Associated Press

Αλήθεια, ποιος απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια; Το Ιράκ βέβαια, σύμφωνα με την απόφαση 1441 του Συμβουλίου Ασφάλειας του OHE, που ας σημειωθεί ότι κανένα μέλος του δεν τόλμησε να αντιταχθεί, ούτε η μετα-Σοβιετική Ρωσία, αλλά ούτε καν η Συρία που είναι αραβική χώρα. Σύμφωνα με αυτή την απόφαση, το Ιράκ υποχρεούτο μέχρι τις 8 Δεκέμβρη 2002 να δηλώσει επακριβώς όλα τα όπλα που έχει στη διάθεσή του, πράγμα που έκανε, όσο δύσκολη και αν είναι η καταγραφή τους, αφού πολλά από αυτά είναι σε αχρηστία λόγω παλαιότητας. Μέχρι τις 27 Γενάρη 2003, οι επιθεωρητές του ΟΗΕ έπρεπε να κάνουν τις εκθέσεις τους για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Και βέβαια όπλα μαζικής καταστροφής δε βρέθηκαν, ούτε πυρηνικά, ούτε χημικά και βιολογικά. Μερικές πεπαλαιωμένες κάψουλες χημικών όπλων που βρέθηκαν δεν αποτελούσαν καθόλου μυστικό, μια και οι ΗΠΑ είχαν εφοδιάσει τον Σαντάμ Χουσεΐν με χημικά όπλα στον πόλεμο με το Ιράν, για τον οποίο τον ενθάρρυναν, όταν μετά την πτώση του Σάχη η χώρα αυτή θεωρούνταν η υπ' αριθμόν 1 απειλή για τις ΗΠΑ.

Σαν ενοχοποιητικό τεκμήριο θεωρήθηκαν κάποιες σημειώσεις για την κατασκευή πυρηνικών όπλων που βρέθηκαν στο σπίτι κάποιου επιστήμονα. Το εύρημα είναι μάλλον αστείο. Υπάρχουν σήμερα αρκετά βιβλία που περιγράφουν την κατασκευή των πυρηνικών όπλων, ώστε σχετικές σημειώσεις έχει κάθε επιστήμονας που ασχολείται με το θέμα αυτό, όχι μόνο για την κατασκευή τους αλλά και για την αποφυγή τους. θα ήταν μάλιστα μάλλον ανεύθυνο για μια χώρα να μην έχει επιστήμονες που να γνωρίζουν τις συνέπειες από τη χρήση των πυρηνικών όπλων. Αλλά για να ξέρει κανείς τις συνέπειες, χρειάζεται να ξέρει και τα σχετικά με τη δημιουργία αυτών των όπλων.

Η κύρια δυσκολία σήμερα για την κατασκευή πυρηνικών όπλων έγκειται στην εξεύρεση του σχάσιμου υλικού, που βέβαια δεν υπάρχει στην αγορά, μια και βάσει της διεθνούς νομοθεσίας απαγορεύεται η εμπορία του. Οσον αφορά τα χιλιάδες «αδέσποτα» μικρά πυρηνικά όπλα της πρώην Σοβιετικής Ενωσης που είναι τώρα στα χέρια υπόπτων στοιχείων, θα πρέπει να πούμε ότι ήταν ένα παραμύθι για τρομοκράτηση του κόσμου μετά την επίθεση της «Αλ Κάιντα» στη Νέα Υόρκη. Αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης η κυβέρνηση των ΗΠΑ, σύμφωνα με δηλώσεις της πρώην υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ, διέθεσε δισεκατομμύρια δολάρια στη Ρωσία σαν τεχνική βοήθεια για τον έλεγχο της διακίνησης πυρηνικών υλικών. Η βοήθεια αυτή συνίστατο σε συσκευές μέτρησης ραδιενέργειας, ειδικά φορτηγά, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, καθώς και λογισμικό διαχείρισης των πυρηνικών υλικών. Ετσι οι ιστορίες για «κίτρινο κέικ» και αλλά πυρηνικά υλικά στα χέρια της ρωσικής μαφίας αποτελούν μυθεύματα. Οι λίγες απόπειρες αγοραπωλησίας που αποκαλύφθηκαν, έδειξαν ότι δεν επρόκειτο για πυρηνικό υλικό, εκτός από τις περιπτώσεις που η ποσότητά του ήταν ασήμαντη.

Το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ περιλαμβάνει: θερμοπυρηνικές βόμβες διαφόρων μεγεθών και πυραύλους μεγάλης ακρίβειας και σε μερικές περιπτώσεις με βεληνεκές τόσο μεγάλο, ώστε να μπορούν να πλήξουν στόχους που βρίσκονται στη Μόσχα. Επίσης βόμβες νετρονίου που μπορεί να εξοντώσουν μαζικά πληθυσμούς χωρίς να πληγούν τα κτίρια και τα αλλά οικονομικά αγαθά, σύμφωνα με τη σχετική διαφήμιση. Εκτός από τα πυρηνικά, το Ισραήλ είναι σε θέση να κατασκευάσει όπλα χημικού και βιολογικού πολέμου σε μικρό χρονικό διάστημα, όπως και κάθε χώρα για την οποία δεν υπάρχει εμπάργκο πρώτων υλών. Σύμφωνα μάλιστα με μερικές εκτιμήσεις το πυρηνικό οπλοστάσιο αυτής της χώρας ξεπερνά τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα εκείνο της Βρετανίας.

Η πυρηνική δραστηριότητα του Ισραήλ δεν ήταν και τόσο μυστική. Η χώρα αυτή δεν υπέγραψε ποτέ τη συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων του ΟΗΕ, σε αντίθεση με το Ιράκ, και έτσι δε δεχόταν ελέγχους των πυρηνικών της δραστηριοτήτων. Παράλληλα, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, προμηθευόταν πάσης φύσεως συσκευές και υλικά που μπορούσε να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Βέβαια, κύριος προμηθευτής ήταν πάντοτε οι ΗΠΑ, που τόσο κόπτονται για το ανύπαρκτο ουσιαστικά οπλοστάσιο του Ιράκ, αφού, ό,τι ενδεχόμενα εισήχθη λαθραία ούτε καν σε κακέκτυπο της πυρηνικής βόμβας της Χιροσίμα μπορούσε να οδηγήσει, χωρίς τη δυνατότητα μεταφοράς της σε μεγάλη απόσταση από το Ιράκ. Εξάλλου το συμβατικό οπλοστάσιο του Ισραήλ είναι τόσο σύγχρονο, ώστε καμία σύγκριση δε γίνεται με αυτό του Ιράκ.

θα απαντούσε κανείς ότι το Ισραήλ είναι μια χώρα με «αίσθημα ευθύνης», γι' αυτό είναι διαφορετική περίπτωση. Αλλα όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει μέρα που το Ισραήλ δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, με τις καθημερινές ανατινάξεις σπιτιών των Παλαιστίνιων και τη δολοφονία αμάχων.

Βεβαία, υπάρχει το προηγούμενο της εισβολής στο Κουβέιτ. Ποιος όμως έδωσε τα λάθος σήματα γι' αυτή την επίθεση; Η τότε υπηρεσιακή υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, που βρισκόταν την προηγουμένη στο Ιράκ, άφησε να εννοηθεί ότι οι ΗΠΑ δε θα είχαν καμία ανάμειξη σε μια τέτοια εισβολή, ενώ την επίθεση εναντίον του Ιράν ουσιαστικά την υπέθαλψαν. Ας μην ξεχνάμε ότι και οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας δεν έγιναν βάσει αποφάσεων του ΟΗΕ. Οι λόγοι για τους οποίους οι ΗΠΑ ζητούν αφορμή για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ είναι πολλοί, και τελικά φαίνεται ότι δυστυχώς ο πόλεμος αυτός είναι δύσκολο να αποφευχθεί καθότι:

1. Με την επέμβαση αυτή οι ΗΠΑ θα ελέγχουν όλα τα κοιτάσματα πετρελαίου της χώρας, που είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Σχετικές συμβάσεις που υπέγραψε το Ιράκ με τη Γαλλία και άλλες χώρες, θα ακυρωθούν σύμφωνα με δηλώσεις ιθυνόντων των ΗΠΑ.

2. Οι ΗΠΑ με αυτή την επέμβαση θα βεβαιώσουν για μια ακόμη φορά την πολιτική βούληση και την αποφασιστικότητά τους να επιβάλουν παντού την «Pax Americana».

3. Με μια τέτοια επέμβαση θα είναι πολύ εύκολη η επανεκλογή του Μπους Τζούνιορ στην προεδρία των ΗΠΑ, αφού όπως έδειξε η πρόσφατη ιστορία της χώρας αυτής, οι στρατιωτικές επεμβάσεις αυξάνουν τη δημοτικότητα του προέδρου. Βέβαια, είναι πάντοτε δυνατή η αντίθετη αντίδραση της κοινής γνώμης.

4. Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές ένας τέτοιος πόλεμος θα οδηγήσει σε αναθέρμανση της οικονομίας της χώρας των ΗΠΑ, λόγω του ότι παλιάς τεχνολογίας όπλα θα χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο, ενώ η δοκιμή νέας τεχνολογίας όπλων στο πεδίο της μάχης θα οδηγήσει σε νέες μαζικές παραγγελιές. Είναι πραγματικά ασύλληπτος ο αριθμός των όπλων νέας τεχνολογίας που περιμένουν να δοκιμαστούν σε πραγματικές πολεμικές επιχειρήσεις. Ας σημειώσουμε ότι και αυτοί ακόμη οι πύραυλοι «Κρουζ», που μπορεί από μόνοι τους να βρουν το στόχο τους, πετώντας σε περίπλοκη τροχιά, ώστε να μην επισημαίνονται από τα ραντάρ, θεωρούνται απαρχαιωμένοι.

Ελπίζουμε ότι οι μαζικές κινητοποιήσεις θα οδηγήσουν σε δεύτερες σκέψεις για ένα τέτοιο πόλεμο, στον οποίο χρησιμοποιούνται δυο μέτρα και δυο σταθμά για την επιβολή του «διεθνούς δικαίου». Ποιος αλήθεια πιστεύει σε ένα τέτοιο δίκαιο, που εφαρμόζεται μόνο επιλεκτικά και προς όφελος μόνο των ισχυρών;