Δουλιά τότε και τόση, όση και όταν οι ανάγκες του κεφαλαίου ορίζουν. Αυτό προβλέπει η ρύθμιση που προωθείται

Η ρύθμιση εντάσσεται στα πλαίσια αναθεώρησης βασικών πλευρών της κοινοτικής οδηγίας 88/2003 - αφορά στη λεγόμενη οργάνωση του χρόνου εργασίας - με στόχο τη μεγαλύτερη ευελιξία και αύξηση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αυτό ήταν ένα από κύρια θέματα που συζητήθηκαν στη χτεσινή συνάντηση του Συμβουλίου Απασχόλησης και Κοινωνικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υπό την προεδρία του υπουργού Εργασίας της Ολλανδίας, στο Λουξεμβούργο. Ενας στόχος που για τους εργαζόμενους σημαίνει πλήρη αποδιοργάνωση της ζωής τους. Οι τελικές αποφάσεις για αυτό το θέμα θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής το Δεκέμβρη.

Με την αναθεώρηση δίνεται η ευχέρεια στους εργοδότες να παραβιάζουν με μεγαλύτερη ευχέρεια ακόμα και αυτό το θεσμοθετημένο σταθερό ημερήσιο ωράριο εργασίας, χτυπώντας τα δικαιώματα των εργαζομένων τόσο στο σταθερό ωράριο εργασίας όσο και στον ελεύθερο χρόνο τους. Αυτό έχει ως συνέπεια ο εργαζόμενος να στερείται κάθε δυνατότητας συμμετοχής σε κοινωνικές δραστηριότητες και σε δραστηριότητες για την ανάπτυξη συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων του. Ουσιαστικά, επιδιώκεται ολόκληρη η ζωή του εργαζόμενου να βρίσκεται στην πλήρη διάθεση του εργοδότη όποτε και αν αυτός το θελήσει.

Η πρόταση για αναθεώρηση γίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και επιδιώκει την υλοποίηση ακόμα πιο σκληρών αντεργατικών μέτρων από αυτά που ήδη περιέχει η κοινοτική οδηγία. Σήμερα, η οδηγία μεταξύ άλλων προβλέπει ότι σε διάστημα τεσσάρων μηνών ο μέσος όρος ωρών εργασίας δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 48 ώρες ανά εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένων και των υπερωριών. Το διάστημα των τεσσάρων μηνών ονομάζεται «περίοδος αναφοράς». Ετσι, ο εργοδότης μέχρι σήμερα έχει την ευχέρεια να αναγκάζει τον εργαζόμενο να δουλεύει ημερήσια πολύ περισσότερες ώρες από το προβλεπόμενο ωράριο, αρκεί ο μέσος όρος που προκύπτει στο τετράμηνο να είναι 48 ώρες ανά εβδομάδα. Π.χ. να δουλεύει για δύο μήνες 55 ώρες την εβδομάδα και τους υπόλοιπους δύο 41 ώρες την εβδομάδα.

Με την πρόταση της αναθεώρησης δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να υπολογίζουν το μέσο όρο όχι στους τέσσερις μήνες αλλά στη διάρκεια ολόκληρου του έτους. Ετσι, οι επιχειρήσεις θα αποκτήσουν ακόμα μεγαλύτερη ευχέρεια για διευθέτηση του χρόνου εργασίας ή όπως προσφάτως δήλωσε ο Επίτροπος Απασχόλησης, Στ. Δήμας, αποκτούν «μεγαλύτερη ευελιξία και μεγαλύτερες δυνατότητες προσαρμογής στις απαιτήσεις των δραστηριοτήτων τους».

Ακόμα η πρόταση της αναθεώρησης δίνει τη δυνατότητα να παραβιάζεται και αυτός ο μέσος όρος των 48 ωρών και ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας να φθάνει μέχρι και τις 65 ώρες, όταν υπάρχει συμφωνία μεταξύ «κοινωνικών εταίρων σε κατάλληλο επίπεδο» ή αν δεν υπάρχει συνδικαλιστική εκπροσώπηση των εργαζομένων να γίνεται συμφωνία «μεταξύ του εργοδότη και ενός επιμέρους εργαζόμενου». Δηλαδή, η παραβίαση του ωραρίου προβλέπεται να πραγματοποιηθεί είτε με τη σύμφωνη γνώμη των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών (των οποίων η συμφωνία θεωρείται εκ των προτέρων βέβαιη) είτε μέσω του εξαναγκασμού του εργαζόμενου από τον εργοδότη να αποδεχτεί μια τέτοια συμφωνία μπροστά στο φόβο της ανεργίας.

