπορεί να ανακόψει το δρόμο για νέες κατακτήσεις, για ανατροπές, για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας».