Κάλεσμα μαχητικής συσπείρωσης, αγώνα με προοπτική τη ρήξη και την ανατροπή, καθώς όλες οι επερχόμενες μάχες - και των φοιτητικών σπουδαστικών εκλογών, που κυριάρχησαν στη συζήτηση και των ευρωεκλογών και όποιες άλλες προκύψουν - αποτελούν κρίκους σε μια ενιαία μάχη με στόχο την αλλαγή συσχετισμών, υπέρ των εργαζομένων, της νεολαίας, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων!

Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε την περασμένη Δευτέρα η μαζική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Πάτρας με κεντρικό ομιλητή τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Απ' την αρχή της ομιλίας του ο Ν. Σοφιανός σημείωσε, απευθυνόμενος στους φοιτητές: «Δίνετε μια μάχη, τη μάχη των φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών, σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, κρίσης της κυβέρνησης, κρίσης αξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ. Στην ατζέντα αυτής της μάχης πρέπει να μπουν όλα τα μεγάλα προβλήματα». «Κριτήριο ψήφου αποτελεί η στάση που έχει κάθε δύναμη απέναντι στα όσα αφορούν τις λαϊκές οικογένειες», σημείωσε.

«Εχει σημασία να πιάσουμε άλλη μια πλευρά στη συζήτησή μας, ιδιαίτερα μπροστά στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές. Εχετε παρακολουθήσει να δημιουργείται ένας θόρυβος περί βίας στα πανεπιστήμια, ένας θόρυβος γύρω από το άσυλο το οποίο έχει γίνει άντρο εγκληματικών πράξεων, ένας θόρυβος ο οποίος οργανωμένα, καθημερινά, ενισχύεται από αφιερώματα στα συγκροτήματα, με μπροστάρηδες το συγκρότημα Αλαφούζου, Λαμπράκη και μια σειρά άλλες δυνάμεις. Τι υπηρετεί αυτή η συζήτηση περί βίας στα πανεπιστήμια; Πέρα από το ότι αξιοποιούν την προβοκατόρικη δράση που αναπτύσσουν συγκεκριμένες ομάδες - κάνοντας και εξαγωγή σε διάφορα σημεία εκτός πανεπιστημίου - αυτή η συζήτηση δεν αφορά μόνο στενά το πανεπιστήμιο, δεν αφορά μόνο στενά το πανεπιστημιακό άσυλο.

Είναι μια συνολικότερη συζήτηση, που θέλει να προωθήσει μέτρα καταστολής, να γίνει ακόμα πιο αυταρχικό το αυταρχικό καπιταλιστικό κράτος, να συνδυαστούν μέτρα γενικευμένης καταστολής. Και δεν είναι τυχαίο ότι παραμονή της πανεργατικής απεργίας, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια σειρά από καινούρια μέτρα για χιλιάδες χαφιεδοκάμερες, για παρακράτηση δεδομένων, για συλλήψεις και προσαγωγές, για γενικευμένη συζήτηση περί καταλήψεων. Και, φυσικά, όταν μιλάνε για καταλήψεις, δεν εννοούν μόνο τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, εννοούν και τους χώρους δουλειάς και τους ευρύτερους χώρους. Είναι σαφές για μας ότι η δράση αυτή, η προβοκατόρικη, των λεγόμενων αντιεξουσιαστικών ομάδων, που στηρίζεται ανοιχτά ή καλυμμένα και από το χώρο των ΕΑΑΚ και από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιείται στο έπακρο για να περάσουν αυτά τα κατασταλτικά μέτρα».

«Εχει μια σημασία, επειδή και στα αμφιθέατρα και στο χώρο των πανεπιστημίων γίνεται μια συζήτηση για το Δεκέμβρη, να σταθούμε σε ορισμένες πλευρές. Αυτοί που προσπάθησαν - και όταν λέμε αυτοί, εννοούμε το ΣΥΝ, το ΣΥΡΙΖΑ και διάφορες ομάδες, φυσικά άλλο βάρος έχουν τα ΕΑΑΚ στα πανεπιστήμια, αλλά ευρύτερα στην κοινωνία δεν έχουν - αυτές οι δυνάμεις και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπάθησε να ταυτίσει τη νεανική οργανωμένη και αυθόρμητη γενικευμένη αντίδραση στη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, να ταυτίσει αυτές τις μαζικές κινητοποιήσεις, οργανωμένες ή αυθόρμητες, της νεολαίας, οι οποίες γενικεύτηκαν και πήραν χαρακτηριστικά διεκδίκησης των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών, κατά της αστυνομοκρατίας και του κλίματος καταστολής, να ταυτίσει αυτό το κίνημα με τις μολότοφ, με τα σπασίματα, με το πλιάτσικο, πρόσφεραν σοβαρές υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη. Και τις πρόσφεραν αυτές τις υπηρεσίες, παρά το ότι απέτυχαν να βάλουν κουκούλα στο μαθητικό, φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Εδωσαν, όμως, και δημιούργησαν έναν εθισμό του κόσμου στη λογική της καταστολής.

