Eurokinissi

Αυτό, βέβαια, το παραδέχονται και τα κυβερνητικά στελέχη. Δεν λένε κουβέντα όμως γιατί φτάσαμε στο σημείο να κλείσουν από τη μια μέρα στην άλλη τα σχολεία. Διότι απλούστατα δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για την ασφαλή διά ζώσης λειτουργία τους. Κι όταν οι μαθητές κινητοποιούνταν ζητώντας μέτρα, τους αντιμετώπιζαν με χημικά και με προσαγωγές... Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι «εδώ έχουμε γενική καραντίνα, έκλεισαν τα πάντα, πώς θα έμεναν ανοιχτά τα σχολεία»; Ομως θα θυμίσουμε ότι τα σχολεία έκλεισαν πριν το γενικευμένο lockdown, παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι θα ήταν τάχα τα τελευταία που θα κλείσουν.

Eurokinissi

Και να 'μαστε λοιπόν μπροστά στις οθόνες, επειδή η κυβέρνηση δεν πήρε μέτρα.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι η γενικευμένη σύγχρονη τηλεκπαίδευση είναι ένα πρωτόγνωρο, τεράστιο εγχείρημα. Η υπουργός Παιδείας δίνει κάθε βδομάδα νούμερα για να μας πείσει γι' αυτό:

Πάνω από 6 εκατομμύρια συμμετοχές μαθητών ημερησίως και 29.294.792 συμμετοχές μαθητών αθροιστικά μέσα στη βδομάδα, 320.000 τηλεδιασκέψεις αθροιστικά κάθε μέρα, 55.000 παράλληλες συνεδρίες Νηπιαγωγείων και Δημοτικών, 39.000 παράλληλες συνεδρίες Γυμνασίων και Λυκείων, 18 εκατ. λεπτά μαθήματος τη μέρα... Ο πρωθυπουργός αντίστοιχα, μιλώντας πριν λίγες μέρες με τον πρόεδρο του Columbia University, έλεγε ότι «εάν ρωτούσατε πριν ένα χρόνο αν το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να οργανώσει τηλεκπαίδευση, θα σας απαντούσαν ότι "είναι αδύνατον"», αλλά τώρα έγινε και όλες οι τάξεις λειτουργούν ψηφιακά.

Βέβαια, ακόμα και από τα νούμερα εντυπωσιασμού που διοχετεύει η κυβέρνηση, γεννιούνται ερωτήματα ως προς τη συμμετοχή των μαθητών: 18 εκατομμύρια λεπτά μάθημα τη μέρα διά 1,2 εκατομμύρια μαθητές μάς κάνει 15 λεπτά μάθημα τη μέρα κατά μέσο όρο ανά μαθητή, όταν για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ακολουθείται ημερήσιο πρόγραμμα με 6ωρα και 7ωρα, ενώ για την Πρωτοβάθμια με 5ωρα. Μετρώντας με το ρολόι δηλαδή, προβλέπονται 300 λεπτά μπροστά από την οθόνη ημερησίως για κάθε μαθητή της Δευτεροβάθμιας και 180 λεπτά για κάθε μαθητή της Πρωτοβάθμιας. Από πού κι ως πού λοιπόν, θεωρούνται επιτυχία τα 15 λεπτά τη μέρα;

Επίσης, αν πολλαπλασιάσουμε τους περίπου 600.000 μαθητές κάθε βαθμίδας της Εκπαίδευσης με τις 33 ώρες τη βδομάδα μάθημα στη Δευτεροβάθμια και τις 25 ώρες στην Πρωτοβάθμια, μας κάνουν 19.800.000 + 15.000.000 = 34.800.000 ώρες (συμμετοχές μαθητών) όταν η υπουργός λέει πως είχαμε κάτω από 30.000.000.

Αντίστοιχα, οι 55.000 συνεδρίες για την Πρωτοβάθμια και 39.000 συνεδρίες για τη Δευτεροβάθμια σημαίνει 94.000 συνεδρίες συνολικά ημερησίως ή αλλιώς 94.000 εκπαιδευτικοί κάνουν μάθημα σε ημερήσια βάση, όταν το σύνολο των εκπαιδευτικών ξεπερνά τις 150.000...

Απ' όπου και να το πιάσουμε λοιπόν, ακόμα και με τα δικά τους νούμερα, υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό μαθητών που δεν συμμετέχει στην τηλεκπαίδευση. Δεν έχει πρόσβαση σε αυτή, δεν έχει τα μέσα και την υποστήριξη να το κάνει, γιατί πολύ απλά, το κράτος δεν του τα εξασφάλισε.

Πρόσφατες είναι οι εικόνες με μαθητές να κάνουν μάθημα στο πεζούλι της εξώπορτάς τους ή στο καφενείο του χωριού, για να πιάνουν σήμα από δανεικό wifi! Οσο για τα τάμπλετ που τάχα έστειλε στα σχολεία το υπουργείο μέσω χορηγιών, έχουν γίνει ανέκδοτο, αφού δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο για να καλύψουν τις ανάγκες.

Αποτέλεσμα είναι όχι μόνο ότι πολλά παιδιά δεν μπορούν να συμμετάσχουν, αλλά ακόμα και για μεγάλο ποσοστό παιδιών που συνδέονται τελικά, αυτό να γίνεται μέσω κινητού τηλεφώνου, με μειωμένες δυνατότητες παρακολούθησης και συμμετοχής, αδυναμία εκπόνησης εργασιών κ.ο.κ.

Ενδεικτικά στοιχεία δίνει ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κορυδαλλού - Αγ. Βαρβάρας, για το 70% των Δημοτικών Σχολείων και νηπιαγωγείων της περιοχής του όπου: 515 μαθητές και μαθήτριες, ποσοστό 14%, δεν έχουν καμία δυνατότητα διαδικτυακής σύνδεσης με τη σχολική μονάδα, είτε λόγω έλλειψης οποιουδήποτε ψηφιακού μέσου ή γραμμής, είτε γιατί τα ψηφιακά μέσα της οικογένειας χρησιμοποιούνται από άλλο παιδί ή γονέα, ενώ 892 παιδιά, ποσοστό 24%, μπορούν να συνδεθούν μόνο από κινητό τηλέφωνο.

Αντίστοιχα, η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» Χανίων καταγγέλλει ότι σε εύρος 2.642 μαθητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης το 13,5% (357) δεν έχουν καμία δυνατότητα συμμετοχής στην τηλεκπαίδευση, ενώ το 27,3% (721) συμμετέχουν μόνο με τη χρήση κινητού τηλεφώνου.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οτι ακόμα και εκεί που εμφανίζονται μαθητές και εκπαιδευτικοί να συνδέονται σε ψηφιακές τάξεις, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικό μάθημα για όλους, που να πλησιάζει έστω τη διά ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία.

«Δεν μπορώ να δω τα μάτια των μαθητών μου», έγραψε χαρακτηριστικά πριν λίγες μέρες ένας εκπαιδευτικός, και πόσες αλήθειες άραγε περικλείει μέσα της αυτή η διαπίστωση! Δεν μπορεί ο εκπαιδευτικός να δει αν κατανόησαν οι μαθητές ό,τι τους είπε, δεν μπορεί να δει τις αντιδράσεις τους, το γέλιο τους, την επιδοκιμασία ή την αποδοκιμασία τους, ή αλλιώς «δεν υπάρχει πραγματική αλληλεπίδραση», όπως είπε ένας μαθητής, «είναι εύκολο να αποσπάσαι, το μάθημα είναι πιο δύσκολο και κουραστικό, χάνεται το κοινωνικό κομμάτι του σχολείου»...

