Ο Θ. Χρηστίδης έθεσε εξαρχής τα κρίσιμα ζητήματα, όπως π.χ. πώς γίνεται σε μια περιοχή με τόσο πλούτο, με σημαντικά αποθέματα χρυσού και άλλων μετάλλων, περιοχή που είναι από τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς, να φτάνουμε στο σημείο να μιλάμε για απολύσεις, γενίκευση των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, εντατικοποίηση και ρήμαγμα εργασιακών δικαιωμάτων, αναδεικνύοντας πως τα όσα βιώνει ο λαός της Χαλκιδικής είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

«Εδώ στα μεταλλεία ακόμα πιο καθαρά εκφράζεται αυτή η ανάπτυξη», σημείωσε, αναφερόμενος στο τελευταίο «εμβληματικό παράδειγμα», στη νέα συμφωνία της κυβέρνησης με την «Ελληνικός Χρυσός», θυμίζοντας τα «οφέλη» που διαφήμιζε η κυβέρνηση της ΝΔ και το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ «έκρυβε τη συμφωνία του πίσω από το παραβάν περί διασφάλισης του ευρωπαϊκού πλαισίου ανταγωνισμού... δηλαδή να μην ευνοείται μια εταιρεία αλλά και άλλες! Δεν ενοχλείται από το σύνολο της συμφωνίας, αρκεί να είναι συμφέρουσα η τιμή».

Αναφερόμενος στη σύμβαση ανέδειξε ότι ένας πολύ σημαντικός και μη ανανεώσιμος ορυκτός πόρος, όπως είναι ο χρυσός, παραδίνεται σε έναν μονοπωλιακό όμιλο, το περιβάλλον επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο, ενώ πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, ήρθαν και τα πρώτα μαντάτα για τους εργαζόμενους: Απολύσεις εργατών από τη μεγαλύτερη εργολαβική εταιρεία στο έργο, απειλές για απολύσεις σε μέλη του ΔΣ του ΣΕΜΛΑ, σχεδιασμός για αλλαγή ωραρίων, απόλυση μετά από λίγο καιρό του προέδρου του Συνδικάτου Νεταλλείων κ.τ.λ.

Λίγους μόλις μήνες μετά τις εξαγγελίες κυβέρνησης και εταιρείας για «πολλές και καλές θέσεις εργασίας», οι μεταλλωρύχοι έρχονται αντιμέτωποι με τον νέο «στρατηγικό οδικό χάρτη» 2021 - 2024 της εταιρείας. Περιλαμβάνει το κλείσιμο του μεταλλείου «Μαύρες Πέτρες», φήμες για πιθανές απολύσεις εργαζομένων, περικοπή εργατικών κατακτήσεων (διμηνιαίο μπόνους που έπαιρναν οι εργαζόμενοι σχεδόν 10 χρόνια), εφαρμογή πολλών ειδικοτήτων σε κάθε εργαζόμενο, καμία αύξηση στην επιχειρησιακή ΣΣΕ η οποία παραμένει εδώ και πολλά χρόνια «παγωμένη».

Ολα αυτά με περιτύλιγμα και πρόφαση τους αρνητικούς οικονομικούς ισολογισμούς που επικαλείται η εταιρεία. «Γνωστό τερτίπι και στάχτη στα μάτια των εργαζομένων αφού πρόκειται για επένδυση με μεγάλο χρονικό βάθος και με εξασφαλισμένη κερδοφορία που βασίζεται στη μεγάλη αξία του χρυσού και των ορυκτών πόρων συνολικά».

Επιπλέον θύμισε ότι την περίοδο 2016 - 2020, με σχεδόν ίδιο αριθμό εργαζομένων, ο κύκλος εργασιών της επιχείρησης υπερτετραπλασιάστηκε (από 38 εκατ. ευρώ το 2016 στα 160 εκατ. ευρώ το 2020). Την ίδια περίοδο, ο όγκος των εξορυχθέντων μεταλλευμάτων αυξήθηκε κατά 260%. Δηλαδή οι εργαζόμενοι, μόνιμοι και εργολαβικοί, εργάστηκαν περισσότερο, πιο εντατικά, πιο παραγωγικά και πέτυχαν να αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή, τον πλούτο.

Σημείωσε ότι και από το παράδειγμα των μεταλλείων αποδεικνύεται πως η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει «ξεζούμισμα των εργαζομένων και συνεχή προσπάθεια από το κεφάλαιο για αύξηση της παραγωγικότητας με σκοπό το κέρδος. Ενα κράτος - και βέβαια κυβερνήσεις - φιλικό στους επιχειρηματίες και εχθρικό στον λαό».

Μιλώντας για την ελπιδοφόρα διέξοδο του σοσιαλισμού για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, σημείωσε ότι ο λαός μπορεί να ζήσει όπως του αξίζει, όπως ορίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, με ικανοποιημένες τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες, απαλλαγμένος από τις αλυσίδες της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας.

