Στη Θεσσαλία... αύξησε τις αγροτικές συντάξεις και υποσχέθηκε τραπεζικές ρυθμίσεις για τα πανωτόκια. Στην Εύβοια, «πάταξε» την ανεργία και μοίρασε θέσεις εργασίας. Χτες στην Αθήνα, υποσχέθηκε «μέτρα για την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων». Ο Γ. Παπανδρέου, παρά τις εξαγγελίες για «αλλαγή» και «νέα σελίδα», φαίνεται ότι ακολουθεί την πεπατημένη, της... πλειοδοσίας στις παροχές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και των προεκλογικών εξαγγελιών.

Στα 300 ευρώ ανέβασε την αγροτική σύνταξη ο υπουργός Εξωτερικών μιλώντας στην Καρδίτσα, περίπου 40 μέρες πριν τις εκλογές, όταν 55 μέρες πριν απ' αυτές, θεωρούσε «ικανοποιητικά» τα 200 ευρώ που έπαιρνε ο συνταξιούχος αγρότης. Ρυθμίσεις υποσχέθηκε για τα πανωτόκια, όπως και οι προκάτοχοί του, αλλά το πρόβλημα της υπερχρέωσης των αγροτών, συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, αφού το εισόδημά τους, μειώνεται χρόνο με το χρόνο.

Στη Χαλκίδα, ο Γ. Παπανδρέου, ζήτησε τη «βοήθεια» του λαού στη «νέα εποχή», για να... υλοποιήσει όπως είπε δυο αδιαπραγμάτευτους στόχους: «Την ανάπτυξη παντού, την ανάπτυξη στην περιφέρεια και την καταπολέμηση της ανεργίας, την απασχόληση για όλους, για τους νέους, για τις γυναίκες και τους απολυμένους». Ο διάδοχος του Κ. Σημίτη, τόλμησε να πάει στην πρωτεύουσα της Εύβοιας, σε μια πόλη, «χτυπημένη» βάναυσα από την ανεργία, για να υπερασπιστεί: «Στο Λαύριο έδωσα μια πρώτη ιδέα των προθέσεων μου». Στο νομό που είδε μια πόλη του, το Μαντούδι, να «διαλύεται» με τις στρατιές των απολυμένων και των ανέργων να το εγκαταλείπουν, ο Γ. Παπανδρέου πήγε να προτείνει την «ανασφάλιστη» και «μαύρη εργασία», που εξήγγειλε στο Λαύριο...

Χτες από κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, ο Γ. Παπανδρέου, υποσχέθηκε μέτρα προς... όφελος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που επικεντρώνονται «στην ελάφρυνση του φορολογικού βάρους και στην απλοποίηση του φορολογικού καθεστώτος». Ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε «την προαιρετική υπαγωγή όσων επιχειρήσεων έχουν αγορές μέχρι 100.000 ευρώ σε ένα καθεστώς όπου από την αρχή της χρονιάς θα είναι γνωστός ο φόρος που θα πληρώσουν, το ΦΠΑ και το εισόδημα, σύμφωνα με ένα συγκεκριμένο συντελεστή και με ελάχιστο φόρο εισοδήματος τα 300 ευρώ» καθώς και ότι «η επιχείρηση θα τηρεί μόνο ένα βιβλίο αγορών». Ο ίδιος παράλληλα πρότεινε «τη μείωση των φορολογικών συντελεστών κατά 10 μονάδες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με τζίρο τουλάχιστον 30 χιλ. ευρώ, εφόσον συνενώνονται».

Ουσιαστικά ο Γ. Παπανδρέου, μετά από 20 χρόνια εφαρμογής μιας σκληρής οικονομικής πολιτικής σε βάρος των μικρών επαγγελματιών και βιοτεχνών, έρχεται να υποσχεθεί ότι θα επαναφέρει τα...«αντικειμενικά κριτήρια», αφού οι επαγγελματίες θα καλούνται να πληρώσουν ένα προκαθορισμένο ποσό φορού, ακόμα και αν δεν παρουσιάζουν κέρδη! Συγχρόνως, καλεί τις μικρές επιχειρήσεις, να συνενωθούν και με αόριστες και «έωλες» υποσχέσεις, τους προτείνει να ξεφύγουν από τη «μιζέρια» και το «μικρό μέγεθος» και να ανταγωνιστούν στις σημερινές συνθήκες της αγοράς το μεγάλο κεφάλαιο! Μ' άλλα λόγια μικρές επιχειρήσεις που δεν έχουν κερδοφόρο τζίρο, καλούνται από τον υπουργό Εξωτερικών να συνενώσουν τα οικονομικά τους αδιέξοδα.

Την ίδια στιγμή και αναφερόμενος στις γενικές αρχές της οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές, είπε ότι «θα στηρίζεται στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων», και «στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στήριξε για μια ακόμα φορά τις κυβερνητικές πολιτικές επιλογές που στοχεύουν στην προσέλκυση ξένων επενδυτών, στους οποίους είναι διατεθειμένοι οι κυβερνώντες να προσφέρουν κάθε είδους... διευκόλυνση καθώς και στην αύξηση της «ανταγωνιστικότητας», φυσικά προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Μια... ανταγωνιστικότητα, την οποία πλήρωσαν με χιλιάδες «λουκέτα» μικρές επιχειρήσεις της χώρας.

Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη, δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης, ζήτησε από την Αλ. Παπαρήγα ένα σχόλιο όχι με βάση την ίδια τη συνέντευξη του Χαρίλαου Φλωράκη στο «Βήμα», αλλά με βάση μόνο τον τίτλο που είχε επιλέξει η εφημερίδα και με τον οποίο εμφανιζόταν ο Επίτιμος Πρόεδρος του Κόμματος να αντιμετωπίζει το πρόβλημα των συνεργασιών ως πρόβλημα που δε λύνεται λόγω περιορισμένου χρόνου.

Η απάντηση της Αλ. Παπαρήγα αφορούσε την ουσία του προβλήματος, την οποία οι διάφοροι που δήθεν κόπτονται για την ενότητα της αριστεράς κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Παραθέτουμε την απάντηση:

«Τη συνέντευξη του Χαρίλαου Φλωράκη δεν τη διαβάσατε ολόκληρη. Διαβάσατε μόνο τον εξωτερικό τίτλο στο "ΒΗΜΑ". Ο Χ. Φλωράκης είναι σαφέστατος σ' αυτά που λέει και σας συνιστώ να διαβάσετε τη συνέντευξή του ολόκληρη, είναι πάρα πολύ καλή.

Ο Χ. Φλωράκης απαντάει, όπως κι εγώ με τον ίδιο τρόπο απάντησα.

Υπήρχε μια πρόταση: "Αφού δεν μπορεί να γίνει πολιτική συνεργασία, να γίνει εκλογική". Κι εμείς απαντάμε: Κοιτάξτε να δείτε. Μια συνεργασία εκλογική δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Δεν είναι ρεαλιστική. Διότι υπάρχουν διαφορές. Αλλά το κυριότερο, μια εκλογική συνεργασία στη βάση διαφορών δε θα φέρει αθροιστικά και πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Να σας πω κάτι; Υπάρχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κλαίνε στα κανάλια "η αριστερά δεν είναι ενωμένη", ενώ θέλουν να τη διαλύσουν. Και κλαίνε, να τα δάκρυα. Και οι παράγοντες της ΝΔ. Εάν γινόταν μια τέτοια εκλογική συνεργασία, θα άρχιζε ο πόλεμος, "πού τα βρήκατε", "πώς τα βρήκατε", "ποιος έκανε πίσω" και "δεν είναι φερέγγυα", θα βγάζανε τι λέγαμε πριν 2-3 μήνες, "μα εσείς βριζόσαστε". Εδώ ο Αβραμόπουλος γύρισε στη ΝΔ, που στο κάτω κάτω ιδεολογικά δεν είχε φύγει από τον φιλελεύθερο χώρο και του βγάζουνε τι είπε πριν 3 χρόνια. Καταλαβαίνετε, αν γινόταν μια τέτοια συνεργασία, τι θα γινότανε. Για όλους αυτούς τους λόγους ο Χ. Φλωράκης απαντάει, όπως και το Κόμμα, ότι αυτή η συνεργασία δεν είναι ρεαλιστική.

Ακούτε να δείτε, όταν εμείς λέμε ότι σήμερα μια συμμαχία δεν είναι ρεαλιστική, δε σημαίνει ότι παραιτούμαστε από την πολιτική συμμαχιών. Ισα ίσα, ένας παράγοντας που θα βοηθήσει στο να προωθηθεί η πολιτική συμμαχιών είναι ο μαζικός απεγκλωβισμός δυνάμεων από το δικομματισμό. Ξέρετε, αυτός ο μαζικός απεγκλωβισμός θα δημιουργήσει και νέα πολιτικά σχήματα. Διότι οι άνθρωποι αυτοί θα θελήσουν να εκφραστούν. Μπορεί να φέρει και πιο συντηρητικά κόμματα, αλλά θα φέρει και πιο προοδευτικά και πιο αριστερά. Και επομένως, η πολιτική συμμαχιών που προτείνουμε εμείς θα αποκτήσει τότε και τη μεγαλύτερη ρεαλιστικότητα.

Ορος - αν θέλετε - για να διαμορφωθούν καταστάσεις και για συμμαχίες είναι η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και των λαϊκών αγώνων, σε ένα ανώτερο επίπεδο. Και να είστε βέβαιοι ότι κάτω από αυτούς τους όρους οπωσδήποτε θα υπάρξουν συμμαχίες. Και να είστε βέβαιοι ότι το ΚΚΕ θα σταθεί με συνέπεια σ' αυτό το ζήτημα. Και οι συμμαχίες πρέπει να έχουν εμπεδωθεί μέσα στη ζωή, ώστε να μη γίνονται φτερό στον άνεμο».