Πέρα βέβαια από άλλα προβλήματα που προκύπτουν και δεν μπορούν να θεωρηθούν αμελητέα στην εποχή μας. Μιλώντας πρόσφατα στο ραδιόφωνο του «Αθήνα 9,84», ο γενικός διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, ιατρός, Γιώργος Κορμάς, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με τις ώρες που περνούν μπροστά σε μια οθόνη ειδικά τα μικρά παιδιά, από 4 μέχρι 8 τουλάχιστον ετών, σημειώνοντας πως είναι ανησυχητικό που τα παιδιά εξοικειώνονται με την οθόνη, ο κίνδυνος εξάρτησης για τα μεγαλύτερα παιδιά αυξάνει δραματικά, ενώ από τον Μάρτη πλέον παρατηρείται και αύξηση της διαδικτυακής παρενόχλησης παιδιών, αφού αυξάνεται η «δεξαμενή» των χρηστών.

Απ' όλα τα παραπάνω δεν επιβεβαιώνεται μόνο το αναντικατάστατο της διά ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας, το οποίο στα λόγια παραδέχεται και η κυβέρνηση. Επιβεβαιώνεται ακόμα ότι όλη αυτή η περίοδος έρχεται να δημιουργήσει κενά στη μαθησιακή διαδικασία, που μάλιστα προστίθενται στα κενά που είχε δημιουργήσει το πρώτο lockdown. Είναι περίοδος που θα αφήσει το αποτύπωμά της και τις επιπτώσεις της στη μόρφωση, στην ψυχοσύνθεση και την κοινωνικοποίηση των παιδιών.

Τα σχολεία αναμένεται να ανοίξουν μετά τις 7 Γενάρη, η κυβέρνηση όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει πώς τελικά θα στηριχθεί τότε αυτό το αναντικατάστατο της διά ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας, πώς θα στηριχτούν τα σχολεία ώστε να λειτουργήσουν με ασφάλεια, αλλά και να αντισταθμίσουν τις απώλειες που έχουν συσσωρευτεί από το παρατεταμένο κλείσιμο;

Είναι υπόθεση λοιπόν του λαού τώρα να διεκδικήσει, να απαιτήσει τους όρους ασφαλούς λειτουργίας των σχολείων, γιατί κανείς δεν έχει την αυταπάτη ότι μέσα σε ένα μήνα θα μηδενιστούν τα κρούσματα και δεν θα υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του ιού. Είναι αναγκαία τα δωρεάν, μαζικά και επαναλαμβανόμενα τεστ, η ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και η σύνδεσή της με τα σχολεία, οι άμεσες παρεμβάσεις για ακατάλληλα κτίρια, για ελλείψεις στην καθαριότητα κ.ο.κ.

Είναι αναγκαία η ολόπλευρη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας με όλο το απαιτούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό και όχι όπως τώρα, Δεκέμβρη μήνα, να έχουμε κενά εκπαιδευτικών ακόμα και σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα ή άλλα, βασικά μαθήματα. Είναι αναγκαία η ενισχυτική διδασκαλία για όλα τα παιδιά που χρειάζονται στήριξη. Είναι αναγκαία η εκπόνηση ειδικού προγράμματος για επιπλέον στήριξη σε συγκεκριμένες τάξεις όπως π.χ. η Α' Δημοτικού ή η Β' Δημοτικού, που οι φετινοί μαθητές της ήδη έχασαν τρεις μήνες πέρσι όντας στην Α' τάξη. Αντίστοιχη μέριμνα πρέπει να υπάρξει για τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, αλλά και για τους μαθητές της Γ' Λυκείου κ.ο.κ.

Είναι αναγκαία όλα όσα δικαιούται το κάθε παιδί για να μη μείνει πίσω στην εκπαιδευτική διαδικασία, για να αντισταθμίσει την εγκληματική απραξία της κυβέρνησης τόσο στην προηγούμενη περίοδο που δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για ασφαλή σχολεία, όσο και τώρα που δεν εξασφαλίζει την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων στην τηλεκπαίδευση.