Παρουσίασε την πρόταση του Κόμματος για τη μεταποίηση και την εξορυκτική βιομηχανία, όπως αναφέρεται στο Πρόγραμμά του, όπου μεταξύ άλλων σημειώνεται πως «δίνεται προτεραιότητα στην παραγωγή μέσων παραγωγής (π.χ. στις μηχανοκατασκευές), με τη συνδυασμένη αξιοποίηση της εξορυκτικής βιομηχανίας και την ανάπτυξη σχετικών κλάδων της μεταποίησης, με τη στήριξη της εγχώριας επιστημονικής έρευνας (...)

Η εξόρυξη των ορυκτών πρώτων υλών θα συνδυαστεί με τη βιομηχανική επεξεργασία τους, την ανάπτυξη της μεταλλευτικής και πετροχημικής βιομηχανίας, την παραγωγή μηχανημάτων και μέσων μεταφοράς, με στόχο τη μείωση της εξάρτησης από το εξωτερικό εμπόριο. Ανάλογα για κλάδους της μεταποίησης, όπως η χημική βιομηχανία».

Οπως είπε ο Θ. Χρηστίδης, «η πρόταση του ΚΚΕ δεν βρίσκεται στον "αέρα" και δεν είναι προϊόν ονειροπολήσεων. Πατάει γερά στην πραγματικότητα από το αντικειμενικό γεγονός πως η Ελλάδα διαθέτει αποδεδειγμένα σημαντικά ορυκτά και μεταλλεύματα (...) γιατί διαθέτουμε ικανό εργατικό δυναμικό, εξειδικευμένο χρόνια στα μεταλλεία της περιοχής, με μεγάλη παράδοση».

Σημείωσε ότι είναι αποπροσανατολιστικό το δίλημμα «ναι ή όχι στην εξόρυξη» γιατί είναι δίλημμα που ενισχύει τη διάσπαση του λαού της περιοχής, αφήνει στο απυρόβλητο τον πραγματικό αντίπαλο.

Αναφερόμενος στο πώς πρέπει να δράσει το εργατικό κίνημα, σημείωσε ότι «πρέπει να διεκδικήσει ένα συνολικό επιθετικό πλαίσιο πάλης, που έρχεται σε σύγκρουση με την καπιταλιστική κερδοφορία και τις χαμηλές απαιτήσεις που καλλιεργούν κεφάλαιο, αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, εργοδοτικός συνδικαλισμός».

Είπε ακόμη ότι «οι συλλογικές διαδικασίες, οι συνελεύσεις βαρδιών, η οργάνωση των εργαζομένων, όπως αυτή εκφράστηκε και από τη δημιουργία του Σωματείου Λατομείων - Μεταλλείων, δείχνουν ένα μικρό κομμάτι από την τεράστια δύναμη της εργατικής τάξης, που σε αυτήν τη φάση υποχρεώνει τους μετόχους, αντί να υλοποιούν το σχεδιάγραμμά τους, να σκέφτονται τρόπους για να καθυστερήσουν, για να πνίξουν αγωνιστικές διαθέσεις.

Η αλληλεγγύη, έτσι όπως ήδη εκφράζεται μέσα από τη στήριξη δεκάδων σωματείων από όλη τη χώρα, αλλά και από τους κατοίκους της περιοχής, δίνει κουράγιο και χρειάζεται ακόμα περισσότερο να ενισχυθεί»..

Σημείωσε στη συνέχεια ότι οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία και συνολικά ο λαός της περιοχής είναι θύμα της πολιτικής που χαρίζει τον χρυσό στα μονοπώλια, καταστρέφει τις ζωές τους, ρημάζει το περιβάλλον, τσακίζει εργασιακά δικαιώματα. Γι' αυτό από κοινού πρέπει να οργανωθεί η πάλη τους ενάντια σε αυτήν την πολιτική.

Για να έχει αντοχή και αποτελεσματικότητα, θα πρέπει να συνδεθούν τα δίκαια αιτήματά τους με τον χαρακτήρα της επένδυσης και των σχεδίων της εργοδοσίας, να αναδεικνύεται σε κάθε βήμα ότι οι συνδικαλιστικές διώξεις δεν γίνονται σε κενό αέρος, αλλά πατάνε πάνω στην ανάγκη του κεφαλαίου να υπάρχει σιγή ιχθύος στους χώρους δουλειάς.

Και κάλεσε σε αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ «για να χτίσουμε έναν διαφορετικό "οδικό χάρτη" που θα φέρει στο προσκήνιο τις δικές μας εργατικές και λαϊκές ανάγκες».

Ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης» αναδείχθηκε στην εκδήλωση με θέμα: «Πόσο "πράσινο" είναι το "πράσινο" new deal. Αγώνας για πραγματική προστασία του περιβάλλοντος», που διοργάνωσε η ΤΕ Λιβαδειάς του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Κώστα Μπασδέκη, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και περιφερειακό σύμβουλο Στερεάς Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης τόσο μέσα από την ομιλία του Κώστα Μπασδέκη, όσο και από τις παρεμβάσεις που ακολούθησαν, αναδείχθηκαν μία σειρά πλευρές του αντιλαϊκού χαρακτήρα της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης», που βυθίζει τα λαϊκά νοικοκυριά στην ενεργειακή φτώχεια για να διασφαλίσει τεράστια κέρδη σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ έγιναν ιδιαίτερες αναφορές στην επέλαση των μονοπωλιακών ομίλων στη Βοιωτία και τη Στερεά, με εκατοντάδες ανεμογεννήτριες στα βουνά της περιοχής και χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων να μετατρέπονται σε φωτοβολταϊκά πάρκα.

«Μιλούν όλοι για την "κλιματική κρίση", για τη φύση που μας υπερνικά, για να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες που έχουν για την καταστροφή, και ταυτόχρονα προσπαθούν να παρουσιάσουν τη λεγόμενη "πράσινη" πολιτική ως σωτηρία για τον λαό», σημείωσε στην ομιλία του ο Κώστας Μπασδέκης, τονίζοντας ότι «οι πράσινες επενδύσεις δεν προωθούνται για το "καλό" του περιβάλλοντος και την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του λαού, αλλά για την ενίσχυση και τη θωράκιση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων», ότι είναι η διεθνής στρατηγική του κεφαλαίου, που «στόχο έχει να δοθεί ανάσα τεράστιων κερδών στα λιμνάζοντα κεφάλαια, που δεν μπορούν να επενδυθούν κερδοφόρα, οδηγώντας σε διαδοχικές διεθνείς κρίσεις όπως το 2008 και το 2020».

Αναφέρθηκε επίσης στις δυνατότητες που παρέχει σήμερα η τεχνολογία για την παραγωγή Ενέργειας και το ερώτημα που προκύπτει γιατί τα λαϊκά νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν τον λογαριασμό του ρεύματος και βυθίζονται στην ενεργειακή φτώχεια.

«Η απάντηση είναι απλή. Παρά το γεγονός ότι παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια με κάθε δυνατό τρόπο, τα λαϊκά νοικοκυριά βρίσκονται δυστυχώς στη δυσάρεστη θέση να μην μπορούν να ικανοποιήσουν τις ενεργειακές τους ανάγκες, γιατί ακριβώς μεταξύ αυτών των αναγκών και της παραγωγής ρεύματος, με χίλιους δυο τρόπους, μεσολαβεί το κέρδος...», σημείωσε και επισήμανε:

«Το δικό τους κέρδος, δηλαδή, είναι αυτό που δεν επιτρέπει στα σπίτια μας να έχουμε φθηνό ρεύμα, φθηνή Ενέργεια να μπορούμε να ικανοποιούμε τις ενεργειακές μας ανάγκες έτσι όπως επιτάσσει η τεχνολογία στον 21ο αιώνα. Αν εκλείψει λοιπόν το μονοπωλιακό κέρδος, τότε μπορεί να έχει φθηνή Ενέργεια ο λαός, κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν εκλείψουν και τα μονοπώλια».

Τόνισε επίσης ότι «για να υπάρξει ισόρροπη σχέση της κοινωνικής παραγωγής, του εργαζόμενου ανθρώπου με τη φύση και για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία, πρέπει να απαλλαγεί από τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους».

Και πρόσθεσε: «Αυτό το πολιτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ριζικά χωρίς γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία, χωρίς ανατροπή του χαρακτήρα της εξουσίας. Το σύνθημα "ο λαός μόνο μπορεί να σώσει τον λαό" μπορεί και πρέπει να γίνει πράξη σε κάθε χωριό, πόλη, χώρο δουλειάς και μόρφωσης».

Στο πλαίσιο αυτό, υπογράμμισε ότι ο λαός μέσα από τον συλλογικό αγώνα και τη δράση του μπορεί να καθορίσει τη ζωή και το μέλλον του και να παλέψει για:

-- Να μπει τέλος στην επέλαση των μονοπωλιακών ομίλων σε Στερεά και Εύβοια. Να απορριφθούν οι αιτήσεις εγκατάστασης και να μην ξεκινήσουν εργασίες για νέα αιολικά πάρκα τόσο σε ιδιαίτερα επιβαρυμένες περιοχές π.χ. δήμος Καρύστου, Θηβαίων όσο και σε δασικές εκτάσεις και τις προστατευόμενες περιοχές του Παρνασσού, της Οίτης, της Σαράνταινας, των Βαρδουσίων και Αγράφων. Να μην μπουν και να απομακρυνθούν ανεμογεννήτριες που έχουν μπει κοντά σε χωριά.

-- Φθηνό ρεύμα για τον λαό με δραστική μείωση της τιμής του, κατάργηση του «πράσινου τέλους», των δημοτικών και άλλων τελών που επιβαρύνουν τους λογαριασμούς.

-- Καμία διακοπή ρεύματος σε λαϊκά νοικοκυριά, μικρούς επαγγελματίες και αγρότες. Σύγχρονο δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος και πρόσληψη επαρκούς, μόνιμου προσωπικού σε ΔΕΔΔΗΕ και ΑΔΜΗΕ, για τη λειτουργία και τη συντήρησή του.

-- Να μπει φρένο στις αδειοδοτήσεις φωτοβολταϊκών πάρκων, κοντά σε χωριά, σε χωράφια υψηλής παραγωγικότητας και σε βοσκοτόπια.