Ο «συνδικαλιστής» που κατέθεσε την αγωγή εκ μέρους της εργοδοσίας και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ σε βάρος της ταξικής Ομοσπονδίας αντιδρά στο γιουχάρισμα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, στην Ευελπίδων

Με τη σημερινή συγκέντρωση, στην οποία καλούν τα ταξικά συνδικάτα της Αθήνας, το ΠΑΜΕ στέλνει ταυτόχρονα μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δε μένει θεατής των εξελίξεων και των τρομοκρατικών μεθοδεύσεων σε βάρος των εργαζομένων. Οτι θα συνεχίσει να παλεύει καθημερινά για να δυναμώσουν οι αγώνες της εργατικής τάξης.

Σχετικά με τη σημασία της σημερινής κινητοποίησης, ο Βαγγέλης Βακάλης, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, σημειώνει στο «Ρ»: «Οι βιομήχανοι ποτέ δε συμβιβάστηκαν με την πράξη και τη δράση των ταξικών συνδικάτων. Ο λόγος ήταν πάντα ένας και μοναδικός: Να έχουν τη δυνατότητα να ξεζουμίζουν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τους εργάτες. Εκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν όχι απλά για να δυσκολέψουν, αλλά για να εξαφανίσουν κάθε δυνατότητα συλλογικής δράσης των εργατών. Εκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για να φέρουν το εργατικό κίνημα στα μέτρα τους, απονευρώνοντας τα ταξικά του χαρακτηριστικά και μετατρέποντάς το σε "κοινωνικό εταίρο" και χειροκροτητή των επιλογών τους.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, όντας μέλος ενός αμαρτωλού καρτέλ, με αμαρτωλό παρελθόν και παρόν και αντεργατικές περγαμηνές, είναι ο πρωτεργάτης της επίθεσης σε βάρος της ταξικής Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών. Η απάντηση της εργατικής τάξης πρέπει να είναι άμεση, ενιαία και αποφασιστική. Δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους της ΔΕΛΤΑ. Μας αφορά όλους, μιας και χτυπιέται το βασικό δικαίωμα της συνδικαλιστικής έκφρασης και δράσης».

Με την ολοκλήρωση των εργασιών επιβεβαιώθηκε πλήρως η εκτίμηση του ΚΚΕ και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ότι οι εργαζόμενοι της χώρας μας δεν είχαν τίποτα να προσδοκούν από αυτό το Συνέδριο.

Δεν υπήρχαν ούτε οι πολιτικοσυνδικαλιστικοί όροι (ήταν γνωστή και δεδομένη η στήριξη αυτών των δυνάμεων στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις) ούτε οι συσχετισμοί (ήταν, επίσης, γνωστή η ανοιχτή παρέμβαση εφοπλιστών - ιδιοκτητών Super Market - ιδιοκτητών τραπεζών και εταιρειών φύλαξης κλπ. όλη την προηγούμενη 3ετία για την ενίσχυση των δυνάμεων της ΔΑΚΕ, της ΠΑΣΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης»), για να βγει κάτι θετικό για την εργατική τάξη της χώρας μας από αυτό το Συνέδριο.

Εκτός και αν θεωρηθεί θετική εξέλιξη η υπόδειξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (βλέπε «Αυγή», Τρίτη 20 Μάρτη σελ. 9) προς την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ ότι τώρα πια δε χρειάζεται να στηρίζεται τόσο στη ΔΑΚΕ, για να παίρνει ως ΓΣΕΕ αντεργατικές αποφάσεις, αφού τώρα ενισχύθηκαν και οι δικοί της ψήφοι.

Α) Οτι η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, προωθητές και απολογητές των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων θα συνεχίσουν με μεγαλύτερη επιμονή και γρηγορότερους ρυθμούς την προώθησή τους και θέλουν η ΓΣΕΕ να παραμείνει σύμμαχός τους σε αυτή τη στρατηγική επιδίωξη.

Αυτό έγινε απόλυτα καθαρό από τις ομιλίες τόσο του κ. Καραμανλή όσο και του κ. Παπανδρέου (αλλά και του Προέδρου της Δημοκρατίας), ανεξάρτητα από την αντιπαράθεσή τους για τη διεκδίκηση της πρωτιάς του ικανότερου διαχειριστή στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής με τις λιγότερες κοινωνικές εντάσεις.