Στα ίδια πλαίσια προτείνεται μία ακόμα ρύθμιση που χειροτερεύει τους όρους εργασίας. Μέχρι σήμερα προβλεπόταν ότι αν οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να εργάζονται περισσότερες ώρες από το κανονικό στη διάρκεια μιας μέρας μπορούσαν να πάρουν άμεσα ισοδύναμη περίοδο αντισταθμιστικής ανάπαυσης. Με την προτεινόμενη ρύθμιση ο εργοδότης μπορεί να αναβάλει τη χορήγηση αυτής της περιόδου για σχεδόν τρεις ημέρες.

Τέλος, η πρόταση για αναθεώρηση της οδηγίας θεσπίζει μια νέα κατηγορία εφημεριών ετοιμότητας, το «ανενεργό» μέρος εφημεριών ετοιμότητας. Κατά τη διάρκεια της «ανενεργούς εφημερίας» ο εργαζόμενος θα είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται στο χώρο εργασίας στη διάθεση του εργοδότη, αλλά αν δε χρειαστεί να δουλέψει, αυτός ο χρόνος δε θα θεωρείται εργάσιμος!!! Αν και σημειώνεται ότι η διάταξη αυτή δε θα ισχύει αν ορίζει διαφορετικά η εθνική νομοθεσία ή προβλέπεται από συλλογική σύμβαση, το σίγουρο είναι ότι ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή της.

Τις διοικήσεις των δύο μεγαλύτερων εφοπλιστικών Ενώσεων, δηλαδή τα μεγαλοαφεντικά, υποδέχτηκε χτες το απόγευμα στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, προκειμένου να «μαγειρέψουν» τα νέα αντιναυτεργατικά μέτρα και τον τρόπο που θα τα «σερβίρουν». Συγκεκριμένα, συναντήθηκε με την Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου (ΚΟΜΙΤΙ) και την Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ενώ την ερχόμενη Τετάρτη αναμένεται να συναντηθεί με αντιπροσωπεία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας.

Πριν τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, είχε γίνει κοινή συνεδρίαση των δύο εφοπλιστικών Ενώσεων, προκειμένου να καθορίσουν το... διεκδικητικό τους πλαίσιο. Ετσι οι εφοπλιστές αξίωσαν και νέα υπερπρονόμια, όπως είναι ο παραπέρα διωγμός των ήδη λιγοστών Ελλήνων ναυτεργατών από τα ποντοπόρα πλοία, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών τους στο βουλιαγμένο από τα ελλείμματα ΝΑΤ, να επιδοτηθεί από τον κρατικό κορβανά το κόστος του επαναπατρισμού των Ελλήνων ναυτεργατών και άλλα.

Από τις δηλώσεις των εφοπλιστών μετά τη συνάντηση και συγκεκριμένα του προέδρου της ΕΕΕ Ν. Ευθυμίου, προέκυψε ότι ο πρωθυπουργός δεν απέκλεισε καμία από τις εφοπλιστικές απαιτήσεις και σύμφωνα με τον Ευθυμίου συμφώνησε ότι προέχει «η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού πλοίου», κοινώς η αύξηση των εφοπλιστικών υπερκερδών. Τις προθέσεις της κυβέρνησης επιβεβαίωσε και ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος συμμετείχε στη συνάντηση, δηλώνοντας ότι «εξετάζουμε ένα συνολικό "πακέτο" μέτρων για την ανταγωνιστικότητα της ναυτιλίας»...

Οι συναντήσεις των εφοπλιστών με την κυβέρνηση συνεχίζονται και σήμερα οπότε και στις 12 το μεσημέρι η διοίκηση της ΕΕΕ θα βρίσκεται στο γραφείο του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας.