«Το ότι "οι καιροί είναι πονηροί" είναι πλέον τόπος κοινός. Τούτο αισθάνονται και αντιλαμβάνονται καλώς τόσο οι θιασώτες των νεοταξικών εξελίξεων όσο και οι σκεπτικιστές και βέβαια οι κάθετα διαφωνούντες.

Και αν την πονηρία των καιρών την αισθανόμαστε άπαντες και την αντιλαμβανόμαστε εξ ολοκλήρου, είναι στην πανουργία των λόγων που δυσκολευόμαστε.

Ομως είναι διά της πανουργίας των λόγων που οι καιροί πονηρεύουν. Διά δε της πανουργίας αυτής διαμορφώνονται οι ευάλωτες συνειδήσεις, διασφαλίζονται οι συνθήκες της επιθυμητής, από τους ισχυρούς, ανυπαρξίας αντιστάσεων και εξασφαλίζονται οι απαραίτητες μορφές σιωπηρής συμπεριφοράς των αμνών, που αναδεικνύουν τις πλέον ψευδεπίγραφες μορφές κοινωνικής συναίνεσης που βολεύουν.

Στον πανούργο λόγο της νεοταξικής εποχής που βιώνουμε, αποδεικνύονται πραγματικοί "επιστήμονες" οι "πεφωτισμένοι"(!) παγκοσμιοποιητές του νεοφιλελευθερισμού, οι "επαναστάτες" (!), του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακού κεφαλαίου, οι υμνητές της ιδιωτικοποίησης του κόσμου όλου.

Γι' αυτούς ο οποιοσδήποτε αντίθετος ή ριζοσπαστικός λόγος πρέπει να εξουδετερωθεί. Οι τρόποι και τα μέσα ποικίλλουν.

Εναν εκ των τρόπων αυτών εκφράζει το προς ψηφοφορία εισαγόμενο στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης αντικομμουνιστικό μνημόνιο το οποίο ήδη ενέκρινε η Πολιτική Επιτροπή με τίτλο: "Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων".

Επειδή στους πονηρούς καιρούς της ανθρώπινης Ιστορίας, τίποτε δεν είναι πραγματικά αληθές, επειδή η υποκρισία περισσεύει, επειδή δε οι άνθρωποι σπάνια αντιλαμβάνονται όπως βλέπουν ενώ συνήθως βλέπουν όπως αντιλαμβάνονται, διερωτάται κανείς για τη σκοπιμότητα της απρόσμενης όσο και παράδοξης αυτής πρωτοβουλίας του Σουηδού Ευρωβουλευτή κ.Γ. Λίντμπλαντ.

Και εντυπωσιάζει το ενδιαφέρον της Πολιτικής Επιτροπής για τη "συνείδηση της Ιστορίας" αλλά και η ευαισθησία της για την "εκπαίδευση των νέων γενεών". Πολύ περισσότερο όταν το ενδιαφέρον της αντιπαραβάλλεται με πρόσφατα νεοταξικά της παγκοσμιοποίησης κατορθώματα που προσέβαλαν βάρβαρα και τη συνείδηση της ιστορίας και τη νοημοσύνη των παλαιών και των νέων γενεών.

Ας ευχηθούμε να πρυτανεύσει η σοφία κι ας αγωνιστούμε ενάντια στην αλαζονική βεβαιότητα των μονοδρόμων».

«Λαμβάνοντας υπόψη την κατά πλειοψηφία απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης της 15 - 12 - 2005 για την "ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων", δηλώνω τα παρακάτω:

1. Τα καθεστώτα αυτά και συγκεκριμένα η πρώην ΕΣΣΔ, έδωσαν αποφασιστική νίκη κατά του ναζιστικού και φασιστικού άξονα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενέπνευσαν εν μέρει την αντίσταση των ευρωπαϊκών λαών για Ελευθερία από τις δυνάμεις του άξονα και Κοινωνική Δικαιοσύνη και αναπτέρωσαν το ηθικό των Συμμαχικών δυνάμεων για την ανασυγκρότηση και την τελική επικράτηση κατά του άξονα. Οποιος ξεχνάει αυτή την ιστορική πραγματικότητα που αποτελεί και δήλωση των τότε ηγετών του τότε δυτικού κόσμου (Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ κ.λπ.), ουσιαστικά παίζει έναν ύποπτο ρόλο στη σημερινή ανασυγκρότηση του ναζισμού και του φασισμού, που όλοι γνωρίζουν ποια μορφή έχει.

2. Ομως το σημαντικότερο από όλα είναι ότι παράλληλα ξεχνιούνται τα εγκλήματα που διαπράττονται σε ενεστώτα χρόνο από τα σημερινά αφεντικά του πλανήτη, των ΗΠΑ, τα οποία στρέφονται σε τελική ανάλυση και κατά της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

3. Η εναρμόνιση με τα εγκλήματα των ΗΠΑ ουσιαστικά αποτελεί ήδη και θα αποτελέσει περαιτέρω μπούμερανγκ στις δραστηριότητες της παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι αυτή η εναρμόνιση που χρήζει καταδίκης και όχι η παρελθοντολογία και η απόκρυψη των πραγματικών αναγκών της Ευρώπης».