Νομιμοποίησαν στη συνείδηση του κόσμου την ανάγκη να περάσουν μια σειρά μέτρα για να έρθει η τάξη και η ασφάλεια. Και εκεί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αντεργατική επίθεση, το πέρασμα, δηλαδή, των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, τις εργατικής της λαϊκής οικογένειας, συνοδεύεται πάντα με όξυνση της καταστολής, του αυταρχισμού, με πάρσιμο καινούριων μέτρων, τα οποία είναι πατέντας Ευρωπαϊκής Ενωσης, με προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα. Και, επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, συνοδεύεται με την ανάπτυξη, την όξυνση του αντικομμουνισμού».

«Με αφορμή το θόρυβο που σηκώνεται στα πανεπιστήμια, αλλά και στην κοινωνία, για το άσυλο, να πούμε και μια κουβέντα για το θόρυβο που σηκώθηκε τις προηγούμενες μέρες, μετά τις εξελίξεις που είχαμε στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ). Θεωρούμε ότι είναι αρνητική εξέλιξη το γεγονός ότι διαμορφώθηκε μια πλειοψηφία απόλυτα ταυτισμένη με τις συντηρητικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται στα πανεπιστήμια. Το ότι διαμορφώθηκε μια πλειοψηφία, η οποία, όμως, ανταποκρίνεται στον πραγματικό συσχετισμό που υπάρχει σήμερα στο ΔΕΠ, σε σχέση με τις προσπάθειες να διαμορφωθεί ένα πανεπιστήμιο επιχειρηματικό, από την αρχή μέχρι το τέλος της λειτουργίας του. Το προηγούμενο διάστημα, με τη συμβολή της ΔΗΠΑΚ - της παράταξης που στηρίζει το ΚΚΕ στους πανεπιστημιακούς -, διαμορφώθηκαν θετικές θέσεις από την προηγούμενη πλειοψηφία. Θέσεις όμως που δε στηρίχτηκαν στην ανάπτυξη κινήματος μέσα στο χώρο του ΔΕΠ.

Εμείς θεωρούμε ότι αυτή η αρνητική εξέλιξη, η οποία ενισχύει τις δυσκολίες στην ανάπτυξη ενός συντονισμένου κινήματος μέσα στα πανεπιστήμια ενάντια στις συντηρητικές αλλαγές και πολιτικές που προωθούνται, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Γι' αυτό και απαιτείται σήμερα, πιο έντονα απ' ό,τι στο παρελθόν, μια ανοιχτή συμμαχία των τμημάτων των φοιτητών που αγωνίζονται με στόχους και αιτήματα ενάντια σ' αυτή την πολιτική, με το τμήμα εκείνο του ΔΕΠ το οποίο δεν είναι ταυτισμένο με τις μπίζνες και τις επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια, το οποίο δεν έχει συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά από το πέρασμα των αναδιαρθρώσεων, το οποίο δουλεύει με βάση τον κοινωνικό ρόλο και χαρακτήρα της επιστήμης. Και υπάρχει τέτοιο τμήμα του ΔΕΠ που πρέπει και το φοιτητικό κίνημα να απευθυνθεί και να το βρει».

«Ομως, με αφορμή τις εξελίξεις στην ΠΟΣΔΕΠ, χρειάζεται να κάνουμε μια παρατήρηση, σε σχέση με την προσπάθεια που κάνει ο ΣΥΝ και ο πρόεδρός του, ο οποίος την προηγούμενη βδομάδα στα ΤΕΙ της Καβάλας κατήγγειλε ότι με χορηγίες και με επιχειρηματικά χοντρά συμφέροντα διοργανώθηκε και είχε σαν στόχο και σαν αποτέλεσμα να ανακαταλάβουν την ΠΟΣΔΕΠ οι συντηρητικές, οι επιχειρηματικές δυνάμεις, με τη βοήθεια των συγκροτημάτων Αλαφούζου, Λαμπράκη, κλπ. Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα το οποίο δεν πρέπει να χαθεί στο εμπόριο αριστεροσύνης που κάνει στα πανεπιστήμια ο ΣΥΝ και η ΚΟΕ - σύμμαχός του. Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τον πρόεδρο ενός κόμματος, ο οποίος καταγγέλλει χορηγούς και επιχειρηματικά συμφέροντα, και κρύβει το γεγονός ότι το μισό κομμάτι του κόμματός του, οι λεγόμενοι ανανεωτές, πρωταγωνίστησαν σ' αυτή την πλειοψηφία η οποία διαμορφώθηκε στην ΠΟΣΔΕΠ, ενώ το άλλο μισό κόμμα, οι λεγόμενοι αριστεροί ριζοσπάστες, μπήκαν σε συνδιαλλαγή με τη σημερινή πλειοψηφία, δίνοντας ανταλλάγματα στους χορηγούς και στους επιχειρηματίες για να πραγματοποιηθεί αυτή η λεγόμενη ανακατάληψη;

Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες τον Μαΐστρο και τον Απέκη, το προηγούμενο δίδυμο, που ούτε καν αντιπροσώπους δεν τους εξέλεξαν. Φαίνεται καθαρά ότι ο οπορτουνισμός εκτός από επικίνδυνος πολιτικά είναι και έκπτωτος ηθικά. Εχει σημασία να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση. Γιατί, παρά τα ανεμικά ποσοστά του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, το 5% και 2%, πρέπει να ξηλωθεί η υποκρισία, το εμπόριο αυτής της αριστεροσύνης που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΚΟΕ στα πανεπιστήμια. Και πρέπει να ξηλωθεί γιατί η ουσία αυτής της συμφωνίας, που πραγματοποιήθηκε στην ΠΟΣΔΕΠ, και που πραγματικά δυσκολεύει τις δυνατότητες ενός συντονισμένου κινήματος αντίστασης στις αναδιαρθρώσεις, δε διαμορφώθηκε σε κενό χώρο. Διαμορφώθηκε στη βάση της στήριξης των αντιδραστικών αλλαγών, που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ».

«Οι τροπολογίες που μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι κατέθεσε στη Βουλή για το νόμο - πλαίσιο, που είναι σε εφαρμογή στα πανεπιστήμια, είναι χαρακτηριστικές.

-- Λέει "ναι" στα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία για να γίνουν προϋποθέτουν συνεργασία με τις επιχειρήσεις. Να λοιπόν το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο. Και όταν μιλάμε για ευρωπαϊκά προγράμματα, μιλάμε για χοντρό χρήμα και χοντρή εκδούλευση.

-- Λέει "ναι" στους ειδικούς λογαριασμούς έρευνας, οι οποίοι είναι μοχλός για τη χρηματοδότηση του πανεπιστημίου και των παραγγελιών που κάνουν οι επιχειρήσεις. Αυτό που διαφοροποιεί το ΣΥΝ είναι ότι ο έλεγχος των ειδικών λογαριασμών να μη γίνεται από το υπουργείο αλλά από το ΕΣΥΠ.

-- Λέει "ναι" στα τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα.

-- Λέει "ναι" στους εσωτερικούς κανονισμούς, στη χρήση μάνατζερ στα πανεπιστήμια.

-- Λέει "ναι" στην αξιολόγηση.

-- Λέει "ναι" στις πιστωτικές μονάδες, βασική διαδικασία της Μπολόνια.

-- Και, φυσικά, λέει "ναι" στην εφαρμογή του νόμου για το άσυλο.

-- Λέει "ναι" σε μια σειρά από βασικές ρυθμίσεις που αποτελούν την ουσία των αντιδραστικών αλλαγών που σήμερα είναι σε εξέλιξη στα πανεπιστήμια».

«Θυμηθείτε την ΟΝΕ, την ανταγωνιστικότητα, τη σύγκλιση. Ολοι οι μύθοι καταρρέουν και αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας της ΕΕ. Ολοι τους, όλες οι κυβερνήσεις ενάντια στην εργατική τάξη και μεταξύ τους αντιμάχονται για τα μερίδια που θα έχει η άρχουσα τάξη κάθε χώρας. Αυτός ο μονόδρομος που στηρίχτηκε απ' όλα τα κόμματα έχει κόστος για το λαό. Είναι ανάγκη να λυθεί επαναστατικά η σύγχρονη αντίθεση: Ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής και η ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων αυτής από μια χούφτα πλουτοκρατών. Απάντηση σε αυτή την πολιτική είναι η συγκρότηση μετώπου, κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, με στόχο την αλλαγή εξουσίας, που για το ΚΚΕ σημαίνει αλλαγή τάξης στην εξουσία».

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με πλατιά θεματολογία, από την «πράσινη οικονομία» μέχρι ζητήματα που αφορούσαν στο σοσιαλισμό.