Β) Η ΓΣΕΕ, τόσο ως οργάνωση, αλλά και ως παρατάξεις (εκτός των δυνάμεων της ΔΑΣ που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ), όχι μόνο δεν αποτελεί παράγοντα ανάσχεσης της επιθετικότητας του κεφαλαίου και των πολιτικών και οικονομικών του κέντρων (π.χ. ΕΕ) αλλά, απεναντίας, χρόνο με το χρόνο και από συνέδριο σε συνέδριο, λειτουργεί ως βασικός μοχλός στήριξης τόσο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων όσο και του δικομματικού αστικού συστήματος για την «ασφαλή» διαιώνιση της εξουσίας των δυνάμεων του κεφαλαίου και την προώθηση της στρατηγικής του.

1) Οι διακηρύξεις, οι ομιλίες των παρατάξεων, όπου η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, η κερδοφορία, η λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς (αλλά τη θέλουν με κανόνες!), ο κοινωνικός εταιρισμός, η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής, της ευρωενωσιακής και ευρωατλαντικής προοπτικής ήταν η συνισταμένη σε συνδυασμό με τον αντικομμουνισμό και το τυφλό αντιΠΑΜΕ μένος. Με δυο λόγια, το Συνέδριο αποτέλεσε μια συνέχεια της προηγούμενης πορείας του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

2) Τα εκτεταμένα φαινόμενα νοθείας σε όλη την 3ετία εκλογής των συνέδρων που καθιστούν το 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ ένα από τα πιο νόθα στην ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η ηγεσία της «Αυτόνομης Παρέμβασης» του ΣΥΝ ψάχνει για αφελείς. Αντιδρά στους χειρισμούς της ΔΑΣ, γιατί στόχος της ήταν να οδηγήσει τις διαδικασίες σε ψηφοφορίες, για να κοπούν αντιπρόσωποι που στηρίζουν το ταξικό κίνημα και να νομιμοποιηθούν οι νόθοι. Και μέσα σ' αυτούς, οι αντιπρόσωποι της «Αυτόνομης Παρέμβασης» που προέρχονται από τα Super Market (S/M) και τις ναυτιλιακές εταιρείες με τη βοήθεια των ιδιοκτητών των S/M και των εφοπλιστών.

Η ένταση των φαινομένων πολύμορφης νόθευσης της θέλησης των εργαζομένων θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, σαν αποτέλεσμα της έντασης της αντεργατικής επίθεσης και της παρέμβασης της εργοδοσίας. Του χρήματος, των προνομίων και της διαχείρισης της εξουσίας που μοιράζονται σε μια σημαντική μερίδα συνδικαλιστών και όχι μόνο.

Γ) Οι εργασίες του Συνεδρίου επιβεβαίωσαν ότι το ΠΑΜΕ ήταν - και οι εξελίξεις το αναδείχνουν ακόμα περισσότερο - η μοναδική δύναμη που είναι ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Που έχει γραμμή αντιπαράθεσης με τα οικονομικοπολιτικά κέντρα του κεφαλαίου και μπορεί και θέλει να οργανώσει την εργατική τάξη σε ταξική βάση και να αναπτύξει τους αγώνες της ενάντια στους εκμεταλλευτές της.

Παλεύουμε κόντρα σ' αυτήν την κατάσταση με στόχο την αλλαγή της, την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Για την ενίσχυση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, για να διαμορφωθούν όροι για την αποτελεσματικότερη δράση του εργατικού κινήματος σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Η ουσιαστική πάλη του ΠΑΜΕ για τα δικαιώματα, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης επιβεβαιώνεται καθημερινά στους χώρους δουλιάς και στους κλάδους, με την παρέμβαση για κάθε πρόβλημα. Επιβεβαιώνεται μέσα από την προσπάθεια οργάνωσης της απεργίας στις 29 του Μάρτη, για το δικαίωμα στη δουλιά, για τα κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτή η προσπάθεια απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη στήριξη από περισσότερες δυνάμεις, ώστε η μάχη της απεργίας, η Πρωτομαγιά και οι αγώνες που θα ακολουθήσουν να συμβάλουν στην οργάνωση και στη μαζική κινητοποίηση εργατών, εργατριών, νέων εργαζομένων.